Του Βασίλη Σκουντή
Δεν θυμάμαι ποιος ροκ σταρ είχε πει κάποτε πως «έκανα μεγάλη προσπάθεια να γίνω διάσημος και τώρα φοράω μαύρα γυαλιά για να μη με αναγνωρίζουν στο δρόμο»…
Μπορεί να ήταν ο συχωρεμένος ο Τζον Λένον: μου κάνει κιόλας (να το έχει πει αυτός), ώστε να το(ν) δέσω με τον Αντετοκούνμπο!
Τζον εκείνος, Γιάννης ο Γιάννης!
Τον έβλεπα χθες (τον Γιαννάκη ντε) να βρίσκεται δια μίαν εισέτι φοράν στο επίκεντρο της παγκόσμιας προσοχής και τον καμάρωνα τον άτιμο! Τον καμάρωνα και του είπα μεταξύ σοβαρού και αστείου να ζητήσει από τη μάνα του, μόλις γυρίσει στο Μιλγουόκι, να του βάλει σκόρδα για να μην τον ματιάζει ο κόσμος!
«Πώς αντέχεις ρε γίγαντα να μιλάς συνεχώς; Τόσες δηλώσεις, τόσες συνεντεύξεις, νισάφι πια» του είπα για να τον προβοκάρω και η απάντηση του ήταν η αναμενόμενη…
«Και ποιος σου είπε ότι μου αρέσει να μιλάω; Εάν ήταν στο χέρι μου, θα έβγαζα τον σκασμό και δεν θα έλεγα κουβέντα, αλλά πρέπει» αποκρίθηκε. «Ξέρεις πριν από τρία χρόνια που είχαμε έρθει μαζί με τη Μαράια εδώ για διακοπές δεν με αναγνώριζε κανένας»!
Όντως πρέπει (να μιλάει και να εμφανίζεται). Πρέπει αυτό και πρέπει πολλά άλλα…
Εκ φύσεως ο Γιάννης δεν ήταν ποτέ, δεν έγινε, ούτε θα γίνει στο μέλλον αυτό που επιτάσσει η θέση του: Δεν είναι ηγέτης με ταμπέλα, αλλά είναι leader by example. Ρώτησα επ’ αυτού χθες τον Τζορτζ Χιλ και μου έδωσε μια ακόμη καλύτερη απάντηση…
He is a leader by class!
Ηγέτης με την κλάση του, τελεία και παύλα!
Λίγο αργότερα μου ήρθε για μια συνέντευξη (που θα προβληθεί την Τρίτη στις 20:00 στην εκπομπή Pick N’ Roll της Cosmote TV) με τα σέα του και τα μέα του! Φορούσε παγοκύστες στα γόνατα μετά την προπόνηση και ο Ερικ Μπλέντσο (επειδή φαίνεται πως αυτό είναι το καθημερινό αστειάκι τους) τον πλησίασε με απειλητικό ύφος…
«Ελα μην το κάνεις πάλι αυτό» του είπε γελώντας. Στα αγγλικά το είπε, βεβαίως. Θαρρώ πως εάν δεν έβλεπε ανοικτή την κάμερα να έχει ήδη εστιάσει πάνω του, θα το χόντραινε περισσότερο και θα έλεγε αυτό που του είναι πιο βολικό..
Κόφ’ το επιτέλους ρε μαλ…α!
Δεν το είπε όμως, κρατήθηκε ο γίγαντας ο Γιαννάκης from Sepolia, Athens, from the inner city, που λέει κι ο Λεμπρόν για το Ακρον του Οχάιο…
Το έχει πει αυτό και ο ίδιος ο Γιάννης. «I’m not even supposed to be here. That’s enough»!
Δεν προβλεπόταν να είναι εδώ, αλλά είναι, φτου σου αγόρι μου!
Του το είπα κιόλας κατάμουτρα αυτό, την ώρα που χαριεντιζόμουν μαζί του, η κουβέντα μας ξέφευγε κατά πολύ από το πρωτόκολλο και γελάγαμε λες και γυρίζαμε ένα κωμικό σκετς!
Του χάιδεψα την κοιλιά (και παρεμπιπτόντως νόμιζα ότι ακούμπαγα σε τοίχο) για να τον ρωτήσω πόσες φορές τη μέρα κάνει αυτή την κίνηση για να διαπιστώσει εάν κλοτσάει ο μπόμπιρας και οι Αμερικανοί που μας έβλεπαν ήταν έτοιμοι να μας ανακαλέσουν στην τάξη και να μας παραπέμψουν στην Υπηρεσία Κανονιστικής Συμμόρφωσης του ΝΒΑ!
Έβαλα τα γέλια εκείνη τη στιγμή και το μυαλό μου γύρισε είκοσι χρόνια πίσω…
Τι εννοώ; Τον Σεπτέμβριο του 2000 πέρναγε με βήμα ταχύ από μπροστά μας, στη μικτή ζώνη του SupedDome του Σίδνεϊ, ο Ιωάννης Μελισσανίδης, που δεν τα είχε πάει πολύ καλά στον προκριματικό αγώνα των ασκήσεων εδάφους…
Του φώναξα «Ιωάννη, σταμάτα σε παρακαλώ να μας πεις δυο κουβέντες», αλλά ξα του! Απελπισμένος τότε έτεινα το χέρι μου προς την τσάντα που είχε κρεμασμένη στον ώμο του μπας και καταλάβει ότι ξεροσταλιάζαμε για πάρτη του…
Γύρισε τότε με εκείνο το παροιμιώδες ύφος του, με κοίταξε αυστηρά και μου είπε μια κουβέντα που δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου…
«Μην ακουμπάτε τον Ολυμπιονίκη»!
Ωπα Ιωάννη. Αμπράγιαρε…
Εγώ πάντως τον MVP του ΝΒΑ που τυγχάνει κιόλας να είναι αρχηγός στο All Star Game και προσδόκιμος πρωταθλητής και τον ακούμπησα και τον αγκάλιασα και τον φίλησα…
Φιλιούνται αγκαλιάζονται, κατά πως το ‘λεγε και ο Ανδρέας Μικρούτσικος στο «Fame Story»!
Α. ναι, του χάιδεψα κιόλας την κοιλιά και μου είπε ότι αυτή την κίνηση την κάνει δεκάδες φορές νυχθημερόν!
«Και τι γίνεται;» τον ρώτησα. «Κλοτσάει ο μπόμπιρας» μου απάντησε γελώντας. «Είναι ζωηρός, βιάζεται να βγει, τον περιμένουμε περίπου σε πέντε εβδομάδες».
Τον τρόλαρα τότε. «Κάποιο πουλάκι μου είπε ότι φωνάζει κιόλας “MVP, MVP”. Είναι αλήθεια;» Ο Γιάννης ξεκαρδίστηκε και είπε μια μεγάλη κουβέντα. «Σε όλη μου τη ζωή παίζω για την οικογένεια μου και όχι για την πάρτη μου. Τώρα θα παίζω ακόμη πιο πολύ για την οικογένεια μου, γι’ αυτόν τον μπόμπιρα, πρώτα ο Θεός, να έρθει και να είναι γερός και καλότυχος»…
Θα του κρατάει μούτρα πάντως το μωρό, διότι αν και το είχε προαναγγείλει, ο Γιάννης δεν πρόλαβε να πάει στη Disneyland να ψωνίσει!
Επιφυλάσσεται επ’ αυτού στο κάτω κάτω η Disneyworld του πέφτει πιο κοντά. Βρίσκεται στη Φλόριντα, όπου οι Μπακς θα ταξιδέψουν στις αρχές Μαρτίου για να αντιμετωπίσουν στο (grosso modo απροσδόκητο) ντέρμπι κορυφής της Ανατολής τους Μαϊάμι Χιτ…
Εκεί είχε προαναγγείλει ότι θα πήγαινε για να συναντήσει τον Γιάννη και τον Θανάση και να βάλουν επί τάπητος το θέμα της Εθνικής ομάδας, ο Ρικ Πιτίνο, αλλά τζίφος. Αυτό το ραντεβού δεν θα γίνει εκεί και τότε, διότι λίγες ώρες μετά τον αγώνα των Μπακς με τους Χιτ, ο Παναθηναϊκός κατεβαίνει στο Νέο Φάληρο για να παίξει με τον Ολυμπιακό…
Τούτου δοθέντος, ο Πιτίνο δεν θα αφήσει τον γάμο να πάει για… πουρνάρια που μπορεί να τα μαζέψει αργότερα. Δεν θα έχει κιόλας να του δώσει απάντηση εκείνες τις μέρες ο Γιάννης, «αυτή θα τη δώσει το κορμί μου μόλις ξεμπλέξουμε με τα play offs του ΝΒΑ» μου είπε χθες ο Γιάννης.
Πώς το ερμηνεύω αυτό; Το έχει ερμηνεύσει ήδη ο Πιτίνο, εκτιμώντας ότι «είναι από πολύ δύσκολο έως απίθανο να έχουμε μαζί μας τον Γιάννη στη Βικτόρια».
Αλλά, ως γνωστόν, για να δώσω κιόλας έναν τόνο αισιοδοξίας, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία!
Θα ήταν κατάφωρα άδικο και ντροπιαστικό να ευχόμαστε να αποτύχουν νωρίς οι Μπακς στα play offs, άλλωστε εκείνη η εικόνα του Λέοναρντ και του Λάουρι με το τρόπαιο των πρωταθλητών Ανατολής ανά χείρας δεν φεύγει από το μυαλό του Γιάννη και τον στοιχειώνει…
Τον στοιχειώνει και κάτι άλλο, ήσσονος σημασίας προς το παρόν. Του είπα ότι θα τον νικούσα ακόμη κι εγώ σε έναν διαγωνισμό ελευθέρων βολών και μπορεί να είπε «αποκλείεται», αλλά η καρδούλα του το ξέρει!
Εκτός από την καρδούλα του και κυνηγώντας την επίδοση 99 (που θεωρείται το άριστα στο videogame του ΝΒΑ) το ξέρει και το χέρι του που κοντεύει να πάθει αγκύλωση από την παρατεταμένη ατομική προπόνηση από τη γραμμή των βολών!
Ιδού η απόδειξη, σε ένα ενσταντανέ της χθεσινής προπόνησης στο ανακαινισμένο γήπεδο του Μπερσί…
«Ελα Γιάννη, τελειώσαμε. Έφυγαν όλοι και έμεινες μόνος σου. Δεν κουράστηκες; Πόσες έμειναν ακόμα;» τον ρώτησε γελώντας ο Μάικ Μπουντενχόλζερ και ο Αντετοκούνμπο είχε έτοιμη την απάντηση…
«Λίγες ακόμα, κόουτς. Και τώρα μία αφιερωμένη σε εσένα» του είπε γελώντας, τη βάρεσε (την ελεύθερη βολή ντε) και την έστειλε ασάλιωτη στο διχτάκι.
Νωρίτερα ο Γιάννης έκανε προπόνηση με το γκρουπ των σουτέρηδων (κατά πως τους αποκαλούσε ο Λάζαρος Λέτσιτς) των Μπακς: με τον Μίντλετον, τον Μπλέντσο, τον Κόρβερ και τον Χιλ, μάλιστα τους ανταγωνιζόταν επαξίως στα τρίποντα απ’ όλες τις θέσεις, έχοντας μπει στο τριπάκι των 7μ.25 για τα καλά και μετά λόγου γνώσεως: «Αρχισαν να μου αρέσουν και θα σουτάρω περισσότερα από εδώ και πέρα. Αισθάνομαι άνετα από εκεί και πιστεύω ότι με βοηθούν στο παιχνίδι μου, διότι μου ανοίγουν το γήπεδο».
Χθες οι λεγάμενοι έπαιζαν (κάτι σαν) ρολόι με σουτ από το κέντρο, από τις 45 μοίρες και από τις γωνίες και όταν το τερμάτισαν ρώτησα τον Τζορτζ Χιλ εάν ο Γιάννης εξακολουθεί να του κάνει εντύπωση. Έβαλε τα γέλια και μου αποκρίθηκε με λίγες λέξεις. «Πας καλά; Η ρουτίνα του δεν μου κάνει καμία εντύπωση. Είναι ο MVP και δεν βγήκε τυχαία τέτοιος».
Τα τρίποντα δεν στοιχειώνουν πια τον Γιάννη, αλλά οι χαμένες βολές του τη βαράνε! «Εάν ήμουν λίγο πιο εύστοχος, θα έβαζα σαράντα πόντους σε κάθε αγώνα» αυτολογοκρίνεται. «Θα το φτιάξω όμως, θα ανεβάσω το ποσοστό μου, αυτή είναι η προτεραιότητα μου τώρα»…
Πηγή: Gazzetta
