Ο Βίκτορ Μόουζες θα φοράει τη φανέλα των «νερατζούρι» μέχρι το τέλος της σεζόν και ο Δημοσθένης Γεωργακόπουλος θυμάται πέντε συμπατριώτες του Νιγηριανού, που στο παρελθόν φόρεσαν τη φανέλα της Ίντερ.
Νουάνκο Κανού
Ένα από τα «μωρά» του Λουίς Φαν Χααλ, που τρέλαναν την Ευρώπη με τη φανέλα του Άγιαξ τη δεκαετία του ’90. Ο Νιγηριανός επιθετικός «εξαργύρωσε» τις εμφανίσεις του με την ολλανδική ομάδα, παίρνοντας μεταγραφή για την Ίντερ το καλοκαίρι του 1996, όταν και κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο με την εθνική του ομάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα. Ωστόσο, λίγο αργότερα διαγνώστηκε με πρόβλημα στην καρδιά, κάτι που τον οδήγησε στο χειρουργείο. Ο Κανού κινδύνευσε να μην παίξει ξανά ποδόσφαιρο, όμως τελικά επέστρεψε στους αγωνιστικούς χώρους τη σεζόν 1997-98. Στην Ίντερ έμεινε για δυόμιση χρόνια και λόγω του συγκεκριμένου προβλήματος αγωνίστηκε σε ελάχιστα παιχνίδια (συνολικά 20), πριν αποχωρήσει για την Άρσεναλ.
Ταρίμπο Γουέστ
Ένας ακόμη ποδοσφαιριστής από τη «χρυσή» φουρνιά της Νιγηρίας, που ανέβηκε στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996. Τότε, ο Γουέστ ήταν παίκτης της γαλλικής Οσέρ, όμως ένα χρόνο αργότερα πήρε μεταγραφή για την Ίντερ. Στην πρώτη του σεζόν ήταν βασικός και κατέκτησε το κύπελλο ΟΥΕΦΑ με τους «νερατζούρι» (ο ίδιος αποβλήθηκε στον τελικό). Στις αρχικές επιλογές ήταν και τη δεύτερη χρονιά του στο Μιλάνο, όμως στο ξεκίνημα της σεζόν 1999-2000, ο Νιγηριανός αμυντικός δεν αγωνίστηκε σχεδόν καθόλου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αποχωρήσει στη χειμερινή μεταγραφική περίοδο και να συνεχίσει την καριέρα του στη μισητή συμπολίτισσα, Μίλαν.
Ομπαφέμι Μάρτινς
Η Ίντερ τον πήρε από τη Ρετζιάνα το 2001, πριν καν ο ίδιος κλείσει τα 17 του. Στην πρώτη του σεζόν αγωνίστηκε με τη δεύτερη ομάδα των «νερατζούρι» και οι εμφανίσεις του τον οδήγησαν στην πρώτη ομάδα την επόμενη χρονιά. Ο Νιγηριανός ξεκίνησε να θεωρείται βασικός στην Ίντερ τη σεζόν 2003-04, παρά το γεγονός πως εκείνο το διάστημα η ομάδα είχε επιθετικούς κλάσης, όπως ο Αντριάνο και ο Βιέρι. Ωστόσο, η έλευση των Ιμπραϊμοβιτς και Κρέσπο, το καλοκαίρι του 2006, οδήγησε τον Μάρτινς στην πόρτα της εξόδου. Ο ίδιος συνέχισε την καριέρα του στη Νιούκαστλ, ενώ νωρίτερα είχε αναδειχθεί πρωταθλητής Ιταλίας με την Ίντερ, αφού η Γιουβέντους υποβιβάστηκε λόγω του σκανδάλου Calciopolis.
Βίκτορ Ομπίνα
Ο πρώτος σταθμός στην καριέρα του στην Ιταλία ήταν η Κιέβο και το 2008 ο Ζοσέ Μουρίνιο επέλεξε να τον πάρει στην Ίντερ. «Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της ομάδας», είχε πει τότε για το Νιγηριανό ο Special One. Ο Ομπίνα ήταν μόλις 21 ετών και δεν πήρε πολλές ευκαιρίες στην πρώτη του σεζόν στους «νερατζούρι». Τις δύο επόμενες χρονιές, ο σύλλογος επέλεξε να παραχωρήσει δανεικό το Νιγηριανό επιθετικό σε Μάλαγα και Γουέστ Χαμ. Τελικά, δεν επέστρεψε ποτέ στο Μιλάνο, αφού μετά την ολοκλήρωση των δανεισμών του, το 2011, αποχώρησε για λογαριασμό της Λοκομοτίβ Μόσχας.
Τζόελ Όμπι
Μπορεί να γεννήθηκε στο Λάγος της Νιγηρίας, όμως σε πολύ μικρή ηλικία μετακόμισε στην Ιταλία και στα 14 του εντάχθηκε στην ακαδημία της Ίντερ. Ο Ζοσέ Μουρίνιο είχε διακρίνει το ταλέντο του και τον είχε δηλώσει στη λίστα της ΟΥΕΦΑ για το Τσάμπιονς Λιγκ, όμως στην πρώτη ομάδα του συλλόγου ανέβηκε το 2010, με προπονητή τον Ράφα Μπενίτεθ. Η επόμενη σεζόν (2011-12) ήταν η κορυφαία για τον ίδιο στην Ίντερ, καθώς αγωνίστηκε σε 37 παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις. Ωστόσο, ένας σοβαρός τραυματισμός τον κράτησε για μεγάλο διάστημα εκτός δράσης και ουσιαστικά του «έκοψε» την καριέρα στην ιταλική ομάδα. Ακολούθησε ένας δανεισμός στην Πάρμα και το 2015 αποχώρησε.
