Το ματς που έστειλε τον Μαραντόνα στη Νάπολι

Του Θανάση Κρεκούκια

Αθλέτικ Μπιλμπάο και Μπαρτσελόνα έχουν συναντηθεί αμέτρητες φορές για το Κύπελλο Ισπανίας. Από όλες αυτές τις αναμετρήσεις των δυο ομάδων στο Copa del Rey, αν ξεχωρίζει μια, αυτή είναι δίχως άλλο ο τελικός του 1984. Και οπωσδήποτε όχι για όσα συνέβησαν στη διάρκεια του αγώνα, αλλά για εκείνα που έγιναν μέσα στον αγωνιστικό χώρο, αμέσως μετά τη λήξη του. Εμείς, θα γυρίσουμε σήμερα 37 χρόνια πίσω, για να θυμηθούμε εκείνο το επεισοδιακό παιχνίδι, που ολοκληρώθηκε με μια ιστορική “κλωτσοπατινάδα” με μεγάλο πρωταγωνιστή τον Ντιέγο Μαραντόνα!

Πριν περάσουμε στα του τελικού, ας πούμε πρώτα μερικά πράγματα για την παρουσία του “πελούσα” στη Μπαρτσελόνα, αλλά και για τις αιτίες που οδήγησαν στη μεγάλη κόντρα των “μπλαουγκράνα” με τους Βάσκους του Μπιλμπάο. Ο Ντιέγο έφτασε στη Βαρκελώνη το καλοκαίρι του 1982, αμέσως μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας, έναντι του μυθικού για την εποχή ποσού των τεσσάρων εκατομμυρίων – σημερινών – ευρώ, με το οποίο καταρρίφθηκε το παγκόσμιο ρεκόρ της ακριβότερης μεταγραφής στην ιστορία του ποδοσφαίρου, που ανήκε μέχρι τότε στη μετακίνηση του Πάολο Ρόσι το 1976 από τη Γιουβέντους στη Βιτσέντζα (2,5 εκ. ευρώ).

Η ΑΦΙΞΗ ΤΟΥ ΜΑΡΑΝΤΟΝΑ ΣΤΗΝ ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ

Ο Μαραντόνα στην πρώτη του σεζόν στη Μπαρτσελόνα, με αντίπαλο τον Ερθρό Αστέρα για το Κύπελλο Κυπελλούχων.

Τα τέσσερα εκ. ευρώ μοιράστηκαν ανάμεσα στην Αρχεντίνος Τζούνιορς (δυο τρίτα) και την Μπόκα (ένα τρίτο) και ο Μαραντόνα ξεκίνησε την ευρωπαϊκή του περιπέτεια. Ο Αργεντίνος μπορεί να μην είχε στεφθεί ακόμα πρωταθλητής κόσμου (κάτι που θα συνέβαινε το 1986), στη δε πρώτη του συμμετοχή σε Παγκόσμιο Κύπελλο (1982) δεν είχε προσφέρει τα αναμενόμενα, αφού είχε αποβληθεί στο ματς με τη Βραζιλία και γενικά είχε κινηθεί σε πολύ χαμηλά επίπεδα, ήταν όμως το μεγάλο ανερχόμενο αστέρι του αθλήματος σε παγκόσμια κλίμακα και η Μπαρτσελόνα είχε αποφασίσει να τον εντάξει στο δυναμικό της. Ο Ντιέγο έμεινε τελικά δυο χρόνια στη Βαρκελώνη, έπαιξε σε 58 επίσημα παιχνίδια και πέτυχε 38 τέρματα.

Οι αριθμοί αυτοί, αν τους δει κανείς ψυχρά – χωρίς να γνωρίζει τί και πώς – είναι άκρως εντυπωσιακοί για ένα καθαρόαιμο δεκάρι. Στην πραγματικότητα όμως, οι συνθήκες και οι συγκυρίες δεν ευνόησαν σε καμία περίπτωση τον “πελούσα”, αφού οι ατυχίες ήταν συνεχόμενες και πολύ σοβαρές, τόσο, ώστε απείλησαν την ίδια του την καριέρα. Ο Ντιέγο προσαρμόστηκε γρήγορα στην καινούργια του ομάδα, σκόραρε στο ντεμπούτο του απέναντι στη Βαλένθια, πέτυχε χατ-τρικ στην πρώτη του συμμετοχή στο Κύπελλο Κυπελλούχων με αντίπαλο τον Απόλλωνα Λεμεσού και δυο ακόμα γκολ μέσα στο Βελιγράδι στον δεύτερο γύρο επί του Ερυθρού Αστέρα. Όμως στις 16 Δεκεμβρίου του 1982 η είδηση έσκασε σαν βόμβα: ο “πίμπε” είχε διαγνωστεί με ηπατίτιδα και κινδύνευε να χάσει ολόκληρη την υπόλοιπη σεζόν!

ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΠΑΤΙΤΙΔΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΚΛΙΣΗ ΤΟΥ “ΜΠΕΡΝΑΜΠΕΟΥ”

Το ιατρικό επιτελείο της Μπαρτσελόνα έπεσε πάνω στον Αργεντίνο και οι θεραπείες στις οποίες υποβλήθηκε έφεραν αποτέλεσμα, αφού επανήλθε στην αγωνιστική δράση τρεις μήνες αργότερα, στις 12 Μαρτίου του ’83, σε ένα ματς με αντίπαλο την Μπέτις. Η απουσία του για 14 ολόκληρες αγωνιστικές, είχε σαν αποτέλεσμα να χαθεί το τρένο του τίτλου στην Πριμέρα, έναν τίτλο που κατέκτησε τελικά η Αθλέτικ, με τους “μπλαουγκράνα” να τερματίζουν στην τέταρτη θέση.Τέσσερις μέρες μετά την επανεμφάνισή του, η Μπάρτσα αποκλείστηκε από το Κυπελλούχων με το εκτός έδρας γκολ της Αούστρια Βιέννης στο “Καμπ Νόου”, σε ένα παιχνίδι στο οποίο αγωνίστηκε ο Ντιέγο, χωρίς όμως να μπορέσει να βοηθήσει ιδιαίτερα την ομάδα του, αφού ήταν φανερά ανέτοιμος.

Η σεζόν πάντως τελείωσε με δυο τίτλους για τους Καταλανούς. Πρώτα ήρθε το Κύπελλο Ισπανίας απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης. Ο τελικός διεξήχθη στη “Ρομαρέδα” της Σαραγόσα και οι Καταλανοί πήραν το τρόπαιο, νικώντας 2-1 τους “μερένγκες” με το εκπληκτικό γκολ του Μάρκος Αλόνσο στο τελευταίο λεπτό της συνάντησης. Ακολούθησε ο διπλός τελικός του ισπανικού Λιγκ Καπ (μιας διοργάνωσης που πλέον δεν υπάρχει) με τη σημαντικότερη στιγμή που έζησε ο Μαραντόνα στην Ισπανία. Στο πρώτο ματς, η Ρεάλ υποδέχτηκε την Μπαρτσελόνα στο “Μπερναμπέου” και οι φιλοξενούμενοι προηγήθηκαν 0-1 με τον Λόμπο Καράσκο.

Το γκολ του Μαραντόνα επί της Ρεάλ Μαδρίτης και η αποθέωση από το “Μπερναμπέου”.

Έξι λεπτά αργότερα, σε μια αντεπίθεση της Μπαρτσελόνα, ο Καράσκο έβγαλε μόνο του τον Αργεντίνο στον κενό χώρο. Ο Ντιέγο απέφυγε τον τερματοφύλακα της Ρεάλ, Αγουστίν και βρέθηκε φάτσα με την εστία. Αντί να τη στείλει στα δίχτυα, περίμενε το τάκλιν απελπισίας του Χουάν Χοσέ (ο οποίος “τράκαρε” με το δοκάρι), τον ντρίπλαρε με μια αέρινη κίνηση και στη συνέχεια πέτυχε το γκολ. Η απλότητα και η ομορφιά μαζί της ολοκλήρωσης της φάσης από τον Ντιέγο, προκάλεσε κάτι που δεν είχε συμβεί ποτέ πριν στο “Μπερναμπέου”. Οι 80.000 φίλαθλοι σηκώθηκαν αυθόρμητα από τις θέσεις τους και άρχισαν να χειροκροτούν τον Μαραντόνα! Το παιχνίδι εκείνο έληξε 2-2 και στον επαναληπτικό της Βαρκελώνης ο “πίμπε” σκόραρε και πάλι στη νίκη των “μπλαουγκράνα” με 2-1, κατακτώντας έναν ακόμα τίτλο.

Ο ΣΟΒΑΡΟΣ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ “ΧΑΣΑΠΗ ΤΟΥ ΜΠΙΛΜΠΑΟ”

Μαραντόνα και Γκοϊκοετσέα δίνουν τα χέρια σε μια κίνηση συμφιλίωσης (1/2/1984)

Στο ξεκίνημα της επόμενης σεζόν, με τον Μαραντόνα να χαίρει πλέον άκρας υγείας, οι φιλοδοξίες της Μπάρσα συνοψίζονταν σε μια λέξη: πρωτάθλημα. Όμως για μια ακόμα φορά, η ατυχία παραμόνευε. Στην τέταρτη αγωνιστική της περιόδου 1983/84, στις 24 Σεπτεμβρίου του ’83, η Μπαρτσελόνα υποδέχτηκε την πρωταθλήτρια Αθλέτικ. Μέσα στο κατάμεστο “Καμπ Νόου”, οι γηπεδούχοι προηγήθηκαν 2-0 στο ημίχρονο, βάζοντας τις βάσεις για μια μεγάλη νίκη. Στο 57′ όμως ήρθαν τα πάνω κάτω. Σε μια επέλαση του Αργεντίνου, ο Αντόνι Γκοϊκοετσέα τον χτύπησε από πίσω με δολοφονικό τάκλιν και του διέλυσε τον αστράγαλο του αριστερού του ποδιού (κάταγμα και ολική ρήξη συνδέσμων).

Ο “χασάπης του Μπιλμπάο”, που δυο χρόνια νωρίτερα είχε τραυματίσει σοβαρά και τον Μπερντ Σούστερ στο δεξί γόνατο, αντίκρισε μόνο την κίτρινη κάρτα από τον ανεκδιήγητο διαιτητή Χιμένεθ Μαδρίδ, τη στιγμή που ο Μαραντόνα εγκατέλειπε τον αγωνιστικό χώρο πάνω σε φορείο. Το ματς έληξε 4-0 αλλά το κακό είχε γίνει. Οι πρώτες εξετάσεις επιβεβαίωσαν το μέγεθος της ζημιάς, ενώ οι γιατροί εξέφρασαν την ανησυχία τους για το αν ο παίκτης θα μπορούσε να ξαναπαίξει ποδόσφαιρο. Ο Μαραντόνα υποβλήθηκε σε επέμβαση από τον χειρουργό Γκονθάλεθ Αντριά και ο χρόνος αποθεραπείας του υπολογίστηκε σε έξι μήνες.

Όμως το ιατρικό τιμ της Μπαρτσελόνα έκανε για μια ακόμα φορά το θαύμα του. Οι φροντίδες των γιατρών και το πείσμα του παίκτη, μείωσαν τον χρόνο της απουσίας σε μόλις τρεισήμισι μήνες. Στις 8 Ιανουαρίου του 1984 ο Ντιέγο ξαναπάτησε χορτάρι και συνόδευσε την επανεμφάνισή του με δυο γκολ στη νίκη των “μπλαουγκράνα” με 3-1 επί της Σεβίγια. Τελικά εκείνη τη σεζόν συμπλήρωσε 16 συμμετοχές στην Πριμέρα (11 τέρματα), αλλά η Μπάρσα πλήρωσε για μια ακόμα φορά την απουσία του, χάνοντας ένα ακόμα πρωτάθλημα το οποίο κατέληξε και πάλι στην Αθλέτικ. Όμως οι Καταλανοί κατάφεραν να φτάσουν για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στον τελικό του Κυπέλλου, αποκλείοντας στον ημιτελικό τη Λας Πάλμας στη διαδικασία των πέναλτι.

ΦΤΙΑΧΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΜΑ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ

Ο Μαραντόνα εκτελεί φάουλ προς την εστία της Αθλέτικ.

Αντίπαλός τους θα ήταν η Αθλέτικ που έψαχνε το νταμπλ. Μόλις έγιναν γνωστές οι δυο φιναλίστ, όπως ήταν φυσικό, κεντρικό θέμα των συζητήσεων έγιναν ο Μαραντόνα και ο Γκοϊκοετσέα. Οι δυο τους είχαν συναντηθεί τον Φεβρουάριο του ’84 στο ματς του πρωταθλήματος και είχαν δώσει τα χέρια σε μια κίνηση συμφιλίωσης, όμως οι εκατέρωθεν δηλώσεις από άλλους παίκτες και τον προπονητή της Αθλέτικ, Χαβιέρ Κλεμέντε, φρόντισαν να δυναμιτίσουν το κλίμα. Ο Βάσκος τεχνικός δεν είχε διστάσει να αποκαλέσει τον Ντιέγο “ηλίθιο” στους δημοσιογράφους, ο “πελούσα” είχε απαντήσει ότι “ο Κλεμέντε δεν έχει τα αρχ…α να μου το πει αυτό κατάμουτρα” και ο τεχνικός των culés, Σέσαρ Λουίς Μενότι, είχε ξεκαθαρίσει ότι “η ομάδα του ήταν έτοιμη να παίξει σε οποιοδήποτε τερέν, ακόμα και σε αυτό της βίας”.

Ο τελικός διεξήχθη στις 5 Μαΐου του 1984 στο “Σαντιάγο Μπερναμπέου”. Να πούμε εδώ ότι μια εβδομάδα νωρίτερα, τα “λιοντάρια” του Μπιλμπάο είχαν κατακτήσει το δεύτερο σερί πρωτάθλημά τους, σε μια τελευταία αγωνιστική γεμάτη ανατροπές, αγωνία και σασπένς. Τον τίτλο διεκδικούσαν η Αθλέτικ (47 βαθμοί πριν το τελευταίο παιχνίδι), η Ρεάλ Μαδρίτης (47 β.) και η Μπαρτσελόνα (46 β.). Τα τρία παιχνίδια στα οποία θα κρινόταν η πρωτιά, ήταν το Ατλέτικο Μαδρίτης – Μπαρτσελόνα, το Εσπανιόλ – Ρεάλ Μαδρίτης και το βασκικό ντέρμπι, Αθλέτικ – Ρεάλ Σοθιεδάδ. Στο 79′ των αναμετρήσεων, προέκυψε τριπλή ισοβαθμία, με την Μπάρσα να έχει το πλεονέκτημα, όμως σε εκείνο το λεπτό, ο Λιθεράνθου πέτυχε για την Αθλέτικ το γκολ νούμερο 3.000 στην ιστορία του συλλόγου, ένα τέρμα που αποδείχτηκε υπερπολύτιμο, αφού έδωσε τη νίκη (2-1) στους Βάσκους του Μπιλμπάο και μαζί το πρωτάθλημα.

Ντάνι (αριστερά) και Τέντε Σάντσεθ, οι αρχηγοί της Αθλέτικ και της Μπαρτσελόνα, ανταλλάσσουν λαβαράκια πριν την έναρξη του τελικού.

Έτσι λοιπόν, υπήρχαν ανοιχτοί λογαριασμοί ανάμεσα στους δυο φιναλίστ του τελικού. Το κλίμα ήταν σαφώς τεταμένο, τόσο από τα δολοφονικά χτυπήματα του Γκοϊκοετσέα το 1981 εναντίον του Μπερντ Σούστερ και το 1983 εναντίον του Ντιεγκίτο, όσο και από την πολύ σκληρή μάχη που είχε δοθεί στη Λίγκα. Οι τόνοι ανέβηκαν ακόμη περισσότερο, όταν ο Μαραντόνα δήλωσε ότι θα προτιμούσε να είχε πάρει τον τίτλο η Ρεάλ, για να τον αποκαλέσει ο Κλεμέντε “βλάκα από τους λίγους”! Στο παιχνίδι τώρα, οι Βάσκοι προηγήθηκαν νωρίς, στο 14′, με το γκολ του Εντίκα. Ο αγώνας σημαδεύτηκε από συνεχή ένταση ανάμεσα στους ποδοσφαιριστές των δυο ομάδων, ενώ δεν έλειψαν οι προσβολές, οι βρισιές και οι κοκορομαχίες. Ας θυμηθούμε τις συνθέσεις:

Αθλέτικ Μπιλμπάο (Χαβιέρ Κλεμέντε): Θουμπιθαρέτα, Ουρκιάγα, Λιθεράνθου, Γκοϊκοετσέα, Νούνιεθ, Πάτσι Σαλίνας, Ντε Αντρές, Ουρτούμπι, Ντάνι, Εντίκα (61′ Σαράμπια), Αργκότε (87′ Γκαγέγο).

Μπαρτσελόνα (Σέσαρ Λουίς Μενότι): Ουρούτι, Τέντε, Αλεσάνκο, Μιγκέλι, Χούλιο Αλμπέρτο, Μάρκος, Βίκτορ, Σούστερ, Ρόχο (63′ Κλος), Μαραντόνα, Καράσκο.

Η ΚΛΩΤΣΟΠΑΤΙΝΑΔΑ ΜΕΤΑ ΤΗ ΛΗΞΗ ΤΟΥ ΤΕΛΙΚΟΥ

Εναέρια μονομαχία στη διάρκεια του τελικού.

Ο Γκοϊκοετσέα φρόντισε να “χαρίσει” στη διάρκεια του αγώνα ένα ακόμα αντιαθλητικό τάκλιν στον Μαραντόνα, ο οποίος ευτυχώς απέφυγε τα χειρότερα. Όταν ο διαιτητής σφύριξε τη λήξη, ο Τσάτο Νούνιεθ της Αθλέτικ αντάλλαξε μερικά “γαλλικά” με τον Αργεντίνο, ενώ ο Μιγκέλ Άνχελ Σόλα πέρασε δίπλα από τον “πελούσα” χαρίζοντάς του μια άσεμνη χειρονομία. Αποτέλεσμα; Ο Μαραντόνα “απάντησε” με μια κεφαλιά στον Νούνιεθ και μια δυνατή γονατιά στο σαγόνι του Σόλα, ο οποίος λιποθύμησε στο χορτάρι. Ο γιατρός της Αθλέτικ, Άνχελ Γκοροστίδι, κάλεσε εσπευσμένα τον ομόλογό του της Ρεάλ Μαδρίτης, Ενρίκε Γκονθάλεθ Ρουάνο, για να προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες στον Σόλα, που έμεινε αναίσθητος για ένα τέταρτο της ώρας, ενώ χρειάστηκε και πέντε ράμματα στο χείλος.

Ο Ρουάνο είχε δηλώσει αργότερα στους δημοσιογράφους “ευτυχώς που το χτύπημα ήταν στο σαγόνι και όχι στο κεφάλι, γιατί τότε θα είχαμε πιθανότατα δράματα…”, ενώ ο Γκοροστίδι πέρασε τη νύχτα δίπλα στον Σόλα για παν ενδεχόμενο. Η μάχη συνεχίστηκε μέσα στο γήπεδο, με εντυπωσιακή καρατιά του Μιγκέλι στην πλάτη του Ντε Αντρές, γροθιά του Σαράμπια στον Μαραντόνα και κλωτσιά του Κλος στον Πάτσι Σαλίνας, την ίδια στιγμή που ο Τέντε Σάντσεθ (αρχηγός της Μπάρσα) βγήκε με φορείο από τον αγωνιστικό χώρο, μετά από βίαιη σύγκρουσή του με τον Ντάνι. Ο Τσάτο Νούνιεθ αποσύρθηκε κρατώντας το ματωμένο πρόσωπό του με τα χέρια του και υποβοηθούμενος από δυο ανθρώπους του συλλόγου, ενώ και αυτός χρειάστηκε – τρία – ράμματα στο μέτωπο.

Οι 100.000 θεατές στις κερκίδες του “Μπερναμπέου” που παρακολουθούσαν τις σκηνές χάους, δεν μπορούσαν να πιστέψουν στα μάτια τους, ενώ ακόμα πιο σοκαρισμένοι ήταν ο μονάρχης Χουάν Κάρλος και η σύζυγός του, βασίλισσα Σοφία, που βρίσκονταν στο πάλκο των επισήμων. Ο τελικός έμεινε γνωστός ως “la batalla del Bernabéu”, δηλαδή “η μάχη του Μπερναμπέου” και συνεχίστηκε στη μικτή ζώνη και την αίθουσα Τύπου με εκατέρωθεν δηλώσεις. Ο μεγάλος πρωταγωνιστής, Ντιέγο Μαραντόνα, δε μάσησε τα λόγια του: “Όλα ξεκίνησαν με την άσεμνη χειρονομία που μου έκανε ο Νούνιεθ. Γενικά είχα θέματα με τους Νούνιεθ, Σόλα, Σαράμπια και Γκοϊκοετσέα. Όλοι ήρθαν προς το μέρος μου και συνέβη ό,τι συνέβη”.

Ο “πελούσα” μάλιστα διαφώνησε δημοσίως με τη δήλωση του προπονητή του, Μενότι, ο οποίος είχε υποστηρίξει πως “η Αθλέτικ περιορίστηκε σε όλον τον τελικό να ρίχνει κλωτσιές”. Ο Ντιέγο είπε ότι “δεν υπήρξαν ύπουλα μαρκαρίσματα στο ματς, όλα έγιναν φανερά και στα ίσια”. Και πρόσθεσε: “Όταν χρειαστεί, φυσικά και θα πάω να παίξω στο Μπιλμπάο”. Ο σταρ των “μπλαουγκράνα” έδειξε στους δημοσιογράφους τα σημάδια που είχε στο αριστερό του πόδι από τα φάουλ των αντιπάλων του, αλλά ο Γκοϊκοετσέα σχολίασε πως ο Ντιέγο είχε προκαλέσει επίτηδες ο ίδιος τα τραύματα στο πόδι του με ψαλίδι! Ο Χούλιο Αλμπέρτο είπε στον Τύπο ότι οι Βάσκοι είχαν βγει στο γήπεδο με μοναδικό σκοπό να σακατέψουν τον Μαραντόνα, ενώ ο Νούνιεθ, που είχε δεχτεί την κεφαλιά από τον Αργεντίνο, υποστήριξε πως δεν θυμόταν απολύτως τίποτα μετά το χτύπημα!

Η ΤΙΜΩΡΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΝΑΠΟΛΗ

Η ανακοίνωση της τιμωρίας των πρωταγωνιστών των επεισοδίων στο πρωτοσέλιδο της Mundo Deportivo (17/5/1984)

Το πρόβλημα ήταν ότι ο διαιτητής της συνάντησης, Άνχελ Φράνκο Μαρτίνεθ, δεν είχε δει απολύτως τίποτα από τα επεισόδια, αφού με το που σφύριξε τη λήξη, έφυγε αμέσως για τα αποδυτήρια, για να ετοιμαστεί για την απονομή! “Δεν έχω γράψει ονόματα στο φύλλο αγώνα, δε γνωρίζω ποιοι πήραν μέρος στα όσα συνέβησαν μετά το παιχνίδι και φυσικά δε γίνεται να τιμωρηθούν παίκτες με βάση όσα αναφέρω”. Όμως το σκάνδαλο ήταν τόσο μεγάλο όσο και οι τιμωρίες που επέβαλλε η πειθαρχική επιτροπή της Ισπανικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, η οποία όπως ήταν αναμενόμενο, κινήθηκε αυτεπάγγελτα: τρεις αγωνιστικοί μήνες εκτός από κάθε επίσημη ισπανική διοργάνωση στους Μαραντόνα, Κλος, Μιγκέλι, Σαράμπια, Γκοϊκοετσέα και Ντε Αντρές.

Ήταν ο επίλογος για τον Ντιέγο στους “μπλαουγκράνα”. Οι μέρες του πλέον ήταν μετρημένες στη Βαρκελώνη. Όμως, από την άλλη, ήταν και μια αρκετά “βολική” εξέλιξη για τον Αργεντίνο, ο οποίος αντιμετώπιζε πολλά οικονομικά προβλήματα και γνώριζε πως μόνο μια μεταγραφή θα έδινε λύσεις. Ο δαιμόνιος ατζέντης του, Χόρχε Σιτερσπίλερ, είχε ξεκινήσει να δρομολογεί τις εξελίξεις αρκετό καιρό πριν. Πρώτα βάζοντας τον πελάτη του να αποκαλέσει τους Καταλανούς, “πουτάνας γιους”, σε μια στημένη συνέντευξη στην Αργεντινή, κάτι που προφανώς αρνήθηκε στη συνέχεια ο Ντιέγο. Και μετά, ανεβάζοντας συνεχώς το ποσό της μεταγραφής στη Νάπολι, εκμεταλλευόμενος το έντονο ενδιαφέρον της Γιουβέντους.

"Κοκορομαχία" μεταξύ Μαραντόνα και Νούνιεθ στη διάρκεια του τελικού.

Ο ίδιος ο Μαραντόνα πάντως, είχε “προετοιμάσει” από τη μεριά του την αναχώρησή του, αφού οι σχέσεις του με τον Τζουσέπ Γιουίς Νούνιεθ δεν ήταν οι καλύτερες. Ο Αργεντίνος σούπερ σταρ είχε κατηγορήσει ανοιχτά κατ’ επανάληψη τον πρόεδρο της Μπάρσα ότι ήταν ανίκανος να προστατέψει την ομάδα και τους παίκτες στα ποδοσφαιρικά παρασκήνια. Τελικά όλοι φάνηκε να βολεύονται από την κλωτσοπατινάδα του “Μπερναμπέου”. Η διοίκηση των culés γέμισε τα ταμεία της με τα 7 εκατομμύρια ευρώ που εισέπραξε από τη Νάπολι (νέο παγκόσμιο ρεκόρ ακριβότερης μεταγραφής στην ιστορία του ποδοσφαίρου) και “ξεφορτώθηκε” τον Ντιέγο. Ο ίδιος ο Μαραντόνα πήρε ένα καράβι λεφτά από τους Ιταλούς και στη συνέχεια θεοποιήθηκε με τα εκεί κατορθώματά του.

Η Νάπολι, τέλος, βρήκε τον Μεσσία της και βγήκε από την αφάνεια δεκαετιών, ανεβαίνοντας στην κορυφή του ιταλικού και του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Όμως μαζί με όλα αυτά τα “θεϊκά”, ο Μαραντόνα πήρε μαζί του στην Ιταλία και τον δικό του διάβολο. Όπως έχει πει ο ίδιος, γνωρίστηκε με την κοκαΐνη, όταν ήταν ακόμα στην Μπαρτσελόνα. Κάποιοι θεωρούν ότι αυτό συνέβη στη διάρκεια των τριών μηνών της αποθεραπείας του μετά τον τραυματισμό του από τον Γκοϊκοετσέα, κάποιοι άλλοι, ανάμεσά τους και η πρώην σύζυγός του, Κλαούντια Βιγιαφάνιε, όταν έγινε γνωστή η μεταγραφή του στη Νάπολι και ο Ντιέγο θέλησε να γιορτάσει το γεγονός με αυτόν τον τρόπο. Όπως και να έχει, ο διάβολος της κόκας λίγο έλειψε κάποια χρόνια μετά να στείλει στην κόλαση τον ίδιο τον Θεό.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΞΗ ΣΤΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΤΜΗΜΑ!

Ο Μαραντόνα με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα.

Λίγους μήνες μετά την αναχώρηση του “πελούσα” από τη Βαρκελώνη, έγινε φανερό ότι η συγκεκριμένη πόλη δεν του ταίριαζε, δεν τον “πήγαινε”. Ο Μαραντόνα επέστρεψε στις 3 Δεκεμβρίου 1984 στην πρωτεύουσα της Καταλονίας, ύστερα από πρόσκληση τοπικής εφημερίδας για να παραβρεθεί σε μια τελετή βράβευσης ποδοσφαιριστών. Αρκετές ώρες μετά την εκδήλωση, ο Ντιέγο διασκέδαζε σε γνωστή ντισκοτέκ μαζί με φίλους και άλλους παίκτες, όπως ο Χουανίτο, ο Γκορδίγιο, ο Μάρκος Αλόνσο, ο Καλντερόν και ο Χούλιο Αλμπέρτο. Ξαφνικά έκαναν την εμφάνισή τους αστυνομικοί, ζητώντας από τον “πελούσα” να τους ακολουθήσει στο τμήμα, για να δώσει κατάθεση σχετικά με την καταγγελία που είχε κάνει ένας νεαρός, υποστηρίζοντας ότι τον είχε χτυπήσει το αυτοκίνητο του Αργεντίνου έξω από την είσοδο της ντίσκο.

Τι είχε συμβεί; Σύμφωνα με μαρτυρίες, όταν ο Μαραντόνα έφτασε στη ντισκοτέκ, δεν μπορούσε να παρκάρει το αυτοκίνητό του, επειδή τον εμπόδιζε ένα άλλο αυτοκίνητο που ήταν διπλοπαρκαρισμένο στον δρόμο. Ο “πελούσα” έκανε νοήματα στον οδηγό να απομακρυνθεί, όμως όταν εκείνος αναγνώρισε τον Αργεντίνο, βγήκε από το αυτοκίνητό του μαζί με τη φίλη του και άρχισαν να του φωνάζουν και να τον βρίζουν! Ο Ντιέγο βγήκε αμέσως από το δικό του αμάξι και η φραστική μανούρα συνεχίστηκε για λίγο, μέχρι το ζευγάρι να αναχωρήσει, χωρίς όμως να συμβεί κάτι άλλο. Λίγο μετά ήταν που εμφανίστηκε η αστυνομία, ενημερώνοντας τον Μαραντόνα ότι είχε κατατεθεί μήνυση εναντίον του.

Πράγματι, λίγο μετά τις τρεις τη νύχτα, ο Αργεντίνος, συνοδευόμενος από όλους τους παίκτες με τους οποίους διασκέδαζε, πήγε στο τμήμα, όπου παρέμεινε για περισσότερες από δυο ώρες, μέχρι να πειστούν οι αστυνομικοί ότι δεν είχε συμβεί το παραμικρό. Ο Χαβιέρ ντε λας Μουέλας, ο 28χρονος που είχε μηνύσει τον Ντιέγο, άλλαξε τελικά τη διατύπωσή του, περιοριζόμενος στη φραστική αντιπαράθεση και έτσι η αστυνομία άφησε ελεύθερο στις έξι το πρωί χωρίς καμία κατηγορία έναν φανερά εκνευρισμένο Μαραντόνα, που πήγε στην ιδιόκτητη οικία του στη Βαρκελώνη, πριν πετάξει για τη Νάπολη λίγες ώρες αργότερα.

Τα επεισόδια μετά τη λήξη του τελικού