Του Δημήτρη Καρύδα
Η πρεμιέρα του β΄ γύρου του πρωταθλήματος της Basket League που συμπίπτει με τον πρώτο αγώνα των δύο ομάδων για τη νέα χρονιά φέρνει σε μια πρωτόγνωρη και εξαιρετικά άβολη θέση ΠΑΟΚ και Άρη. Ο αγώνας του κλειστού της Πυλαίας είναι παιχνίδι επιβίωσης αφού με απολογισμό μόλις 3 νικών σε όλο τον πρώτο γύρο οι δύο αιώνιοι αντίπαλοι καλούνται να παίξουν διεκδικώντας την παραμονή τους στην κατηγορία! Μια παραμονή που θα γίνει όχι απλά δύσκολη αλλά σχεδόν….αδύνατη για τον ηττημένο αλλά δεν θα είναι και εξασφαλισμένη για τον νικητή. Με δεδομένο ότι το θεωρητικό όριο ασφαλείας για τη σωτηρία είναι στις οκτώ νίκες (ενδεχόμενα και στις 9) δεν είναι σίγουρο ότι και οι δύο ομάδες μπορούν να το προσεγγίσουν.
Ενδέχεται λοιπόν ο ΕΣΑΚΕ να βρεθεί στην εξαιρετικά δύσκολη συνθήκη σε μερικούς μήνες από τώρα να διαχειρίζεται ένα πρωτάθλημα που δεν θα έχει τον Ολυμπιακό και ένα από τους δύο (ή και τους δύο μεγάλους) της Θεσσαλονίκης. Ενδεχόμενα, η φθίνουσα δημοτικότητα της λίγκας τα τελευταία χρόνια να μπορεί να αντέξει ένα τέτοιο κτύπημα αν και αυτό είναι εξαιρετικά αμφίβολο. Το σίγουρο είναι ότι δεν μπορεί να αντέξει τέτοιο κτύπημα η δημοφιλία του μπάσκετ σε μια πόλη που πάντοτε το λάτρευε και ήταν ξεχωριστό κομμάτι της.
Οι δύο ομάδες έφτασαν ως εδώ πληρώνοντας αποκλειστικά και μόνο συσσωρευμένα λάθη του πρόσφατου παρελθόντος. Ακόμη και μέσα από δύσκολες καταστάσεις την τελευταία δεκαετία ΠΑΟΚ και Άρης είχαν βρει τον τρόπο να μένουν όρθιοι και να αντέχουν τους κραδασμούς. Μόνο που τα σκαριά τους δέχτηκαν τόσα πολλά κτυπήματα που πλέον είναι έρμαια και ακυβέρνητα. Ο ΠΑΟΚ ‘’βολεύτηκε’’ για σχεδόν μια δεκαετία με μια διοίκηση Πρωτοδικείου και χωρίς να υπάρχει αληθινό ιδιοκτησιακό καθεστώς. Με μια διοίκηση περιορισμένης ευθύνης που δεν έδειξε ούτε ικανή, ούτε πρόθυμη να αναζητήσει ένα σοβαρό επενδυτή για το μέγεθος της ομάδας. Βολεύτηκε επίσης όταν με την εμφάνιση του Ιβάν Σαββίδη που με περιστασιακές οικονομικές ενέσεις έκλεινε τις τρύπες του ταμείου. Ενδεχόμενα κάπως έτσι να βγει η σεζόν. Στην πραγματικότητα, όμως, ο Σαββίδης ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε αληθινά να αναλάβει τις τύχες της ομάδας και αυτό δεν οφείλεται μόνο στη δική του απροθυμία αλλά και σε μια σειρά από λάθος χειρισμούς και προσεγγίσεις από την πλευρά του μπασκετικού τμήματος. Κάπως έτσι, ο ΠΑΟΚ βυθίστηκε στην εσωστρέφεια και όταν το περασμένο καλοκαίρι εμφανίστηκε ένας πρόθυμος επενδυτής (Καραμάνος) ο μοναδικός ίσως που εμφάνισε ένα πλάνο ‘’σωτηρίας’’ αποπέμφθηκε με συνοπτικές διαδικασίες.
Στον αντίποδα, ο Άρης βρήκε ένα….μεσσία που θα τον έσωζε –υποτίθεται- από τα δεινά του. Ο Νίκος Λάσκαρης έγινε δεκτός με τιμές….ήρωα στη Θεσσαλονίκη αλλά πριν περάσουν δύο χρόνια αποδείχθηκε όχι απλά ο λάθος άνθρωπος αλλά οδήγησε με την τεράστια μαύρη τρύπα που άφησε πίσω του τον Άρη στο χείλος της αβύσσου και στα όρια ενός ταπεινωτικού υποβιβασμού για πρώτη φορά στην ιστορία της ομάδας από το 1963 που δημιουργήθηκε η Α’ Εθνική. Κανείς δεν έκανε τον κόπο να ψάξει τις πραγματικές οικονομικές δυνατότητες του ‘’μεσσία’’ Λάσκαρη. Αν το έκανε θα έβρισκε αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία που θα κτυπούσαν έγκαιρα τα καμπανάκια συναγερμού. Οι λίγοι που το κάναμε και εμφανίσαμε αυτά τα στοιχεία στην καλύτερη αγνοηθήκαμε και στη χειρότερη ριχτήκαμε στην….πυρά.
ΠΑΟΚ και Άρης έχουν ξαναβρεθεί σε δύσκολη θέση και στο παρελθόν αλλά ποτέ δεν ήταν σφιχταγκαλιασμένοι ταυτόχρονα στο χορό του Ζαλόγγου. Ο ΠΑΟΚ το 1969 και το 1970 τερμάτισε 9ος σε πρωτάθλημα 12 ομάδων στέλνοντας στη Β΄ εθνική στην πρώτη περίπτωση Αμύντα και Νήαρ Ηστ και στη δεύτερη Πανιώνιο και Μαρούσι. Σε ένα παρεμφερές σκηνικό το 1976 έστειλε στη θέση του στη Β΄ εθνική Μαρούσι και ΧΑΝΘ, ενώ ένα χρόνο αργότερα τη σεζόν 1976-77 τερμάτισε 10ος και επιβίωσε σε ισοβαθμία με τους συμπολίτες του Δημόκριτο και Ηρακλή. Το 1978 για πρώτη φορά Άρης και ΠΑΟΚ κινδύνευσαν να βρεθούν ταυτόχρονα εκτός οκτάδας. Ο Άρης τερμάτισε 8ος, ο ΠΑΟΚ μια θέση πιο κάτω χωρίς ποτέ όμως να κινδυνεύσουν αληθινά με υποβιβασμό. Το 1979 ήταν η τελευταία σεζόν που ο ΠΑΟΚ βρέθηκε κοντά στη ζώνη του υποβιβασμού τερματίζοντας 10ος πάνω από Έσπερο και Τρίτωνα. Θα χρειαστεί να περάσουν σχεδόν δύο γεμάτες δεκαετίες χωρίς σύννεφα πάνω από τη μπασκετική Θεσσαλονίκη που ζει το όνειρο της. Ολόκληρη τη δεκαετία του ’80 και σε ένα μεγάλο μέρος της επόμενης Άρης και ΠΑΟΚ κάνουν….κουμάντο στο μπάσκετ και είναι μόνιμοι διεκδικητές του τίτλου. Για τον Άρη το πρώτο καμπανάκι συναγερμού είναι η 9η θέση του 1998, ενώ το 2001 στη χειρότερη μέχρι τότε σεζόν της ιστορίας τερματίζει 12ος και ρίχνει στην Α2 Μίλωνα και Μακεδονικό. Ένα χρόνο αργότερα ο ΠΑΟΚ είναι 8ος και ο Άρης 10ος αλλά οι δύο ομάδες θα βρουν τα κατάλληλα αντισώματα για να επιβιώσουν μια πενταετία ακόμη. Το 2008 ο ΠΑΟΚ βιώνει ότι πιο κοντινό με τη σημερινή κατάσταση του. Ισοβαθμεί στην 11η θέση με Κολοσσό και Ρέθυμνο και γλιτώνει τον υποβιβασμό επειδή οι Ροδίτες έχουν νικήσει δύο φορές τους Κρητικούς! Το καλοκαίρι του 2011 γίνεται το πιο μοιραίο λάθος στην ιστορία του ΠΑΟΚ. Η Ευρωλίγκα θέλοντας να δώσει Τρίτη θέση στην Ελλάδα του προτείνει να διοργανώσει στην Πυλαία το τουρνουά πρόκρισης που υπήρχε εκείνα τα χρόνια. Ο ΠΑΟΚ αδυνατεί να βρει 130.000 ευρώ που απαιτούνται για τη διοργάνωση του μίνι τουρνουά, η ευκαιρία χάνεται και μένει εκτός Ευρωλίγκα. Είναι η αρχή του τέλους! Τη σεζόν 2014-15 έχουμε την τελευταία έκλαμψη. Ο ΠΑΟΚ τερματίζει 3ος και ο Άρης 4ος πίσω από Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό. Την τελευταία διετία η φθορά του Άρη στη μετά Λάσκαρη εποχή είναι πια ξεκάθαρη. Πέρσι σώθηκε για μια νίκη. Τον ακολουθεί πια σε ένα ατελείωτο κατήφορο και ο ΠΑΟΚ. Με την ανατολή του 2020 το μπάσκετ ξεψυχάει στη Θεσσαλονίκη και ο ενδεχόμενος υποβιβασμός μιας ή και των δύο ιστορικών ομάδων δεν είναι σίγουρο ότι θα φέρει και την κάθαρση! Αν αποτελέσει αφετηρία για μια γρήγορη και σωστή ανάκαμψη τότε μπορεί να είναι η επώδυνη θεραπεία.
Πηγή: Nova Sports
