Επιλογή Σελίδας



«Μόνο όσοι είναι παγιδευμένοι στο παρελθόν τους απαιτούν μποϊκοτάζ. Τέτοιου είδους μέθοδοι δεν έχουν λύσει ποτέ τα παγκόσμια προβλήματα». Η ρήση του Ούλι Χένες, μία από τις πολλές που τον έχουν καταστήσει αντικείμενο διχασμού στην παραγοντική καριέρα του, θα μπορούσε να αποτελεί το «ευαγγέλιο» για την Μπάγερν Μονάχου. Αντιθέτως, είναι ο λόγος που βιώνει την μεγαλύτερη μετάβαση της στην τρέχουσα δεκαετία, αφού τα λόγια του πρόσφατα απελθόντα προέδρου της, έχουν γυρίσει μπούμερανγκ, αποδεικνύοντας ότι στον βαυαρικό μικρόκοσμο, τα παγκόσμια μοτίβα δεν ισχύουν.

Πράγματι, η φετινή Μπάγερν θυμίζει μια ομάδα προδομένη από το εσωτερικό σαμποτάζ που υπέστη. Είχε αναλυθεί και σε προηγούμενο κείμενο του Planet Football, ότι οι συνέργειες των ισχυρών της ανδρών δημιούργησαν πόλωση, πλήττοντας την ομαλή της λειτουργία, που θα ήταν απαλλαγμένη από σύνδρομα εξουσίας, ικανά να την κρατούσαν δέσμια στο παρελθόν. Κι όπως φαίνεται και στο φετινό της οικοδόμημα, αυτό έχει αρχίσει να την «στοιχειώνει» επικίνδυνα.

Η Μπάγερν Μονάχου, μέσα στο πρώτο μισό της σεζόν και τελευταίο μισό της τρέχουσας δεκαετίας, έχει ανοίξει μέτωπα προς πάσα κατεύθυνση. Ο Νίκο Κόβατς παραιτήθηκε προτού απολυθεί, ο Χάνσι Φλικ επιτελεί τον ρόλο του υπηρεσιακού, η προεδρία παραδόθηκε από τον Χένες στις 15 Νοεμβρίου και θα αναληφθεί ξανά από τον Όλιβερ Καν με τον ερχομό του νέου έτους και στο κάδρο της Bundesliga, η πιο ασθενική εκδοχή της ομάδας έχει χαρακτηριστεί από το Νο7. Tόσο στην απόσταση της από την πρωτοπόρο Γκλάντμπαχ, όσο και στην θέση που καταλαμβάνει στην κατάταξη. Ο αριθμός του ψεύτη, άλλωστε, για έναν σύλλογο που έμαθε να βρίσκει την αλήθεια του στην κορυφή.

Αγωνιστική κρίση, πισωγύρισμα στην έναρξη της δεκαετίας

Συχνά διπολική, η φετινή Μπάγερν έδειξε ικανή να νικήσει με 7-2 την Τότεναμ στην έδρα της και σε τέσσερις μέρες να ηττηθεί από την Χόφενχαϊμ στην «Αλιάνζ Αρίνα» με 2-1. Το εν λόγω κοντράστ θα μπορούσε να είναι το εξώφυλλο της αστάθειας της, αφού η ευρωπαϊκή τελειότητα που επιδεικνύει, μετατρέπεται σε ένα παρωχημένο σύνολο, βαλτωμένο στην μετριότητα, όταν πρέπει να παραταχθεί στα γερμανικά γήπεδα. Στην πιο τρελή και αμφίρροπη Bundesliga από την διετία 2007-2009, όπου η Μπάγερν απέδειξε ότι δεν της ταιριάζει ο ανταγωνισμός με τους πολλούς και έχασε το πρωτάθλημα από τις εκπλήξεις της κάθε χρονιάς (Στουτγκάρδη το 2007, Βόλφσμπουργκ το 2009).

Μετά και την έσχατη ήττα από την Γκλάντμπαχ, οι Βαυαροί έχουν σημειώσει την χειρότερη τους συγκομιδή σε 14 ματς πρωταθλήματος (24 βαθμοί) από τη σεζόν 2010/11. Τότε, είχαν συγκεντρώσει 23 στο αντίστοιχο διάστημα. Τελικά, έχασαν το πρωτάθλημα από την Ντόρτμουντ του Γιούργκεν Κλοπ, μένοντας πίσω δέκα βαθμούς, στην τρίτη θέση. Αν κάποιος πιστεύει στους οιωνούς, δεν μπορεί να αγνοήσει ότι το τέλμα στο οποίο βρίσκεται αυτήν την στιγμή, είναι ικανό να την επαναφέρει στην προηγούμενη σοβαρή μετάβαση της, προτού αναλάβει ο Γιουπ Χάινκες. Να τελειώσει δηλαδή την δεκαετία του 2010 και να αρχίσει αυτήν του 2020 με τον ίδιο τρόπο, που εκκίνησε δέκα χρόνια πριν, σε ένα πισωγύρισμα ολκής.

Αγωνιστικά, ουδείς μπορεί να συσχετίσει με την λογική, το γεγονός ότι ο ανεπανάληπτος Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι, βάζει πλώρη για Χρυσό Παπούτσι, την ώρα που η ομάδα του δείχνει ακίνδυνη.

Ο Πολωνός σταρ εκπληρώνει το μάξιμουμ των δυνατοτήτων του, μετρά 27 γκολ όταν όλη η υπόλοιπη ομάδα σκοράρει 33 κι όλα αυτά σε ένα σύνολο που ποτέ δεν ήταν απολυταρχικό στην επιθετική του λειτουργία, να βασίζεται αποκλειστικά και μόνο στο εννιάρι του. Και πως θα μπορούσε άλλωστε, όταν η περίφημη… ληστεία της (Robbery), απαρτιζόμενη από δύο ακραίους επιθετικογενείς παίκτες όπως οι Ριμπερί και Ρόμπεν, ήταν το σημείο αναφοράς στην χρυσή περασμένη δεκαετία.

Είναι, όμως, εξίσου παροιμιώδης η δυστοκία από το supporting cast του. Με εξαίρεση τον διασωθέντα Γκνάμπρι, που όμως, συνεισφέρει σποραδικά για τα 9 γκολ σύνολο, τόσο ο Μίλερ (3), όσο κυρίως, ο Κομάν (3) και ο πιτσιρικάς Ντέιβις (1), οι παρτενέρ του Λέβα στην γραμμή κρούσης μένουν μακριά από το γκολ ( ο Πέρισιτς σταδιακά ανταποκρίνεται).

Κι όσο δεν υπάρχει πλουραλισμός επιθετικά και η Μπάγερν παραδίνεται στις ορέξεις του μυθικού Λεβαντόφσκι, τόσο μεγαλώνει το πρόβλημα η αμυντική της γραμμή. Ο Μπόατενγκ έχει χάσει το μυαλό του από όταν του καρφώθηκε στο μυαλό να φύγει από τον σύλλογο, χωρίς να το κάνει, ο Χούμελς μένει μόνος να παλεύει με τους αντίπαλους φορ και παρά την ένεση φρεσκάδας με Ερναντέζ και Παβάρ το περασμένο καλοκαίρι, η Μπάγερν αυτή τη στιγμή έχει την δεύτερη χειρότερη άμυνα στην Bundesliga από τις ομάδες της δεκάδας.

Ποτήρι έτοιμο να ξεχυλίσει από πέρυσι με Κόβατς

Ψάχνοντας απάντηση στο «τις πταίει» για την καθίζηση της Μπάγερν, δεν γίνεται να πάρεις την φετινή σεζόν ως ανεξάρτητη συνισταμένη. Ασφαλώς και αποτελεί προέκταση της προηγούμενης, η οποία ξεκίνησε με τον ίδιο νωχελικό τρόπο για την ρέκορντμάιστερ. Με αμφισβήτηση για τον Νίκο Κόβατς, με λαϊκό αίσθημα ανεπαρκούς ρόστερ, με γκρίνια και εσωτερικές διαμάχες. Παρά το ότι η χρονιά σώθηκε πανηγυρικά, μέσω του μίνιμουμ στόχου που εξαρχής ήταν το νταμπλ, δύσκολα κανείς μπορούσε να δει απόλυτα αισιόδοξος το μέλλον να έρχεται. Μετά από ένα σκάρτο τρίμηνο στη σεζόν, ο Κόβατς αποχώρησε, στα όρια μιας νομοτελειακής εξέλιξης, που απλά κατέδειξε την λανθασμένη προσέγγιση των ανθρώπων του συλλόγου, τόσο σε στάδιο οργάνωσης και πρόληψης, όσο και σε αυτό της… καταστολής.

Ο Χάνσι Φλικ πήρε τα ηνία, γνωρίζοντας την προσωρινή φύση του έργου του και αν μη τι άλλο, αυτή η κίνηση δεν θα ήταν αρκετή για να χαρίσει όραμα μετά από χρόνια.

Παράλληλα, όσο το όνομα της Μπάγερν αναφερόταν στους τίτλους των δημοσιευμάτων για τον επόμενο σταθμό στην καριέρα του Μαουρίσιο Ποτσετίνο τις προηγούμενες εβδομάδες, τόσο πιο εύκολο ήταν για τον οπαδό της, να βάλει κι άλλο νερό στο ήδη νερωμένο ποτήρι κρασιού του, αναμένοντας την νέα εποχή με τον Αργεντίνο στο τιμόνι. Ακόμα κι αυτή η πιθανότητα όμως, δεν έχει ισχυρό συντελεστή και αναγκάζει ξανά σε επαναφορά στον ρεαλισμό.

Αχτίδα φωτός με Καν

Καθώς βαδίζει προς τη νέα χρονιά και την εποχή των ’20s, οι φίλοι της Μπάγερν και οι ίδιοι οι άνθρωποι της θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι αυτή η σεζόν, πιθανόν να μην διασωθεί και πάλι με ένα extreme makeover της τελευταίας στιγμής. Και ίσως το «χαστούκι» να είναι ιδανική συνέπεια στο τέλος της, προκειμένου να σοκαριστεί και να συνέλθει σε γοργούς ρυθμούς. Από μόνη της, η αποχώρηση του Ούλι Χένες από την προεδρία, ενός παράγοντα ιδιόρρυθμου, συνωμοσιακού, με ισχυρό αλλά προβληματικό «εγώ», αλλάζει την σκοπιά και η διάδοχη κατάσταση με τον Όλιβερ Καν επικεφαλής, υπό του αμετακίνητου Καρλ-Χάιντς Ρουμενίγκε, ίσως, να είναι το κατάλληλο πρώτο βήμα για να απομακρυνθεί από το παρελθόν της. Παραδόξως, με ακόμη ένα όνομα, που κατέχει τη δική του βαρύνουσα σημασία στην ιστορία του συλλόγου.

Πρωτίστως, όμως, η Μπάγερν καλείται να ανοικοδομηθεί ξανά, με κύριο χαρακτηριστικό τους ενωτικούς δεσμούς και όχι τις αντιμαχόμενες εξουσίες. Διότι όπως η πλειονότητα των προβλημάτων, ανεξαρτήτως γεωγραφικής κλίμακας, προέρχεται από την κεφαλή. Και σίγουρα, δεν λύνονται μέσω μποϊκόταζ, προς σπάνια δικαίωση των λεγομένων του Ούλι Χένες.

Πηγή: Gazzetta – Planet Football

Pin It on Pinterest

Shares
Share This