Του Κώστα Μπράτσου
Η στήλη Why We Love επιστρέφει και εντυπωσιασμένη από το 9-1 της Ιταλίας επί της Αρμενίας, βρίσκει 15 λόγους για τους οποίους όλοι λίγο πολύ αγαπούν τη ‘σκουάντρα ατζούρα’.
Αγαπάμε την εθνική Ιταλίας γιατί:
- Υπάρχουν διαφημίσεις όπως αυτή η εμβληματική της Nike με τον Πάολο Μαλντίνι κι ένα υποτιμητικό μήνυμα για τους τερματοφύλακες, χωρίς κανείς να μπορεί να ισχυριστεί ότι έχει άδικο
- Παρότι υπάρχουν αυτές οι διαφημίσεις, στην εθνική μεσουράνησαν δύο τερματοφύλακες που διεκδικούν τον τίτλο του κορυφαίου όλων των εποχών στο άθλημα, παίζοντας μέχρι τα 40 τους σε πολύ υψηλό επίπεδο: ο Ντίνο Τζοφ και ο Τζιανλουίτζι Μπουφόν
- Μιας και ο λόγος στον Μπουφόν, ο τρόπος με τον οποίο ψάλλει τον εθνικό ύμνο (αλλά και οι συμπαίκτες του) είναι από μόνος του μια αιτία να αγαπήσεις την εθνική Ιταλίας
- Το ‘σκουάντρα ατζούρα’ από μόνο του μοιάζει το καλύτερο παρατσούκλι εθνικής ομάδας που υπάρχει εκεί έξω. Σίγουρα βάζει κάτω τα ‘τρία λιοντάρια’, τη ‘φούρια ρόχα’, τα ‘πάντσερ’ και οποιοδήποτε άλλο παρατσούκλι
- Οι επικριτές χρησιμοποιούν το κατενάτσιο ως ίδιον της εθνικής ομάδας παρότι σχεδόν ποτέ δεν το χρησιμοποίησε (ήταν ποδοσφαιρική φιλοσοφία κυρίως διαφόρων συλλόγων, όχι της εθνικής), ωστόσο δεν έχει πρόβλημα να δεχθεί αυτήν την κριτική και να απαντήσει με σκορ όπως το 9-1 κόντρα στην Αρμενία και 10/10 στον προκριματικό όμιλο για το Euro 2020
- Αποτελεί μια από τις 6 εθνικές ομάδες που έχει κατακτήσει Παγκόσμιο Κύπελλο, ηπειρωτικό πρωτάθλημα (εν προκειμένω Ευρωπαϊκό) και χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ουρουγουάη, Γαλλία, Ισπανία, Αργεντινή και Βραζιλία οι υπόλοιπες
- Una faccia, una razza
- Σε μια κακή -θεωρητικά- περίοδο όπως αυτή ύστερα από το ‘αντίο’ της φουρνιάς του 2006, έχει βρει αποκούμπι στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, όπου φτάνει τουλάχιστον μέχρι τα προημιτελικά
- Υπάρχει αυτή η no-look πάσα του Αντρέα Πίρλο και το γκολ του Φάμπιο Γκρόσο
- Καμία άλλη εθνική ομάδα δεν πήγε με τόσα προβλήματα σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο, καταλήγοντας με το τρόπαιο στα χέρια. Δύο φορές (1982, 2006)
- Συνήθως, οι ομοσπονδιακοί προπονητές είναι από μόνοι τους μια ιστορία, αφού έχουν κάνει εντυπωσιακά πράγματα σε συλλόγους, πριν αναλάβουν. Ναι, ακόμα κι ο Τζιαν Πιέρο Βεντούρα στην Τορίνο
- Δεν θα ξεχαστεί ποτέ αυτό το πέναλτι του Πίρλο
- Μόνο η Ιταλία είχε το θάρρος να αφήσει εκτός αποστολής κολοσσιαίους ποδοσφαιριστές για χάρη άλλων κολοσσιαίων ποδοσφαιριστών και δεν προχώρησε σε αλχημείες για να χωρέσουν όλοι. Από την εποχή του Τζιοβάνι Φεράρι και του Τζιουζέπε Μεάτσα, σε εκείνη του Τζίτζι Ρίβα και του Τζιάνι Ριβέρα, μέχρι την περίοδο που ο Φραντσέσκο Τότι διαδεχόταν τον Αλεσάντρο ντελ Πιέρο που διαδεχόταν τον Ρομπέρτο Μπάτζιο
- Παίκτες που γνωρίζουν και έχουν παρακολουθήσει για τα καλά οι σημερινοί ποδοσφαιρόφιλοι, όπως ο Μπάτζιο, ο Ντελ Πιέρο, ο Τότι, ο Μπουφόν, ο Φιλίπο Ιντζάγκι, ο Κριστιάν Βιέρι, ο Πίρλο, ο Μαλντίνι, ο Φάμπιο Καναβάρο, ο Φράνκο Μπαρέζι, ο Τζιανφράνκο Τζόλα, ο Αλεσάντρο Νέστα, ο Βιντσέντζο Μοντέλα, ο Φραντσέσκο Τόλντο είναι σαφώς πιο συμπαθητικοί από παίκτες άλλων εθνικών ομάδων
- Θα υπάρχει πάντα ο πανηγυρισμός του Μάρκο Ταρντέλι από το 1982
Πηγή: Contra
