Επιλογή Σελίδας


Του Βασίλη Σκουντή

Καλώς τηνε κι άργησε!

Την Αλμπα Βερολίνου εννοώ, που έχει να εμφανιστεί στα μέρη μας από τις 27 Ιανουαρίου του 2016, όταν αντιμετώπισε τον Αρη στο «Nick Gallis Hall» και κατάλαβε τι εστί βερίκοκο!

Βερίκοκο ονόματι…Βασίλης Σίμτσακ, καθότι στην κορυφαία στιγμή της καριέρας του (σε επίπεδο ατομικής απόδοσης) ο νυν συνεργάτης του (τότε προπονητή του Αρη) Δημήτρη Πρίφτη πέτυχε 18 πόντους (7/8δ., 4/4β.) και μαζί με τον Τζερέλ ΜακΝίλ (25π.) γλέντησαν τους Βερολινέζους, στους οποίους αγωνιζόταν τότε ο τωρινός παίκτης του Ολυμπιακού, Γουίλ Τσέρι.

Εκείνο το βράδυ ο Αρης νίκησε με 73-63, ενώ οκτώ βράδια νωρίτερα είχε γνωρίσει την ήττα με 82-67. Την προηγούμενη σεζόν η Αλμπα είχε εγγράψει την τελευταία (πριν από την τρέχουσα) παρουσία της στη Euroleague και αντιμετώπισε τον Παναθηναϊκό, με τον οποίο μοιράσθηκε τις νίκες: οι Πράσινοι επιβλήθηκαν με 65-59 στο Βερολίνο, αλλά αυτοκτόνησαν στο ΟΑΚΑ, όπου ηττήθηκαν με 68-66, με τον Ντεμάρκους Νέλσον, τον Αντώνη Φώτση και τον Ει Τζέι Σλότερ να αστοχούν σε τρία διαδοχικά σουτ μετά το φόλοου του Αλεξ Ρένφρο!

Κάμποσα χρόνια πριν, η Αλμπα υποδυόταν με συνέπεια και σε συνέχειες τον ρόλο της καλής νεράιδας του ελληνικού μπάσκετ. Ενίοτε μάλιστα υπήρξε και πελάτισσα μας, αλλά σε κάθε περίπτωση όποτε αντάμωναν μαζί της οι πρεσβευτές μας στο τότε επονομαζόμενο Κύπελλο Πρωταθλητριών, πήγαιναν ντουγρού στο Final 4!

H σύμπτωση είναι όντως σατανική, διότι πέντε απανωτές παρουσίες του Ολυμπιακού (1997, 1999), της ΑΕΚ (1998) και του Παναθηναϊκού (2000, 2001) στην κορυφαία τετράδα της διοργάνωσης φιλτραρίστηκαν μέσα από αγώνες με τους Βερολινέζους!

Τούτου δοθέντος, θα μπορούσαμε κι ελόγου μας να βγούμε συλλήβδην στο μπαλκόνι του Δημαρχείου του τότε δυτικού Βερολίνου και να βροντοφωνάξουμε αυτό που ξεφούρνισε στις 26 Ιουνίου του 1963 ο Τζον Κένεντι…

Ich bin ein Berliner, ο μεθερμηνευόμενον, είμαι ένα Βερολινέζος!

Αυτό το γούρικο γαϊτανάκι άρχισε να στήνεται με… ανάρμοστο και ανύποπτο τρόπο τη σεζόν 1996-97. Γιατί ήταν ανάρμοστος και ανύποπτος ο τρόπος; Διότι απλούστατα η Αλμπα ξέρανε δυο φορές τον Ολυμπιακό, με 67-64 στην πρεμιέρα της 19ης Σεπτεμβρίου 1996 στο ΣΕΦ (Ρίβερς 18, Τάρλατς 15- Χούπμαν 20, Χάρνις 11) και με 62-61 στις 6 Νοεμβρίου 1996 στο Βερολίνο (Αλέξις 24, Ομπράντοβιτς 14-Τάρλατς 18, Ρίβερς 13, Αντερσον 13). Προιόντος του χρόνου οι Πειραιώτες όχι μόνο συνήλθαν, αλλά και διάνυσαν όλο το δρόμο, για να στεφθούν Ρωμαίοι αυτοκράτορες!

Την επόμενη σεζόν (1997-98), η Αλμπα βρέθηκε στο δρόμο της την ΑΕΚ και μάλιστα τέσσερις φορές! Στις 22 Οκτωβρίου 1997 οι Γερμανοί άλωσαν το ΟΑΚΑ με 80-79 (Πρέλεβιτς 28, Αλεξάντερ 21- Αλέξις 27, Ροντλ 15), αλλά στις 18 Δεκεμβρίου 1997 η «Βασίλισσα» πήρε το αίμα της πίσω με 67-60 (Αλέξις 16, Καράσεφ 10-Λάσα 15, Πρέλεβιτς 13).

Οι δυο ομάδες ξανασυναντήθηκαν στα play offs, όπου η ΑΕΚ δεν παιζόταν και μάλιστα στο τέλος του δεύτερου αγώνα, στις 26 Μαρτίου 1998, στο Βερολίνο, ο Σβέτισλαβ Πέσιτς κολάκευσε τον Γιάννη Ιωαννίδη, λέγοντας του πάνω στο πάνελ της συνέντευξης Τύπου ότι «έχεις την καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη».

Στις 24 Μαρτίου στο ΟΑΚΑ η ΑΕΚ επιβλήθηκε με 88-68 (Πρέλεβιτς 24, Λάρσεν 14- Χάρνις 16, Αριγκμπάμπου 10), ενώ μετά από 48 ώρες στο Βερολίνο η επικράτηση της υπήρξε ακόμη πιο εμφατική, με 82-58 (Χάμινκ 11, Βελπ 10- Πρέλεβιτς 19, Λάσα 14, Αντερσον 14) και της προσπόρισε την πρόκριση στο Final 4 της Βαρκελώνης, όπου ηττήθηκε στον τελικό από την Κίντερ Μπολόνια.

Οι Γερμανοί ξανάρχονται και τη σεζόν 1998-99, απλώς άλλαξαν στέκι και τράβηξαν πάλι κατά Νέο Φάληρο μεριά προτού επανακάμψουν στο Μαρούσι…

Την 1η Οκτωβρίου 1998 ο Ολυμπιακός πέρασε δια πυρός και σιδήρου από το Βερολίνο με 85-83 (Αλέξις 23, Γκάρις 16-Γκολντγοιυάιρ 20, Κόμαζετς 19), ενώ στις 12 Νοεμβρίου 1998 έκανε φύλλο και φτερό την Αλμπα με 94-65 (Κόμαζετς 19, Αντε Μενσά 12-Αλέξις 13, Νάκιτς 12). Το τέλος της διοργάνωσης τον ξαναβρήκε επί γερμανικού εδάφους, αυτή τη φορά στο Final 4 του Μονάχου.

Μερικούς μήνες αργότερα η Αλμπα βρέθηκε στο δρόμο του Παναθηναϊκού, καθ’ οδόν προς τον νεότευκτο θρόνο που τον καρτέραγε στην Πυλαία. Στις 27 Οκτωβρίου 1999, οι Πράσινοι στραγγάλισαν τους Γερμανούς στην «Max Schmeling Arena» με 73-54 (Κινγκ 20, Αλέξις 14- Μποντιρόγκα 17, Ρέμπρατσα 13) και προκάλεσαν σύγχυση στον Πέσιτς ο οποίος πάλι στη συνέντευξη Τύπου είπε «συγχαρητήρια στον… Ολυμπιακό, ήταν φανταστικός»!

Δαγκώθηκε ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, του έπιασε αμέσως το χέρι και ο Σέρβος προπονητής προέβη στην απαραίτητη επανόρθωση…

Πίσω όμως είχε η αχλάδα την ουρά, καθότι στις 16 Δεκεμβρίου 1999, η Αλμπα σόκαρε τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ με 72-70 (Φώτσης 18, Ρέμπρατσα 15-Αλέξις 18, Φέμερλινγκ 14) και ο νεόκοπος στον πάγκο Ζοτς πήρε για πρώτη φορά επί των ημερών του στην Αθήνα το περιβόητο μελιτζανί χρώμα και σαν να μην έφτανε αυτό-την πλήρωσα κι εγώ, χωρίς να φταίω!

Εκείνο τον αγώνα δεν θα τον ξεχάσω ποτές στη ζωή μου, διότι την επόμενη μέρα με ανάγκασε να ξεροσταλιάζω έξω από το γήπεδο επί δυο ώρες χωρίς να το κουνήσω ρούπι!

Οι «πράσινοι» εκκίνησαν στη σεζόν 1999-2000 με σπασμένα φρένα και έμειναν αήττητοι επί 19 συναπτά ματς: 1-0 στο Κύπελλο (με τη Δάφνη, στο ντεμπούτο του Ομπράντοβιτς), 9-0 στην Α1 (Νήαρ Ηστ, Περιστέρι, ΑΕΚ, Πανιώνιος, Δάφνη, Μαρούσι, ΠΑΟΚ, Σπόρτιγκ, Εσπερος) και 9-0 στην Ευρωλίγκα (Ζαλγκίρι, Τόφα, Ολύμπια, Ρεάλ, Αλμπα, Ζαλγκίρις, Τόφας, Ολύμπια, Ρεάλ) αλλά basta cosi!

Tέσσερις μέρες μετά την εκτός έδρας νίκη τους στη Μαδρίτη (63-66) είδαν το σερί τους να τερματίζεται απότομα το βράδυ της 12ης Δεκεμβρίου από τον Ολυμπιακό στο κατάμεστο ΟΑΚΑ με σκορ 69-68. Είδαν επίσης τον Μπλου Εντουαρντς να καρφώνει στα μούτρα του Ζέλικο Ρέμπρατσα και κυρίως είδαν και… φρύαξαν τον Γιάννη Ιωαννίδη να αποχωρεί στη λήξη του αγώνα από τον αγωνιστικό χώρο πανηγυρίζοντας με τα χέρια σηκωμένα!

Πέντε βράδια αργότερα ακολούθησε η ήττα από την Αλμπα και το απόγευμα της επόμενης μέρας (Παρασκευή) είχα κλείσει ένα ραντεβού με τον Ομπράντοβιτς για μια συνέντευξη. Προς τιμήν του και παρά το γεγονός ότι είχε γνωρίσει δυο μαζεμένες ήττες και δεν βρισκόταν στην καλύτερη δυνατή διάθεση, δεν ανακάλεσε την υπόσχεση του, απλώς άργησε λίγο παραπάνω να βγει από τον θάλαμο των βασανιστηρίων!

Κανονικά η προπόνηση (θα) διαρκούσε δυο ώρες, αλλά εκτάκτως και ένεκα της τσατίλας του, κράτησε τουλάχιστον ένα πεντάωρο (!) και προτού εμφανιστεί ο ίδιος έβλεπα τον έναν μετά τον άλλον τους παίκτες του Παναθηναϊκού να βγαίνουν από το γήπεδο σαν… ρετάλια, σέρνοντας με το ζόρι τα σαρκία τους από την κούραση και τότε συνειδητοποίησα πόσο αληθινή και σοφή είναι μια παροιμία της φυλής Κικούγιου…

Οταν παλεύεις, λέει, με έναν γορίλα, η μάχη δεν σταματάει όταν κουραστείς εσύ, αλλά όταν βαρεθεί ο γορίλας!

Παρεμπιπτόντως ο ίδιος γορίλας έμελλε να… βαρεθεί να βασανίζει τους παίκτες του και για δεύτερη φορά μέσα στην ίδια σεζόν: μετά τις δυο απανωτές ήττες του Δεκεμβρίου, ο Παναθηναϊκός υπέστη τέσσερις μέσα σε είκοσι πέντε μέρες και τότε όντως ο Ομπράντοβιτς χρειάστηκε να διαχειριστεί μια πρόωρη, αλλά πολύ σοβαρή κρίση. Από τις 5 Φεβρουαρίου έως τις 2 Μαρτίου οι «πράσινοι» έχασαν από το Μαρούσι στο ΟΑΚΑ (70-71, με τη βολή του Χένρι Τέρνερ στην εκπνοή), από τη Σολέ στη Γαλλία, από τον ΠΑΟΚ (στο ματς της Ευρωλίγκας) στο ΟΑΚΑ και από την Μπουντούτσνοστ στην Ποντγκόριτσα, αλλά, όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια, αυτές οι μαζεμένες ήττες τον ατσάλωσαν. Στην μεν Ευρωλίγκα πέτυχε πέντε σερί νίκες και στέφθηκε πρωταθλητής στο Final 4 της Πυλαίας, στους τελικούς της Α1 «σκούπισε» τον ΠΑΟΚ, ενώ στον τελικό του Κυπέλλου ηττήθηκε από την ΑΕΚ.

Οι παρτίδες που άνοιξαν οι δυο ομάδες συνεχίσθηκαν και μάλιστα εις διπλούν τη σεζόν 2000-01, όταν αναμετρήθηκαν τέσσερις φορές.

Στις 14 Δεκεμβρίου 2000 ο Παναθηναϊκός επιβλήθηκε στο ΟΑΚΑ με 92-75 (Μποντιρόγκα 28, Αλβέρτης 17- Αλέξις 28, Φελπς 16), ενώ την 1η Μαρτίου στο Βερολίνο νίκησε η Αλμπα με 79-71 (Φελπς 20, Αλέξις 16, Ρέμπρατσα 17, Μποντιρόγκα 16).

Οι Πράσινοι και οι Βερολινέζοι βρέθηκαν ξανά ενώπιος ενωπίω στον δεύτερο γύρο των play offs με θέα το Bercy: στις 17 Απριλίου ο Παναθηναϊκός επιβλήθηκε στο ΟΑΚΑ με 87-77 (Ρέμπρατσα 19, Μποντιρόγκα 17- Κοτούροβιτς 28, Πέσιτς 16) και δυο βράδια αργότερα πέτυχε τοweep με 71-69 (Φελπς 13, Αλέξις 12-Μποντιρόγκα 24, Ρέμπρατσα 22) και σφράγισε το εισιτήριο του για το Final 4 στο Παρίσι.

Πηγή: Gazzetta

Καλώς τηνε κι άργησε!

Την Αλμπα Βερολίνου εννοώ, που έχει να εμφανιστεί στα μέρη μας από τις 27 Ιανουαρίου του 2016, όταν αντιμετώπισε τον Αρη στο «Nick Gallis Hall» και κατάλαβε τι εστί βερίκοκο!

Βερίκοκο ονόματι…Βασίλης Σίμτσακ, καθότι στην κορυφαία στιγμή της καριέρας του (σε επίπεδο ατομικής απόδοσης) ο νυν συνεργάτης του (τότε προπονητή του Αρη) Δημήτρη Πρίφτη πέτυχε 18 πόντους (7/8δ., 4/4β.) και μαζί με τον Τζερέλ ΜακΝίλ (25π.) γλέντησαν τους Βερολινέζους, στους οποίους αγωνιζόταν τότε ο τωρινός παίκτης του Ολυμπιακού, Γουίλ Τσέρι.



Εκείνο το βράδυ ο Αρης νίκησε με 73-63, ενώ οκτώ βράδια νωρίτερα είχε γνωρίσει την ήττα με 82-67. Την προηγούμενη σεζόν η Αλμπα είχε εγγράψει την τελευταία (πριν από την τρέχουσα) παρουσία της στη Euroleague και αντιμετώπισε τον Παναθηναϊκό, με τον οποίο μοιράσθηκε τις νίκες: οι Πράσινοι επιβλήθηκαν με 65-59 στο Βερολίνο, αλλά αυτοκτόνησαν στο ΟΑΚΑ, όπου ηττήθηκαν με 68-66, με τον Ντεμάρκους Νέλσον, τον Αντώνη Φώτση και τον Ει Τζέι Σλότερ να αστοχούν σε τρία διαδοχικά σουτ μετά το φόλοου του Αλεξ Ρένφρο!

Κάμποσα χρόνια πριν, η Αλμπα υποδυόταν με συνέπεια και σε συνέχειες τον ρόλο της καλής νεράιδας του ελληνικού μπάσκετ. Ενίοτε μάλιστα υπήρξε και πελάτισσα μας, αλλά σε κάθε περίπτωση όποτε αντάμωναν μαζί της οι πρεσβευτές μας στο τότε επονομαζόμενο Κύπελλο Πρωταθλητριών, πήγαιναν ντουγρού στο Final 4!

H σύμπτωση είναι όντως σατανική, διότι πέντε απανωτές παρουσίες του Ολυμπιακού (1997, 1999), της ΑΕΚ (1998) και του Παναθηναϊκού (2000, 2001) στην κορυφαία τετράδα της διοργάνωσης φιλτραρίστηκαν μέσα από αγώνες με τους Βερολινέζους!

Τούτου δοθέντος, θα μπορούσαμε κι ελόγου μας να βγούμε συλλήβδην στο μπαλκόνι του Δημαρχείου του τότε δυτικού Βερολίνου και να βροντοφωνάξουμε αυτό που ξεφούρνισε στις 26 Ιουνίου του 1963 ο Τζον Κένεντι…

Ich bin ein Berliner, ο μεθερμηνευόμενον, είμαι ένα Βερολινέζος!

Αυτό το γούρικο γαϊτανάκι άρχισε να στήνεται με… ανάρμοστο και ανύποπτο τρόπο τη σεζόν 1996-97. Γιατί ήταν ανάρμοστος και ανύποπτος ο τρόπος; Διότι απλούστατα η Αλμπα ξέρανε δυο φορές τον Ολυμπιακό, με 67-64 στην πρεμιέρα της 19ης Σεπτεμβρίου 1996 στο ΣΕΦ (Ρίβερς 18, Τάρλατς 15- Χούπμαν 20, Χάρνις 11) και με 62-61 στις 6 Νοεμβρίου 1996 στο Βερολίνο (Αλέξις 24, Ομπράντοβιτς 14-Τάρλατς 18, Ρίβερς 13, Αντερσον 13). Προιόντος του χρόνου οι Πειραιώτες όχι μόνο συνήλθαν, αλλά και διάνυσαν όλο το δρόμο, για να στεφθούν Ρωμαίοι αυτοκράτορες!

Την επόμενη σεζόν (1997-98), η Αλμπα βρέθηκε στο δρόμο της την ΑΕΚ και μάλιστα τέσσερις φορές! Στις 22 Οκτωβρίου 1997 οι Γερμανοί άλωσαν το ΟΑΚΑ με 80-79 (Πρέλεβιτς 28, Αλεξάντερ 21- Αλέξις 27, Ροντλ 15), αλλά στις 18 Δεκεμβρίου 1997 η «Βασίλισσα» πήρε το αίμα της πίσω με 67-60 (Αλέξις 16, Καράσεφ 10-Λάσα 15, Πρέλεβιτς 13).

Οι δυο ομάδες ξανασυναντήθηκαν στα play offs, όπου η ΑΕΚ δεν παιζόταν και μάλιστα στο τέλος του δεύτερου αγώνα, στις 26 Μαρτίου 1998, στο Βερολίνο, ο Σβέτισλαβ Πέσιτς κολάκευσε τον Γιάννη Ιωαννίδη, λέγοντας του πάνω στο πάνελ της συνέντευξης Τύπου ότι «έχεις την καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη».

Στις 24 Μαρτίου στο ΟΑΚΑ η ΑΕΚ επιβλήθηκε με 88-68 (Πρέλεβιτς 24, Λάρσεν 14- Χάρνις 16, Αριγκμπάμπου 10), ενώ μετά από 48 ώρες στο Βερολίνο η επικράτηση της υπήρξε ακόμη πιο εμφατική, με 82-58 (Χάμινκ 11, Βελπ 10- Πρέλεβιτς 19, Λάσα 14, Αντερσον 14) και της προσπόρισε την πρόκριση στο Final 4 της Βαρκελώνης, όπου ηττήθηκε στον τελικό από την Κίντερ Μπολόνια.

Οι Γερμανοί ξανάρχονται και τη σεζόν 1998-99, απλώς άλλαξαν στέκι και τράβηξαν πάλι κατά Νέο Φάληρο μεριά προτού επανακάμψουν στο Μαρούσι…

Την 1η Οκτωβρίου 1998 ο Ολυμπιακός πέρασε δια πυρός και σιδήρου από το Βερολίνο με 85-83 (Αλέξις 23, Γκάρις 16-Γκολντγοιυάιρ 20, Κόμαζετς 19), ενώ στις 12 Νοεμβρίου 1998 έκανε φύλλο και φτερό την Αλμπα με 94-65 (Κόμαζετς 19, Αντε Μενσά 12-Αλέξις 13, Νάκιτς 12). Το τέλος της διοργάνωσης τον ξαναβρήκε επί γερμανικού εδάφους, αυτή τη φορά στο Final 4 του Μονάχου.

Μερικούς μήνες αργότερα η Αλμπα βρέθηκε στο δρόμο του Παναθηναϊκού, καθ’ οδόν προς τον νεότευκτο θρόνο που τον καρτέραγε στην Πυλαία. Στις 27 Οκτωβρίου 1999, οι Πράσινοι στραγγάλισαν τους Γερμανούς στην «Max Schmeling Arena» με 73-54 (Κινγκ 20, Αλέξις 14- Μποντιρόγκα 17, Ρέμπρατσα 13) και προκάλεσαν σύγχυση στον Πέσιτς ο οποίος πάλι στη συνέντευξη Τύπου είπε «συγχαρητήρια στον… Ολυμπιακό, ήταν φανταστικός»!

Δαγκώθηκε ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, του έπιασε αμέσως το χέρι και ο Σέρβος προπονητής προέβη στην απαραίτητη επανόρθωση…

Πίσω όμως είχε η αχλάδα την ουρά, καθότι στις 16 Δεκεμβρίου 1999, η Αλμπα σόκαρε τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ με 72-70 (Φώτσης 18, Ρέμπρατσα 15-Αλέξις 18, Φέμερλινγκ 14) και ο νεόκοπος στον πάγκο Ζοτς πήρε για πρώτη φορά επί των ημερών του στην Αθήνα το περιβόητο μελιτζανί χρώμα και σαν να μην έφτανε αυτό-την πλήρωσα κι εγώ, χωρίς να φταίω!

Εκείνο τον αγώνα δεν θα τον ξεχάσω ποτές στη ζωή μου, διότι την επόμενη μέρα με ανάγκασε να ξεροσταλιάζω έξω από το γήπεδο επί δυο ώρες χωρίς να το κουνήσω ρούπι!

Οι «πράσινοι» εκκίνησαν στη σεζόν 1999-2000 με σπασμένα φρένα και έμειναν αήττητοι επί 19 συναπτά ματς: 1-0 στο Κύπελλο (με τη Δάφνη, στο ντεμπούτο του Ομπράντοβιτς), 9-0 στην Α1 (Νήαρ Ηστ, Περιστέρι, ΑΕΚ, Πανιώνιος, Δάφνη, Μαρούσι, ΠΑΟΚ, Σπόρτιγκ, Εσπερος) και 9-0 στην Ευρωλίγκα (Ζαλγκίρι, Τόφα, Ολύμπια, Ρεάλ, Αλμπα, Ζαλγκίρις, Τόφας, Ολύμπια, Ρεάλ) αλλά basta cosi!

Tέσσερις μέρες μετά την εκτός έδρας νίκη τους στη Μαδρίτη (63-66) είδαν το σερί τους να τερματίζεται απότομα το βράδυ της 12ης Δεκεμβρίου από τον Ολυμπιακό στο κατάμεστο ΟΑΚΑ με σκορ 69-68. Είδαν επίσης τον Μπλου Εντουαρντς να καρφώνει στα μούτρα του Ζέλικο Ρέμπρατσα και κυρίως είδαν και… φρύαξαν τον Γιάννη Ιωαννίδη να αποχωρεί στη λήξη του αγώνα από τον αγωνιστικό χώρο πανηγυρίζοντας με τα χέρια σηκωμένα!

Πέντε βράδια αργότερα ακολούθησε η ήττα από την Αλμπα και το απόγευμα της επόμενης μέρας (Παρασκευή) είχα κλείσει ένα ραντεβού με τον Ομπράντοβιτς για μια συνέντευξη. Προς τιμήν του και παρά το γεγονός ότι είχε γνωρίσει δυο μαζεμένες ήττες και δεν βρισκόταν στην καλύτερη δυνατή διάθεση, δεν ανακάλεσε την υπόσχεση του, απλώς άργησε λίγο παραπάνω να βγει από τον θάλαμο των βασανιστηρίων!

Κανονικά η προπόνηση (θα) διαρκούσε δυο ώρες, αλλά εκτάκτως και ένεκα της τσατίλας του, κράτησε τουλάχιστον ένα πεντάωρο (!) και προτού εμφανιστεί ο ίδιος έβλεπα τον έναν μετά τον άλλον τους παίκτες του Παναθηναϊκού να βγαίνουν από το γήπεδο σαν… ρετάλια, σέρνοντας με το ζόρι τα σαρκία τους από την κούραση και τότε συνειδητοποίησα πόσο αληθινή και σοφή είναι μια παροιμία της φυλής Κικούγιου…

Οταν παλεύεις, λέει, με έναν γορίλα, η μάχη δεν σταματάει όταν κουραστείς εσύ, αλλά όταν βαρεθεί ο γορίλας!

Παρεμπιπτόντως ο ίδιος γορίλας έμελλε να… βαρεθεί να βασανίζει τους παίκτες του και για δεύτερη φορά μέσα στην ίδια σεζόν: μετά τις δυο απανωτές ήττες του Δεκεμβρίου, ο Παναθηναϊκός υπέστη τέσσερις μέσα σε είκοσι πέντε μέρες και τότε όντως ο Ομπράντοβιτς χρειάστηκε να διαχειριστεί μια πρόωρη, αλλά πολύ σοβαρή κρίση. Από τις 5 Φεβρουαρίου έως τις 2 Μαρτίου οι «πράσινοι» έχασαν από το Μαρούσι στο ΟΑΚΑ (70-71, με τη βολή του Χένρι Τέρνερ στην εκπνοή), από τη Σολέ στη Γαλλία, από τον ΠΑΟΚ (στο ματς της Ευρωλίγκας) στο ΟΑΚΑ και από την Μπουντούτσνοστ στην Ποντγκόριτσα, αλλά, όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια, αυτές οι μαζεμένες ήττες τον ατσάλωσαν. Στην μεν Ευρωλίγκα πέτυχε πέντε σερί νίκες και στέφθηκε πρωταθλητής στο Final 4 της Πυλαίας, στους τελικούς της Α1 «σκούπισε» τον ΠΑΟΚ, ενώ στον τελικό του Κυπέλλου ηττήθηκε από την ΑΕΚ.

Οι παρτίδες που άνοιξαν οι δυο ομάδες συνεχίσθηκαν και μάλιστα εις διπλούν τη σεζόν 2000-01, όταν αναμετρήθηκαν τέσσερις φορές.

Στις 14 Δεκεμβρίου 2000 ο Παναθηναϊκός επιβλήθηκε στο ΟΑΚΑ με 92-75 (Μποντιρόγκα 28, Αλβέρτης 17- Αλέξις 28, Φελπς 16), ενώ την 1η Μαρτίου στο Βερολίνο νίκησε η Αλμπα με 79-71 (Φελπς 20, Αλέξις 16, Ρέμπρατσα 17, Μποντιρόγκα 16).

Οι Πράσινοι και οι Βερολινέζοι βρέθηκαν ξανά ενώπιος ενωπίω στον δεύτερο γύρο των play offs με θέα το Bercy: στις 17 Απριλίου ο Παναθηναϊκός επιβλήθηκε στο ΟΑΚΑ με 87-77 (Ρέμπρατσα 19, Μποντιρόγκα 17- Κοτούροβιτς 28, Πέσιτς 16) και δυο βράδια αργότερα πέτυχε τοweep με 71-69 (Φελπς 13, Αλέξις 12-Μποντιρόγκα 24, Ρέμπρατσα 22) και σφράγισε το εισιτήριο του για το Final 4 στο Παρίσι.

_

Pin It on Pinterest

Shares
Share This