Του Νίκου Παπαδογιάννη
Τα καλά μαντάτα για τον Παναθηναϊκό, πέρα από τις τρεις συνεχόμενες νίκες που τον εδραίωσαν στην εξάδα της βαθμολογίας, τα βρίσκει κανείς μαζεμένα με μία ματιά στο φύλλο της στατιστικής.
Ομάδα που έχει διακριθέντες τους πέντε σημαντικότερους παίκτες της είναι περίπου απίθανο να νικηθεί και μάλιστα από αντίπαλο μεσαίου βεληνεκούς.
Ο Νικ Καλάθης μοίρασε 17 τελικές πάσες και ασφαλώς θα κατέρριπτε το ρεκόρ του Στέφαν Γιόβιτς, αν το κυνηγούσε λίγο παραπάνω.
Δεν είναι δα σπάνιο φαινόμενο να πλησιάζει ο αρχηγός του Παναθηναϊκού τις 20 ασίστ, αλλά θα χρειαστεί να γυρίσουμε στα μικράτα του, για να βρούμε πότε τελείωσε ολόκληρο ματς (και μάλιστα με 33 λεπτά συμμετοχής) δίχως να σουτάρει τρίποντο.
Ο Ιωάννης Παπαπέτρου έγραψε 19 πόντους με 4/5 τρίποντα και είχε τη συνήθη πληθωρική παρουσία σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού.
Ο Τζίμερ Φρεντέτ χρειάστηκε μόλις 12 σουτ (και μηδέν βολές) για να πετύχει 22 πόντους, σκοράροντας τη στιγμή που οι Γάλλοι τον τραβολογούσαν με όποιον τρόπο μπορούσαν να σκαρφιστούν.
Ο Ταϊρίς Ράις είχε και αυτός 4/5 τρίποντα, τράβηξε το σκορ όταν ο Καλάθης πήγε στον πάγκο, ενώ προσέφερε και δύο αμυντικά highlights που θύμισαν …Διαμαντίδη, θεμουσυχώραμε.
Ο Γιώργος Παπαγιάννης σκέπασε το καλάθι ορθώνοντας το θηριώδες κορμί του, μάζεψε τα ριμπάουντ που του αναλογούν, τελείωσε φάσεις και μέσα σε 23 λεπτά έφτιαξε ένα 12-8-5 που έκανε τον Ρικ Πιτίνο να τσιμογελάει.
Θα τον χρειαστεί και στην Εθνική, τον ψηλό…
Το κακό μαντάτο για τον Παναθηναϊκό ταυτίζεται, εάν διαβαστεί ανάποδα, με το καλό.
Ομάδα που έχει τους πέντε βασικότερους παίκτες σε μεγάλη μέρα και αντιμετωπίζει εντός έδρας αντίπαλο χαμηλής δυναμικότητας οφείλει να καθαρίζει το ματσάκι πολύ πιο εύκολα και να κρατάει τον εχθρό μακριά από τις πύλες του κάστρου.
Η ψαλίδα άνοιξε στους 23 πόντους στα μέσα της γ’ περιόδου, αλλά οι παίκτες του Πιτίνο (βασικά, οι εφεδρικοί) επέτρεψαν στη Βιλερμπάν να την κατεβάσει σε μονοψήφιο νούμερο λίγο πριν το φινάλε.
Και να πεις ότι οι Γάλλοι έχουν καμία πολύπειρη και κωλοπετσωμένη ομάδα, από εκείνες που ξέρουν να τιμωρούν έναν χαλαρό αντίπαλο; Οι δύο πολυτάλαντοι γκαρντ που μάζεψαν τη διαφορά με 33 προσωπικούς πόντους, Μαλεντόν και Στραζέλ, είναι 18 και 17 ετών αντίστοιχα!
Εάν τους είχαμε εμείς, θα τους τυλίγαμε σε μουσελίνα για να μη μας πάθουν τίποτε και θα τους λιβανίζαμε τρις ημερησίως, μέχρι να λιγωθούμε από τη μυρωδιά του λίβανου.
«Πρέπει να βελτιώσουμε τον δείκτη της αυτοσυγκέντρωσης ώστε να μη δίνουμε δικαιώματα στους αντιπάλους», είπε στο μικρόφωνο της Εuroleague TV o Ιωάννης Παπαπέτρου. Έχει δίκαιο, αλλά το κλειδί δεν κρύβεται αποκλειστικά στο ενίοτε αφηρημένο μυαλό.
Ο Παναθηναϊκός εξακολουθεί να αντιμετωπίζει μέγα πρόβλημα στο αμυντικό ριμπάουντ, ιδίως όταν ο Παπαγιάννης βγαίνει στην περιφέρεια για να ρίξει τη σκιά του.
Από τις 35 μπάλες που έπεσαν απόψε από το καλάθι του, οι 13 κατέληξαν σε γαλλικά χέρια. Το ποσοστό είναι, για πολλοστή φορά, ανησυχητικό.
Η αδυναμία στην περιφερειακή άμυνα είναι γνωστή και στοιχειοθετημένη, αλλά ο Παναθηναϊκός κινήθηκε προς λάθος κατεύθυνση, όταν βγήκε στο παζάρι του Γενάρη.
«Αφήνεις τον αντίπαλό σου ακάλυπτο», ορυόταν ο Πιτίνο στον Άντι Ράουτινς, σε ένα τάιμ-άουτ του πρώτου ημιχρόνου. Αλλά πώς να παίξει άμυνα κάποιος που δεν ξέρει να παίξει άμυνα;
Κακός αμυντικός είναι και ο Φρεντέτ, αλλά αυτός σκοράρει με τα μάτια και τα χέρια δεμένα, που λέει ο λόγος. Την αιμορραγία την αναπληρώνει με το παραπάνω, όταν είναι ζεστός.
Ο σκουριασμένος Ράουτινς ποιον ακριβώς ρόλο καλείται να παίξει σε αυτή την παράξενη ομάδα; Προς το παρόν, μοιάζει με Φρεντέτ των πολύ φτωχών.
Μετά την ήττα από την Αρμάνι στο Μιλάνο, ο Πιτίνο ζήτησε από τους παίκτες του να βγάλουν σκούπα και να σαρώσουν τη σειρά των 6 αγώνων που ακολουθούσε.
Δύο εβδομάδες αργότερα, το κοντέρ γράφει 3 στα 3, με ισάριθμες νίκες στο ΟΑΚΑ. Το έδαφος στη Βαλένθια και στο Βελιγράδι θα είναι πιο δύσβατο, ενώ η ακολουθία των «εύκολων» αγώνων κλείνει με παρτενέρ τη Ζενίτ εν Αθήναις.
Επειδή η τελική ευθεία θυμίζει ναρκοπέδιο, ο Παναθηναϊκός καλείται να μαζέψει όσο το δυνατόν περισσότερα κουκιά πριν τη διακοπή των εγχώριων Κυπέλλων, ώστε να έχει λίπος για κάψιμο στο φινάλε.
Η απόσταση που τον χωρίζει από την 9η θέση μοιαζει πλέον χαώδης (4 βαθμοί), αλλά η ξενοιασιά του Μαρτίου είναι πλεονέκτημα ανεκτίμητης αξίας. Το ίδιο και η δυνατότητα να επιλέξει, κάποιος, τον παρτενέρ του για τα πλέι-οφ.
Όχι ότι διαφέρουν πολύ σε ισχύ η Ρεάλ και η Μπαρτσελόνα από την ΤΣΣΚΑ ή και την Εφες, αλλά ποτέ δεν ξέρει κανείς με τι ήλιο ξημερώνουν οι ανοιξιάτικες νύχτες.
Ένας αντίπαλος γεμάτος προβλήματα και τραυματισμούς μπορεί να γίνει «στόχος» για τους τολμηρούς και θαρραλέους καμικάζι της οπισθοφυλακής: Πιτίνο, Μεσίνα, Σφαιρόπουλο και πιθανότατα Ομπράντοβιτς.
Πηγή: Gazzetta
