Του Μιχάλη Τσόχου
Πρώτος και ξεκάθαρος στόχος του Φαν’τ Σιπ είναι να βάλει τους κανόνες του παιχνιδιού. Να “συνομιλήσει” με τους παίκτες για όλα τα άλλα, τα βασικά, πριν συνομιλήσει για ποδόσφαιρο. Αυτή την κουβέντα θέλει να την κάνει μέσα σε μία καλή ατμόσφαιρα και με “συνομιλητές”, παίκτες που έχουν μεγάλη διάθεση να ακούσουν πρώτα και να υπακούσουν στη συνέχεια.
Αρχίζουμε να το καταλαβαίνουμε σε κάθε κίνησή του πλέον και οι εξωτερικοί παρατηρητές.
Κάπως έτσι εξηγούνται μάλλον και οι κλήσεις για αυτό το ζευγάρι των αγώνων με Ιταλία και Βοσνία. Ο Φαν’τ Σιπ ήθελε να φωνάξει παιδιά που θα ήταν έτοιμα να αλλάξουν την ατμόσφαιρα, να δημιουργήσουν τη νέα πραγματικότητα. Διάβαζα προσεκτικά κάθε τι που κυκλοφορούσε τις τελευταίες ημέρες στα ρεπορτάζ πριν και μετά τους αγώνες. Πριν το ματς με την Ιταλία, τα πρώτα σημάδια, ότι η ατμόσφαιρα, το κλίμα, η διάθεση μεταξύ των διεθνών είναι καλή, σαν να είχε επανέλθει το κέφι, ένα πράγμα.
Ο Ολλανδός το επιδίωξε. Χρειάζονταν πριν και πάνω από όλα να φτιάξει ένα περιβάλλον στην Εθνική ομάδα που θα δημιουργούσε ξανά το αίσθημα στους παίκτες της, ότι θέλουν να συμμετέχουν, να είναι μέρος αυτής. Να περιμένουν το επόμενο παιχνίδι, την επόμενη διακοπή από τους συλλόγους για να μαζευτούν ξανά. Αυτό που έμοιαζε να έχει χαθεί τους τελευταίους μήνες λιγότερο με ευθύνη των παικτών κατά την άποψη μου και περισσότερο με ευθύνη της εκάστοτε διοίκησης της ΕΠΟ και του εκάστοτε προπονητή.
Ο Φαν’τ Σιπ εκτίμησε μετά τα δύο πρώτα ματς όταν και έζησε την Εθνική ομάδα ότι το πρώτο πράγμα που πρέπει να αλλάξει είναι η ατμόσφαιρα. Να έχει μπροστά του ποδοσφαιριστές που γουστάρουν που είναι εκεί, που δεν έχουν χορτάσει και που το θεωρούν τιμή τους και φυσικά να έχει μπροστά του αυτιά με διάθεση να ακούσουν τα πάντα. Με αυτούς τους παίκτες θα μπορέσει να βάλει και τους κανόνες, να τοποθετήσει το πλαίσιο της δικής του Εθνικής, πλαίσιο που από εδώ και στο εξής, όποιον καλεί θα πρέπει να μένει μέσα σε αυτό, διαφορετικά δεν θα έχει θέση ξανά ανάμεσα στους υπολοίπους.
Δεν υπονοώ ότι “τέλειωσε” τους Παπασταθόπουλο, Μανωλά, Σάμαρη και δεν ξέρω ποιόν άλλον… υποπτεύεται ο καθένας για αυτούς τους λόγους. Θα το έγραφα ξεκάθαρα. Νομίζω ότι διέκρινε την ψυχολογική φθορά τους σε σχέση με την Εθνική και τα όσα είχαν συμβεί και τους άφησε απ’ έξω για να πάρουν το χρόνο τους και αυτοί και η ομάδα. Όποιον ξανακαλέσει τώρα, δεν θα τον φέρει πίσω σαν τον άσωτο γιο, αλλά θα τον καλέσει σε μία ομάδα που έχει αλλάξει την ατμόσφαιρα και την ψυχολογία της. Ηταν τόσο φανερό αυτό που όποιος είδε τα ματς ακόμη και από την τηλεόραση όπως πιθανότατα έκανε κάθε διεθνής που δεν ήταν μέσα σε αυτές τις κλήσεις, το κατάλαβε και πλέον ξέρει.
Ο Φαν΄τ Σιπ στα μάτια μου θέλει να κάνει ένα restart και δεν ήθελε κάποιοι να είναι εκεί όταν πάτησε το κουμπί. Νομίζω στις επόμενες κλήσεις κάποιοι θα επιστρέψουν για να τσεκάρει πόσο μπορούν να ενσωματωθούν στη νέα πραγματικότητα. Οποιος προσαρμοστεί θα μείνει κοντά του μονίμως, όποιος δεν προσαρμοστεί δεν θα κληθεί ποτέ ξανά. Αν αρχίζουμε να διαβάζουμε καλά τον Ολλανδό το επόμενο βήμα θα είναι να καλέσει κάποιον από τους Μανωλά, Παπασταθόπουλο, ή κάποιους δεν έχουν σημασία τα πρόσωπα και θα τους αφήσει στον πάγκο στο πρώτο ματς, βάζοντας βασικό τον όποιο Χατζηδιάκο. Αν εκεί ζυγίσει ότι δεν υπάρχει δυσαρέσκεια, μούτρα, αλλά καλή διάθεση, τότε όλοι θα έχουν βγει κερδισμένοι.
Είναι φανερό ότι όλοι θέλουμε το χρόνο μας για να καταλάβουμε τον Ολλανδό, τι επικοινωνεί, τι ψάχνει, που το πάει. Πρώτα το θέλουν, το χρειάζονται, πριν και πάνω από όλους, οι παίκτες, ακολουθεί ο Τύπος και μετά το κοινό. Ο Τύπος που θέλει να ασχοληθεί μαζί του, που τον θεωρεί σημαντικότερο από αυτόν που σφυρίζει την Κυριακή τον Ολυμπιακό και είναι στο VAR του ΠΑΟΚ.
Ο Φαν’τ Σιπ τα έστειλε τα μηνύματα τόσο καθαρά, τόσο ευδιάκριτα αυτή την τελευταία εβδομάδα, που όποιος ασχολήθηκε, παρακολούθησε λίγο, τα πήρε, τα είδε, τα κατάλαβε…
Το μήνυμα με τις κλήσεις, αλλά και η φράση του “κανέναν δεν έκοψα, κανέναν δεν αποκλείω, με όλους μίλησα και τους είπα ότι θέλω να δω κάποια πράγματα…”. Πριν μία εβδομάδα, έμοιαζε με λάθος, τώρα δείχνει να έχει κάποια λογική και η οποία προφανώς δεν είναι αγωνιστική… Μετά με τον Πασχαλάκη βασικό. Σχεδόν μας το είπε ο Φαν’τ Σιπ ότι δεν είναι μόνο αγωνιστικά τα κριτήρια που τον βάζει βασικό. Η θετική ενέργεια του τερματοφύλακα του ΠΑΟΚ που έχει χάσει τη θέση του στην ομάδα, ο τρόπος που λειτουργεί μέσα στα αποδυτήρια, στο ξενοδοχείο, ο χαρακτήρας του ταιριάζει στον Ολλανδό και σε αυτό που προσπαθεί να φτιάξει. Το επιβραβεύει…
Το μήνυμα στον Φετφατζίδη και με την Ιταλία και με την Βοσνία. Με την Ιταλία εκτός αποστολής γιατί άργησε να κατέβει στη θεωρία 10 λεπτά. Και τον έκοψε και το επικοινώνησε και επιδίωξε να φτάσει σε όλους η είδηση και το περιστατικό και το… κόψιμο. Μίλησε για αυτό. “Λάθος ήταν, λάθος που είχε κάποιες συνέπειες και τώρα τέλειωσε…”. Το επιβεβαίωσε στην πράξη στο ματς με τη Βοσνία. Ο Φέτφα μπήκε στην αποστολή και στα μάτια μου μπήκε στο ματς και ως τρίτη αλλαγή αυτός και όχι ο Δώνης που αρχικά είχε φωνάξει και για αυτόν τον λόγο. Για να στείλει το μήνυμα ο Ολλανδός στους υπόλοιπους παίκτες και φυσικά και στον ίδιο τον Φέτφα. “Τα λάθη τιμωρούνται, αλλά και συγχωρούνται αν δεν είναι επαναλαμβανόμενα…”.
Ο Φαν’τ Σιπ είναι φανερό πλέον κάτι θέλει να μας πει. Κάτι θέλει να πει σε όλους. Παίκτες, ΕΠΟ, Τύπο και φιλάθλους. Το λέει μέσα και από τις κουβέντες του και από τις πράξεις του. Μας είπε πριν από το ματς με την Ιταλία ποιο ήταν το σχέδιο του και έτσι έπαιξε. Μας είπε μετά ότι με την Βοσνία θα κάνουμε άλλου τύπου παιχνίδι, θα κρατήσουμε μπάλα στα πόδια μας, θα επιτεθούμε, θα παίξουμε, θα σκοράρουμε… Οτι μας είπε το έκανε. Ανεξάρτητα από το αν ήταν επιτυχημένο ή όχι (που ήταν κιόλας) το είδαμε.
Δεν γράφω ακόμη ότι αυτός είναι ο άνθρωπος μας. Εξακολουθώ να έχω αμφιβολίες για το πως φαντάστηκε τον Σταφυλλίδη στόπερ και λέω ότι αυτό το “όνειρο” κόντρα σε μία κανονική ομάδα και όχι την πλέον ασόβαρη παγκοσμίως που είναι η Βοσνία, θα μας είχε κοστίσει αφάνταστα στο πρώτο ημίχρονο, όταν πολύ λογικά ο Σταφυλλίδης δυσκολευόταν και να πατήσει στις σπιθαμές που πατάει ένας κεντρικός αμυντικός. Αυτό είναι ένα απλό παράδειγμα των αμφιβολιών μου για τον Ολλανδό, δεν είναι το μόνο. Δεν είναι λοιπόν αυτό ένα κείμενο που αποθεώνει τον Ολλανδό προπονητή. Σε καμία περίπτωση…
Διαπιστώνω όμως ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν προπονητή που έχει ένα σχέδιο για όλα. Που έχει κάτι να μας πει και να μας δείξει. Και που με όσα ακούσαμε από αυτόν και είδαμε από την ομάδα του σε αυτά τα δύο ματς, αν μη τι άλλο μας έδειξε ότι κέρδισε το δικαίωμα να τον ακούσουμε…
Πηγή: Gazzetta
