Του Νίκου Παπαδογιάννη
«Συνεχίζουμε με αισιοδοξία. Την Δευτέρα είναι η πρόκριση και μετά όλα, ΜΑ ΟΛΑ αλλάζουν. Ας αφήσουμε τα παιδιά να ηρεμήσουν κι εμείς ας κάνουμε κάτι άλλο από τον καναπέ μας από το να κριτικάρουμε».
Aυτό, ακριβώς, που είπε ο προλαλήσας. Και δεν είναι ούτε περιπτεράς ούτε ταβερνιάρης ούτε οπαδοφίλαθλος που ψάχνει βολικό γήπεδο για να βγάλει τα απωθημένα του.
Το τιτίβισμα ανήκει σε διεθνή μπασκετμπολίστα, που έχει ζήσει μαγικές υπερβάσεις, έχει βιώσει και πίκρες και αποτυχίες. Όχι στον Βάγγο από τα Καμίνια, αλλά στον Κώστα Τσαρτσαρή.
Η κριτική ας αφεθεί σε όσους καταλαβαίνουν τι βλέπουν και όχι στους χειριστές της μηχανής του κιμά. Δεν είναι Super League εδώ, ούτε υποσχέθηκε κανείς ότι θα κατακτήσουμε τον κόσμο.
Μία θέση στην οχτάδα κυνηγάει η ομάδα και αυτό ξεκαθαρίστηκε εξαρχής από αυτήν τη στήλη. Εάν πάλι θεωρείτε προφήτες τους σπήκερ της ΕΡΤ με τα παρατσούκλια και τις ασυνάρτητες μεγαλοστομίες, συλλυπητήρια. Ο στόχος είναι ορατός. Το +12 επί της Τσεχίας δεν μπορεί να θεωρηθεί χίμαιρα.
Εάν η Εθνική εμφανιστεί συγκεντρωμένη και με μαχαίρι στα δόντια, εάν ξεκινήσει καλά, είναι σε θέση να το καλύψει από το πρώτο ημίχρονο.
Ειδάλλως θα αποτύχει και θα αποδεχθεί ότι μέχρι εκεί έφταναν τα χέρια της. Μέχρι το μικρομεσαίο επίπεδο του παγκόσμιου μπάσκετ.
Διότι, κακά τα ψέματα, σε αυτό βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι, από τότε που μάζεψαν τα μπλε μπογαλάκια τους οι εμβληματικοί αστέρες της προηγούμενης δεκαετίας.
Εάν δεν μας αρέσουν οι παίκτες που έχουμε, ας κλωνοποιήσουμε τους Διαμαντίδη, Παπαλουκά, Σπανούλη, Ζήση και, τώρα που πήραμε φόρα, τους Γκάλη, Γιαννάκη, Φασούλα, Χριστοδούλου.
Εάν δεν μας αρέσει ο προπονητής, ας βάλουμε ρεφενέ για να γεμίσει ο κουμπαράς και να φέρουμε τον Πιτίνο, με βοηθό τον Ομπράντοβιτς και σκάουτερ τον Ιτούδη.
Ή να τους ψήσουμε να δουλέψουν pro bono. Στη στρεβλή φαντασία των οπαδών, όλα γίνονται. Αύριο θα ζητούν να παίξει στην Εθνική ο Φρεντέτ, ο Μπάλντγουιν ή και ο Φορτούνης.
Κανένας Έλληνας παίκτης ικανός να κάνει τη διαφορά δεν έμεινε πίσω, στον καναπέ. Κανένας προπονητής δεν δεχόταν να αναλάβει την Εθνική φουλ-τάιμ με πενιχρό μισθό και με αυτή την Ομοσπονδία στο κεφάλι του.
Ακόμα και όταν βρέθηκαν τρόποι να γίνει υπέρβαση, με τον τότε «ντάρλινγκ» της κοινής γνώμης Φώτη Κατσικάρη (2013), ο ίδιος απαξιώθηκε -άδικα- σε χρόνο μηδέν και έγινε βορά για την κρεατομηχανή.
Η Εθνική ΗΠΑ διαθέτει όχι μόνο 12 παιχταράδες και άλλους διακόσιους από πίσω, αλλά και τέσσερις από τους καλύτερους προπονητές του κόσμου στο επιτελείο της: Πόποβιτς, Κερ, Πιρς, Βαν Γκάντι.
Ο καθένας από αυτούς θέλει 500 Σκουρτόπουλους, 500 Τζόρτζεβιτς και 500 Σκαριόλο για ντιμ σουμ στην καθισιά του.
Όπως και να το κάνουμε, είναι κάποιου είδους θράσος, να περιμένoυμε εικόνα πολύ καλύτερη από τη χθεσινή και να τη θεωρούμε αυτονόητο δικαίωμα της Εθνικής μας.
Δεν έχουμε ούτε τετράγωνο Μπογκντάνοβιτς, Γιόκιτς, Μπιέλιτσα, Μαριάνοβιτς ούτε τρίο Γκομπέρ, Ντε Κολό, Φουρνιέ, ούτε Γιουλ, Ρούμπιο και Μαρκ Γκασόλ, ούτε Βαλανσιούνας και Σαμπόνις ούτε καν Γκαλινάρι και Μπελινέλι.
Οι επιτυχίες του ελληνικού μπάσκετ ήρθαν μέσα από την ενότητα, τη χημεία και τη θετική ενέργεια. Ενότητα στα ενδότερα της φετινής Εθνικής υπάρχει, όπως και η πείρα.
Η χημεία είναι δύσκολη υπόθεση, εφ’ όσον ο σούπερ σταρ της ομάδας καλείται να αλλάξει πετσί μέσα σε έναν μήνα, για να προσαρμόσει το ιδιαίτερο παιχνίδι του σε διαφορετικούς κανονισμούς που του στερούν πλεονεκτήματα, δίπλα μάλιστα σε παίκτες τους οποίους γνωρίζει ελάχιστα.
Όσο για θετική ενέργεια, ας κλείσω καλύτερα το στόμα μου. Η αύρα που έρχεται από τα μετόπισθεν θυμίζει μάλλον χορό καννιβάλων, παρά συστράτευση για το κοινό καλό.
Η Εθνική έχει μία χρυσή ευκαιρία στα χέρια μας για να φτάσει στον στόχο της. Απέναντί της, θα παραταχθεί αύριο ένας αντίπαλος ξεχωριστός, αλλά βατός.
Την ίδια λογική που χρησιμοποίησα πιο πάνω για να υπενθυμίσω τη διαστρωμάτωση του ταλέντου είμαι υποχρεωμένος να την υιοθετήσω και τώρα.
Η Τσεχία διαθέτει ομοιογένεια επειδή ο προπονητής της και πολλοί παίκτης της προέρχονται από την ικανή Νίμπουρκ, αλλά η Νίμπουρκ είναι ομάδα του Champions League.
Οι περισσότεροι δεν έχουν αγωνιστεί ούτε στην Εuroleague, των ελληνικών θαυμάτων. Τον περασμένο Οκτώβριο, τους νίκησε η ΑΕΚ, μέσα στην Τσεχία, με ραψωδία του Λαρεντζάκη. Οι Χρούμπαν, Μπόχατσικ, Πέτερκα σούταραν 11/19 τρίποντα, ο δικός μας 7 στα 8.
O 26χρονος σέντερ Μπάλβιν κάνει σπουδαίο τουρνουά, ωστόσο δεν είναι παρά ο 2ος σέντερ της Γκραν Κανάρια. Με βασικό, τον Ουάιλι του Παναθηναϊκού. Ο Παπαγιάννης θα πρέπει να τον παίξει στα ίσα.
Ο εξαίρετος Σατοράνσκι ανήκει στην ελίτ των Ευρωπαίων καλαθοσφαιριστών, αλλά ο Νικ Καλάθης ματσάρει καλά μαζί του σε κορμί και σε ταλέντο και μπορεί να περιορίσει τις κινήσεις του. Είναι, άλλωστε, η σειρά του, να εμφανιστεί στο παρκέ.
Ο «Αμερικανός» Σιλμπ, που είναι καλός αμυντικός και θα έπαιζε ρόλο στο μαρκάρισμα του Γιάννη Αντετοκούνμπο, μοιάζει απίθανο να αγωνιστεί μετά τον χθεσινό τραυματισμό του.
Εάν η Εθνική Ελλάδας δεν μπορεί πλήρης να κερδίσει ένα τέτοιο ματς με 12 πόντους, απέναντι σε ομάδα αξιόλογη πλην όμως συμβατικής τεχνολογίας, δεν έχει καμία δουλειά στους 8 του Κόσμου.
«Παλεύουμε όλοι μαζί σαν αγέλη λιονταριών», είναι το σύνθημα των Τσέχων. Καιρός να το οικειοποιηθεί και κάποιος άλλος.
Το ζητούμενο, χθες, δεν ήταν απαραίτητα να νικήσει, η Εθνική, αλλά να βγει από τον αγώνα πιο δυνατή. Δεν το κατόρθωσε.
Μία άβγαλτη ομάδα θα έβλεπε το φως της επόμενης ημέρας σημαδεμένη. Η Εθνική μας δεν είναι ιδιαίτερα κωλοπετσωμένη, ούτε όμως μπορεί να θεωρηθεί άβγαλτη.
Εάν επηρεαστεί αρνητικά από την εικόνα μίας αναμέτρησης όπου έπαιξε σωστά αλλά προδόθηκε από το σουτ της σε βαθμό κακουργήματος, σημαίνει ότι πνευματικά είναι πιο ευάλωτη από ό,τι νομίζαμε.
Και δεν νομίζω ότι ισχύει κάτι τέτοιο, για προσωπικότητες όπως ο Πρίντεζης, ο Καλάθης ή ο Σλούκας. Ακόμα και η υπέρβαση που θα τους ζητηθεί αύριο δεν είναι δα επιπέδου Σαϊτάμα ή ξέρω γω Ζάγκρεμπ.
Το +12 επί της Τσεχίας ήταν και παραμένει πολύ πιο «εύκολη» υπόθεση από το 2-0 που ονειρευόμασταν. Και η ήττα από τις ΗΠΑ ίσως αποδειχθεί ασήμαντη αβαρία, στην οικονομία του τουρνουά.
Κακώς ξεκίνησε η περιφορά του επιταφίου σαββατιάτικα. Όπως λέει μία ψυχή, εάν κερδίσεις το ματς-χαρτοκόπτη όλα, μα όλα, αλλάζουν.
Πηγή: Gazzetta
