Σε λιγότερο από δύο εβδομάδες από σήμερα, ξεκινάει το παγκόσμιο κύπελλο μπάσκετ (FIBA World Cup) στην Κίνα. Η εθνική μας ομάδα αναχωρεί θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος τη Τετάρτη, όπου θα πάει πιο νωρίς φέτος από άλλες φορές, συνήθως πάμε τελευταία εβδομάδα σε τελικά διοργάνωσης, ωστέ να μπει σιγά σιγά στο κλίμα αφού θα δώσει και τα τρία τελευταία της φιλικά παιχνίδια προετοιμασίας με Ιορδανία, Κίνα και μία εκ των Σενεγάλη/Τουρκία.
Πάμε να δούμε λίγο μαζί ένα-ένα παρέα τι είδαμε…
Τα τρία θετικά
Α) Η εθνική ανδρών με την έλευση του Γιάννη Αντετοκούνμπο ανέβηκε πέντε με δέκα επίπεδα πιο πάνω από το φυσιολογικό της και μαζί με αυτό και οι υπόλοιποι παίχτες με κύριο συστατικό το κίνητρο – με το να παίζεις μαζί με τον MVP του NBA είναι και αυτό μια υπόθεση και φάνηκε – εξελίχθηκαν και αυτοί και πιστεύω θα δούμε ένα αξιόμαχο σύνολο στην Κίνα.
Β) Η ομάδα μας απέκτησε πολύ καλό ύψος και αυτό θα δημιουργήσει έντονα προβλήματα σε ομάδες που δεν θα έχουν αξιόμαχους ή πολλούς ψήλους για να μας αντιμετωπίσουν είτε σε άμυνα – είτε σε επίθεση ακόμα και σε set up παιχνίδι που εκεί μένουμε δυστυχώς μεταεξεταστέοι μέχρι στιγμής.
Γ) Είναι ολοφάνερο ότι όλη η φιλοσοφία της νέας εθνικής ανδρών μπάσκετ – τουλάχιστον σε αυτό το παγκόσμιο κύπελλο – είναι να προσαρμοστεί πάνω στον Γιάννη και λογικό, ότι δηλαδή κάνουν και οι Bucks στο NBA. Δηλαδή παιχνίδι σε ανοιχτό γήπεδο μορφολογίας τύπου NBA, πολύ τρέξιμο και transition – Έδειξε ότι το έχουμε αυτό το κομμάτι στην επίθεση.
Τα τρία αρνητικά
Α) Δεν έχουμε guards όμως, ούτε καθαρούς shooters. Ένα από τα τρία σημαντικότερα προβλήματα που έχει η εθνική είναι το περιφερειακό σουτ. Και μην νομίζετε ότι αυτό έγινε τώρα, το πρόβλημα αυτό υπάρχει από την εποχή του Αλβέρτη οπότε δεν είναι κάτι ξαφνικό. Θα το χρειαστούμε απαραιτήτως όμως γιατί στα μεγάλα παιχνίδια (σ.σ. χθες στο φιλικό με Σερβία) όπου θα κλείσουν οι άμυνες – δεν είναι NBA εδώ – στον Greek Freak να πέφτουν 2 και 3 παίχτες πάνω του, θα μένουν ελεύθεροι παίχτες αναγκαστικά για το σουτ.
Εδώ θα έχουμε ένα θεματάκι…
Από τους “κοντούς” θα φτάσουμε πάλι να παίζει ο Καλάθης 35 με 37 λεπτά μ.ο. και να “πεθαίνει” μέσα στο παρκέ όπως έγινε και με τη Ρωσία το 2017 (Eurobasket) – Εύχομαι μέσα από τη ψυχή μου να γίνει καλά ο Σλούκας και να προλάβει το παγκόσμιο κύπελλο, φάνηκε η απουσία του χθες. Όταν έκαιγε η μπάλα ούτε ο Λαρεντζάκης, ούτε και ο Κόνιαρης δεν φάνηκαν έτοιμοι για να αντιμετωπίσουν τέτοιες καταστάσεις για αυτό ήταν και στον πάγκο. Είναι ενά καλό δίδυμο back up για να παίρνει ανάσες το δίδυμο “φωτιά” Καλάθης – Σλούκας.
Μακάρι βέβαια να εξελιχθούν και να βγουν μπροστά τα παιδιά αυτά… Γιατί δεν μπορείς να έχεις στο 2 τον Παπανικολάου ή τον Θ.Αντετοκούνμπο σε τέτοια συγκεκριμένα ματς…
Όχι δεν γίνεται αυτό…
Τι έκανε η Σερβία για να μας κερδίζει; Απλό, έβαλε τρία guards στο τέταρτο δεκάλεπτο και πήρε το ματς από το τρίποντο γιατί είχε και εκτελεστές. Επίσης ο Τζόρτζεβιτς φάνηκε φουλ διαβασμένος για όσους παρακολουθούν μπάσκετ, εφάρμοσε άριστα το σύστημα “άμυνα τείχους” πάνω στον Γιάννη Αντετοκούνμπο, το πήρε copy paste από τους Raptors από το NBA και τον εξαφάνισε απλά και τυπικά στα τελευταία κρίσιμα λεπτά.
Όλα αυτά γιατί τα εφάρμοσε ΞΑΦΝΙΚΑ στο 4ο δεκάλεπτο; Γιατί άραγε; – Tι δείχνει; Μήπως δείχνει ότι ανά πάσα στιγμή ΟΠΟΤΕ ΗΘΕΛΕ μπορούσε να μας μπλοκαρει το σύστημα με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο;
Α! – Και τώρα που είπα για τρεις guards σας θύμιζει τίποτα όλο αυτό; Μμμ… (Παπαλουκάς, Διαμαντίδης, Σπανούλης, 2006, Saitama, USA-NBA) Μάλιστα…
Αν η Σερβία με κόντρα διαιτησία 100-0 κατά της (τι ξεφτίλα και αυτό θεέ μου χθες) και χωρίς Jokic στο 5 και παρόλο αυτά μας κέρδισε πάλι, δεν μπορώ να φανταστώ τι μπορεί να μας κάνει σε knockout ματς στη Κίνα με ξένους διαιτητές…
Β) Το 2 σημαντικότερο πρόβλημα της εθνικής είναι το λεγόμενο set up παιχνίδι 5 vs 5. Και εδώ ερχόμαστε στο θέμα του προπονητή. Δεν ξέρω αν ο κ. Σκουρτόπουλος κρατάει μυστικά κόλπα και συστήματα για την Κίνα, το θέμα είναι ότι σε όλα τα φιλικά ματς ακόμα και στο παιχνίδι με την Ουγγαρία που ήταν 3 επίπεδα πιο κάτω από ‘μας, έδειξε η εθνική να μη παίζει με κανένα σύστημα μπροστά, αντίθετα το παιχνίδι αυτό μας θύμισε μπάσκετ αλάνας – street basketball – φουλ άναρχο σύστημα σε προσπάθειες για το καλάθι με ατομικές ενέργειες μόνο. Δε φτάνει μόνο το ρόστερ και ένας MVP για να πας μακριά σε μια διοργάνωση. Κρατάω επιφυλλάξεις πολλές για το θέμα του προπονητή μας…
ΣΤ) Τρίτο και τελευταίο πρόβλημα τα ριμπάουντ μας. Ενώ έχουμε ψιλή ομάδα δεν παίρνουμε τα ριμπάουντ μας για κάποιο λόγο. Ούτε τα αμυντικά πόσο μάλλον τα επιθετικά. Δε πρέπει να ξεχνάμε ότι οι πόντοι δεύτερης ευκαιρίας κρίνουν ματς πόσο μάλλον χιαστί.
Εφ’ όλης της ύλης λοιπόν και περιληπτικά όσο μπορούσα είτε θετικά – είτε αρνητικά – ανέφερα τα θέματα μας γύρω από την εθνική μας ομάδα στο μπάσκετ.
Έδωσα περισσότερη σημασία στα αρνητικά παρά στα θετικά γιατί είμαι της άποψης να μη πέφτουμε θύματα από τους εαυτούς μας.
Η οφθαλμαπάτη δεν είναι και ότι καλύτερο στη ζωή μας…
Μην έχουμε την οφθαλμαπάτη ότι ο Θανάσης Αντετοκούνμπο θα βάζει συνέχεια τρίποντα. Άλλο ο κλασσικός shooter και άλλο ο day’s shooter που μπορεί να σου βγει και ο οποιοσδήποτε ή και ο κανένας – που παίζει και ρόλο κατά 80% με 90% και η τύχη.
Μην έχουμε την οφθαλμαπάτη ότι ο MVP του NBA δεν θα κάνει βήματα ή λάθη ή και άσκοπα φάουλ. Μην έχουμε την οφθαλμαπάτη ότι θα πάμε σίγουρα για μετάλλιο όταν υπάρχουν ομάδες όπως οι ΗΠΑ, Σερβία, Γαλλία, Καναδάς, Αυστραλία, Ισπανία, Λιθουανία.
Πρέπει να δουλέψει η ομάδα μας σε αρκετά κομμάτια ακόμα για να είναι έτοιμη για τα χιαστί. Εκεί θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι για την υπέρβαση. Η προϊστορία μας τα τελευταία 10 ολόκληρα χρόνια δεν είναι με το μέρος μας πάντως.
Χαμηλά τη μπάλα…
ΥΓ1: Έαν δε τα καταφέρει ο Σλούκας η 4άδα στα guard μας θα αποτελείται από τους Καλάθη, Μάντζαρη, Λαρεντζάκη και Κόνιαρη – Με ότι καλό ή κακό συνεπάγεται αυτό.
ΥΓ2: Στο 3 και στο 4 Πρίντεζης, Παπανικολάου, Παπαπέτρου θα είναι οι πρώτοι στρατιώτες δίπλα στον Γιάννη Αντετοκούνμπο.
ΥΓ3: Σε ρόλους αμυντικού καμικάζι, Θ.Αντετοκούνμπο και Βασιλόπουλος θα κάνουν τη βρώμικη δουλειά και θα μαζεύουν φάουλ για να γλυτώνουν οι βασικοί τη φθορά των φάουλ. Αθλητικότητα και up-tempo ο πρώτος και ηγετική φυσιογνωμία – εμπειρία ο δεύτερος.
ΥΓ4: Οι δύο “κολώνες” της εθνικής, τα 5άρια μας, Γιάννης Μπουρούσης και Γιώργος Παπαγιάννης θα πρέπει να δείξουν ότι είναι έτοιμοι για τη δική τους υπέρβαση, ο καθένας από τη δική του σκοπιά, απέναντι σε 5άρια δύσκολα.
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΕΛΛΑΣ!
