Του Βασίλη Σκουντή
Μοιάζει με κουίζ και το βάζω εξ υπαρχής: πόσες φορές έχει …απολύσει ο Ολυμπιακός τον Γιώργο Μπαρτζώκα;
Η προφανής απάντηση είναι αυτή που παραπέμπει σε εκείνη τη νύχτα της 9ης Οκτωβρίου του 2014, την εφεξής καλούμενη «νύχτα με τον Μπατίστα και τα διατρέξαντα στο πάρκινγκ»…
Ελα όμως που υπάρχει και μια δεύτερη, διότι τόσο δυνατές και άρρηκτες είναι οι εξ απαλών ονύχων σχέσεις του 55χρονου προπονητή με τον Ολυμπιακό, ώστε ακόμη και την απόλυση του από τη Χίμκι σε αυτόν την χρωστάει!
Το εννοώ αυτό διότι ο Μπαρτζώκας απολύθηκε από τη Χίμκι την επαύριον του αγώνα με τον Ολυμπιακό στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας! Του πριόνιζε από καιρό τον πάγκο ο Ρίμας Κουρτινάιτις και το 71-57 της 17ης Ιανουαρίου του 2019 έγινε η αφορμή που έψαχναν οι Ρώσοι για να τον σχολάσουν!
Αμ’ το άλλο; Εκείνο το βράδυ κορυφαίοι παίκτες του Ολυμπιακού ήταν δυο παίκτες που τους είχε κουλαντρίσει ο ίδιος: τον μεν Κώστα Παπανικολάου στον Ολυμπιακό, τον δε Σάσα Βαζένκοφ στην Μπαρτσελόνα»!
Συμβαίνουν αυτά, συμβαίνουν και εις τας καλυτέρας των οικογενειών…
Παρεμπιπτόντως ο Μπαρτζώκας φημίζεται (και) για τον συναισθηματισμό του, για τον οποίο συχνά μετανιώνει, αλλά ως γνωστόν τα κάθε λογής κουσούρια δεν κόβονται εύκολα…
Σε στιγμές αυτοκριτικής που έφτασαν στο αυτομαστίγωμα μου είχε πει και μάλιστα από τηλοψίας το εξής: «Προσεγγίζω τα πράγματα με πολύ συναισθηματισμό και αυτό μου κάνει μεγάλο κακό. Πρέπει να έχεις αυτογνωσία, αυτοκυριαρχία και ηρεμία όταν τα πράγματα εξελίσσονται άσχημα. Δεν είμαι ευχαριστημένος από τις εξάρσεις μου. Προσπαθώ να τις διαχειριστώ και υπάρχουν στιγμές που δεν τα καταφέρνω, Δεν είμαι υπερήφανος, αλλά αυτός είναι ο χαρακτήρας μου».
Ο Μπαρτζώκας είναι επίσης ένας δημοκρατικός άνθρωπος, αλλά ένας… δικτατορικός προπονητής! Τα δημοκρατικά φρονήματα του δεν αμφισβητούνται, άλλωστε υπάρχει η ιστορία του πατέρα του ο οποίος του τα δίδαξε από τότε που ήταν πιτσιρίκι και του τα κληρονόμησε…
Στο κοουτσάρισμα του πάντως είναι των άκρων…
Στις 27 Νοεμβρίου του 2016 στο τελευταίο τάιμ άουτ του αγώνα της Μπαρτσελόνα με την Μάλαγα, τον οποίο έτυχε να μεταδίδω, αποδείχθηκε ζηλωτής του… Ομπράντοβιτς. Στο τελευταίο τάιμ άουτ του τελικού με την ΤΣΣΚΑ Μόσσχας το 2009 στο Βερολίνο (όπου ο Μπαρτζώκας βρισκόταν στις εξέδρες ως φιλομαθής προπονητής και φίλαθλος του Ολυμπιακού) ο Ζοτς είχε κάνει γκάλοπ μεταξύ των παικτών για την τελευταία άμυνα.
Στο δικό του τάιμ άουτ ο Γιώργος υπέβαλε προς τους παίκτες τους παίκτες της Ουνικάχα ένα απλοϊκό και βαθέως δημοκρατικό ερώτημα…
«Guys, what do you prefer to do”?
Τη χρειαζόταν αυτή την ερώτηση για να βάλει και το feeling των παικτών σε αυτή τη… συμμετοχική δημοκρατία, χώρια που μια εβδομάδα νωρίτερα είχε δει τον ουρανό σφοντύλι στο clasico, το οποίο εξελίχθηκε σε εφιάλτη: η Ρεάλ συνέτριψε την Μπαρτσελόνα στο Palau Blaugrana με 102-63, «στο χειρότερο ίσως βράδυ της ζωής μου στο μπάσκετ»…
Χειρότερο από αυτό στο πάρκινγκ; Ο Θεός και η ψυχή του…
Και τα καλύτερα βράδια της ζωής του; Επ’ αυτού έχει απαντήσει ο ίδιος, ξεχωρίζοντας τη γέννηση της κόρης του και τον θρίαμβο του Ολυμπιακού στον τελικό του Λονδίνου, τότε που εκών άκων υποδύθηκε τον Mister Bean!
Αργά το βράδυ της 12ης Μαΐου του 2013, στο επινίκιο αυτοσχέδιο γλέντι που στήθηκε στο ξενοδοχείο, ο Πέρο Αντιτς εμφανίστηκε φορώντας μια μπλούζα στην οποία εικονιζόταν ο Ρόουαν Ατκινσον! Το υπονοούμενο ήταν σαφώς ειρωνικό, αλλά ξα του. Το επόμενο πρωινό, προτού αναχωρήσει η αποστολή για να επιστρέψει στην Αθήνα, ο Μπαρτζώκας βγήκε μια βόλτα στα μαγαζιά και αγόρασε κι ελόγου του την ίδια μπλούζα, μάλιστα τη φόρεσε σε μια γιορτή, «χωρίς περίσκεψιν, χωρίς αιδώ», που λέει και ο Καβάφης!
Δεν ξέρω εάν και κατά πόσον ο αλεξανδρινός ποιητής βρίσκεται στα ενδιαφέροντα του Μπαρτζώκα, που πάντως έχει ενστερνισθεί από παλιά το ρηθέν υπό της Κικής Δημουλά…
Η εμπειρία, λέει, είναι ένα θλιβερό κέρδος!
Αυτή την εμπειρία τη βίωσε για τα καλά εκείνο το βράδυ μετά τη δια χειρός Εστεμπάν Μπατίστα ήττα του Ολυμπιακού από τον λειψό Παναθηναϊκό στον προημιτελικό του Κυπέλλου και όλα τα επιγενόμενα. Την απόφαση της παραίτησης δεν την έλαβε στο… πάρκινγκ, ο ίδιος έχει πει ότι η ιδέα του τριβέλιζε το μυαλό καθ’ οδόν από το ΟΑΚΑ προς το ΣΕΦ μέσα στο πούλμαν…
Πέμπτη 9 Οκτωβρίου έγινε ό,τι έγινε…
Παρασκευή, 10 Οκτωβρίου ενστερνίσθηκε την αποφθεγματική ρήση του Μαχάτμα Γκάντι και έγινε η αλλαγή, που θέλεις να έρθει…
Σάββατο πρωί κτύπησε το κινητό τηλέφωνο του. Ο αριθμός ήταν ασυνήθιστος, έως και άγνωστος. «Γιώργο, μην απογοητεύεσαι. Θα έχεις πολλές ευκαιρίες στο μέλλον ν’ αποδείξεις την αξία σου» του είπε αυτός που τον κάλεσε…
Λέγεται Ζέλικο Ομπράντοβιτς και ήταν ο ίδιος που έσπευσε από τους πρώτους να τον συγχαρεί και να τον αγκαλιάσει στο Λονδίνο…
Το ίδιο του διαμήνυσε εμμέσως πλην σαφώς, όταν απολύθηκε από τη Χίμκι, ο Ντέιβιντ Μπλατ! Ο Ολυμπιακός ταξίδευε στην Κωνσταντινούπολη για να αντιμετωπίσει τη Φενέρμπαχτσε (του Ομπράντοβιτς) και στο πλαίσιο της συναδελφικής αλληλεγγύης την οποία είχε νιώσει και ο ίδιος όταν τον σχόλασαν οι Καβαλίερς, είπε ότι «τέτοιες απολύσεις με εξοργίζουν διότι δείχνουν έλλειψη σεβασμού».
Έλλειψη σεβασμού ε; Αυτήν ο Μπαρτζώκας τη λούστηκε και στην τελευταία παρουσία του (πριν από την προχθεσινή άμα τη επιστροφή του) στα αποδυτήρια του ΣΕΦ. Όταν πήγε στο γήπεδο για να αποχαιρετήσει τους παίκτες, τους μίλησε και ύστερα τους χαιρέτησε έναν έναν…
Στις 27 Ιουνίου του 2017 που τον είχα καλεσμένο στην εκπομπή «Pick N’ Roll» της Cosmote TV τον ρώτησα σχετικά με αυτή τη σκηνή, διότι θρυλούνταν ότι από τους 15 παίκτες, μονάχα ένας δεν ανταπέδωσε τη χειραψία, την αγκαλιά και τον ασπασμό…
Ιδού η απάντηση του «Κανένας δεν σηκώθηκε να με χαιρετήσει! Σε πολλούς από αυτούς έδωσα την ευκαιρία να παίξουν στην Ευρωλίγκα, αλλά για να είμαι ειλικρινής, δεν περιμένω να μου πει κανείς “ευχαριστώ”».
Στην ίδια συνέντευξη ο Μπαρτζώκας είχε πει πως «υπάρχουν παίκτες που δεν θέλουν να με βλέπουν» και εδώ βρίσκω την ευκαιρία να επιστρέψω στα περί δημοκρατικών αισθημάτων και των κατά το μάλλον ή ήττον δικτατορικών συμπεριφορών…
Πριν από λίγο καιρό ο Ταϊρίς Ράις, που βρέθηκε στη δούλεψη του στην Μπαρτσελόνα τον εκθείασε, κατ’ αντιπαραβολήν κιόλας με τον Σίτο Αλόνσο ο οποίος την επόμενη χρονιά τον έστειλα αδιάβαστο: «Μας άφηνε να παίζουμε και αυτό είναι πολύ σπουδαίο ώστε οι παίκτες να δείχνουν το ταλέντο τους και να βγάζουν τον καλύτερο εαυτό τους στο γήπεδο. Είναι πολύ καλός προπονητής και ένας πανέξυπνος άνθρωπος».
Ούτε ο Αλεξέι Σβεντ εφείσθη εγκωμίων σε μια ανάλογη περίπτωση: «Μου αρέσει διότι δεν περιορίζεται μόνο στο μπάσκετ. Τον ρωτάς για διάφορα θέματα της ζωής σου και ξέρεις ότι μπορεί να σου δώσει μια καλή συμβουλή. Νιώθεις ασφάλεια μαζί του, έστω κι αν φωνάζει. Είναι αυστηρός, αλλά δεν θα τον έλεγα και δικτάτορα»!
Ο Μπαρτζώκας ξαναγύρισε για πρώτη φορά στον τόπο του εγκλήματος μετά από 769 ημέρες: στις 16 Νοεμβρίου του 2016, όταν ο Ολυμπιακός σε μια… σκυλομαχία έριξε στο κανναβάτσο την Μπαρτσελονα με 59-52 και την ώρα που βγήκε στο γήπεδο άκουσε το σύνθημα που πιθανότατα θα δονήσει και απόψε την ατμόσφαιρα στο ΣΕΦ…
«Γιώργο, ψυχάρα, Ολυμπιακάρα»!
Περί τούτου δεν χωρεί αμφιβολία, άλλωστε δεν μπορεί να μην είναι Ολυμπιακάρα, κάποιος ο οποίος σε ηλικία 23 ετών έφυγε από το Μαρούσι και κατέβηκε στην πλατεία Κοραή του Πειραιά για να αποθεώσει τον Λάγιος Ντέταρι που βγήκε στο μπαλκόνι του Δημαρχείου!
Στις 16 Νοεμβρίου που ξαναγύρισε στο ΣΕΦ, έπεσε στην αγκαλιά του Βασίλη Σπανούλη και προχθές η ίδια σκηνή επαναλήφθηκε πριν από την πρώτη προπόνηση. Μπορεί, ως είθισται σε μια συμβίωση, να είχαν αντιπαρατεθεί (και μάλιστα είχε γίνει ντόρος στον αγώνα των play offs με την Εφές στην Πόλη, που ο Μπαρτζώκας τον άφησε έξω στα τελευταία λεπτά), αλλά «νερό κι αλάτσι σύντεκνε», κατά πως λένε και στα Ανώγεια…
Ο Σπανούλης είναι ο Σπανούλης και όχι ο Ναβάρο…
Εχει σημασία αυτό, διότι στη συνέντευξη του στο «Pick N’ Roll» ο Μπαρτζώκας είχε πει κάτι που προκάλεσε σάλο στη Βαρκελώνη: « Όταν ο παίκτης βρίσκεται στα τελειώματα του οι προπονητές έχουν πρόβλημα. Γενικώς έχουν πρόβλημα οι ομάδες με παίκτες που πρέπει να αποχωρήσουν και δεν το καταλαβαίνουν. Ο Σπανούλης δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία…»
Σε άλλη μια περίσταση, πάλι αναφερόμενος στον αρχηγό του Ολυμπιακού δεν παρέλειψε να εξομολογηθεί και τις τύψεις που ένιωθε: «Η διαχείριση ενός παίκτη με τόση αξία και τέτοιο εγωισμό είναι δύσκολη, αλλά τον Βασίλη τον γνώρισα μικρό παιδάκι στο Μαρούσι και τον αγαπώ πολύ. Κατακτήσαμε μαζί ένα τρόπαιο της Ευρωλίγκας και ένα Διηπειρωτικό Κύπελλο, αλλά με στενοχωρεί ότι δεν μπορέσαμε να πάρουμε και ένα πρωτάθλημα»
Πηγή: Gazzetta
