Το πάλαι ποτέ «καλύτερο πρωτάθλημα μπάσκετ της Ευρώπης» βαδίζει ολοταχώς στα χνάρια του ποδοσφαίρου.
Ο Νίκος Παπαδογιάννης πιστεύει ότι η Basket League έφτασε στο σημείο ναδίρ, με περαιτέρω πτωτική τάση.
Αν πίστευα στον αη-Βασίλη ή σε οποιονδήποτε άλλον θαυματοποιό, θα του ζητούσα να μου φέρει για τον καινούριο χρόνο ένα κανονικό πρωτάθλημα μπάσκετ. Σαν εκείνο της Ισπανίας, της Γαλλίας, της Τουρκίας, της Ιταλίας ή της Γερμανίας.
Ή έστω, σαν αυτό που είχαμε μια φορά και έναν καιρό, μείον τις νεοπλουτίστικες παθογένειες που οδήγησαν με μαθηματική ακρίβεια στην κατάρρευση.
«Το πρωτάθλημά μας είναι το καλύτερο της Ευρώπης», έλεγε χορεύοντας πάνω στην κινούμενη άμμο κάποτε κάποιος πρόεδρος κάποιου ΕΣΑΚ, όπως τον έλεγαν τότε.
Δυόμισυ δεκαετίες αργότερα, η λεγόμενη Basket League έφτασε στο σημείο μηδέν, με πορεία που οδηγεί ακόμη παρακάτω. Έχουμε, πλέον, το χειρότερο πρωτάθλημα της ευνομούμενης Ευρώπης.
Αντί να στηλιτεύσω από την αρχή τα κακώς κείμενα, χρονιάρες μέρες, επιτρέψτε μου να καταγράψω τη λίστα με τις ευχές και τις ελπίδες μου για το Νέον Έτος. Το πρωτάθλημα που θα ζητήσω από τον χοντρομπαλά άγιο της καμινάδας θα είχε τα εξής χαρακτηριστικά:
- Έναν Παναθηναϊκό που θα εγκατέλειπε την καθεστωτική αντίληψη και θα νοιαζόταν για την πρόοδο της Λίγκας, δίχως να σκοτώσει την κατσίκα του άσπονδου γείτονα.
- Έναν Ολυμπιακό που θα άφηνε κατά μέρος τις φτηνές δικαιολογίες και θα επέστρεφε πλησίστιος στο μετερίζι του, με πρώτιστο μέλημα την αυτοκριτική.
- Εύρωστη και φιλόδοξη Θεσσαλονίκη, με τον ΠΑΟΚ, τον Άρη και τον Ηρακλή να διεκδικούν τίτλους ή θέσεις στην εξάδα.
- Επαρχία ικανή να συντηρήσει και να επανατροφοδοτήσει κύτταρα όπως ο Προμηθέας, ο Ήφαιστος και το Ρέθυμνο.
- Ισορροπημένη γεωγραφική κατανομή των ομάδων που λαμβάνουν μέρος, με πιθανές wild cards για ομάδες της περιφέρειας.
- Kατάργηση της στρέβλωσης με τα αδέσποτα ΑΦΜ που ανανεώνουν το δικαίωμα συμμετοχής αλλάζοντας πόλη και λάβαρα.
- Ανοιχτό παράθυρο προς την Euroleague, με κριτήριο όχι μόνο οικονομοτεχνικό, αλλά και αγωνιστικό
- Υποχρεωτική δήλωση πόθεν έσχες και λευκό ποινικό μητρώο όλων των παραγόντων που κατέχουν οποιοδήποτε αξίωμα.
- Καλεντάρι που να υιοθετεί ως πρωταρχική μέριμνα τις ανάγκες της Εθνικής ομάδας.
- Λιγότερους χούλιγκανς με γραβάτες στην κερκίδα των επισήμων.
- Λιγότερους χούλιγκανς χωρίς γραβάτες στην εξέδρα των φιλάθλων.
- Ανεξάρτητη επαγγελματική διαιτησία, δίχως τη βαριά σκιά του Βασιλακόπουλου.
- Διοργανώτρια αρχή με όραμα και με αταλάντευτο γνώμονα το κοινό καλό, αθλητικά και εμπορικά.
- Οικογένειες, παιδιά και ζευγάρια στα γήπεδα. Ο κάθε θεατής να κάθεται στη θέση που αναγράφεται στο εισιτήριό του.
- Καθολική απαγόρευση του καπνίσματος και σχολαστική εφαρμογή της σχετικής νομοθεσίας, με παραδειγματικές ποινές στους παραβάτες και στους συλλόγους που τους υποθάλπουν.
- Λιγότερα ύποπτα αποτελέσματα και ενδελεχή έρευνα στους αγώνες για τους οποίους βοά το σύμπαν ότι είναι χειραγωγημένοι.
- Στόματα λαλίστατα και όχι ερμητικά κλειστά, μπροστά στο αδηφάγο τέρας της διαφθοράς και του παράνομου στοιχηματισμού.
- Όχι άλλες περίεργες απολύσεις, παραιτήσεις και «κοινή συναινέσει» απομακρύνσεις προπονητών και αθλητών.
- Κανονισμό για τον περιορισμό των ξένων παικτών και υποχρεωτική παρουσία Ελλήνων στις δωδεκάδες και στις πεντάδες, με πρόσθετο ηλικιακό κριτήριο.
- Διαφάνεια στις χορηγίες και στις οικονομικές συμφωνίες οποιασδήποτε μορφής.
- Χρηστούς προϋπολογισμούς για όλες τις εταιρίες και σκληρές ποινές στους μπαταχτσήδες προέδρους.
- Διαζύγιο με το «φιλόπτωχο ταμείο» της ΕΡΤ που προξενεί περισσότερη ζημιά παρά όφελος με τη νηπιακού επιπέδου κάλυψη του πρωταθλήματος.
- Πλήρη απεξάρτηση από την Πολιτεία και από τα υπουργεία των αλεξιπτωτιστών χαρτογιακάδων.
- Κοινωνικές δράσεις με υποχρεωτική συμμετοχή όλων των ομάδων και των πρωτοκλασάτων παικτών, χωρίς αυτές να περιορίζονται στις fake αγαπησιάρικες μέρες των Χριστουγέννων.
Και πολλά πολλά άλλα, που δεν τα χωράνε όλοι οι σάκκοι όλων των αη-Βασίληδων όλων των πρωταθλημάτων του κόσμου…
Εάν κυλήσουν όλα στραβά στο υπόλοιπο του πρωταθλήματος (και στις διαβουλεύσεις που μοιραία θα ακολουθήσουν), η επόμενη Basket League μπορεί να ξεκινήσει χωρίς Ολυμπιακό, χωρίς Άρη και χωρίς ΠΑΟΚ.
Ο Παναθηναϊκός θα πανηγυρίζει για την εξόντωση του ανταγωνισμού και για κάποιο τρόπαιο του τίποτε, η αγορά θα καταρρεύσει, οι τελευταίοι ρομαντικοί Λιόλιοι και (Μάκηδες) Αγγελόπουλοι θα απομακρυνθούν και σύσσωμη η λίγκα θα αναλωθεί σε μακροβούτια στους γκρεμούς του Ζαλόγγου.
Πόσοι απολαμβάνουν αυτό το αβυσσαλέο πρωτάθλημα, που θυμίζει ολοένα περισσότερο τη «Σούπερ Λίγδα» του ποδοσφαίρου; Τα μεγέθη είναι διαφορετικά, το επίπεδο των διακόνων καλύτερο, τα στημένα λιγότερα, αλλά η αποφορά ίδια.
Και δεν μπορεί πια να την καμουφλάρει κανένα μελομακάρονο των Χριστουγέννων.
πηγή: gazzetta.gr
