«Για 363 ημέρες τον χρόνο είμαστε φίλοι, οικογένεια, αγαπημένοι. Τις ημέρες του ντέρμπι είμαστε εχθροί». Δηλώσεις που αποτυπώνουν πέρα για πέρα την πραγματικότητα και το τι βιώνουν οι φίλαθλοι των δύο ομάδων, όταν φτάνει η μέρα της αναμέτρησης μεταξύ Λίβερπουλ και Έβερτον, στο ένα ή στο άλλο γήπεδο. «Οικογένειες έχουν υποστηρικτές και των δύο ομάδων. Πριν το ματς,φιλιούνται σταυρωτά τρεις φορές και, δεν υπάρχει οποιαδήποτε επικοινωνία μέχρι να ολοκληρωθεί το παιχνίδι».
Τα δύο γήπεδα χωρίζει μόνο το Στάνλεϊ Παρκ. Κάτι λιγότερο από ένα μίλι δηλαδή, αν επιλέξει κανείς να διανύσει την απόσταση μέσα από το πάρκο στο οποίο άρχισε να αγωνίζεται η πρώτη πρώτη ομάδα που ιδρύθηκε στην περιοχή. Συγκεκριμένα, πιστοί στην εκκλησία του Σαν Ντομίνγκο αποφάσισαν ότι έπρεπε να αποκτήσουν κοινωνικές δραστηριότητες κι έτσι, ίδρυσαν την ομώνυμη ποδοσφαιρική ομάδα, παρόλο που η αρχική ιδέα ήταν να γίνει σωματείο κρίκετ. Ένα πιο εμπορικό όνομα ήταν μονόδρομος για να κάνει… γκελ στον κόσμο, η ονομασία της ευρύτερης περιοχής του ναού υιοθετήθηκε και εγένετο Everton FC.
Η μετακόμιση στο Γκούντισον Παρκ και η «γέννηση» της Λίβερπουλ
Το πάρκο του Στάνλεϊ δεν ήταν ο πλέον ενδεδειγμένος χώρος για να δίνει τα ματς της η νέα ομάδα κι έτσι την 29η Σεπτεμβρίου 1884, η Έβερτον θα παίξει για πρώτη φορά στο Άνφιλντ. Η φήμη της ομάδας διαδόθηκε, το σωματείο άρχισε να δυναμώνει, ήταν και εκ των 12 ιδρυτικών μελών του αγγλικού πρωταθλήματος και αυτό δεν πέρασε απαρατήρητο από τον ιδιοκτήτη του γηπέδου Τζον Χόουλντινγκ.
Αποφάσισε να διπλασιάσει το ενοίκιο που ζητούσε, το συμβούλιο της ομάδας αρνήθηκε να υποκύψει κι έτσι βρέθηκε νέος χώρος για γήπεδο, χτίστηκε το Γκούντισον Παρκ και μετακόμισε εκεί.
Η Λίβερπουλ όμως πως προέκυψε; Ο ιδιοκτήτης του γηπέδου μαζί με όσους «έσπασαν» από το συμβούλιο της Έβερτον ίδρυσαν τη Λίβερπουλ την 3η Ιουνίου του 1892. Ο Χόουλντινγκ χρειάστηκε ρόστερ και απευθύνθηκε στον Τζον Μακ Κένα, ο οποίος είχε διασυνδέσεις στην Σκωτία και έφερε εννέα παίκτες από εκεί, μέσα σε αυτούς και ο Άντριου Χάνα, αρχηγός της Έβερτον με την οποία σήκωσε το πρωτάθλημα έναν χρόνο πριν.
Η ώρα να αναμετρηθούν οι δύο ομάδες για πρώτη φορά ήρθε στις 13 Οκτωβρίου του 1894, μετά από μια σεζόν που η Λίβερπουλ ανέβηκε αήττητη ως πρωταθλήτρια από την δεύτερη κατηγορία.
44.000 φίλαθλοι στις κερκίδες και το σκορ 4-0 για την Έβερτον. Στη ρεβάνς του Άνφιλντ το 2-2 άφησε ικανοποιημένες και τις δύο ομάδες.
Ζωές παράλληλες, ιστορία που τέμνει…
Το Λίβερπουλ – Έβερτον δεν είναι ένα ντέρμπι σαν τα άλλα. Υπάρχουν σύλλογοι που τους χωρίζουν πολιτικές πεποιθήσεις, θρησκευτικές διαφορές ή γεωγραφικές αποστάσεις.
Στο Μερσεϊσάιντ δεν υπάρχει αυτό. Για να βιώσουν τα «ζαχαρωτά» ότι είναι εκτός έδρας παιχνίδι στο Άνφιλντ, η ομάδα συμπεριφέρεται σα να παίζει στο Λονδίνο. Διαμονή στην πρωτεύουσα ένα βράδυ, επιστροφή την επόμενη και από το αεροδρόμιο κατευθείαν με πούλμαν στο γήπεδο των «κόκκινων».
Η μεγαλύτερη κόντρα ξεκίνησε τη δεκαετία του 80′. Όπως έχει δηλώσει ο κορυφαίος σκόρερ όλων των εποχών για τη Λίβερπουλ Ίαν Ρας «Έβερτον και Λίβερπουλ δεν ήταν μόνο οι καλύτερες ομάδες στην Βρετανία αλλά σε όλη την Ευρώπη».
Μετά την τραγωδία του Χέιζελ το 85′ η UEFA απέκλεισε όλες τις αγγλικές ομάδες από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και, η πρωταθλήτρια των σεζόν 84/85 και 85/86 Έβερτον δεν μπόρεσε να συμμετέχει στο κορυφαίο ραντεβού της ηπείρου.
Αυτό είναι κάτι που οι «toffees» δεν θα συγχωρήσουν ποτέ στη Λίβερπουλ.
Συγκλονιστικό είναι, ότι τέσσερα χρόνια μετά και παρ’ όλη την… έχθρα λόγω Ευρώπης, στην τραγωδία του Χίλσμπορο, οι φίλοι της Έβερτον ήταν αφοπλιστικά υποστηρικτικοί.
Τελετές μνήμης με κασκόλ και των δύο ομάδων, κοινό εμπάργκο στην «Sun» και γενικότερα, στήριξη… Πρόκειται για κάτι μοναδικό σε επίπεδο αθλητισμού, ανάμεσα σε δύο ομάδες που μοιράζονται την ίδια γειτονιά… Γιατί θα μπορούσαν να είναι εκείνοι στη θέση τους. Απέναντι από τον αιματηρό ημιτελικό της Λίβερπουλ με την Νότιγχαμ Φόρεστ στο γήπεδο της Σέφιλντ Γουένζντεϊ, αναμετρούταν η Έβερτον με τη Νόριτς στο Βίλα Παρκ.
Μια κληρωτίδα δρόμος…
Το… φιλικό ντέρμπι
Πλέον, έχουν περάσει χρόνια απ’όλα αυτά. Η αντιπαλότητα παραμένει, είναι αγωνιστικά το πιο σκληρό ντέρμπι, με τις περισσότερες κόκκινες κάρτες από κάθε άλλο στο Νησί και αμφότερες οι ομάδες έχουν παίκτες υποστηρικτές της αντιπάλου. Λαλάνα και Γουόλκοτ, δεν είναι τα «πρώτα βιολιά» στις ορχήστρες των Γιούργκεν Κλοπ και Μάρκο Σίλβα, αλλά, σκεφτείτε πως θα ήταν για τον έναν ή τον άλλον να σκοράρει απέναντι στην… καρδιά του;
Λίβερπουλ εναντίον Έβερτον στο Άνφιλντ, λοιπόν. Μια μάχη σε ένα γήπεδο που οι οπαδοί της μιας λένε ότι είναι: «η ενσάρκωση του 12ου παίκτη όπως δεν γίνεται πουθενά αλλού στον κόσμο, μια σκληρή ποίηση στις κερκίδες που σε παρασύρει» και οι φίλοι της Έβερτον θεωρούν ότι: «αυτοί είναι Σκανδιναβοί, Κινέζοι, Αμερικανοί… Εμείς είμαστε όλοι κάτοικοι της πόλης. Εμείς είμαστε οι αληθινοί scousers».
Η πιο… ιδιαίτερη μητέρα των μαχών!
