Επιλογή Σελίδας



Του Νίκου Παπαδογιάννη

Η παράξενη Τρίτη που βρήκε τις ομάδες μας ακροβολισμένες στα γήπεδα του βορρά εξελίχθηκε σε σκωτσέζικο ντους, με ζεστό νερό από την κόκκινη βρύση και κρύο από την πράσινη.

Θα μπορούσε να φέρει δύο διπλά και να μας βγάλει στις στέγες για θριαμβολογία, θα μπορούσε και να συνοδευτεί από ισάριθμες οδυνηρές ήττες. Τελικά, η λυπητερή έβγαλε σωστό λογαριασμό και έστειλε κάθε κατεργάρη στον πάγκο του.

Ο Παναθηναϊκός άφησε σφραγίδα ανωτερότητας στο Κάουνας και άλωσε μία από τις πιο δύσκολες ευρωπαϊκές έδρες, σκεπάζοντας με τη σκόνη της λήθης όσα προηγήθηκαν την περασμένη εβδομάδα.

Ο Ολυμπιακός, αντίθετα, εξανεμίστηκε σαν αντικατοπτρισμός, πάνω που έδινε την εντύπωση ότι ετοιμαζόταν να ακολουθήσει το μονοπάτι της αντεπίθεσης.

Η εικόνα των δύο αγώνων καθρεφτίζει την πραγματική διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες μας.

Ο ανώτερος Παναθηναϊκός είναι σε θέση να πετύχει μεγάλες νίκες ακόμα και όταν ξεκινάει σκουντουφλώντας, ενώ ο προβληματικός Ολυμπιακός μπορεί να ηττηθεί από οποιονδήποτε ακόμα και αν προέρχεται από θέση ισχύος.

Φαίνονται και στη βαθμολογία τα παραπάνω, ιδίως αν διαβάσει κανείς και τους αόρατους αστερίσκους: 5-4 οι «πράσινοι» που ισοπεδώθηκαν μόνο μία φορά στα εννέα παιχνίδια τους, 3-6 οι «κόκκινοι» των οποίων μία νίκη οφείλεται σε θαύμα.

Σε λίγες εβδομάδες, θα βρεθούν αντιμέτωποι για να μετρήσουμε καλύτερα τη μεταξύ τους διαφορά.

Ο ανυποψίαστος παρατηρητής που είδε το ματς του Παναθηναϊκού χωρίς ορατότητα προς το πάγκο θα πίστεψε ότι ο Αργύρης Πεδουλάκης είναι ακόμη εδώ.

Ο ικανότατος Γιώργος Βόβορας ακολούθησε -και σωστά- τον τυφλοσούρτη του μέχρι προ τινος προϊσταμένου του, τόσο στα συστήματα και στο αγωνιστικό ύφος όσο και στη μοιρασιά των ρόλων.

Θα ήταν λάθος, τέτοια εποχή, η απόπειρα για ριζική αναδόμηση της φιλοσοφίας της ομάδας.

Η μοναδική ορατή στο γυμνό μάτι διαφοροποίηση ήταν η εξαφάνιση του ψηλού σχήματος, με τους Παπαπέτρου-Τζόνσον δίπλα σε μοναδικό χειριστή ή με τον ΝτεΣόν Τόμας στο «3».

Τέτοιες πεντάδες είδαμε μόνο στα τελευταία δευτερόλεπτα, όταν οι «αλλαγές χάντμπολ» έγιναν τρόπος ζωής για να καμουφλαριστούν οι αμυντικές αδυναμίες των Ράις, Φρεντέτ.

Η δράση του ορεξάτου Λεκάβιτσιους έκανε τον Νικ Καλάθη να τρέχει σαν παλαβός δεξιά αριστερά για να μπαλώσει τρύπες και τον υποχρέωσαν σε κάποια αχρείαστα φάουλ.

Αν εξαιρεθούν αυτά, ο Καλάθης έκανε το τέλειο παιχνίδι απόψε και οδήγησε τον Παναθηναϊκό στο ολοκληρωτικό μπάσκετ  της γ’ περιόδου, που θα ξάφνιασε και τον ίδιο τον Σάρας. Οι 12 ασίστ του ήταν μουσική για τα μάτια, η άμυνά του στον Ουόκαπ ξεγύμνωσε τις αδυναμίες της Ζαλγκίρις στη θέση «1», ενώ τα 5/7 τρίποντά του βοήθησαν τον Παναθηναϊκό να ξεφύγει, όσο οι Λιθουανοί κυνηγούσαν τον Φρεντέτ, τον Τόμας και τον φορμαρισμένο Παπαπέτρου.

Ο Νικ είχε επίσης 5 ριμπάουντ, 1 κλέψιμο και μόνο 1 λάθος. «Σημειώστε το, είναι είδηση», αναφώνησε ο σπήκερ της Εuroleague TV όταν μία μακρινή πάσα του Καλάθη έστειλε τη μπάλα στους φωτογράφους.

Ο κρυφός ήρωας του αποψινού Παναθηναϊκού ήταν ο Γιώργος Παπαγιάννης, ο οποίος δεν έπαθε ούτε μία νίλα στην άμυνα, μολονότι χρειάστηκε να βγει στην περιφέρεια ξανά και ξανά. Ο νεαρός γίγαντας μπούκωσε τη ρακέτα και δεν έδωσε δικαιώματα σε κανέναν, ενώ τελείωσε και 3 φάσεις από τις ασίστ που παρέλαβε. Δεν είναι τυχαίο, ότι μετά την 9η αγωνιστική είναι δεύτερος σε συνολικό συντελεστή +/-  με +32, πίσω από τον Καλάθη και μπροστά από τους υπόλοιπους συμπαίκτες του (τρίτος ο Τόμας, τελευταίος ο Βουγιούκας). Όταν ο αινιγματικός Παπαγιάννης εμφανίζεται συγκεντρωμένος και παίζει καλά, ο Παναθηναϊκός γίνεται άλλη ομάδα.

O αγώνας ολοκληρώθηκε με τη συνηθισμένη απόπειρα αυτοχειρίας, αν και το +7 που διαμορφώθηκε με πολύτιμο καλάθι του Τζίμερ Φρεντέτ έμοιαζε με πέτρινο μαξιλάρι. Ο Νικ Καλάθης ήταν ανενεργός στον πάγκο με 5 φάουλ, αλλά λίγοι ανησύχησαν, όταν ο Αμερικανός έγραψε το το 74-81.

Αλλά ο Παππάς και ο συνήθως αλάνθαστος από τη γραμμή Φρεντέτ έχασαν από μία βολή, το τάιμ-άουτ του Σάρας έδωσε ένα ελεύθερο σουτ στον Γκριγκόνις και το τετράποντο του Μιλάκνις μείωσε τη διαφορά στον πόντο 2 δευτερόλεπτα πριν το τέλος!  

Θα μπορούσε να εξελιχθεί το θρίλερ σε τραγωδία για τον Παναθηναϊκό, αν οι διαιτητές εφάρμοζαν τον τυφλοσούρτη του ΝΒΑ, όπου το «φάουλ Πατσούλια» (όπου ο αμυνόμενος δεν αφήνει χώρο στον σουτέρ για την προσγείωση) σφυρίζεται συχνά αντιαθλητικό.

Τέτοιου είδους παράβαση διέπραξε ο Ουέσλεϊ Τζόνσον σύμφωνα με τους διαιτητές, παραβίαση ζωτικού χώρου δηλαδή, αφού καλά καλά δεν άγγιξε τον Λιθουανό.

‘Οποιος δεν καταλαβαίνει τι διαβάζει και ψάχνει εχθρούς εκεί όπου δεν υπάρχουν, ας ρίξει μια ματιά εδώ για να καταλάβει περί τινος πρόκειται.

Dura lex, sed lex. Αλλά για τα ευρωπαϊκά δεδομένα θα ήταν σχεδόν εγκληματικό να «τουμπάρει» ματς από τέτοια ανορθογραφία.

Ευτυχώς επικράτησε η κοινή λογική και δόθηκε απλό φάουλ υπέρ της Ζαλγκίρις, οπότε η κατοχή έμεινε σε ελληνικά χέρια μετά την πρόσθετη βολή και το ροζ φύλλο αρχειοθετήθηκε, μέσα σε αναστεναγμούς ανακούφισης.

Η νίκη έφερε τον Παναθηναϊκό στο 5-4 και η ανηφόρα συνεχίζεται, με επόμενο σταθμό το Μόναχο, όπου τον περιμένει την Παρασκευή η ίδια Μπάγερν που απόψε ψαλίδισε τα φτερά του Ολυμπιακού.

Το ματς είναι φυσικά βατό και η ευκαιρία για να μειωθεί το χάντικαπ από τις ομάδες που προπορεύονται μεγάλη. Παρά τα σκαμπανεβάσματα, η φανέλα με το τριφύλλι παραμένει βαριά.

Όποιος καθίσει να υπολογίσει πόσο ψηλά θα βρίσκονταν οι «πράσινοι» εάν αξιοποιούσαν τις τρεις χαμένες ευκαιρίες με Βιλερμπάν, Αρμάνι και Άλμπα θα χρειαστεί δραμαμίνες.  

Αλλά είπαμε, η βαθμολογία δεν συνοδεύεται από αστερίσκους στην πραγματική ζωή, οπότε τα στραβοπατήματα του φθινοπώρου μπορεί να στοιχίσουν ακριβά όταν γίνει η λυπητερή.

Ο Ολυμπιακός είχε στα χέρια του σπουδαία ευκαιρία για να δημιουργήσει κάποιου είδους δυναμική και να ξεκινήσει αντεπίθεση, αλλά την άφησε να ξεγλιστρήσει από τα δάχτυλά του.

Το +12 έγινε -7 μέσα σε επτά λεπτά, σχεδόν κοροϊδίστικα, πριν καθίσει η μπίλια στο τελικό 85-82 των Βαυαρών. Μοιάζει σαν να πέρασαν χρόνια, από τότε που η ποιότητα του Ολυμπιακού αποτελούσε εχέγγυο νίκης σε τέτοια ματς.

H Mπάγερν ήταν λίγο τυχερή στο σουτ-χαρταετό με το οποίο ο θαυμάσιος Μπάρτελ έκοψε τη διαφορά στα δύο μετά το 65-71, αλλά το τελευταίο τρίλεπτο τη βρήκε να ξεδιπλώνει σχεδόν ανενόχλητη το παιχνίδι της. Ο Κεστούτις Κεμζούρα άφησε στο παρκέ τον πιο αδύναμο αμυντικό του (Ρότσεστι) και ο Μαόντο Λο, που δεν πίστευε στην τύχη του, τον έπιασε πελάτη με δύο φαρμακερά τρίποντα, εννέα συνολικά πόντους και μία ασίστ στα τελευταία 2:12. Στην άλλη άκρη του παρκέ, ο Ολυμπιακός δεν βρήκε ούτε ένα καθαρό σουτ στην τελική ευθεία του αγώνα. Θύμισε μάλλον την ανερμάτιστη ομάδα των ημερών του Μπλατ, παρά το δεμένο σύνολο που θαυμάστηκε στην αναμέτρηση με τη Ζαλγκίρις.

Η φράση-κλισέ «Κρίμα κι άδικο» ισχύει μόνο κατά το ήμισυ για τον αποψινό Ολυμπιακό. Κρίμα ναι, άδικο όχι. Οι «κόκκινοι» δεν εκμεταλλεύτηκαν καθόλου το κλίμα αισιοδοξίας που επικράτησε τις προηγούμενες μέρες, έκαναν μόνο λάθη στο αρχικό εξάλεπτο και χρεώθηκαν γρήγορα με δευτεραγωνιστικό ρόλο. Η πεντάδα καμικάζι που γύρισε το ματς μετά την ανάπαυλα ήταν ένα ωραίο κράμα από αμερικάνικη περιφέρεια (Μπάλντγουιν, Ρότσεστι) και ελληνοσερβική γραμμή κρούσης (Παπανικολάου, Πρίντεζης, Μιλουτίνοβ), αλλά η συνταγή ξέφτισε μόλις συσσωρεύτηκαν τα φάουλ και η κόπωση όσων τράβηξαν το κουπί. Όταν η Μπάγερν έφτασε σε γρήγορο «μπόνους» μόλις στο 3ο λεπτό της δ’ περιόδου ενώ η ίδια είχε μόλις 1 φάουλ,, η πλάστιγγα έγειρε προς τη λάθος πλευρά. Μετά το τελευταίο βιράζ του παιχνιδιού, η μία ομάδα είχε τη δυνατότητα να παίξει δυναμική άμυνα χωρίς να φοβάται τις επαφές, ενώ η άλλη έτρεμε τον ίσκιο της.

Αλήθεια, αυτός ο εξαιρετικός Μπάλντγουιν πού ήταν κρυμμένος και γιατί βρισκόταν υπό διωγμόν; Η αδυναμία του Ντέιβιντ Μπλατ να αξιοποιήσει τους παίκτες που ο ίδιος διάλεξε, καλούς και λιγότερο καλούς, ήταν ο σπόρος της καταστροφής.

Πηγή: Gazzetta

Pin It on Pinterest

Shares
Share This