Του Δημήτρη Λουκάκη
Η ιστορία μας μεταφέρει πολλά χρόνια πίσω, στο 1915, όταν ένας 23χρονος Ιταλός πλημμυρισμένος από αγάπη και πάθος για αγώνες βγάζει την πρώτη του άδεια για μοτοσικλέτα. Ο στρατός του δίνει τη δυνατότητα να τρέξει με ιστορικές ομάδες της εποχής, όπως ήταν οι Nortons, Saroleas, Garellis, Fongris, Indians και να διακριθεί κερδίζοντας το πρωτάθλημα τέσσερις φορές, μεταξύ του 1925 και 1928.
Από μικρός έδειχνε ότι είχε μέσα του το μικρόβιο των αγώνων. Ηθελε ν’ αγωνίζεται ακόμη και με τα πόδια στον… γύψο! Κάτι τέτοιο επιχείρησε να πράξει στη Μόντσα. Η ιστορία θέλει τον Νουβολάρι να πέφτει στην πίστα κατά τη διάρκεια των δοκιμαστικών και να σπάει τα πόδια του. Οι γιατροί τοποθέτησαν γύψο και του συνέστησαν να περπατήσει ένα μήνα αργότερα. Την επομένη ημέρα, παρακαλούσε τους μηχανικούς να τον δέσουν πάνω στην μοτοσικλέτα για να τρέξει στον αγώνα. Τελικά δεν τον άφησαν…
Προς το τέλος του 1930, ο Νουβολάρι αποφάσισε να σταματήσει τις μοτοσικλέτες και να επικεντρωθεί πλήρως στους αγώνες αυτοκινήτου. Μάλιστα η πρεμιέρα του συνέπεσε με μια αλλαγή στους κανονισμούς, που ήθελε τις κούρσες των γκραν πρι να έχουν τουλάχιστον 10 ώρες διάρκειας.
Στην πρώτη του χρονιά στα σιρκουί, της ενηλικίωσης, όπως λένε, δείχνει αμέσως τις διαθέσεις του. Σε μια επική μονομαχία δύο Alfa Romeo καταφέρνει με εξαιρετική στρατηγική να κερδίσει τον Ακίλε Βάρτζι, έναν από τους σημαντικότερους οδηγούς εκείνης της εποχής.
Ο Βάρτζι οδηγεί την κούρσα και βρίσκεται πολύ κοντά στον τερματισμό. Ο Νουβολάρι τον καταδιώκει και σε μια κίνηση απελπισίας σβήνει τους προβολείς του, για να καθησυχάσει τον Βάρτζι ότι ο αγώνας είναι δικός του. Χωρίς φώτα τον πλησιάζει και όταν φτάνει δίπλα του, ανάβει τους προβολείς του και τον προσπερνά!
Η Alfa Romeo Tipo B ή Ρ3 ήταν ουσιαστικά το πρώτο γνήσιο αγωνιστικό μονοθέσιο στην ιστορία. Σχεδιάστηκε από τον Βιτόριο Τζάνο και είχε δύο εν σειρά εξακύλινδρα μοτέρ και δύο κιβώτια ταχυτήτων! Είχε εξαιρετική αναλογία κιλών ανά ίππο, λόγω της μεγάλης προσπάθειας στη μείωση του βάρους.
Το 1932, η αγωνιστική ομάδα της Alfa σάρωσε τα πάντα με τον Τάτσιο Νουβολάρι στο βολάν. Τότε του βγήκε και το προσωνύμιο «δαίμονας των προπολεμικών μονοθεσίων». Η απόσυρσή της από τους αγώνες το 1933, λόγω οικονομικών προβλημάτων, έφερε μερικές Ρ3 στα χέρια του Εντσο Φεράρι, ο οποίος εξασφαλίζοντας ως πρώτο οδηγό τον Νουβολάρι, έφερε τη Ferrari στην πρώτη γραμμή, γράφοντας θρυλικές σελίδες ιστορίας. Εως το 1935 τα «κανόνια», όπως λέγονταν τότε της Alfa Romeo, βαμμένα με τα χρώματα της «σκουντερία», ήχησαν σε όλες τις ευρωπαϊκές πίστες, όπου οι ιαχές «viva Tazio» και «viva Alfa» δονούσαν την ατμόσφαιρα.
Ο επίλογος, γραμμένος κι αυτός με εκπληκτικό τρόπο όταν ο ήρωας Νουβολάρι, ο μόνος οδηγός που παραδέχθηκε ποτέ ο γέρος του Μαρανέλο, με ένα υπερκυβισμένο στα 3,2 λίτρα Ρ3, πήρε μια επική νίκη στο γκραν πρι του Νίρμπουργκρινγκ, το 1935 μπροστά σε ένα πλήθος 300.000 και πλέον Γερμανών, κερδίζοντας σαφώς ανώτερες ομάδες και κάνοντας τον Χίτλερ να σκύψει το κεφάλι από απογοήτευση…
Δικαίως λοιπόν η Audi έδωσε το όνομα του σε ένα υπεραυτοκίνητο, που παράγει 600 ίππους από μηχανικό σύνολο 5.000 κ.εκ., διάταξης V10 με δύο τούρμπο, ενώ η ροπή φτάνει τα 750 Nm βοηθώντας τα πρώτα 0-100 να έρχονται σε 4.1”.
Ο Νουβολάρι γεννήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 1892 στο Αριο Καστέλ της Λομβαρδίας και πέθανε στις 11 Αυγούστου 1953. Παντρεύτηκε με την Καρολίνα Περίνα και μαζί είχαν δύο παιδιά τον Τζόρτζιο και τον Αλμπέρτο.
Πηγή: Καθημερινή
