Του Αλέξη Σπυρόπουλου
Αυτό το θερινό 11-0, σε μια σειρά πέντε προκριματικών αναμετρήσεων, δικαιολογεί εμφατικά την επιστροφή στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ένα επίτευγμα. Θα παίξει σε όμιλο, ο δευτεραθλητής της 15ης λίγκας στο ranking της UEFA. Δηλαδή, της τελευταίας που μπορεί να βγάλει και δεύτερη ομάδα στη διοργάνωση. Δεν θα βγάλουν (τρίτη ομάδα, πίσω από τις δύο απευθείας) οι Ρώσοι, δεν θα βγάλουν (δεύτερη, πίσω από τη μία απευθείας) οι Πορτογάλοι, οι Ουκρανοί, οι Τούρκοι, δεν έβγαλαν δεύτερη (και εκκρεμεί να δούμε εάν θα βγάλουν την πρωταθλήτριά τους) οι Ελβετοί, οι Τσέχοι, οι Ολλανδοί. Μόνον άλλη μία δευτεραθλήτρια θα παίξει με πρόκριση, οπωσδήποτε σε όμιλο. Γιατί δεν γίνεται…να αποκλειστούν και οι δύο. Λιντς-Μπριζ.
Το ράλι του τελευταίου δεκαπεντάλεπτου στο Καραϊσκάκη, ήταν πολύ καλό. Η επιβεβαίωση του όχι και τόσο σέξι (όταν ακούγεται στα pregame) κλισέ, για την περίφημη «υπομονή» μες στο παιγνίδι. Σε ολόκληρη τη ροή του αγώνα, μηδενός διαστήματος εξαιρουμένου, το επόμενο γκολ πάντοτε έμοιαζε πιο πιθανό να είναι κόκκινο. Η αφέλεια της Κρασναντάρ στη διαχείριση, έκανε να φαίνονται σαν ποντίκια με γάτες. Αλλά και με το 1-0 μονάχα, πάλι η εικόνα έδειχνε βέβαιη πρόκριση. Το δύσκολο κομμάτι στα νοκ-άουτ, είναι αυτό. Η νίκη, εντός. Ο συνδυασμός, νίκη εντός/παθητικό ζερό. Δεν είναι καθόλου απλό. Το εύκολο κομμάτι μετά, είναι η μη-ήττα εκτός έδρας. Αυτό είναι απλούστερο.
Ο Ολυμπιακός έτρεξε πολύ. Σαν τρελοί. Εκλεψαν μπάλες, πολύ. Μάζεψαν (και εξαργύρωσαν) αδέσποτες «δεύτερες μπάλες», επίσης πολύ. Ηταν ισορροπημένος, στέρεος, ξεχειλισμένος ποδοσφαιρική αυτοπεποίθηση. Το ξεκάθαρο αφεντικό του ματς, ο boss, είναι ο Γκιλιέρμε. Ο Ραντζέλοβιτς έδωσε, κιόλας, μια πρώτη ισχυρή υποψηφιότητα για τον Πρωτοεμφανιζόμενο της Χρονιάς. Ο Ρούμπεν Σεμέντο, ένα σκιάχτρο, σκεπάζει τον αντίπαλο όσο σκέπασε ο Ολυμπιακός όλο το επιθετικό ταλέντο της Κρασναντάρ. Εύκολο, να το λες τώρα. Πιο δύσκολο, τη στιγμή που έπρεπε ν’ αποφασίσουν εάν θα έδιναν τόσα λεφτά για ένα φυλακόβιο. Πήραν το ρίσκο, δικαιώνονται.
Πράγμα που οδηγεί τη σκέψη, στον Μπεργκ. Για μήνες μες στο 2019, ήταν ένα λάθος εν αναμονή. Κάποιος στην Ευρώπη, να το κάνει! Καταλάβαμε τις επικρίσεις, για τις εφετινές επιδόσεις του στην Εθνική Σουηδίας. Μια σκιά, αγνώριστη. Ευτυχώς, το έκαναν οι ανυποψίαστοι Ρώσοι. Δεν το έκαναν, ούτε ο ΠΑΟΚ μετά τον Πρίοβιτς ούτε ο Ολυμπιακός εν συνεχεία. Αυτή τη στιγμή, ο Μπεργκ «δεν κάνει» ούτε για τον Παναθηναϊκό. Οι Ρώσοι, αφελείς όχι μόνο στη διαχείριση του παιγνιδιού, έφαγαν το τυράκι ότι ο Μπεργκ ήταν ελεύθερος συμβολαίου. Νόμισαν πως βρήκαν, μπροστά απ’ οποιονδήποτε άλλον επί γης, το λαχείο. Η μοναδική έκπληξη στον Πειραιά είναι, πώς δεν αντικαταστάθηκε στην ανάπαυλα.
Μια ομάδα που έπεσε στο τσουνάμι-ΠΑΟΚ και δεν κέρδισε τίποτα πέρυσι, ο Ολυμπιακός, παρά ταύτα (υπο)στηρίχθηκε. Το σταφ και το ρόστερ. Δεν ξηλώθηκαν. Για Ολυμπιακό, πρωτοφανές! Μία σεζόν μετά, εύλογα θα είναι αυτή η ομάδα δριμύτερη. Ετσι γίνεται. Στην Κρασναντάρ, απ’ τους έξι της μεσαίας γραμμής και της επίθεσης, οι πέντε είναι καινούργιοι. Καμιά φορά η υπομονή, μες στο παιγνίδι ή και περί το παιγνίδι, μπορεί να είναι αρετή…
Πηγή: Sport DNA
