Του Βασίλη Σκουντή
Στη δραματική ταινία «Ορατότης μηδέν» ο Νίκος Κούρκουλος, υποδυόμενος τον «Άγγελο Κρεούζη» ωρυόταν «όχι άλλο κάρβουνο» και το ίδιο θα μπορούσε να φωνάζει απόψε και ο Ρικ Πιτίνο!
Νομιμοποιείται να το λέει αυτό ο Αμερικανός προπονητής, καθότι οι Μαδριλένοι έχουν πασαλείψει με φούμο τη μούρα των Πρασίνων σε οκτώ απανωτά ματς: τόσα διεξήχθησαν μετά το εκκωφαντικό 95-67 της 17ης Απριλίου του 2018, που ωστόσο απέβη άνευ αντικρίσματος και αποδείχθηκε τζούφιο, καθότι η Ρεάλ πέτυχε τρεις σερί νίκες και εκτροχίασε τον Παναθηναϊκό από τις ράγες του τρένου που οδηγούσε στο Βελιγράδι…
Ας όψεται εκείνος ο περιπτεράς και φίλαθλος του Ολυμπιακού έξω από το ξενοδοχείο στο οποίο είχαν καταλύσει οι Μαδριλένοι που (καθ’ ομολογίαν του ίδιου του Πάμπλο Λάσο) τον πρίζωσε λέγοντας του το πρωί της επόμενης μέρας, «ωραίοι είσαστε, παίξατε σαν κότες»!
Το ‘χει πάντως η Ρεάλ με τα σερί: δεν εννοώ μονάχα το 8-0 επί του Παναθηναϊκού και τις επτά παρουσίες στα τελευταία εννέα Final 4, αλλά και τις δέκα απανωτές νίκες της στην εφετινή διοργάνωση!
Ναι, άριστα 10 έχουν να επιδείξουν οι λεγάμενοι, αυτή είναι η πανοπλία με την οποία θα μπουκάρουν απόψε στο ΟΑΚΑ, αρχής γενομένης από το βράδυ της 30ής Οκτωβρίου , όταν έφυγε με την ουρά στα σκέλια από το Μόναχο.
Οι Μαδριλένοι αποβιβάσθηκαν εν Αθήνειας όντες επικεφαλής στην κατάταξη (12-3) και… αγριεμένοι, ενώ την ίδια στιγμή ο Παναθηναϊκός (9-6) θα επιδιώξει να υψώσει ανάχωμα στην προέλαση τους: όχι για να πάρει τάχα την άτυπη και πολύ χαμηλότερης αξίας εκδίκηση του για τους δυο εκτροχιασμούς του από τα Final 4 (2018 και 2019), αλλά για να ρεφάρει την ήττα από τη Μακαμπί και να επιστρέψει στο δρόμο της αρετής!
Τη χρειάζεται deadly (κατά πως λένε και στη γλώσσα του Πιτίνο) αυτή τη νίκη οι Πράσινοι, ώστε να συμπληρώσουν το χαμένο… λίπος που τους είναι απαραίτητο για τις επόμενες δυο δοκιμασίες σε αυτό τον διαβολομήνα τον οποίο διάγουν, στο Καλίνινκγραντ με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας και στο Μιλάνο με την Αρμάνι.
Ως γνωστόν, οι προκρίσεις κτίζονται οίκαδε και τα πλεονεκτήματα έδρας (με ό,τι αυτά συνεπάγονται στα πλέι οφς) μακριά από το σπίτι!
Ο Παναθηναϊκός ποντάρει δίκην πολιορκητικού κριού στην καλύτερη επίθεση της Ευρωλίγκας (87.9 πόντοι), ενώ οι Μαδριλένοι σουτάρουν με ποσοστό 40.4% στα τρίποντα και μοστράρουν τον υψηλότερο δείκτη αξιολόγησης μεταξύ των δυο ομάδων (101.9).
Όσο για το κρίσιμο, επίμαχο και εν πολλοίς μοιραίο ζήτημα των ριμπάουντ η Ρεάλ (34.8) παίρνει μισό παραπάνω από τον Παναθηναϊκό (34.3), αλλά τις προάλλες που ο Πιτίνο πέρασε τράνζιτ από τη Ζυρίχη και ενώ ήθελε να πάει προς νερού του, διαπίστωσε με τρόμο ότι δεν λειτουργούσαν οι τουαλέτες πέρασε την ώρα του με εποικοδομητικό τρόπο…
Έψαχνε, λέει να βρει Ελβετούς με έφεση στο ριμπάουντ. Εάν στο μεταξύ βρήκε κανέναν από δαύτους μπορεί να τον εμφανίσει απόψε σαν έναν σουρεαλιστικό χριστουγεννιάτικο μποναμά!
Εξίσου σουρεαλιστικό υπήρξε το σκηνικό στο οποίο γνωρίσθηκαν, συστήθηκαν και άνοιξαν τις παρτίδες τους οι δυο ομάδες πριν από 57 χρόνια, παρά έναν μήνα: στις 20 Ιανουαρίου του 1963, ημέρα Κυριακή που εν μέσω νεροποντής και υπό το βλέμμα του τότε διαδόχου του ισπανικού θρόνου Χουάν Κάρλος και της Σοφίας (προς χάριν των οποίων στήθηκε κιόλας ένας θρόνος στο νεότευκτο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας) είδαν μια πριγκίπισσα να στέκεται μπροστά τους!
Πριγκίπισσα, το τονίζω αυτό, διότι εκείνη την εποχή η Ρεάλ Μαδρίτης ήταν σαν τον Χουάν Κάρλος και τη Σοφία: βασιλιάδες εν αναμονή!
Απλώς σε αντίθεση με τον πρίγκιπα που χρειάστηκε να περιμένει ως τις 27 Νοεμβρίου του 1975, η πριγκίπισσα πήρε προαγωγή σε βασίλισσα έντεκα χρόνια πιο μπροστά: στις 10 Μαΐου του 1964, νικώντας στον δεύτερο τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης τη Σπάρτακ Μπρνο.
Οι Μαδριλένοι έφτασαν στην κορυφή μέσα από χίλια μύρια κύματα, μηδέ εκείνων που κόντεψαν να τους πνίξουν στον αγώνα τους με τον Παναθηναϊκό, καθώς εκείνη την ημέρα έβρεχε καρέκλες και επιστρατεύτηκαν λυτοί και δεμένοι που πήραν φτυάρια και πριονίδι για να βγάλουν τα νερά από τον πλημμυρισμένο «Τάφο του Ινδού»!
Εκείνη την εποχή οι βίοι των δυο ομάδων ήταν αντίθετοι: την προηγούμενη σεζόν η μεν Ρεάλ ήταν φιναλίστ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (έχοντας ηττηθεί στον τελικό της Γενεύης με 90-83 από τη Ντινάμο Τιφλίδας), ο δε Παναθηναϊκός βγήκε νοκ άουτ στον πρώτο γύρο από τη Χάποελ Τελ Αβίβ (58-82 και 72-84).
Στη δεύτερη ευρωπαϊκή συμμετοχή τους οι «πράσινοι» έπεσαν κατ’ ευθείαν πάνω στους Μαδριλένους που ήταν αποφασισμένοι να διανύσουν όλο το δρόμο προς τον θρόνο, αλλά όπως αποδείχθηκε, θα έπρεπε να κάνουν υπομονή για άλλο έναν χρόνο.
Το ημερολόγιο έδειχνε 20 Ιανουαρίου και από τα ξημερώματα έριχνε όχι απλώς σταγόνες, αλλά… καρεκλοπόδαρα! Στις τάξεις του Παναθηναϊκού σήμανε συναγερμός διότι ο «Τάφος του Ινδού» έμπαζε από παντού και είχε πλημμυρίσει, μάλιστα, όπως μου είχε πει κάποτε ο συχωρεμένος ο Τάσος Στεφάνου, «μέσα έβρεχε πιο πολύ απ’ ό,τι έξω»!
Σαν να μην έφτανε ότι ο Παναθηναϊκός είχε να παίξει ένα σπουδαίο και ιστορικό ματς, συνέπεσε να βρίσκεται στην Αθήνα και το μετέπειτα βασιλικό ζεύγος της Ισπανίας! Ο τότε διάδοχος του θρόνου Χουάν Κάρλος (ο οποίος επρόκειτο να αναλάβει τα καθήκοντα του το 1975) και η ελληνικής καταγωγής Σοφία ήταν αρραβωνιασμένοι και με την ευκαιρία της επίσκεψης τους στην Αθήνα εξέφρασαν την επιθυμία να παρακολουθήσουν τον αγώνα, μάλιστα προς τιμήν τους τοποθετήθηκαν στο σημείο όπου βρίσκεται η γραμματεία του γηπέδου δυο πανάκριβες πολυθρόνες.
Δυο πολυθρόνες που έμοιαζαν με θρόνους!
Στο πλαίσιο του συναγερμού που σήμανε λόγω της βροχής η οποία έθετε εν αμφιβόλω τη διεξαγωγή της αναμέτρησης, επιστρατεύθηκαν από το πρωί οι παίκτες της εφηβικής και της παιδικής ομάδας του Παναθηναϊκού να ρίχνουν πριονίδι και εν συνεχεία να μαζεύουν το νερό και το έχυναν στο δρόμο με κουβάδες!
Μέλη αυτής της ομάδας εργασίας που ανέλαβε τη δύσκολη και επίπονη δουλειά να καθαρίσει το γήπεδο από το νερό ήταν μεταξύ άλλων ο Μιχάλης Κυρίτσης, ο Μανώλης Λεκάκης και ο Τάσος Στεφάνου. «Το τι πριονίδι ρίξαμε και το πόσους κουβάδες βγάλαμε δεν περιγράφεται. Κάποια στιγμή που μαζεύαμε, αλλά συνέχισε να ρίχνει καρεκλοπόδαρα, μέχρι και τάματα κάναμε για να σταματήσει η βροχή. Μόνο Ινδιάνο μάγο δεν καλέσαμε για να συνδράμει και αυτός» μου είχε πει ο Στεφάνου.
Με τα πολλά ο καλός Θεός εισάκουσε τις ικεσίες, η βροχή σταμάτησε, το γήπεδο καθαρίστηκε από τα νερά και ο αγώνας διεξήχθη κανονικά και ο Χουάν Κάρλος με τη Σοφία κάθισαν κανονικά στις πολυθρόνες τους.
Ούτε γάτα, ούτε ζημιά!
Τότε η Ρεάλ Μαδρίτης έμοιαζε ακαταμάχητη, εξ ου και η άνετη επικράτηση επί του Παναθηναϊκού με σκορ 97-73 (ημίχρονο 50-34).
Οι συνθέσεις των δύο ομάδων:
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Πάνος Κουκόπουλος 4, Γιώργος Λιαμής 17, Πέτρος Παναγιωταράκος 24, Τάκης Κατσικίδης 2, Στέλιος Ταβουλάρης 18, Γιώργος Ζάνος 6, Γιώργος Βασιλακόπουλος 2, Γιάννης Μακρίδης, Θανάσης Παπαδημητρίου.
Προπονητής: Πάνος Κουκόπουλος.
ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ: Λόλο Σάινθ 7, Κάρλος Σεβιγιάνο 25, Εμιλιάνο Ροντρίγκεθ 25, Κλίφορντ Λιουκ 15, Μπομπ Μπέρτζες 17, Χοσέ Ραμόν Ντουράν, Χούλιο Ντεσκαρτίν 8 Χόρχε Γκαρσία, Αρσένιο Λόπε, Αντόνιο Παλμέρο, Λορένσο Αλοθέν.
Προπονητής: Χοακίν Ερνάντεθ.
Δέκα επτά ημέρες αργότερα (6 Φεβρουαρίου 1963) στο «Φροντόν Φιέστα Αλέγκρε», η Ρεάλ επιβλήθηκε του Παναθηναϊκού με 90-60 (33-27) και προκρίθηκε πανηγυρικά στην επόμενη φάση της διοργάνωσης.Οι συνθέσεις:
ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ: Σάινθ 5, Σεβιγιάνο 22, Ροντρίγκεθ 27, Λιουκ 26, Μπέρτζες 10, Αλοσέν, Γκαρθία, Ντουράν, Ντεσκαρτίν, Λόπε, Παλμέρο
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Κουκόπουλος 4, Ζάνος 3, Παναγιωταράκος 24, Ταβουλάρης 16, Κατσικίδης 2, Λιαμής 9, Βασιλακόπουλος 2, Μακρίδης, Παπαδημητρίου.
Πηγή: Gazzetta
