Επιμέλεια, Κωνσταντίνος Κωλαΐτης
Στα λημέρια του παραλιακού Έσεξ, μερικοί φίλοι της Σάουθεντ αγναντεύουν την ένωση ορίζοντα και θάλασσας, στην αναζήτηση ελπίδας για παραμονή στην κατηγορία. Υπό την μουσική υπόκρουση των slow-rock κομματιών της συμπολίτισσας μπάντας Nothing But Thieves, παλεύουν να απαντήσουν στα ερωτήματα, τα οποία προκαλεί άλλη μια χρονιά όπου επιτυχία θα είναι απλά η αποφυγή της παταγώδους αποτυχίας που «αχνοφαίνεται».
Το πέρας όχι μιας, ούτε δυο, αλλά 12 αγωνιστικών βρίσκει την ομάδα τους στην προτελευταία θέση της League One, με τον δεινό απολογισμό του 1-1-10 και μόλις τέσσερις βαθμούς στο λογαριασμό της σωτηρίας. Όσους θα είχε και η ουραγός Μπόλτον αν δεν είχε εκκινήσει το πρωτάθλημα από το -12.
Οι «seasiders» υποφέρουν, φλερτάρουν από την αρχή της σεζόν με την επιστροφή τους στην τέταρτη τη τάξει κατηγορία μετά το 2014-15 και ψάχνουν απεγνωσμένα για νέο ξεκίνημα. Ο Κέβιν Μποντ, αφού έβαλε το σύλλογο στο δρόμο της απελπισίας με έξι ήττες στα ισάριθμα πρώτα ματς, νομοτελειακά «χαιρέτησε» και μάλιστα έχοντας… αργήσει. Η σταγόνα που έκανε λίγο πιο «μούσκεμα» το σύλλογο από όσο ήταν έσταξε στις 3 Σεπτεμβρίου, μετά από την εκ νέου αποτυχία στην έδρα της Λέιτον Όριεντ κι από εκείνο το σημείο τη σκυτάλη ανέλαβε ως υπηρεσιακός ο μέχρι πρότινος βοηθός του, Γκάρι Πάντοκ. Παραδόξως, τούτη η αλλαγή έφερε άμεσα τους πρώτους βαθμούς στο πρωτάθλημα, αφού η Σάουθεντ πήρε πρώτα ισοπαλία κόντρα στη Φλίτγουντ και δύο αγωνιστικές μετά πανηγύρισε την μοναδική της νίκη ως τώρα στην έδρα της Μίλτον Κέινς Ντονς. Μέχρι εκεί. Διότι η «κόλαση» στο παραθαλάσσιο προάστιο αυξάνει την θερμότητα της μέρα με τη μέρα, βδομάδα με τη βδομάδα και φυσιολογικά κανένα πρόσωπο δεν θα μπορούσε εκ προοιμίου να δράσει αγγελικά και να δώσει άμεση προοπτική στο σύλλογο, πόσο μάλλον να υπερτονίσει το όνομα της εντός κι εκτός «Νησιού».
Κόντρα στα προγνωστικά, η φερόμενη λύση στον πάγκο της Σάουθεντ είναι διπλή και συνίσταται σε βαριά ονόματα. Ο Χένρικ Λάρσον, ο Σουηδός σούπερ στράικερ της Σέλτικ στις αρχές των 00’s που έχει αφήσει το στίγμα του στο βρετανικό ποδόσφαιρο φημολογείται σύμφωνα με τις αγγλικές φυλλάδες ότι βρίσκεται προ των πυλών των «θαλασσόπουλων». Συνεπικουρούμενος από τον εξίσου αλησμόνητο «στρατιώτη» της Λίβερπουλ, τον Ολλανδό Ντιρκ Κάουτ (για πολλούς Κάιτ, για άλλους Κόιτ, μα η αλήθεια είναι μία), ο οποίος αναζητά τον πρώτο σταθμό της προπονητικής του καριέρας από τη θέση του βοηθού. Η «χρυσή» τους ποδοσφαιρική πορεία έκανε αίσθηση στο άκουσμα της είδησης ότι πρόκειται να συνυφανθεί με το περιορισμένο ιστορικά παρελθόν και παρόν της Σάουθεντ, χώρια από το ομιχλώδες μέλλον της. Το οποίο και θα κληθούν να ξεδιαλύνουν ως «team».
Ο Λάρσον, στα 48 του πλέον, έχει κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια οριστικά κι αμετάκλητα εδώ και έξι χρόνια, αφού πρώτα είχε κάνει μία πρώτη διακοπή την περίοδο 2009-2012. Ως παίκτης-προπονητής τότε, ξεκίνησε να κοουτσάρει σε ομάδες χαμηλής δυναμικότητας της πατρίδας του, γνωρίζοντας ότι η φήμη και η σημασία του για το σουηδικό ποδόσφαιρο θα τον έφερναν πολύ πιο εύκολα στο τοπ επίπεδο. Το 2014, η νεοφώτιστη στην Alsvenskan τότε Φάλκενμπεργκ του έδωσε τα «κλειδιά» της τεχνικής ηγεσίας και αφού εκείνος ανανέωσε τη συμμετοχή της στην κατηγορία και για την επόμενη σεζόν, πήρε τη μεγάλη ευκαιρία να εργαστεί στην ομάδα της γενέτειρας του, την Χέλσινγκμποργκ. Ωστόσο, ο άλλοτε παίκτης της Μπαρτσελόνα και της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δέχθηκε το πιο επώδυνο «χαστούκι» της πορείας του ως τεχνικός, αφού δεν μπόρεσε να αποτρέψει τον υποβιβασμό της στη δεύτερη κατηγορία τη σεζόν 2015-16. Ακόμα και μετά από αυτή την τροπή των πραγμάτων, τον περασμένο Ιούνιο οι ιθύνοντες του σουηδικού συλλόγου τον προσέλαβαν ξανά, μόνο και μόνο για να αποχωρήσει οικειοθελώς ο ίδιος μετά από δύο μήνες και απολογισμό οκτώ βαθμών σε ισάριθμα ματς, επικαλούμενος υβριστικά σχόλια που αναρτήθηκαν προς το πρόσωπο του στο διαδίκτυο.
Oργανωμένο πλάνο; Απλή συγκυρία; Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Λάρσον ομολογουμένως δεν θα μπορούσε να βρει καλύτερη ευκαιρία από την άκρη του πάγκου της Σάουθεντ για να «ξεπλύνει» την «ηχηρή» αποτυχία και ταυτόχρονα να ανοίξει την… φρακαρισμένη για τους πολλούς «πόρτα» της Αγγλίας. Οι προθέσεις του άλλωστε ήταν λίγο-πολύ γνωστές, αφού ο ίδιος «ζαχάρωνε» τη συγκεκριμένη θέση, έχοντας επισκεφτεί ουκ ολίγες φορές το «Roots Hall» από τη στιγμή της απόλυσης του από την Χέλσινγκμποργκ κι έπειτα για να παρακολουθήσει από κοντά τους «seasiders». Στην ουσία, για να διακρίνει το μέγεθος της «καταστροφής» που θα καλούνταν να αποτρέψει, το εύρος της προβληματικής περιόδου που περνά η Σάουθεντ. Μία ομάδα που πάσχει από αμυντική «νόσο», αριθμώντας 2,6 γκολ παθητικό ανά αγώνα (χειρότερη επίθεση στη League One), η οποία έχει χάσει κάθε κίνητρο και πλέει από τον Οκτώβρη κιόλας με μαθηματική ακρίβεια προς τα «βράχια».
Αν όλα είθε να εξαρτηθούν από το αμιγώς αγωνιστικός σκέλος, ίσως να μην υπάρχει γυρισμός. Η έμπνευση όμως, μπορεί να γεννηθεί ξανά απλόχερα με τον Σουηδό στο τιμόνι, ειδικά από τη στιγμή που στο πλευρό του προορίζεται ο Ντιρκ Κάουτ.
Ο 39χρονος πρώην παίκτης των Λίβερπουλ, Φέγενορντ και Φενέρμπαχτσε με τη σειρά του, ενάμιση χρόνο μετά την απόσυρση του έβαλε πλώρη για το προπονητικό του ντεμπούτο και το όνομα του μόνο αδιαφορία δεν προκαλεί στους απανταχού φίλους της στρογγυλής θεάς εντός (κι εκτός) «Νησιού». Οι αρχικές φήμες μάλιστα, έκαναν λόγο για δίλημμα των διοικούντων ανάμεσα στα δύο ονόματα, όμως η ανταπόκριση που φαίνεται αμφότεροι να έδειξαν στο project και η μεγαλύτερη εμπειρία του κατά εννιά χρόνια γηραιότερου Λάρσον, τους φέρνουν συμμετέχοντες στο ίδιο έργο με διακριτούς ρόλους, στο πιο αναγνωρίσιμο προπονητικό «ντουέτο» που έχει προκύψει τα τελευταία χρόνια στους ευρωπαϊκούς πάγκους, το οποίο θα επιχειρήσει να αναλάβει την πιο «αλά football manager» αποστολή του.
Φυσικά, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί την ανάκαμψη της Σάουθεντ μόνο και μόνο χάρη στην αίγλη που είχαν οι δύο άνδρες ως ποδοσφαιριστές και εξακολουθούν να απολαμβάνουν ως παλαίμαχοι. Από την σκοπιά του προπονητή, βιώνουν και οι δύο από την αρχή τα χρόνια της νιότης σε ελαφρά διαφορετικό στάδιο ο ένας από τον άλλον. Ήδη έχει δομηθεί το σώμα του αντίλογου σε αυτή την επιλογή, από φιλάθλους που δεν υποδέχονται και με τη μεγαλύτερη ζέση το εν λόγω εγχείρημα, που αντ’ αυτού θα προτιμούσαν έναν περισσότερο έμπειρο coach, μεγαλύτερο γνώστη του κλίματος στην κατηγορία, όπως ο παλαίμαχος αρχηγός της εθνικής Αγγλίας, Σολ Κάμπελ.
It’s a no from me although we can’t get much worse after Saturday. On paper, Campbell is a much a better choice so what else are Larsson and Kuyt bringing to the table?
— Pete Chatterton (@Pete_Chatterton) October 14, 2019
Κι όλα αυτά τα σενάρια πλάθωνται την ώρα που η ομάδα της νοτιοανατολικής Αγγλίας αναζητά την ιδανική φόρμουλα για να αποφύγει το σκαλοπάτι που οδηγεί δίπλα στα ερασιτεχνικά «χωράφια». Αν οι ίδιοι όμως φίλοι της που έχουν αγνάντι το άπειρο, καθισμένοι σε εκείνη την παραλία του Έσεξ υπό τους ήχους του «Trip Switch», είχαν ένα όραμα για την επόμενη μέρα της αγαπημένης τους Σάουθεντ, δύσκολα θα μπορούσε η φαντασία τους να ισοφαρίσει αυτό που ορίζει η διαφαινόμενη πραγματικότητα.
