Επιλογή Σελίδας



Σε αυτή την περίοδο χωρίς αγωνιστική δράση, όλοι οι ποδοσφαιρόφιλοι μπορούμε να “ξεφύγουμε” κοιτώντας τις καλύτερες ποδοσφαιρικές φανέλες, όπως τις επέλεξε, για λογαριασμό του FourFourTwo, ο… γνώστης Neal Heard, συγγραφέας του The Football Shirts Book.

Τι κάνει μια ποδοσφαιρική φανέλα, μεγάλη; (Δυστυχώς, η απάντηση δεν είναι “αρκεί να είναι οποιαδήποτε εκτός από τη φανέλα της Νόργουιτς της περιόδου 1992-1994).

Είναι το πώς μοιάζει; Είναι το ποιος την έχει φορέσει; Αν μια ομάδα κατέκτησε τρόπαια φορώντας την; Αν σε κάνει να χαμογελάς; Αν σε κάνει να βουρκώνεις; Βασικά, είναι όλα αυτά μαζί και ίσως τίποτε από όλα αυτά. Η αγάπη για μια ποδοσφαιρική φανέλα είναι κάτι εντελώς υποκειμενικό και δύσκολο να το αξιολογήσεις. Κι όμως, μπορούμε όλοι να συμφωνήσουμε ότι υπάρχουν πολλά “διαμάντια” ανάμεσά τους.

Στο βιβλίο “The Football Shirts Book”, ο Neal Heard δε στέκεται μόνο στα χρώματα και το σχεδιασμό. “Βρίσκω ότι όλο αυτό έχιε να κάνει περισσότερο με το να μοιράζομαι αναμνήσεις με ανθρώπους. Μου αρέσει ότι σε όλο τον κόσμο μπορείς να φοράς μια ποδοσφαιρική φανέλα και να σε σταματήσουν για να ρωτήσουν την αθάνατη ερώτηση: Από που την πήρες;”

Απολαύστε τις επιλογές που έκανε ο Neal και κατέταξε το FFT.

50. Gamba Osaka, εντός έδρας (1996-97)

Η αφθονία της J League: Το κρεσέντο των κεραυνών – που φτάνει στο λογότυπο της Panasonic πάνω από το στήθος – είναι απλώς ηλεκτριστικό.

49. ΗΠΑ, εκτός έδρας (1994)

Με ιδανικό μοντέλο τον Alexi Lalas – έναν γίγαντα με φλογισμένα μαλλιά και γένια μάγου, ο οποίος θα μπορούσε άνετα να είναι μέλος της Night’s Watch (Game Of Thrones). Αυτή η φανέλα δε θα μπορούσε να είναι πιο αμερικάνικη, με μία τζιν εικόνα και γεμάτη αστέρια. Σίγουρα δεν έμοιαζε με καμία προηγούμενη.

48. Greenbank U10s (2006)

Το 2006, μια ομάδα παιδιών κάτω των 10 ετών, οπαδοί των Motörhead από το Lincoln, ζήτησαν από τον Lemmy να τους αφήσει να φορέσουν το έμβλημα της διάσημης μπάντας στη φανέλα τους. Ο μεγάλος ρόκερ συμφώνησε, προσθέτοντας “Κλωτσήστε τα πάντα, πραγματικά δυνατά”. Τελικά, συνάντησε την ομάδα και τα παιδιά τον χαιρέτησαν με το “σήμα των κεράτων”. Νικητής!

47. Σκοτία, εντός έδρας (1978)

Ο Archie Gemmill νίκησε τον Ολλανδό τερματοφύλακα στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978, σκοράροντας ένα από τα πιο όμορφα γκολ στην ιστορία του θεσμού. Φορούσε μια φανέλα εκπληκτικού σχεδιασμού από την Umbro, με το λογότυπο της εταιρίας να βρίσκεται κατά μήκος των μανικιών.

46. Blyth Spartans, εντός εδρας (1993-94)

Η συμβολή του κόμικ Viz είναι η μεγαλύτερη συνεισφορά που έρχεται από τα βορειοανατολικά στη βρετανική κουλτούρα. Η χορηγία στους νεόπλουτους Blyth Spartans από το Northumberland ήταν εξαιρετικά ταιριαστή, και παράλληλα υπέροχη οπτικά.

45. Milan, εντός έδρας (1989-90)

Λίγες καλύτερες ομάδες, λίγες καλύτερες φανέλες: Πείτε «Milan» σε έναν οπαδό συγκεκριμένης ηλικίας και δεν θα μπορεί παρά να φέρει στο μυαλό του εικόνες με τους Ruud Gullit, Frank Rijkaard και Marco van Basten να ποζάρουν σ’ αυτή την εξαιρετική φανέλα της Adidas, φουσκωμένοι και λαμπεροί από το σπάνιο ταλέντο τους.

44. Paris St. Germain, εντός έδρας (1993-94)

Κάποιες φορές το περισσότερο είναι και καλύτερο: παρά την άγρια σύγκρουση λωρίδων που αρχικά πλαταίνουν κι έπειτα λεπταίνουν, τα έντονα χρώματα και σήματα χορηγών «στα μούτρα σου», αυτό το Παριζιάνικο σχεδιαστικό πάρτι τελικά λειτουργεί.

43. Newport County, εντός έδρας (2004-05)

Αχ, τα χρυσά χρόνια της ουαλικής χιουμοριστικής ραπ σκηνής. Εμπλουτισμένο από τις διεθνείς επιτυχίες τους «Guns Do not Kill People, Rappers Do» και το «Your Mother’s Got a Penis» με τον καυστικό κοινωνικό σχολιασμό του, η βασισμένη στο Νιούπορτ χιπ-χοπ κολεκετίβα Goldie Lookin Chain έγινε χορηγός κιτ για την παρουσία της ομάδας στο FAW Premier Cup και κόλλησε ένα μεγάλο GLC στη φανέλα.

42. Barcelona, εντός έδρας (1982-89)

Άλλος ένας σύλλογος με πολύ λίγες κακές εμφανίσεις στο ιστορικό του, χάρη σε έναν ακαταμάχητο συνδυασμό χρωμάτων αλλά και στην απλή εκτέλεση με το ύψιστο σημείο τους να ήταν μάλλον η δεκαετία κατά την οποία η τοπική μάρκα Meyba -γνωστή περισσότερο για τα μαγιό της- ανέλαβε τη φανέλα.

41. Colorado Caribou, εντός έδρας (1978)

Το NASL πάντα έπαιζε με τα όρια του αποδεκτού -αυτός είναι εξάλλου ο Αμερικάνικος τρόπος- και κανείς δεν το έκανε περισσότερο απ’ αυτή τη φανέλα των Caribu. Περιείχε μια σπαστή σειρά από κρόσια ροντέο γύρω από το μέσον, κάνοντας τον πρώην μέσο της Wrexham Brian Tinnion καθώς και τους υπόλοιπους παίκτες του συλλόγου του Denver -που ιδρύθηκε και διαλύθηκε τον ίδιο χρόνο – να μοιάζουν με αλαλιασμένους χορευτές. Ήταν μια σαφώς άσχημη και σύντομη εμφάνιση αλλά την ίδια ώρα και υπέροχη με τον δικό της τρόπο.

40. Fiorentina, εντός έδρας (1992-93)

Ήταν μια δύσκολη χρονιά εντός αγωνιστικού χώρου για τους Viola (υποβιβάστηκαν απ’ την Serie A) αλλά και για το σχεδιαστικό τμήμα της Lotto, όταν τους επισημάνθηκε ότι η εμφάνιση ήταν γεμάτη με σβάστικες. Ισχυρίστηκαν ότι ήταν ατύχημα αλλά, για κάθε περίπτωση, τις απέσυραν με συνοπτικές διαδικασίες.

39. Madureira Sporting Club (2013)

Ο μικρός σύλλογος της Βραζιλίας Madureira έβαλε τον Αργεντίνο ταραξία στη φανέλα τους όχι μόνο με την ελπίδα να την πουλήσει στους φοιτητές αλλά και για να σημαδέψει το πέρασμα μισού αιώνα από τότε που ο σύλλογος επισκέφθηκε τα λημέρια του Τσε στην Κούβα και συνάντησε τον εξεγερμένο μπερεδοφόρο μαρξιστή μετά από έναν αγώνα της.

38. Tampico Madero (1980-82)

Δείτε τους νέους αστακοειδείς ηγεμόνες μας! Η περιοχή Tamaulipas στο Μεξικό φημίζεται για τα θαλασσινά της και ιδιαίτερα για τα jaibas της και γι’ αυτό θα δείτε το σήμα με τις ευέλικτες δαγκάνες παντού, από τα λεωφορεία και μέχρι τα παγκάκια. Έτσι ήταν απολύτως φυσικό ότι η τοπική ομάδα -με ψευδώνυμο «Τα γενναία καβούρια»- θα πήγαινε τα πράγματα σε άλλο επίπεδο.

37. Εθνική Βελγίου (1984)

Εν μέρει μπλούζα, εν μέρει πακέτο τραπουλόχαρτων, αυτή η αναφορά στον Argyle είναι το υγρό όνειρο κάποιου που ήθελε κάζουαλ ποδοσφαιρικό ντύσιμο στα 80ς και μια από τις πιο ορίτζιναλ διεθνείς εμφανίσεις στην ιστορία. Η Adidas βρέθηκε στα δημιουργικά της καλύτερα.

36. Tampa Bay Rowdies (1978-81)

Μια από τις καλύτερες βραχύβιες προσπάθειες στο NASL: ένας υπέροχος χρωματικός συνδυασμός λευκού και πράσινου και μια γραμματοσειρά που θα συνέδεες περισσότερο αφίσα ροκ εν ρολ συγκροτήματος.

35. Atalanta, εκτός έδρας (1991-93)

Μια περίπτωση που είτε την αγαπάς είτε την μισείς αλλά εμείς είμαστε στο πρώτο στρατόπεδο. Κάποιες παρόμοιες απόπειρες καλλιτεχνικής φύσης δείχνουν τραγικές αλλά η συγκεκριμένη με στυλ μουτζουρώματος από στυλό -χαρακτηριστικό στυλ για τις αρχές των 90ς- ήταν έξυπνη και μοδάτη

34. Εθνική Γαλλίας (1982)

Εντάξει Γαλλία, παραδινόμαστε, οι φανέλες σου είναι «le bombe». Το βαθύ μπλε, οι κεντρικές λωρίδες και ο περήφανος πετεινός κάνουν τη συγκεκριμένη φανέλα να εντυπωσιάζει – ιδιαίτερα καθώς φορέθηκε από μια φουρνιά Bleus που προσέφερε συγκινήσεις στο Μουντιάλ του 1982.

33. Εθνική ΕΣΣΔ (1970)

Η μεγάλη κόκκινη μηχανή της Σοβιετικής Ένωσης ποδοπάτησε κάθε αντίπαλο μέχρι να φτάσει στα προημιτελικά του Μεξικό το 1970 όπου τελικά ακινητοποιήθηκε από την Ουρουγουάη. Αλλά το κάναν δείχνοντας απειλητικά αιχμηροί με αυτή την απλοϊκή εμφάνιση που συμπληρωνόταν από την κατάμαυρη εμφάνιση του τερματοφύλακα Anzor Kavazasvili. Ήταν απλά τρομακτική!

32. New York Cosmos (1979)

Σχεδιασμένη από τον Ralph Lauren αποτέλεσε περαιτέρω απόδειξη ότι η Κόσμος ελάχιστα είχε να κάνει με το ποδόσφαιρο και περισσότερο με το να περιτριγυρίζει επιδεικτικά το Studio 54 με τον Andy Warhol και τον David Bowie. Μολαταύτα, το σήμα ήταν εξαιρετικό και με τον Carlos Alberto, τον Franz Beckenbauer και τον Johan Neeskens στις τάξεις της, όλο και κάποια μπάλα έπαιξε.

31. Εθνική Βραζιλίας (1986)

Μπορεί να μην έχει υπάρξει ποτέ φανέλα της Εθνικής Βραζιλίας που να απογοήτευσε αλλά η συγκεκριμένη, που φορέθηκε απ’ τους Sócrates, Zico, Josimar, Falcão και τα φιλαράκια τους είναι -για μας- η απόλυτη επιλογή.

30. Grêmio, εντός έδρας (1989-90)

Ένας βραζιλιάνος κλασικός συνδυασμός χρωμάτων, ενισχυμένος περαιτέρω από το ραμμένο λογότυπο του κατασκευαστή και το γνωστό… σγουρό και ανθρακούχο λογότυπο του χορηγού.

29. Roma, εντός έδρας (1981-82)

Μια άλλη ομάδα που σπάνια μας προσέφερε άσχημες φανέλες, μιας και αυτός ο συνδυασμός χρωμάτων με το σήμα του λύκου δε μπορεί να είναι αποτυχημένος. Η κορυφαία φανέλα της Roma ήταν αυτής της χρονιάς με το πιο κομψό “μοντέλο” (παρά τη σγουρή του χαίτη), τον Falcão να έχει λογικά λόγο στο σχεδιασμό…

28. Εθνική Νιγηρίας, εντός έδρας (1994)

Οι Σούπερ Αετοί αναδείχθηκαν πρώτοι στο γκρουπ τους, στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994 στις ΗΠΑ, έχοντας τυπωμένα παραδοσιακά αφρικανικά σχέδια. Δυστυχώς ο κόσμος τους απόλαυσε μόνο τέσσερα παιχνίδια, καθώς αποκλείστηκαν στους 16 από τους μετέπειτα φιναλίστ, Ιταλούς. Μακάρι κι άλλες ομάδες να είχαν στις φανέλες τους σχέδια με τοπικές επιρροές.

27. Naouga Grampus Eight, εντός έδρας (1994-95)

Οι φανέλες των ομάδων της J League ανέκαθεν επηρεάζονται πάρα πολύ από τη μοναδική καλλιτεχνική και σχεδιαστική παράδοση της Ιαπωνίας και αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα που φορέθηκε από τον Gary Lineker στο φινάλε της καριέρας του.

26. Marseille, εντός έδρας (1971-72)

Οι πρωτοπόροι. Αυτή ήταν η πρώτη φανέλα με κάτι που σήμερα θεωρούμε δεδομένο: σήμα κατασκευαστή και χορηγό. Παράλληλα, ήταν και πολύ προσεγμένη.

25. Εθνική Αργεντινής, εντός έδρας (1986)

Οι παίκτες της Εθνικής Αγγλίας είδαν πάρα πολύ απ’ την πίσω πλευρά αυτής της φανέλας παρακολουθώντας τον Maradona να ξεφεύγει εκτός επαφής για 90 λεπτά στο Μεξικό το 1986 – το τουρνουά στο οποίο η Αργεντινή με την μικροκαμωμένη ιδιoφυΐα της άφησε πίσω κάθε εμπόδιο πριν σηκώσει το τρόπαιο του Jules Rimet.

24. Corinthians, εντός έδρας (1982-83)

Φορτισμένη με πολιτική σημασία: το 1982 οι παίκτες του χτυπημένου από την κρίση συλλόγου του Σάο Πάολο -συμπεριλαμβανομένου του θεριακλή θεού της Seleção Sócrates- ανέλαβαν τον έλεγχο της καθημερινής λειτουργίας της ομάδας με τους υπαλλήλους, τους παίκτες και τους τεχνικούς να έχουν από μια ισοδύναμη ψήφο. Μάλιστα δείχνει και απίστευτα καλή.

23. Fiorentina, εκτός έδρας (1996-97)

Το μοβ είναι ένα δύσκολο χρώμα για φανέλα και συχνά αποκλειστικά στην Mad Cat Lady (έστω κι αν είναι μόνο για τον διάκοσμο στα άκρα αυτής της κατά τα άλλα λευκής φανέλας) αλλά στην πιο όμορφη πόλη της Ιταλίας θα σου πουν ότι είναι βιολετί και θα νέψουν προς τη φώτο του Gabriel Batistuta όπου δείχνει απίστευτος φορώντας την. Παίρνει και μπόνους πόντους λόγω της ανάμειξης του Σούπερ Μάριο.

22. Εθνική Γαλλίας, εκτός έδρας (2011-12)

Η οριζόντια ρίγα του Μπρετόν χρησιμοποιήθηκε από το Γαλλικό Ναυτικό από το 1858, έγινε διάσημη απ’ την Coco Chanel το 1917, και παραμένει μια σταθερά στην κάζουαλ γυναικεία ένδυση αλλά και στην υψηλή μόδα του Jean Paul Gaultier και στα ναυτικής έμπνευσης σύνολά του. Άριστα δέκα λοιπόν στη Γαλλία που αγκάλιασε την παράδοση με αυτή την καλοστημένη εκτός έδρας προσπάθεια.

21. Juventus, εντός έδρας (1983-84)

Μια μπλούζα ταιριαστή για τους πρωταθλητές της Serie A αλλά και κατακτητές του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου Κυπελλούχων. Αυτή η γοητευτική δημιουργία της Kappa είναι η «all-time classic» φανέλα της Γιουβέντους, γνωστή για το γιγάντιο κολάρο της, το έξυπνο V στον λαιμό…και τον Michel Platini. Όλα έχουν να κάνουν με τον Platini…

20. Stockport County, εντός έδρας (1981-82)

Ακόμη και ο πιο έξαλλος κάτοικος των Νήσων Falkland θα δυσκολευόταν να αρνηθεί ότι η φανέλα της Εθνικής Αργεντινής είναι κομψότατη αλλά αυτή η αξιαγάπητη φανέλα-φόρος τιμής της Stockport δυστυχώς αποσύρθηκε μετά το ξέσπασμα του πολέμου για της Μαλβίνες νήσους στις αρχές εκείνης της σεζόν.

19. Manchester City, εκτός έδρας (1988-90)

Μια απ’ τις πολύ λίγες ποδοσφαιρικές μπλούζες που θα μπορούσαν να γίνουν αποδεκτή ένδυση για τον ναό της cool acid house του Manchester: το κλαμπ Hacienda. Πρόσεχε την μπύρα μου, Μπεζ!

18. Εθνική Ουαλίας, εκτός έδρας (1980-83)

Το Πριγκιπάτο είχε μερικά σπουδαία κιτ ανά τα χρόνια κατά τη γνώμη μας αυτή η ιδιαίτερη κιτρινοπράσινη φανέλα αλλαγής από το 1980-83 είναι η καλύτερη. Σκεφτείτε τον Ian Rush, τον Kevin Ratcliffe και τον Joey Jones σ’ αυτή την αποθέωση της Adidas.

17. Verdy Kawasaki, εντός έδρας (1993-94)

Πιθανότατα αφού το μπονγκ -με γύρευε τι- έκανε γύρους στο αρχηγείο της Mizuno και η σχεδιαστική της ομάδα της κατόπιν ξέδωσε ξέφρενα στους ρυθμούς του Anthem of the Sun των Grateful Dead προχώρησε ευθύς αμέσως στον σχεδιασμό αυτής της θαυμάσια ψυχεδελικής προσπάθειας για τον σύλλογο γιο-γιο με έδρα το Τόκιο. Κουλ, おとこ (φίλε μου, σε ελεύθερη μετάφραση απ’ τα Ιαπωνικά).

16. Εθνική Κολομβίας, εκτός έδρας (1990)

Higuita! Valderrama! Escobar! Rincón! Θα μπορούσε να είναι μια εικονιστική ομάδα αλλά στην πραγματικότητα η Κολομβία ήταν κάπως χάλια στο Μουντιάλ της Ιταλίας του 1990: προκρίθηκαν οριακά από τον όμιλο (στην 3η θέση) και αποκλείστηκαν στη συνέχεια από το Καμερούν. Πάραυτα, τουλάχιστον έδειχναν ωραίοι όσο τους διέλυε ο Roger Milla και η παρέα του φορώντας αυτή την βαθιά κόκκινη φανέλα που είχε και τζαζ-έμπνευσης συμμετρικές μπάρες στον ώμο.

15. Atalanta, εκτός έδρας (1990-91)

Παρότι σαν να προέκυψε από αντιγραφή και επικόλληση απ’ την κλασική φανέλα της Εθνικής Γερμανίας της ίδιας περιόδου αποτελεί ένα σχεδιαστικό αριστούργημα και ο χρωματικός συνδυασμός της δίνει το ισχνό πλεονέκτημα σε σχέση με την τοπ εμφάνιση της Mannschaft.

14. Club América, εντός έδρας (1994-96)

Μια μπλούζα που φέρνει στο νου τόσο τον πτηνάνθρωπο, διάσημο οπαδό της Εθνικής Κολομβίας, όσο και το καρναβάλι του Ρίο, είναι μια εμφάνιση που θα μπορούσε να αποτύχει άσχημα. Αλλά για μας η φιλοδοξία των πρωταρχικών χρωμάτων της φανέλας το κάνει πιο υπέροχο από τρελό. Το δε ηπειρωτικό σήμα του συλλόγου του Μέξικο Σίτι ολοκληρώνει τη φανέλα τέλεια.

13. Sampdoria, εντός έδρας (1991-92)

Οι φανέλες της Σαμπντόρια είναι πάντα εξαιρετικές αλλά η συγκεκριμένη -απ’ τη χρονιά που το θαύμα της Γένοβας υπερνίκησε οριακά τις δύο ομάδες του Μιλάνο και κατέκτησε τον τίτλο- αποτελεί το κομψό ιταλικό στυλ στο ζενίθ του. Φυσικά φορέθηκε καλύτερα από τα επιδέξιο «τρομερό δίδυμο» της επίθεσης – τους Gianluca Vialli και Roberto Mancini.

12. Tottenham, εντός έδρας (1985-87)

Μπράβο στη Hummel που σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να δουλέψει το γυρτό πίνστραιπ πάνω από ξαπλωτά V. Και μα τον Δία το κάνουν πολύ καλά! Αυτή η σούπερ στιλάτη προσπάθεια των Spurs από τα μέσα προς τα τέλη των 80ς ήταν αποτέλεσμα εξαιρετικής σχεδίασης είχε επιπλέον V στα μανίκια και είχε τακτοποιημένα όλα τα συστατικά της σε μια συμμαζεμένη περιοχή. Ο Ossie Ardiles δεν έδειχνε ποτέ πιο ωραίος.

11. Εθνική Μεξικό, εντός έδρας (1998)

Μια δόση τοπικής καλλιτεχνικής επιρροής πάντα βελτιώνει μια εμφάνιση και οι κατασκευαστές της Aba Sports εδώ διοχέτευσαν στη φανέλα τέτοιες εικόνες με τρόπο που κι ο Θεός των Αζτέκων Quetzalcoatl σίγουρα θα ενέκρινε – μεθώντας με χυμό αγάβης που έχει υποστεί ζύμωση και χορεύοντας ξέσαλα με την αδελφή του όπως φαίνεται ότι συνήθιζε.

10. Ascoli, εντός έδρας (1981-82)

Απλά υπέροχη. Απ’ τις κάθετες ρίγες σε στυλ διαγράμμισης γηπέδου Αμερικάνικου φούτμπολ έως το κομψό σήμα της χορηγού «Pop 84 Jeans» και το διακριτικό σήμα, οι “τρυποκάρυδοι” ξεπέρασαν την Juve στο δικό της στυλ μ’ αυτή την προσπάθεια.

9. Bastia, εντός έδρας (1978-79)

Καθόλου χορηγοί, μόνο μια γιγάντια εκδοχή του σήματος του συλλόγου της Κορσικής και το ακρωνύμιό της κυριαρχούν σ’ αυτή την απολαυστική Adidas.

8. Napoli, εντός έδρας (1990-91)

Η εμφάνιση που ακολούθησε την καλύτερη στιγμή της ιστορίας των Partonopei: το δεύτερο (και τελευταίο) και πρωτάθλημα, ο Diego στον τρελό του θρίαμβο και μια φανέλα NR με το λογότυπο της Mars που θα κάνει τους ρομαντικούς της Seria A να βουρκώσουν.

7. Saint Étienne, εντός έδρας (1980-81)

Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψει κανείς πόσο σέξι ήταν αυτή η φανέλα της Saint Étienne, που όμοιά της δεν είχε καμία άλλη ομάδα. Είναι τόσο γαλλική που θα μπορούσε να οδηγήσει σε… απιστίες. Το πράσινο νούμερο, γεμάτο με πολλά Super Tele (χορηγοί), έμοιαζε υπέροχο στην πλάτη των “Βασιλιάδων”, μιας ομάδας που είχε στις τάξεις της τους Jacques Santini και Michel Platini. Allez les Verts!

6. Εθνική Γαλλίας, εντός έδρας (1984)

Δεν ήταν ο PLatini ένα πολύ τυχερό αγόρι; Πριν εξελιχθεί σε μια φουσκωμένη μπάλα της ηγεσίας της UEFA, ο Γάλλος ήταν ένας από αυτούς που χάρισαν ονειρικές στιγμές στο γρασίδι. Αυτή ήταν μια φανέλα αντάξιά του: Ένα αριστούργημα των Bleus.

5. Εθνική Αγγλίας, τρίτη εμφάνιση (1990)

Μια φανέλα που δε θα έπρεπε να είναι στη λίστα: Τα διαμάντια που καλύπτει το ένα το άλλο θα μπορούσαν να προκαλούν ναυτία, όμως με κάποιον τρόπο, η φανέλα έκανε δουλειά. Ήταν σικάτη όταν τη φόρεσε ο τραγουδιστής των New Order, Barney Sumner στο “World In Motion” και περιέχει όλα τα θετικά vibes εκείνου το καλοκαιριού.

4. Lazio, εντός έδρας (1982-83)

Άλλο ένα εξαιρετικό δείγμα από την NR. Ο αετός του σήματος της LAzio (αν και ολίγον φασιστικός), δένει ευφάνταστα με τα υπόλοιπα στοιχεία και μετατρέπει μια φανέλα που διαφορετικά θα θύμιζε παιδικό ρουχαλάκι με το μωρουδίστικο γαλάζιο, σε κάτι εντυπωσιακό.

3. Εθνική Ολλανδίας, εντός έδρας (1976)

O Johan Cryuff είχε ως χορηγό την Puma κι έτσι η μία από τις τρεις γραμμές του θανάσιμου εχθρού, της Adidas, βγήκε από τη φανέλα της Εθνικής Ολλανδίας, κάνοντάς την ακόμη πιο cool. Ίσως η κορυφαία εμφάνιση των Oranje, φορεμένη από τον πιο αέρινο ποδοσφαιριστή όλων των εποχών.

2. Boca Juniors, εντός έδρας (1981)

Είναι δύσκολο να σκεφτεί κανείς τελειότερο μείγμα ενός μεγάλου ποδοσφαιρικού κλαμπ, ενός μεγάλου ποδοσφαιριστή και μιας μεγάλης φανέλας: Ο Maradona ήταν ακόμα αμούστακος με φουσκωτά μαλλιά όταν φόρεσε την πιο εντυπωσιακή φανέλα της Αργεντινής για μια σεζόν γεμάτη δόξα πριν μεταβεί στη Barcelona.

1. Εθνική Δανίας, εντός έδρας (1986)

Πολλοί από τους Σκανδιναβούς επιδρομείς που θα κέρδιζαν αργότερα το Euro ’92, βρέθηκαν στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Μεξικού, φορώντας την ωραιότερη φανέλα του τουρνουά. Φτιαγμένη από την δανέζικη εταιρία Hummel, που εδρεύει στο Aarhus, τα εντυπωσιακά σιρίτια και οι λεπτές ρίγες ταίριαξαν υπέροχα.

Πηγή: Four Four Two

Pin It on Pinterest

Shares
Share This