Του Μιχάλη Τσόχου
Μου το έλεγε συχνά ο πατέρας μου. “Ποτέ μην αφήνεις για αύριο, αυτό που μπορείς να κάνεις σήμερα…” και είχε τόσο δίκιο κι ας μην το εφαρμόζω πάντα. Η Εθνική ομάδα λοιπόν πέρα από τα δομικά προβλήματα που έχει, πέρα από τα “εγκλήματα” που έχουν κάνει σε βάρος της μία σειρά από διοικήσεις της ΕΠΟ, από τον Σαρρή και τον Γκιρτζίκη, μέχρι τούτο δω το νέο φρούτο τον Γραμμένο, πέρα από το καλάμι που έχουν καβαλήσει κάποιοι παίκτες της, έχει ένα τεράστιο θέμα με το σήμερα.
Κανείς δεν ασχολείται με το σήμερα. Κανείς δεν αντιλαμβάνεται την σημασία του σήμερα, όλοι θέλουν να κοιτούν μπροστά σε σχέση με αυτό που μπορεί να γίνει. Κανείς δεν σκέφτεται ότι “άσε το αύριο και τι θα κάνει ο Φαν ντε Σχιπ και κέρδισε σήμερα το Λιχτενστάιν. Μόνο αυτό υπάρχει το Λιχτενστάιν, δεν υπάρχει αύριο, δεν υπάρχει τίποτα άλλο…”.
Το Λιχτενστάιν και το κάθε Λιχτενστάιν του σήμερα είναι το πρόβλημα όλα αυτά τα χρόνια της κατρακύλας. Μόνο το Λιχτενστάιν να είχαμε νικήσει θα είχαμε επτά βαθμούς, πέντε λιγότερους από τους δεύτερους Φινλανδούς που έχουμε να τους παίξουμε στην Αθήνα. Δύσκολο, αλλά υπήρχε ελπίδα. Οταν δεν κερδίζεις το Λιχτενστάιν γιατί σκέφτεσαι το αύριο και όχι το ματς χάνεται κάθε ελπίδα, όχι μόνο μαθηματικής πρόκρισης αλλά γενικά χάνεται η ελπίδα.
Το ίδιο συνέβη και με την Φινλανδία. Πήγαμε στο Τάμπερε για τελικό πρόκρισης. Για “τελικό” ξαναγράφω για να συνεννοηθούμε… Και αποφασίσαμε να τον παίξουμε με νέο προπονητή (δεν γίνονταν αλλιώς…) και νέους παίκτες. Προσέξτε πόσες συμμετοχές είχαν στην Εθνική ομάδα πριν από τον “τελικό”, αυτοί που έπαιξαν τον “τελικό”. Βρουσάι 0 συμμετοχές, Παυλίδης 0 συμμετοχές, Λημνιός 0 συμμετοχές, Μασούρας 6 συμμετοχές, Κολοβός 8 συμμετοχές, Κουλούρης 9 συμμετοχές… Δεν διάλεξα τυχαία αυτούς, Είναι όλοι οι μεσοεπιθετικοί που χρησιμοποιήθηκαν στο ματς αυτό είτε ως βασικοί, είτε ως αναπληρωματικοί. Δεν αμφισβητώ την ποιότητα οποιουδήποτε παιδιού, αμφισβητώ όμως ξεκάθαρα την λογική να παίξει μία Εθνική ομάδα τον “τελικό” πρόκρισης σε μία μεγάλη διοργάνωση με τόσο άπειρα παιδιά από αυτή την διαδικασία. Προφανώς και δεν μπορώ να το βρω και να το επιβεβαιώσω στατιστικά, αλλά νομίζω ότι είναι πρωτοφανές στα χρονικά των Εθνικών ομάδων αυτό το φαινόμενο.
Πήγαμε στο Τάμπερε σαν να παίζαμε ένα καλοκαιρινό φιλικό όπου ο νέος προπονητής δοκιμάζει νέα πρόσωπα για να δει πόσο θα ανοίξει τον κύκλο της ανανέωσης και όχι για να παίξουμε “τελικό”. Μοιραία χάσαμε γιατί βλέπαμε το αύριο και όχι το σήμερα. Δεν παίξαμε ποτέ το ματς με τη Φινλανδία σαν να μην υπάρχει αύριο, αλλά το παίξαμε με το βλέμμα στο αύριο. Δεν πας πουθενά έτσι, αν δεν τραφείς από σήμερα δεν υπάρχει αύριο. Με όλο αυτό το χάλι μία ισοπαλία στο Τάμπερε και μία νίκη με το Λιχτενστάιν, (υπό κανονικές συνθήκες, της τωρινής Εθνικής, όχι της καλής Εθνικής, ήταν απολύτως εφικτά αποτελέσματα, τώρα η βαθμολογία θα έλεγε Φινλανδία 10, Ελλάδα 8 και ματς στην Αθήνα με τους Φινλανδούς να έρχεται…).
Χάσαμε στο Τάμπερε όμως, συνέβη, αυτομάτως τα παρατήσαμε και δεν ξέρω γιατί. Δεν νικήσαμε ούτε το Λιχτενστάιν και δεν ξέρω πόσο θα το πληρώσουμε αυτό. Ξέρετε πόσο ακριβά πληρώνουμε για παράδειγμα την ήττα από την Εσθονία εντός έδρας στην τελευταία αγωνιστική του Nations League; Πανάκριβα. Και τότε είχαμε αποκλειστεί αφού οι Φινλανδοί μας είχαν πάρει την πρωτιά στον όμιλο. Κανείς δεν ασχολήθηκε λοιπόν με το… αδιάφορο όπως νόμιζαν οι παίκτες ματς με την Εσθονία στην Αθήνα στην τελευταία αγωνιστική των ομίλων του Nations League. Το χάσαμε το ματς με τους Εσθονούς και μαζί χάσαμε και την 2η θέση στον όμιλο του Nations League, που τότε έμοιαζε να μην σημαίνει τίποτα σήμερα θα σήμαινε ορθάνοιχτη πόρτα πρόκρισης. Ως γνωστόν αν οι ομάδες που τερμάτισαν πρώτες στον όμιλο του Nations League, έπαιρναν την πρόκριση από τα προκριματικά του Euro, παραχωρούσαν τη θέση τους στους δεύτερους. Οι Φινλανδοί που τερμάτισαν πρώτοι στον όμιλο μας στο Nations League θα πάρουν μάλλον την πρόκριση και από τον όμιλο μας των προκριματικών. Συνεπώς ο δεύτερος του ομίλου του Nations League θα έχει μία δεύτερη ευκαιρία. Επειδή η Ελλάδα την τελευταία αγωνιστική έχασε εντός από την Εσθονία έχασε την δεύτερη θέση από την Ουγγαρία. Αν είχαμε νικήσει τώρα με τους Φινλανδούς δεύτερους στον τωρινό όμιλο, θα είχαμε την ευκαιρία να πάμε στο Euro από το παράθυρο του Nations League. Και ξέρετε ποιοι θα ήταν οι αντίπαλοι. Η Σκωτία, η Νορβηγία και η Σερβία. Ούτε τότε κοιτάξαμε το “σήμερα”. Ούτε τότε νικήσαμε την Εσθονία εντός έδρας, μένοντας στο ότι είχαμε χάσει από την Φινλανδία την πρωτιά.
Τα μεγάλα λόγια φτάνουν πλέον. Το όραμα για το αύριο δεν υπάρχει, όσο δεν υπάρχει το σήμερα. Στην Εθνική πρέπει να πάρουν απόφαση ότι δεν υπάρχει αύριο, αν δεν υπάρξει σήμερα, ότι πλέον είμαστε τόσο χαμηλά και τόσο μακριά, που το κάθε ματς που δεν κερδίζουμε, διαλύει τον ιστό αυτής της ομάδας και της αλλοιώνει το μυαλό και το dna. Μετά την αποτυχία με το Λιχτενστάιν ο νέος προπονητής αμφιβάλλει για τα πάντα και αμφισβητεί τα πάντα από όσα του είπαν, βρήκε ή βλέπει. Οι παίκτες και όλος ο περίγυρος μετά τη μη νίκη κόντρα στο Λιχτενστάιν αμφιβάλλει για τον προπονητή, τις επιλογές του και την ικανότητά του. Το νέο ξεκίνημα, πριν καν προλάβει να μπουσουλήσει, είναι ήδη τραυματισμένο βαριά και οι πρώτες κουβέντες ήδη έχουν ακουστεί, όπως αυτή του προπονητή που είπε δημόσια “…κάποιοι ποδοσφαιριστές μας έδειξαν ότι δεν αντέχουν την πίεση…”. Σίγουρα έχουν ακουστεί και οι αντίστοιχες πρώτες κουβέντες, όχι δημόσια βέβαια, για το νέο προπονητή από… κάποιους παίκτες.
Αν στο επόμενο ματς με την Ιταλία εκτός, δεν πεθάνουμε για το “σήμερα”, αν πάμε ως αποκλεισμένοι και αδιάφοροι τα 4 γκολ δεν είναι μακριά και τα τέσσερα γκολ σε εκείνο το ματς ίσως τελειώσουν πριν την ώρα του και το νέο ξεκίνημα. Το ματς με την Ιταλία είναι ότι πιο σημαντικό υπάρχει, τίποτα άλλο. Και όταν θα τελειώσει αυτό το ματς, ότι κι’ αν έχει συμβεί αυτό που θα ακολουθεί σε μερικά 24ωρα με την Βοσνία θα είναι χωρίς αύριο… Αν το κάθε ματς δεν γίνει ματς χωρίς αύριο στον τρόπο και την λογική με την οποία το παίζουμε, αν το “κάνουμε δοκιμές, ψάχνουμε παίκτες, δοκιμάζουμε σχήματα…” γίνει ο κανόνας, τότε ο εθισμός στην ήττα θα γίνει πολύ μεγαλύτερος από τον σημερινό και η κατάσταση δεν θα αναστραφεί ποτέ…
Πηγή: Gazzetta
