Ο ΠΑΟΚ ως την Κυριακή, σε πέντε ντέρμπι δεν είχε καμία νίκη επειδή σε όλα είχε δεχθεί γκολ. Η ΑΕΚ και μετά την Κυριακή, σε πέντε ντέρμπι δεν έχει καμία νίκη. Σε όλα, δέχθηκε γκολ. Ο κανόνας. Ο Παναθηναϊκός έχει μία και μοναδική νίκη σε ντέρμπι, την ημέρα που δέχθηκε (δύο) γκολ. Από την ΑΕΚ. Η εξαίρεση.
Δεν ήταν, η νίκη του ΠΑΟΚ επί της ΑΕΚ, μια όμορφη νίκη. Περισσότερο από μία άσχημη νίκη, ήταν η πρώτη νίκη του ΠΑΟΚ σε ντέρμπι εφέτος. Από τη στιγμή που δεν δέχθηκε γκολ, μα έτσι/μα αλλιώς θα σκόραρε. Το σενάριο να τελειώσει ο ΠΑΟΚ παιγνίδι, μεγάλο ή μικρό, με μηδενικό ενεργητικό είναι απόμακρο. Σκόραρε. Το σερί των αγώνων του με γκολ, αν δεν απατώμαι ξεπερνά ακόμη και το, σπασμένο πλέον, σερί των αγώνων του δίχως ήττα στο πρωτάθλημα.
Εκεί που η συγκυρία γίνεται (για τους προφανείς περιρρέοντες λόγους) οριακή, συνήθως το στιλ πηγαίνει περίπατο. Τότε, η ουσία είναι το μόνο που μετράει. Στιλ με παίκτες χαρακτηριστικών Εσίτι άλλωστε, δεν γίνεται. Αν θέλετε, ούτε Ντάγκλας. Ισως όμως, με τέτοιους ποδοσφαιριστές η ανάγκη της ιδιάζουσας συγκυρίας εξυπηρετείται με καλύτερες πιθανότητες. Η πρώτη νίκη έγραψε, με τον Εσίτι μέσα. Το πρότερο καλύτερο αποτέλεσμα του ΠΑΟΚ στα ντέρμπι, η ισοπαλία στην έδρα του Ολυμπιακού, έγραψε με τον Ντάγκλας μέσα.
Αν ο Βιεϊρίνια, σε μια όχι ιδιαίτερα σπουδαία (για τα δικά του στάνταρντ) βραδυά, παρά ταύτα ήταν στο ματς by far ο παίκτης διαφοράς, αντιλαμβανόμαστε εύκολα ότι επρόκειτο για ένα κακό ματς. Στο τέλος της ημέρας η νίκη του ΠΑΟΚ ήταν άσχημη, περίπου όσο άσχημη ήταν η νίκη του Ολυμπιακού, μία εβδομάδα πίσω, με τον Παναθηναϊκό. Πάντοτε η νίκη ωστόσο, άσχημη ή όχι, φέρνει πιο άνετα την αμέσως επόμενη νίκη. Η οποία, μπορεί να είναι και ωραία.
Στη διαδρομή του πρωταθλητισμού, δεν είναι όλες οι νίκες ωραίες. Ολες όμως, μετράνε το ίδιο (τρεις πόντοι) δίχως κάποιο επιπλέον μπόνους για το αρτιστικό κομμάτι. Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ δείχνουν κάθε Σαββατοκύριακο, γιατί είναι οι δύο ομάδες πρωταθλητισμού στη χώρα. Πρωταθλητισμός δεν σημαίνει, παίρνω κάθε χρόνο τον τίτλο. Ούτε, πήρα τον τίτλο μία φορά.
Πρωταθλητισμός σημαίνει, διεκδικώ τον τίτλο κάθε χρόνο. Με συνέπεια συμπεριφοράς, ως προς αυτό. Συστηματικά και καθ’ έξιν. Ο Ολυμπιακός είναι έτσι, θα ‘λεγε κανείς “από πάντα”. Ο ΠΑΟΚ είναι έτσι, αυτή την τριετία. Πρόπερσι, πέρυσι, εφέτος. Η ΑΕΚ είναι, πέραν πάσης αμφιβολίας, φανερό ότι δεν αντιλαμβάνεται τον εαυτό της έτσι. Ως ομάδα πρωταθλητισμού.
Ο πρωταθλητισμός Ολυμπιακού και ΠΑΟΚ εξελίσσεται στον ίδιο στίβο μάχης, μεν. Αλλ’ ο τρόπος που ο καθένας κάνει τον πρωταθλητισμό του, μπορεί να διαφέρει. Κανείς δεν είναι ανάγκη να επιχειρήσει να μιμηθεί/αντιγράψει/ακολουθήσει κανένα. Καθένας, με τον τρόπο του. Καθένας, εκεί που νιώθει δυνατός. Ολοι και όλα, εν τέλει κρίνονται από την κοινωνία του ποδοσφαίρου.
Η ΑΕΚ αυτή την Κυριακή δεν έφερε κάτι το καινούργιο, στο να γίνεται η τρίχα τριχιά. Ωστε μετά η τριχιά, να χρησιμοποιείται σαν σημαία. Αυτό ο Ολυμπιακός, ξεκούραστα μπορεί να το κάνει…ως τη Δευτέρα Παρουσία κι ακόμη παραπέρα. Το σύστημα VAR δεν είναι, και δεν νοείται να κρίνεται με όρους, με συμφέρει/δεν με συμφέρει. Το VAR είναι κάτι πιο σημαντικό από το πρόσκαιρο όφελος, ή την πρόσκαιρη ζημία, μιας Κυριακής.
Δίχως να το συνειδητοποιούμε καλά-καλά, το VAR δεν αλλάζει μόνον ροές αγώνων και αποτελέσματα. Αλλάζει, τον τρόπο που παίζεται το ποδόσφαιρο. Μία δικλείδα ή μία σπάθη, όπως θέλετε πείτε το. Εχετε παρατηρήσει πως μονομιάς το θέατρο, και η κίτρινη κάρτα που το θέατρο συνεπάγεται, σχεδόν εξαλείφθηκε; Είδα το Σάββατο στη Λάρισα τον Μπρούνο Γκάμα, σε μία παρόρμηση της στιγμής, να βουτάει για πέναλτι και μου φάνηκε “εικόνα από την προϊστορία”.
Θυμήθηκα, γιατί το είχα στ’ αλήθεια ξεχάσει, ότι κάποτε συνέβαινε και αυτό στο ποδόσφαιρο. Μου έκανε την ίδια εντύπωση να σας πω, όπως όταν βλέπεις παλαιά ντοκιμαντέρ από την εποχή που οι τερματοφύλακες, στις πάσες των συμπαικτών τους, έπιαναν τη μπάλα στα χέρια. Μια υπενθύμιση ότι, κάποτε συνέβαινε και αυτό στο ποδόσφαιρο.
Ηδη στη Σούπερ Λιγκ εφέτος έχουν καταλογιστεί, αδιανόητος αριθμός, 49 πέναλτι. Οφείλεται φυσικά, στο VAR. Ανατρέχοντας στις περιπτώσεις μία προς μία, είναι βέβαιον πως θα συμφωνήσουμε ότι προ VAR θα είχαν καταλογιστεί…τα μισά, και αν. Τα άλλα μισά, θα τα έπαιρνε το ποτάμι. Το επιτόπου ευεργέτημα της αμφιβολίας, ο αμυνόμενος το έχασε πια. Οριστικά. Ο Αντρέ Σιμόες είναι μεγάλο παιδί και το αναμενόμενο θα ήταν, αυτό να του έχει γίνει, κιόλας, συνείδηση…
πηγή: sdna.gr
