Επιλογή Σελίδας

Του Νίκου Παπαδογιάννη

Όσο και αν είναι άχαρο να προσπαθεί να εξάγει κάποιος συμπεράσματα από ένα φιλικό απέναντι στο Ιράν, δεν νομίζω ότι χρειάζονται γνώσεις πυρηνικής φυσικής για να ρίξει ο σχολιαστής τον κύβο. Η Εθνική του 2019 είναι καλή, πολύ καλή.

Περισσότερο φοβάται τις αναποδιές και το κακό το μάτι, που λέει ο λόγος, παρά την αλήθεια του παρκέ. Σας αφήνω να προσθέσετε εσείς το δικό σας χωρατό για την αντοχή της στην κρητική συνύπαρξη με τον …Μητσοτάκη και συνεχίζω στο παρασύνθημα.

Οι προλήψεις είναι για τους προληπτικούς και ευτυχώς δεν βλέπω τέτοιους στα πέριξ της Εθνικής. Το πρώτο βήμα προς την πρόοδο είναι ο επαγγελματισμός, αυτός που έλειψε σε κραυγαλέο βαθμό το καλοκαίρι του 2017. Και ας μην είναι δα τόσο αλλαγμένο το έμψυχο δυναμικό.

Τη διαφορά στο παρκέ την κάνει η παρουσία του Γιάννη Αντετοκούνμπο, αλλά όχι με τον τρόπο που διακρίνει το εκστασιασμένο από τα καρφώματα και τις τάπες γυμνό μάτι.

Ο δείκτης που ανεβαίνει κατακόρυφα χάρη στην παρουσία του MVP του ΝΒΑ στο γήπεδο είναι αυτός της αυτοπεποίθησης και της ξενοιασιάς.

Όλοι ανεξαιρέτως οι παίκτες που περιστοιχίζουν τον Γιάννη φαίνονται απελευθερωμένοι και ήρεμοι, σαν να βρήκαν τον μήνα που θρέφει τους έντεκα.

Ο Καλάθης μοίρασε 11 ασίστ χωρίς να το καταλάβει κανείς. Οι διόσκουροι «Παπ» έφτασαν σε διψήφιο αριθμό πόντων σε ρυθμό προπόνησης. Ο Πρίντεζης μοιάζει 5 χρόνια νεότερος και ο Μήτογλου 5 χρόνια μεγαλύτερος.

Οι διάσπαρτοι στο ρόστερ «σουτέρ ημέρας» βλέπουν τον κοντινότερο αντίπαλο να απέχει 3-4 μέτρα και επιχειρούν ανενόχλητοι, ανεβάζοντας τα ποσοστά τους.

Οι αμυντικοί της περιφερειακής γραμμής ρισκάρουν χωρίς να πολυνοιάζονται αν ο αντίπαλος διεισδύσει στα μετόπισθεν. Όλα αυτά είναι έργο Γιάννη, είτε άμεσα είτε έμμεσα.

Για τα υπόλοιπα, φροντίζει η ευφυία και η πείρα των συμπαικτών του. Είδατε πόσο ωραία μπαίνουν τα τριποντάκια, όταν εκτελούνται υπό ιδανικές προϋποθέσεις;

Τα 8/20 θα ήταν 10/20, εάν ευστοχούσε σε δύο σουτ ρουτίνας ο κάπως άκεφος, ακόμη, Σλούκας.

Η Εθνική είναι καλή επειδή διαθέτει τρεις εξαιρετικές πηγές δημιουργίας, περισσότερες εάν υπολογίσουμε ότι η μπάλα θα κατεβαίνει συνεχώς στο «ποστ» για να περνάει και από τα χέρια του Μπουρούση ή του Πρίντεζη.

Επίσης, είναι καλή επειδή παίζει άμυνα παλαιού καιρού στις θέσεις από το «1» έως το «4», σε όλες όταν γίνεται σέντερ ο Γιάννης.

Η κλάση των περιφερειακών περιορίζει τα λάθη (μόλις 8 σήμερα), η παρουσία πολλών μπαλαντέρ διευκολύνει τις αλλαγές σχημάτων, το μπόι των αθλητικών φόργουορντ μικραίνει το γήπεδο, ενώ τα αμέτρητα φάουλ που κερδίζει ο Γιάννης προσφέρουν εύκολους πόντους και ελάχιστη φθορά. Μιλάμε για φάουλ δύο βολών, όχι στη σέντρα.

Και δεν έχω προσθέσει ακόμη στο κοκτέιλ τις πνευματικές νίκες που δίνει στην ομάδα μας ο τρόπος παιχνιδιού του Γιάννη (με τα καρφώματα, τους αιφνιδιασμούς και τις τάπες), αλλά και η ίδια η αύρα του.

Η ομάδα είναι καλή. Με τα μειονεκτήματά της, αλλά καλή. Και παίζει μπάσκετ του προπονητή, προσαρμοσμένο στα χαρακτηριστικά των παικτών της και ειδικά του ενός.

Αυτό δεν σημαίνει ότι επιτρέπεται να μιλήσουμε για μετάλλια και θριάμβους, ούτε όμως ωφελεί να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας.

Εφ’ όσον η Εθνική φτάσει στη Ναντζίνγκ υγιής για τις αναμετρήσεις του δεκαημέρου 1-9 Σεπτεμβρίου, δεν έχει να φοβηθεί κάποιον από τους τέσσερις αγώνες που μπορούν να τη φέρουν στην οχτάδα.

Η πρόκριση στα προημιτελικά είναι στο χέρι της. Αν δεν την κατορθώσει, τότε ναι, θα είναι αποτυχία.

Δεν έχει νόημα να μπούμε στην ονοματολογία, πόσο μάλλον να προσθέσουμε στις ασυναρτησίες των ημερών.

Οι διαφορές ανάμεσα στους υποψήφιους να συμπληρώσουν τη 12άδα παίκτες είναι μικρές και ο υψηλός βαθμός συσπείρωσης τις εκμηδενίζει.

Για παράδειγμα, τη θέση του 4ου γκαρντ θα κερδίσει όποιος υποσχεθεί ότι μπορεί να προσφέρει τη σημερινή στατιστική του Κόνιαρη: 5 πόντοι, 5 ριμπάουντ, 3 ασίστ, 1 κλέψιμο, 0 λάθη, σε 15 λεπτά.

Αλλά αυτά μπορεί θαυμάσια να τα δώσει και ο Μάντζαρης. Και ο Αθηναίου.

Εάν έχω καταλάβει σωστά, το βασικό στοίχημα του προπονητικού τιμ είναι η ιδιαίτερη περίπτωση του Παπαγιάννη, ο οποίος είναι σέντερ «ειδικών ρόλων», αντίθετα με τον πολυσύνθετο Μήτογλου.

Ωστόσο, οι ομάδες που θα βρεθούν απέναντι στην Εθνική έχουν βαριά κορμιά: Βραζιλία, Μαυροβούνιο, Νέα Ζηλανδία, ΗΠΑ, Τουρκία, Τσεχία, δυνητικά Γαλλία ή Καναδάς.

Ο Γιάννης έπαιξε αρκετά λεπτά σέντερ απέναντι στον ψηλό και ογκώδη Χανταντί, αλλά δεν νομίζω ότι του ταιριάζει αυτός ο ρόλος, με τον υψηλό βαθμό καταπόνησης.

Και τι θα συμβεί, αν σε κάποιο ματς υποπέσει σε γρήγορα φάουλ ή τραυματιστεί ο Μπουρούσης; Ποιος θα φροντίσει ώστε να φρακάρουν οι ρακέτες; Κάπου εδώ τελειώνει η συζήτηση. Ο Παπαγιάννης μοίρασε 7 τάπες σε 2 αγώνες.

Τα υπόλοιπα θα τα δούμε στο «Ακρόπολις», όπου το ΟΑΚΑ θα γνωρίσει πιέννες. Εκεί δεν έχει όμως Ουγγαρία, ούτε Ιράν. Θα τη μετρήσουμε καλύτερα την Εθνική, απέναντι σε Σέρβους, Ιταλούς και Τούρκους.

Η αναχώρηση για την Κίνα έχει προγραμματιστεί για τις 21 Αυγούστου, οπότε η δωδεκάδα θα πρέπει να ανακοινωθεί, δίχως αστερίσκους, μέσα στο δεκαήμερο που έρχεται.

Πηγή: Gazzetta

Pin It on Pinterest

Shares
Share This