Η Ελλάδα, από το ματς με την Ιταλία και μετά δεν άλλαξε απλώς πρόσωπο. Μας έδειξε ένα πρόσωπο που δεν έχουμε δει ποτέ ξανά, ούτε στις καλύτερες εποχές της.
Οι τρεις νίκες στα τρία τελευταία τρία προκριματικά παιχνίδια του Euro, ήρθαν επί δυο βαθμολογικά αδιάφορων αντιπάλων (Αρμενία, Φινλανδία) και ενός που καιγόταν για το αποτέλεσμα (Βοσνία), οπότε η ευφορία που έχει προκληθεί από τις εμφανίσεις της Εθνικής ίσως και να είναι πρόωρη. Στο κάτω – κάτω αποκλειστήκαμε σε έναν βατό όμιλο και τούτο δεν συνιστά τίποτα λιγότερο από αποτυχία.
Πλην όμως η προσπάθεια του Τζον Φαν’τ Σχιπ να εμφυσήσει στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, επιτέλους, ένα φρέσκο, σύγχρονο ποδοσφαιρικό σκεπτικό, γέννησε αίφνης τεράστιες προσδοκίες για το μέλλον. Και τις γέννησε από τις στάχτες που άφησε πίσω του ο Άγγελος Αναστασιάδης, είτε με δική του ευθύνη, είτε με ευθύνη της ΕΠΟ.
Ουδείς περίμενε από τον Ολλανδό, τέτοια αποτελέσματα, τόσο γρήγορα. Ένα σχετικό σουλούπωμα περιμέναμε μπας να μαζευτεί κάπως το απερίγραπτο χάλι που παρουσιάζαμε τα τελευταία χρόνια. Και αντ’ αυτού, είδαμε πίεση ψηλά, άμεση ανάκτηση της μπάλας, συνδυαστικό και γρήγορο ποδόσφαιρο, συντριπτική κατοχή, πάρα πολλές τελικές, ευκαιρίες, γκολ, νίκες! Είδαμε επίσης κέφι. Οι διεθνείς ευχαριστιούνται ξανά την παρουσία τους στην Εθνική. Και αυτό ίσως να είναι το μεγαλύτερο –όχι και τόσο –μυστικό της επιτυχίας.
Το αναγνωριστικό διάστημα του Φαν’τ Σχιπ στον ελληνικό πάγκο ολοκληρώθηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ο Ολλανδός είδε, έμαθε, έβαλε νέα πρόσωπα, έδωσε στίγμα, κέρδισε παίκτες και κοινό και είναι έτοιμος για τα ζόρικα: τα προκριματικά του επόμενου Μουντιάλ αλλά και το επόμενο Nation’s Cup. Τις αγωνιστικές υποχρεώσεις δηλαδή όπου θα υπάρχει βαθμολογική πίεση.
Θα μπορέσει να συνεχίσει στον ίδιο ρυθμό η Εθνική, σε ματς υψηλού διακυβεύματος; Οι νέοι παίκτες θα ανταποκριθούν το ίδιο καλά, όταν η μπάλα «βαρύνει»; Μένει να αποδειχθεί.
Κυρίως μένει να αποδειχθεί με ποιους θα συνεχίσει την προσπάθεια που ξεκίνησε ο Ολλανδός. Θυμίζω ότι Παπασταθόπουλος, Μανωλάς (αμφότεροι έχουν γίνει, αδίκως, εύκολα θύματα για το αδηφάγο κοινό που κάποτε ξέσκιζε με τον ίδιο τρόπο τον Κώστα Κατσουράνη) δεν αποσύρθηκαν από την Εθνική, ούτε ο Φαν’τ Σχιπ δήλωσε ποτέ ότι δεν θα τους ξανακαλέσει. Το ίδιο ισχύει για τον Κώστα Μήτρογλου. Ο Κώστας Φορτούνης προφανώς θα διεκδικήσει θέση στην ενδεκάδα, εφόσον επιστρέψει γερός και δυνατός.
Πώς θα τα χειριστεί όλα αυτά ο μίστερ; Μπορεί και πρέπει να πάει στα προκριματικά, χωρίς προσωπικότητες της κλάσης και της εμπειρίας του Σωκράτη ας πούμε; Κι απ’ την άλλη, δεν θα είναι άδικο για τον Χατζηδιάκο που αποδίδει εξαιρετικά ως βασικός, να περάσει στον πάγκο;
Δεν ξέρω αν ο Τζον Φαν’τ Σχιπ πίστευε και ο ίδιος ότι η Ελλάδα θα έδειχνε τόσο καλό πρόσωπο, σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Καμιά φορά, όμως, όταν ένα πρότζεκτ τρέχει με μεγαλύτερη ταχύτητα του προβλεπόμενου, έχει μπροστά του και τον κίνδυνο του εκτροχιασμού. Το τιμόνι το έχει ο Ολλανδός. Και μέχρι στιγμής, έχει δείξει ότι το πάει καλά. Αλλά τα δύσκολα, ξεκινούν τώρα.
πηγή: sdna.gr
