Επιλογή Σελίδας

Του Θάνου Σαρρή

Τι σημαίνει «καλά χρόνια του Calcio»; Μάλλον, ανάλογα με την ηλικία του καθενός, αυτό ερμηνεύεται ξεχωριστά. Ωραίες αναμνήσεις από «ατσάλινες» ομάδες στην Ευρώπη, η παλιά καλή Πάρμα του Μπουφόν, του Κρέσπο, του Σενσίνι και των υπολοίπων, η Λάτσιο των Αργεντίνων, η Φιορεντίνα κι έπειτα η Ρόμα του Μπατιστούτα, η Γιούβε του Ζιντάν, η Μίλαν του Αντσελότι και παλιότερα των Ολλανδών.

Είναι δεδομένο πως το ιταλικό πρωτάθλημα κινείται ξανά σε ανοδική τροχιά τα τελευταία χρόνια και το τρικ με τις φορολογήσεις αναμένεται στο άμεσο μέλλον να προσελκύσει περισσότερα μεγάλα ονόματα. Δεν είναι όμως μόνο οι ποδοσφαιριστές. Φέτος η κορυφή της Serie μοιάζει να έχει περισσότερο ενδιαφέρον, όχι μόνο λόγω των ισορροπιών που δημιουργούν οι παίκτες, αλλά και για εκείνους που κάθονται στους πάγκους και τις φιλοσοφίες τους.

Αντόνιο Κόντε, Μαουρίτσιο Σάρι και Κάρλο Αντσελότι είναι ξανά μαζί στην Ιταλία, ο καθένας προπονητής σε μια διεκδικήτρια του τίτλου. Κι αν θέσουμε το βασικό προπονητικό δόγμα του σύγχρονου ιταλικού ποδοσφαίρου κάπου ενδιάμεσα στον Σάκι, που γοητευμένος από την ολλανδική σχολή ξέφυγε από τον συντηρητισμό και τον πιο ρεαλιστή Τραπατόνι, τότε ο καθένας τους μεταφέρει την ιταλική «κληρονομιά» και έχει να δείξει και μια διαφορετική φιλοσοφία, έναν τρόπο παιχνιδιού που παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον το πώς θα ενσωματωθεί από το παιχνίδι της ομάδας του. Τρεις προπονητές, που έχουν κοινό σημείο αναφοράς την Τσέλσι. Ειδικά για τον Κόντε και τον Σάρι, οι «Μπλε» ήταν ένα πολύ χαρακτηριστικό case study για την φιλοσοφία τους. Ο ένας, με το σκληρό, ρεαλιστικό παιχνίδι του πήρε πρωτάθλημα, το οποίο όμως ακολούθησε κατάρρευση στη δεύτερη σεζόν. Ο άλλος, προσπαθώντας να παίξει πιο ελκυστικά, πήρε Europa League. Σκληρή δουλειά και φυσική κατάσταση από τη μία, τακτική και μπάλα από την άλλη. Πειθαρχία ο ένας, περισσότερο ελευθερία ο άλλος. Αμφότεροι απέκτησαν θαυμαστές και σκληρούς επικριτές. Αμφότεροι, επέστρεψαν στην πατρίδα.

Για τον Αντσελότι, ο οποίος ουσιαστικά αποτελεί τον συνδετικό κρίκο της παλιάς γενιάς με τη νέα, το δείγμα είναι μεγαλύτερο γιατί συνεχίζει στην ίδια ομάδα. Στη Νάπολι που πέρυσι οδήγησε στη δεύτερη θέση της Serie A και την ενίσχυσε ουσιαστικά. Με τον Λοσάνο να ξεχωρίζει στις αφίξεις και τους Μανωλά-Μέρετ να προσθέτουν εμπειρία και ταλέντο στην άμυνα, οι παρτενοπέι δείχνουν να χτίζουν πάνω σε γερά θεμέλια και σε αντίθεση με τους αντίπαλος τους, έχουν την ομοιογένεια ως όπλο. Η ενίσχυση στην άμυνα μοιάζει περισσότερο σημαντική ακόμα και από το πώς θα εξελιχθεί το θρίλερ Ικάρντι.Όσο κι αν αλλάζει το Calcio, εδώ και μια ντουζίνα χρόνια εκείνος που κατακτά τίτλο είναι εκείνος που δέχεται τα λιγότερα γκολ.

Μολονότι η προσωπικότητα που βρίσκεται στον πάγκο της Νάπολι διαφέρει αρκετά από τον τεχνικό που οδηγούσε τη Μίλαν στο πρωτάθλημα του 2004, ο 60χρονος τεχνικός έχει διαχειριστεί καταστάσεις και προσωπικότητες που έχουν καθορίσει την ίδια την φιλοσοφία του. Δεν είναι πια ο προπονητής που κάποτε έκοβε τον Ρομπέρτο Μπάτζιο επειδή δεν ταίριαζε στην τακτική του, για την ακρίβεια δεν είναι εδώ και καιρό αυτός ο προπονητής. Αν και στο ξεκίνημά του στη Νάπολη προσπάθησε να πατήσει στις αρχές του Σάρι και στο ποδόσφαιρο πρωτοβουλίες που δίδαξε ο προκάτοχός του, έγινε περισσότερο ρεαλιστής. Ισορρόπησε στο ρόστερ, χωρίς να επιχειρεί τακτικές καινοτομίες που ενδεχομένως θα επηρέαζαν την σταθερότητα. Και είναι πια αποφασισμένος. «Η δεύτερη θέση δεν αρκεί πια. Πλέον, πρέπει να κατακτήσουμε κάτι». Είναι στην ηλικία, βιολογικά και προπονητικά, που βάζει τον πήχη ψηλά, κυρίως μετά την περσινή σεζόν.

Η επιστροφή του Αντόνιο Κόντε στην Ιταλία για λογαριασμό της Ίντερ είναι επίσης μια τεράστια πρόκληση για τον Ιταλό, ο οποίος συνδέθηκε όσο κανείς άλλος με το σερί των πρωταθλημάτων της Γιούβε, το οποίο ξεκίνησε επί των ημερών του. Κι όπως δήλωσε, δεν θα επέστρεφε αν δεν πίστευε πραγματικά ότι μπορεί να βάλει τέλος σε αυτό. Η Ίντερ, με μια πρώτη ματιά, μοιάζει ως ο βασικός αντίπαλο της πρώην ομάδας του Κόντε για τον τίτλο. Και ο προπονητής μοιάζει ο ιδανικός για να διορθώσει την νοοτροπία, να μετατρέψει τους Νερατζούρι σε σκληροτράχηλους μαχητές, ικανούς να διαχειριστούν πνευματικά και αγωνιστικά οποιαδήποτε κατάσταση πίεσης. Ο Κόντε βρήκε στο πρόσωπο του Λουκάκου τον σέντερ φορ που ήθελε και έχει συνήθως σημείο αναφοράς στο παιχνίδι του. Ενισχύθηκε επίσης με έναν παίκτη που δείχνει ο καταλληλότερος για να πάρει τη θέση του ηγέτη στην τριπλέτα της άμυνας και να εμφυσήσει ακριβώς αυτό το πνεύμα που αναζητά ο νέος τεχνικός: Τον Ντιέγο Γκοδίν.

Παράλληλα, έβαλε ταλέντο και δυναμισμό στον άξονα με τους Μπαρέλα και Σένσι, αλλά και νέες λύσεις στα εξτρέμ τους Λαζάρο και Πολιτάνο. Είναι πιθανόν, σε όλους αυτούς να προστεθεί και ο Αλέξις Σάντσες, που αναζητά το restart στην καριέρα του και ο Κόντε ξέρει καλά πώς να εκμεταλλεύεται το κίνητρο. Το θέμα του Ικάρντι ακόμα δεν έχει λυθεί και μοιάζει ίσως η μοναδική παραφωνία. Κανείς δεν ξέρει πώς μπορεί να εξελιχθεί σε περίπτωση που μείνει τελικά στο Μεάτσα και αν ο Κόντε μπορεί να τον εντάξει στο πλάνο, όμως ακόμα και αυτό να μην συμβεί, η φετινή Ίντερ δείχνει περισσότερο σοβαρή από ποτέ. Και ο προπονητής της είναι ο βασικός λόγος.

Η πιο ενδιαφέρουσα ωστόσο περίπτωση παραμένει η Γιουβέντους, η οποία φέτος αποφάσισε να πορευτεί σε διαφορετικό δρόμο, αναζητώντας την διατήρηση των κεκτημένων σε συνδυασμό με αλλαγή στο αγωνιστικό της στιλ, με ένα περισσότερο ελκυστικό ποδόσφαιρο. Με πίεση μπροστά, πολλή δουλειά στην τακτική, περισσότερες πάσες και δημιουργία. Ο Σάρι έχει την ίδια ηλικία με τον Καρλέτο, ωστόσο τα κλαμπ που δίδασκε το δικό του ποδόσφαιρο δεν ήταν στο κορυφαίο επίπεδο. Η ανάδυσή του έγινε μέσω της ομάδας στην οποία βρίσκεται τώρα ο Αντσελότι και το πλάνο του επηρέασε αρκετούς Ευρωπαίους προπονητές, ενώ έκανε τον Γκουαρδιόλα και τον Κλοπ να μιλήσουν με τα καλύτερα λόγια.

Με την απόκτηση του Ντε Λιχτ που τον ήθελαν σχεδόν όλα τα top clubs της Ευρώπης η Γιούβε θύμισε και φέτος σε όλους πως μπορεί να «χτυπήσει» στα ίσια οποιονδήποτε ανταγωνιστή όταν έχει να κάνει με μεταγραφές. Ο Αντριέν Ραμπιό μοιάζει ως ο πιο ταιριαστός παίκτης για τον έλεγχο του ρυθμού στο «Sarri-ball», ενώ με δεδομένο το πώς ο 60χρονος έχει διαχειριστεί περιπτώσεις ποδοσφαιριστών στο παρελθόν (βλέπε Μέρτενς) έχει ενδιαφέρον το αν θα καταφέρει να βάλει τη στάμπα του όχι μόνο στον Κριστιάνο Ρονάλντο, αλλά σε όλους. Πώς, για παράδειγμα, θα βάλει νέα στοιχεία στο παιχνίδι του Μπερναντέσκι, πώς θα εκμεταλλευτεί το μεγάλο ταλέντο του Ντιμπάλα, ο οποίος έμεινε τελικά στο Τορίνο, για να του δώσει έναν διαφορετικό ρόλο.

Το πείραμα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον. Γιατί ο Σάρι καλείται να αλλάξει ουσιαστικά την αγωνιστική ταυτότητα της Γιουβέντους, διατηρώντας την στην κορυφή. Και δεν το κάνει σε μια ομάδα που βάδιζε στα χνάρια της δικής του φιλοσοφίας τα προηγούμενα χρόνια. Η πρόσληψή του μοιάζει με απότομη στροφή προς έναν άγνωστο δρόμο, ο οποίος μοιάζει καλύτερος από την ευθεία, αλλά δεν έχεις ορατότητα για να δεις αν υπάρχουν λακκούβες ή κακοτοπιές. Η δυσκολία του έργου του φάνηκε ήδη από την προετοιμασία, ενώ το γεγονός ότι το τελικό ρόστερ δεν έχει ξεκαθαρίσει και ο προπονητής προσβλήθηκε από πνευμονία δεν βοήθησε. Εδώ η συμβολή του Μπουφόν, που επέστρεψε, ίσως τελικά αποδεχθεί κομβική για τις ισορροπίες στα αποδυτήρια. Ο Σάρι είναι επίσης ένας προπονητής που δεν έχει κατακτήσει ποτέ πρωτάθλημα και προέρχεται από μια μεγάλη αντίπαλο του ιταλικού Νότου. Ένας παλιός εχθρός, ο οποίος έχει καταφερθεί αρκετές φορές στο παρελθόν κατά της νυν ομάδας του. Στην ψυχοσύνθεση της κερκίδας όλα αυτά παίζουν ρόλο. Και η Γιούβε θέλει την στήριξη του κόσμου στα πρώτα βήματα της μετάβασης.

Όλα τα παραπάνω κάνουν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα τη μάχη για την κορυφή της Serie A, δίνοντάς ένα ενδιαφέρον που έλειπε τα τελευταία χρόνια. Της δίνουν παράλληλα προσωπικότητες στους πάγκους ικανές να γεννήσουν ιστορίες, διαφωνίες, επιτυχίες και αποτυχίες. Όλα αυτά τα όμορφα, που ζωντανεύουν το ποδόσφαιρο. Που είχαν τα καλά χρόνια του Calcio. Διαφορετικές φιλοσοφίες, που απορρέουν λιγότερο ή περισσότερο με τα ιερά τέρατα της ιταλικής προπονητικής, τεράστιες προκλήσεις που έρχονται σε κόντρα με το DNA των συλλόγων, εχθρούς που έγιναν φίλοι και τακτικές ξένες με αυτό που είχαν συνηθίσει οι τιφόζι. Και σίγουρα πράγματα για να συζητάμε εντός γηπέδου. Avanti!

Πηγή: Gazzetta – Planet Fotball

Pin It on Pinterest

Shares
Share This