Επιλογή Σελίδας

Του Βασίλη Σαμπράκου

Έτυχε να μου διηγηθούν διαφορετικοί άνθρωποι διαφορετικές ιστορίες σχετικά με τις σκέψεις και τις επιχειρηματικές κινήσεις που κάνει αυτό τον καιρό ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, τώρα που εξοικειώνεται με την πραγματικότητα που τον φέρνει στο top 100 των πιο ακριβοπληρωμένων celebrities και στην 8η θέση των πιο ακριβοπληρωμένων του NBA. Και μου έδωσε μεγάλη χαρά ο κοινός τόπος των διαφορετικών ιστοριών. Διαφορετικοί άνθρωποι, με διαφορετική εμπειρία συναναστροφής και διαπραγμάτευσης με τον Αντετοκούνμπο και τους συνεργάτες του, έμειναν με την ίδια εντύπωση: πίσω από κάθε ιδέα που εξιτάρει τον Γιάννη και λειτουργεί ως ερέθισμα για να δώσει αυτός σημασία είναι το όραμα της κοινωνικής προσφοράς προς την Ελλάδα και τους Έλληνες. Δεν μου είπε κανείς ότι ο Αντετοκούνμπο ψάχνει να κάνει δώρα. Από τις επιχειρηματικές ιδέες που ακούει όμως για ένα σωρό startups, τις ξεχωρίζει αυτές που έχουν όραμα προσφοράς προς το κοινωνικό σύνολο και δίνει σημασία στα σχετικά με την Ελλάδα και τους Έλληνες. Αυτές τις ιδέες τις ακούει ακόμη και αν σχηματίσει την εντύπωση ότι δεν θα βγει πολύ ωφελημένος οικονομικά, σε μια περίοδο που τον κυνηγούν εκατοντάδες επιχειρηματίες του πλανήτη για να του προτείνουν συνεργασία. Γίνεται φανερό σε κάθε διαφορετική ιστορία που ακούς ότι τον νοιάζει η Ελλάδα.

Αυτές τις ιστορίες έτυχε, εντελώς συμπτωματικά, να τις ακούσω στις ημέρες της ανάδειξής του σε MVP του NBA. Γι’ αυτό και τώρα, που κάθεται λίγο η σκόνη, θέλησα να μοιραστώ τον προβληματισμό που μου δημιούργησε η στάση αρκετών Ελλήνων στα social media και τα media μετά από αυτή τη διάκριση του Αντετοκούνμπο. Επειδή την θεωρώ -εκτός από άδικη- βλαβερή.

Αναρωτιέμαι πώς γίνεται να μην βλέπουν αυτοί αυτό που βλέπουμε οι πολλοί. Ενα παιδί που γεννήθηκε εδώ από γονείς που δεν ήταν Ελληνες εκδηλώνει για την Ελλάδα αγάπη μεγαλύτερη από αυτή που εκδηλώνουν παιδιά που γεννήθηκαν εδώ από Ελληνες γονείς. Τώρα που ζει τον μύθο του στο NBA συμπεριφέρεται σαν να έχει κρατήσει μόνο τα καλά από την ελληνική ζωή του και να έχει διώξει από μέσα του, ή τουλάχιστον να τα έχει παραμερίσει, όλα τα κακά. Τυχαίνει να διαφημίζει την Ελλάδα όπου σταθεί και όπου βρεθεί ο αθλητής της χρονιάς στις ΗΠΑ. Τυχαίνει η φωνή του Αντετοκούνμπο να είναι, διεθνώς, πιο δυνατή από τη φωνή οποιουδήποτε άλλου Ελληνα αυτή την εποχή. Κι αντί να δεχθούμε το δώρο της τύχης να έχει γεννηθεί στην Ελλάδα ένας από τους πιο γνωστούς αθλητές του πλανήτη σήμερα, ορισμένοι από εμάς ψάχνουμε λόγους για να μη νιώθουμε περήφανοι, να μη καμαρώνουμε, να του λέμε ότι μας αφήνει αδιάφορους η πρόοδός του, και να βάζουμε δεύτερες σκέψεις και αμφιβολίες στα μικρά παιδιά που τον θαυμάζουν;

Μια άλλη χώρα θα είχε ήδη φροντίσει να επενδύσει πάνω στα αισθήματα που έχει για την πατρίδα του ο Αντετοκούνμπο και θα είχε ήδη αρχίσει να τον εκμεταλλεύεται, με την καλή έννοια. Η Ελλάδα όμως, πέρα από όλα τα άλλα, το ζει αυτό για πρώτη φορά. Δεν είχε ποτέ έναν αθλητή παγκόσμιου βεληνεκούς και γι’ αυτό δεν έχει ούτε την εμπειρία, ούτε τον μηχανισμό, ούτε την τεχνογνωσία και φυσικά ούτε τα αντανακλαστικά για να αντιδράσει άμεσα και να επενδύσει πάνω στον Αντετοκούνμπο, όπως και στον Στέφανο Τσιτσιπά που είναι ήδη ένας από τους πιο αναγνωρίσιμους τενίστες στον κόσμο. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο θα έπρεπε να δουλεύει ήδη, με πλάνο, ως “τελάλης” της Ελλάδας. Θα έπρεπε να έχει γίνει καιρό τώρα το πρόσωπο πάνω στο οποίο θα επένδυε η Ελλάδα για να αυξήσει τον τουρισμό και να βελτιώσει την εικόνα της. Κι εμείς αντί να κάνουμε αυτό, ετοιμαζόμαστε, ορισμένοι, έως και να τον κράξουμε, αν μας δώσει “αφορμή”.

Ολα όσα διάβασα στη διάρκεια των ημερών της ανάδειξής του σε MVP έκαναν μεγαλύτερη την ανησυχία μου σχετικά με το πώς θα συμπεριφερθούν τα media και – ειδικά αυτά – τα social media αν ο Αντετοκούνμπο “τολμήσει” να μη κάνει τη διαφορά στην Εθνική στο Παγκόσμιο της Κίνας. Σκέφτομαι ότι μια μεγάλη μάζα Ελλήνων φιλάθλων, και όχι μόνο, ζει με την εντύπωση ότι ο Αντετοκούνμπο μπορεί να πάρει μια ομάδα στην πλάτη και να της φορέσει χρυσά μετάλλια στο στήθος, σαν να πρόκειται για ατομικό άθλημα. Και οι πολλοί προφανώς δεν θα λογαριάσουν καν ότι ο Γιάννης παίζει άλλης φύσης μπάσκετ στην Αμερική συγκριτικά με αυτό που παίζει ο υπόλοιπος πλανήτης και ειδικά η Ευρώπη. Μου μοιάζει βέβαιο ότι θα διαβάσουμε τέρατα στην περίπτωση που η Εθνική δεν πετύχει κάτι σημαντικό στο Παγκόσμιο Κύπελλο, διότι είναι τέτοιες οι προσδοκίες που καλλιεργούνται, οι οποίες δημιουργούν απαιτήσεις επιτυχίας. Και αυτή είναι μια από τις μεγαλύτερες ανησυχίες όσων νοιάζονται για την Εθνική, συμπεριλαμβανομένων και των παικτών της: Ο κίνδυνος να ξενερώσει ο Αντετοκούνμπο με τα “τέρατα” που θα ακούσει και θα διαβάσει, και να φτάσει στο συμπέρασμα ότι δεν έχει νόημα να συνεχίσει την προσπάθεια να δίνει το παρών στην Εθνική. Είμαστε ικανοί να πετύχουμε με τον NBA σταρ Αντεντοκούνμπο ό,τι δεν πετύχαμε τον καιρό που ήταν ο Γιαννάκης από τα Σεπόλια: να τον “διώξουμε” με ένα μπούλινγκ μεγαλύτερης έντασης από αυτό που μπορεί να είχε δεχθεί κατά τη διάρκεια των παιδικών του χρόνων.

Πηγή: Gazzetta

Pin It on Pinterest

Shares
Share This