Του Βασίλη Σαμπράκου
Στα ουδέτερα μάτια, αυτός ήταν ένας αγώνας ανάμεσα σε δύο ομάδες που έκαναν ένα μπρα ντε φερ, ακολουθώντας η κάθε μια τη δική της στρατηγική και εκτελώντας με συγκέντρωση και πειθαρχία το αγωνιστικό σχέδιο του προπονητή. Δύο ομάδες που είχαν διαβάσει καλά η μια την άλλη και είχαν αμφότερες σχεδιάσει ένα πλάνο που θα ευνοούσε την εξουδετέρωση των ατού του αντιπάλου και την επένδυση πάνω στα συγκριτικά πλεονεκτήματα τους εκτέλεσαν το αγωνιστικό σχέδιό τους υπηρετώντας τη στρατηγική τους. Πότε ο Ολυμπιακός ασκούσε πίεση για να λυγίσει την Αρσεναλ, πότε η Άρσεναλ επιχειρούσε να καταφέρει το πλήγμα στον Ολυμπιακό. Και τελικά επικράτησε η ομάδα που έκανε καλύτερη οικονομία δυνάμεων και στάθηκε πιο τυχερή.
Στη μεγάλη εικόνα ο Ολυμπιακός έχασε επειδή πλήρωσε ακριβά μια στιγμή που έχασε τη συγκέντρωση του και προδόθηκε από τις δυνάμεις του. Περίπου 15’ λεπτά μετά την είσοδο του Φορτούνη και την αλλαγή του σχηματισμού του, ο Ολυμπιακός είδε τον Μουστάφι να σημαδεύει ανενόχλητος με μια μακρινή μεταβίβαση τον Ομπαμεγιάνγκ επειδή ο Φορτούνης δεν του έβαλε πίεση στην μπάλα, και είδε τον Βαλμπουενά να μην έχει το κουράγιο να επιστρέψει για να αμυνθεί και υπό αυτές τις συνθήκες τον Σεμέδο να μην προλαβαίνει να καλύψει τον χώρο που άφησε ο Ομάρ προκειμένου να πιέσει τον Ομπαμεγιάνγκ. Ο Σάκα έκανε ανενόχλητος την κάθετη κίνηση, αφού δεν τον πρόλαβαν ούτε ο Σεμέδο ούτε ο Καμαρά και ο Λακαζέτ αξιοποίησε την πάσα και πέτυχε το γκολ.
Ο χρόνος μπορεί να αποδείξει ότι του Ολυμπιακού του συνέβη να πληρώσει το κόστος της στρατηγικής επιλογής που έκανε ο Πέδρο Μαρτίνς να κάνει πιο επιθετική και απειλητική τη στάση της ομάδας του στο τερέν από το 65’ο λεπτό. Μέχρι εκεί το παιχνίδι κυλούσε σε συνθήκη ισορροπίας, με μοιρασμένες τελικές προσπάθειες (6-7) και περίπου ίσο κομμάτι ανάπτυξης για τις δύο ομάδες (293 ολοκληρωμένες πάσες ο Ολυμπιακός – 298 η Αρσεναλ). Από το 65’ και μετά η Άρσεναλ βρήκε δύο μεγάλες ευκαιρίες και ο Ολυμπιακός καμία. Η επιλογή του προπονητή του Ολυμπιακού όμως είχε λογική βάση: στον εντός έδρας παιχνίδι, με την αίσθηση που του δημιουργούσε μέχρι εκείνη τη στιγμή το ματς, ο Μαρτίνς έκρινε ότι ήταν η ώρα να ψάξει το γκολ που θα έβαζε τον Ολυμπιακό στο αεροπλάνο με όσο το δυνατόν περισσότερες ελπίδες να επιτύχει μια υπέρβαση και να αποκλείσει την Αρσεναλ. Έπαιξε τις πιθανότητες του. Είχε τη νοοτροπία και την φιλοδοξία που θέλεις να έχει ο προπονητής μιας ελληνικής ομάδας στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Ο χρόνος είναι που θα δείξει αν έχει ή όχι βάθος το ανησυχητικό σημάδι που έδειξε ο Ολυμπιακός στο τελευταίο 20’λεπτο. Έδειξε να μένει από δυνάμεις, να κουράζεται και στο σώμα και στο μυαλό. Αν αυτό οφείλεται μόνο στην υπερπροσπάθεια μιας ελληνικής ομάδας που επιχείρησε να παίξει σε αγγλικό ρυθμό, τότε ο Ολυμπιακός δεν θα προδοθεί από τις δυνάμεις του στα ελληνικά παιχνίδια. Αν όμως ο Ολυμπιακός έμεινε από δυνάμεις επειδή τόσο κρατάει η μπαταρία του αυτή την εποχή όταν παίζει σε υψηλή ένταση, τότε η κατάστασή του θα είναι προβληματική και στα playoff.
Δεν έχει αποκλειστεί ο Ολυμπιακός. Διότι όπως έχασε, μπορεί να νικήσει και να στείλει την πρόκριση στην παράταση, ή να νικήσει και να περάσει. Στο μεγαλύτερο διάστημα του παιχνιδιού, όσο είχε φυσικές και πνευματικές δυνάμεις, ο Ολυμπιακός ήταν το ίδιο απειλητικός με την Άρσεναλ, και ήταν στον ίδιο ρυθμό και με την ίδια ισορροπία. Δεν βρήκε ουσία στις αποφασιστικές στιγμές, στην τελική πάσα ή την τελική προσπάθεια, δεν έβαλε γκολ. Δεν ήταν όμως κατώτερος από την μεγάλη αντίπαλό του. Προκειμένου να εκτιμήσουμε πάντως τις πιθανότητές του για μια μεγάλη ευρωπαϊκή έκπληξη, θα πρέπει να ξέρουμε την ψυχολογία του, δηλαδή το αποτέλεσμα του ελληνικού ντέρμπι, με το οποίο θα ταξιδέψει στο Λονδίνο.
Πηγή: Gazzetta
