Πέντε χρόνια χωρίς τον Θανάση Γιαννακόπουλο

Στην επίσημη παρουσίαση είχε γίνει ένας… μικρός χαμός, με τον κόσμο του «τριφυλλιού» να δίνει δώρα στον «Ζοτς» και τους ηγέτες της μπασκετικής ομάδας να είναι χαρούμενοι, έχοντας ολοκληρώσει μια συμφωνία που έμελλε να αλλάξει τις ισορροπίες στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.

Ο Ομπράντοβιτς αποχαιρέτησε τον αγαπημένο του Θανάση με μεγάλη συγκίνηση την άνοιξη του 2019 και στα λόγια του αποτυπώνεται η σχέση που είχαν αναπτύξει οι δυο τους όλα αυτά τα χρόνια…

«Αν ζεις με έναν άνδρα ο οποίος σε βοήθησε με τα πάντα για 13 χρόνια, είναι δύσκολο να τον χάνεις. Χάσαμε και τα τρία αδέρφια. Είμαι πραγματικά λυπημένος. Τα συλληπητήριά μου σε όλη την οικογένεια, την κόρη του, την σύζυγό του και όλους όσους τον αγαπούν. Ήταν ένας σπουδαίος άνθρωπος. Με βοήθησε όλα τα χρόνια. Όχι μόνο εμένα, βοήθησε καθέναν που δούλεψε μαζί του. Πάντα θα βρίσκονται στην καρδιά μας. Και όλοι θα θυμούνται τι έκαναν για το μπάσκετ και τον Παναθηναϊκό», είχε δηλώσει πέρυσι ο «Ζοτς». 

Το… ξέσπασμά του παραμονές του τελικού στην Μπολόνια (2002)

Οι ιστορίες του «Τυφώνα» Γιαννακόπουλου με τους διαιτητές θα μπορούσαν να γεμίσουν ένα βιβλίο. Όπως πάντα, βέβαια, το ενδιαφέρον βρίσκεται στην λεπτομέρεια, στις στιγμές, τις ατάκες και τις σκέψεις, που δεν φαίνονται σε πρώτο πλάνο. 

Απόσπασμα από το blog του Άρη Λαούδη με τίτλο: «Άκου Θανασάρα μου…»:

«Ηταν 2002 στη Μπολόνια, παραμονές του τελικού με την Κίντερ. Ο Παναθηναϊκός επιστρέφει στο ξενοδοχείο, μετά την επίσκεψη στην εκκλησία και ο Θανάσης στήνει ένα παρεάκι στο λόμπι, λίγα μέτρα πιο δίπλα από το μπαρ όπου βρισκόταν με τους φίλους του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. «Λοιπόν, αύριο το πρωί έχει συνέντευξη Τύπου ο Πορτέλα. Θα πάω και θα του τα πω ένα χεράκι για τα λεφτά που μας χρωστά. Να πάω;» ρωτά τους συνομιλητές του, περιμένοντας να ακούσει το μεγάλο «ναι» που θα του επιβεβαιώσει το σωστό της σκέψης του.

«Μα πρόεδρε παίζουμε τελικό την ίδια μέρα. Πού ξέρεις τι θα γίνει με τη διαιτησία λίγες ώρες αργότερα» απαντούν οι συνομιλητές του. Ακολουθεί ο ίδιος διάλογος με τον Τάσο Στεφάνου, ο ίδιος διάλογος στις 3 το πρωί με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς και το βράδυ κλείνει με τον Θανάση να αποφασίζει πως η ευθεία επίθεση ανήμερα του τελικού δεν ήταν η καλύτερη ιδέα. Στις 11 το πρωί, ο «τυφώνας» και τα αδέλφια του βρίσκονταν ήδη στο ξενοδοχείο όπου διεξάγονταν η συνέντευξη Τύπου της Ευρωλίγκας και τα όσα ακολούθησαν είναι λίγο – πολύ γνωστά. Αυτό που δεν είναι γνωστό είναι η εξήγηση του Θανάση στους συνομιλητές του, όταν τον ρώτησαν ποιος του άλλαξε γνώμη από τις 3 το πρωί και μέχρι τις 11. «Είπα πως δεν θα πάω και δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Μόλις είπα ότι θα πάω, κοιμήθηκα σαν πουλάκι» ήταν η αποστομωτική απάντησή του».

«Είμαστε σίγουροι, πάρε τον Σάρας» (2007)

Κατά καιρούς οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι ολοκλήρωσαν τεράστια deals και έφεραν παίκτες από το πάνω – πάνω ράφι στην Αθήνα, για λογαριασμό των μετέπειτα έξι φορές πρωταθλητών Ευρώπης. Μία από αυτές τις φορές ήταν και το 2007, στην υπογραφή του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους. 

Τον Θανάση δεν τον ενδιέφεραν τα πώς, τα γιατί, τα ποσά και τα… ψιλά γράμματα. Ήθελε απλά να δει άλλον έναν «παικταρά» στην ομάδα του. Γι’ αυτό και είχε ξεκαθαρίσει στον Μάνο Παπαδόπουλο να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του, για να φέρει τον «Σάρας» στην Ελλάδα.

Ο Παπαδόπουλος μιλώντας στο «Face2Face» της WEB TV του SDNA με τον Βασίλη Βέργη είχε αναφερθεί σε εκείνη την ιστορία και στο πώς ο Παναθηναϊκός έντυσε στα πράσινα τον Λιθουανό γκαρντ χρησιμοποιώντας την «τρέλα» του Θανάση, λέγοντας:

«Θα πω μια λεπτομέρεια για την μεταγραφή του. Όταν πήρα το πρώτο τηλέφωνο στον ατζέντη του για να του πω ότι ενδιαφερόμαστε για τον Σάρας, μου είπε: “Κάνεις πλάκα; Έχετε τον Διαμαντίδη και τον Σπανούλη. Μου λες ότι ενδιαφέρεστε και για τον Σάρας; Με δουλεύεις, θες να δεις αν θα πάει στον Ολυμπιακό ή να χαλάσεις την μεταγραφή”. Του λέω: “Όχι είναι σοβαρό. Θέλουμε να πάρουμε τον Σάρας”. 

Και οι δύο Γιαννακόπουλοι έπαιξαν ρόλο σε αυτή την μεταγραφή, όπως και η “τρέλα” του Θανάση. Μου λέει ο ατζέντης του: “Κλείσε θα σε πάρω σε λίγο”. Με παίρνει και μου λέει: “Κοίταξε, ο Σάρας θέλει να έρθει. Δεν υπάρχει άλλη ομάδα”. Η πιθανότητα ήταν η Μπαρτσελόνα, είχε εκεί σπίτι, η τότε γυναίκα του λάτρευε τη Βαρκελώνη. “Δεν υπάρχει Ολυμπιακός, δεν θέλει, αυτό είναι τελειωμένο. Δεν θέλει για προσωπικούς λόγους”, μου είπε ο ατζέντης. Όσα γράφονταν τότε δεν είχαν σχέση με την πραγματικότητα, όπως και τώρα γράφονται κάποια τέτοια. Παρασύρονται οι δημοσιογράφοι και γράφουν πράγματα, παρασυρόμαστε και οι παράγοντες και τα πιστεύουμε. “Θέλει να έρθει στον Παναθηναϊκό, θέλει να παίξει για τον Ομπράντοβιτς, θέλει να είναι δίπλα στον Διαμαντίδη”. Εκεί φάνηκε και η επιλογή του. 

Πήρα τηλέφωνο τον κύριο Θανάση και του είπα πως έχουμε να κάνουμε με μια πανάκριβη μεταγραφή. Βέβαια, τα λεφτά δεν έπαιζαν και τόσο μεγάλο ρόλο για εμάς τότε. Τους ρώτησα αν είναι σίγουροι. Δεν θέλω να πω τι ακριβώς μου είπε, ήταν… υβριστικό. “Εδώ είμαστε με τον κ. Παύλο, ναι, θα τον πάρεις”, μου είπε».

Το… πράσινο αίμα και το μπλοκάκι επιταγών για την νίκη στο ντέρμπι (2008)

Το όνομα των Γιαννακόπουλων συνδέθηκε με τις τρομερές επιτυχίες στο μπάσκετ και τα έξι ευρωπαϊκά αστέρια. Ωστόσο, οι αείμνηστοι Παύλος και Θανάσης βοηθούσαν την ομάδα σε όποιο τμήμα παρουσιαζόταν ανάγκη. Μάλιστα, ο «Τυφώνας» ήταν ο… στυλοβάτης του Ερασιτέχνη. 

Μια άλλη εμβληματική μορφή της σύγχρονης ιστορίας του Παναθηναϊκού, ο Σωτήρης Πανταλέων, είχε εξιστορήσει μέσα από το sdna.gr μια ανέκδοτη ιστορία για τον «ζεστό άνθρωπο», Θανάση Γιαννακόπουλο. 

«Έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια, αλλά λέω αυτή την άγνωστη ιστορία για να δείξω τι εστί Θανάσης Γιαννακόπουλος και για να αντιληφθούν όλοι ότι το αίμα του ήταν πράσινο. Παίζαμε λοιπόν ένα παιχνίδι την πρώτη αγωνιστική της σεζον 2008-09 απέναντι στον Ολυμπιακό στου Ρέντη.

Σε αυτό το παιχνίδι ήμασταν καλύτεροι και κερδίσαμε καθαρά. Η νίκη βέβαια, αυτή δεν σήμαινε κάτι βαθμολογικά, ήταν μόλις η πρώτη αγωνιστική της κανονικής περιόδου, τη χαρήκαμε, αλλά πιο πολύ από όλους μας, ήταν πανευτυχής ο Θανάσης Γιαννακόπουλος κι αυτό ήταν κάτι που θα το καταλαβαίναμε στη συνέχεια. Πριν από το παιχνίδι δεν μας είχε πει κάτι, όμως όλοι γνωρίζαμε τη σημασία του να κερδίζεις τον μεγάλο αντίπαλο. Την επόμενη μέρα λοιπόν πήγα σε κάποια εγκαίνια του PAO Shop στην Ερυθραία. Ήταν πολλοί αθλητές εκεί και φυσικά βρισκόταν και ο Θανάσης Γιαννακόπουλος.

Με φώναξε κοντά του, με αγκάλιασε και μου είπε κάτι, το οποίο έπρεπε να μεταφέρω στην ομάδα: “Θέλω να τους δώσεις κάτι για τη χθεσινή νίκη”, μου είπε. Στη συνέχεια βγάζει ένα μπλοκάκι επιταγών, υπογράφει την επιταγή και μου το δίνει. Εγώ φαντάστηκα ότι θα μας έχει δώσει πριμ ύψους 5-10.000 ευρώ, μιας και το ματς δεν είχε ιδιαίτερη βαθμολογική σημασία. Τον ευχαρίστησα αλλά εκείνη την ώρα δεν κάθισα να δω το ποσό.

Όταν πήγα να φύγω, ανοίγω τον φάκελο και βλέπω ότι η επιταγή γράφει πάνω το ποσό των 50.000 ευρώ! Για νίκη στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος… Πήγα πάλι λοιπόν, στον Θανάση Γιαννακοπουλο και τον ρώτησα, για να σιγουρευτώ, μήπως έχει κάνει κάποιο λάθος. Εκείνος μου απάντησε χαρακτηριστικά: “Όχι αγόρι μου σωστά το έγραψα, ένα δωράκι είναι για τη χαρά που μου δώσατε”. Αλλά αυτός ήταν ο Θανάσης. Ένας μεγάλος Παναθηναϊκός, ένας ακόμα πιο μεγάλος άνθρωπος, που θα θυμόμαστε πάντα με νοσταλγία και μεγάλη αγάπη. Είμαστε τυχεροί που ζήσαμε στην εποχή του Θανάση και Παύλου Γιαννακόπουλου», είχε πει ο Πανταλέων. 

«Άσε με Παύλο, το πήρα το Κύπελλο» (2009)

Ο τελικός του Final Four το 2009 στο Βερολίνο συνδυάστηκε από ένα φανταστικό πρώτο ημίχρονο μίας εκ των πληρέστερων ομάδων μπάσκετ, που έχουν εμφανιστεί στη Γηραιά Ήπειρο και από ένα δεύτερο μισό με ρεσιτάλ κακής διαιτησίας και… περίεργων σφυριγμάτων από τον Αρτεάγκα. Ο Θανάσης Γιαννακόπουλος ήταν έξαλλος με τις αποφάσεις των ρέφερι και δεν έκρυψε τον θυμό του. 

Λίγες ώρες μετά, στο ξενοδοχείο της ομάδας, παρέα με την 5η Euroleague του Παναθηναϊκού, ο αδελφός του, Παύλος, τον πήρε τηλέφωνο και του έκανε παρατήρηση, για τη συμπεριφορά του στον τελικό. Ο Θανάσης του απάντησε σαν παιδί, με αθώο και αυθόρμητο τρόπο: «Καλά, καλά Παύλο, εγώ πήρα το Κύπελλο, κι άσε με τώρα».

Όλοι όσοι τον γνώριζαν έλεγαν πως φερόταν σαν παιδί, γελούσε σαν παιδί, πανηγύριζε σαν παιδί, αντιδρούσε σαν παιδί. Η αυθεντικότητά του τον έβαλε στην… καρδιά κάθε φίλου των «πρασίνων».

«Σας μιλάει ο Θανάσης, ο δικός σας. – Είμαι εδώ, με την οικογένειά μου και σας δίνω μια υπόσχεση…» (2013)

Όλα τα χρόνια που ο ίδιος βρισκόταν στην «πρώτη γραμμή» του Παναθηναϊκού, ο σεβασμός του για τον αντίπαλο ήταν δεδομένος. Το 2013, όμως, θέλησε να ρίξει τα… βέλη του, προς τους αδελφούς Αγγελόπουλους, για το «πικάρισμά» τους. Τα λόγια του είχαν ξεσηκώσει το ΟΑΚΑ, σε μια ομιλία που κάθε φίλος του Παναθηναϊκού γνωρίζει και θυμάται καλά μέχρι και σήμερα. «Σας μιλάει ο Θανάσης, ο δικός σας»…

Για την ακρίβεια, είχε πάρει το μικρόφωνο και είχε πει από το κέντρο του παρκέ στο ΟΑΚΑ: «Φίλοι μου καλοί και αγαπημένοι. Σας μιλάει ο Θανάσης, ο δικός σας. Πάνω από όλα θα ήθελα να πω ένα μεγάλο μπράβο, ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους εσάς, που ήρθατε σήμερα στη γιορτή μας. Αυτή η γιορτή είναι δική σας γιορτή, γιατί ολόκληρο το χρόνο σταθήκατε κοντά στην ομάδα». Τα μούτια του βουρκώνουν και το γήπεδο… σείεται: «Είναι τρελός ο πρόεδρος», φωνάζουν όλοι. 

Εκείνος βρίσκει τη ψυχική ηρεμία, την εσωτερική δύναμη και συνεχίζει: «Πρέπει πάνω από όλα να συγχαρώ τον προπονητή, τον κύριο Αργύρη, τους παίκτες έναν – έναν. Μα πάνω από όλα θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κύριο Τσαρτσαρή, που για δέκα ολόκληρα χρόνια βοήθησε όσο μπορούσε. Του πρέπει ένα μεγάλο μπράβο και ένα μεγάλο ευχαριστώ για ό,τι έδωσε στον Παναθηναϊκό μας». 

Όμως, δεν είχε τελειώσει ακόμα… «Τώρα θέλω σας παρακαλώ να κάνετε ησυχία, για να ακούσετε και κάποιο ευτράπελο, που το κρατούσα για έναν ολόκληρο χρόνο. Πέρυσι τέτοιο καιρό ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος ζητούσε και τραγουδούσε: “Πού ‘σαι Θανάση; Πού ‘σαι Θανάση;”. Εγώ του απαντάω σήμερα και του λέω ότι είμαι εδώ, με την οικογένειά μου, με όλους τους Γιαννακόπουλους. Και σας δίνω μια υπόσχεση. Ευκαιρία είναι να δώσω μια υπόσχεση, εγώ και όλη η οικογένειά μου. Ο Παναθηναϊκός θα είναι τουλάχιστον για άλλα δέκα χρόνια. Ο Παναγιώτης πού θα είναι;».

Ήταν τέτοια η επαφή του με τον κόσμο, τέτοια η αμεσότητά του και το γνήσιο στοιχείο του χαρακτήρα του, που λίγα λεπτά ομιλίας του αρκούσαν για να ξεσηκώσουν ένα γεμάτο ΟΑΚΑ. Ακολούθησε ένα standing ovation, ένα χειροκρότημα που έμοιαζε με… πανηγυρισμό σε buzzer beater καλάθι. 

«Όταν πεθάνω, να με θάψετε με τη σημαία του Παναθηναϊκού» (2015)

Τον Σεπτέμβριο του 2015, στο πλαίσιο της εκδήλωσης του Παναθηναϊκού με τίτλο «Honouring Our Legacy», όταν οι «πράσινοι» τίμησαν τις προσωπικότητες που τους έφεραν στην κορυφή της Euroleague, ο Θανάσης είχε πάρει ξανά το μικρόφωνο. Για άλλη μια φορά ήταν συγκινημένος, η φωνή του έτρεμε.

Οι λέξεις που βγήκαν από το στόμα του έφεραν δάκρυα συγκίνησης σε ολόκληρο το ΟΑΚΑ, αλλά και σε κάθε φίλο του «τριφυλλιού», που έβλεπε τον αγώνα ή βλέπει μέχρι και σήμερα το παρακάτω βίντεο…

«Φίλοι μου αγαπημένοι σας ευχαριστώ για τη σημερινή σας παρουσία και επίσης γιατί ακολουθείτε την παναθηναϊκή ιδέα. Θέλω σας παρακαλώ να με ακούσετε με λίγη ησυχία. Θέλω να κάνω μια παραίνεση και μια παράκληση. Όταν πεθάνω να με θάψετε με τη σημαία του Παναθηναϊκού», είπε προτού αφήσει το μικρόφωνο, έτοιμος να ξεσπάσει σε λυγμούς.

Το φιλί στον Βασίλη Σπανούλη (2018)

Ο σεβασμός προς τον αντίπαλο ήταν κάτι που πάντα επεδίωκε και εξέφραζε. Στην περίπτωση του Βασίλη Σπανούλη, τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να είναι αλλιώς. Άλλωστε, λέγεται πως οι δυο τους είχαν μια ξεχωριστή σχέση. 

Το 2018, στον πέμπτο τελικό της Basket League, ο «Kill Bill» κινήθηκε προς τα courtseats και έπεσε στην αγκαλιά του Θανάση, τον οποίον φίλησε στοργικά. Ο ασπασμός και η αγκαλιά τους ήταν ένα από τα πιο όμορφα στιγμιότυπα της σεζόν, σε μια σκηνή που έμεινε ανεξίτηλη στην μνήμη όλων. 

Αν η λέξη «σεβασμός» αποτυπωνόταν σε μια εικόνα, πιθανότατα θα ήταν στο παρακάτω «κλικ»…

Πάθος, ήθος και αγάπη για τον Παναθηναϊκό (1931-2019)

Το πάθος του Θανάση για τον Παναθηναϊκό δεν είχε όρια. Ήταν το «μικρόβιό» του, η αδυναμία του, η καψούρα του. Ξυπνούσε και κοιμόταν, σκεπτόμενος το «τριφύλλι». Το χειμώνα στην Κηφισιά, τα καλοκαίρια στο σπίτι στη Βουλιαγμένη. Κάθε μέρα, όλη μέρα. Οι Γιαννακόπουλοι ζούσαν ο ένας για τον άλλον και όλοι μαζί για τον Παναθηναϊκό. 

«Μέσα σε ένα χρόνο έφυγαν όλοι. Πραγματικά ήταν μία πολύ δεμένη οικογένεια και τα τρία αδέρφια. Δεν μπορεί να σας πάει το μυαλό. Ο ένας ζούσε για τον άλλο και όλοι μαζί για τον Παναθηναϊκό. Θα αργήσουν να βγουν τέτοιοι παράγοντες», είχε τονίσει. 

Ο Μάνος Παπαδόπουλος έβαλε το… τρίπτυχο που τους αντικατόπτριζε πλήρως: «Το πάθος, η αγάπη για τον Παναθηναϊκό και φυσικά κάτι που θέλω να τονίσω, το ήθος. Αυτά τα τρία». 

Ο Θανάσης Γιαννακόπουλος δεν ήταν απλά ένας ιστορικός παράγοντας για τον Παναθηναϊκό και τον ελληνικό αθλητισμό. Ήταν ένας άνθρωπος που ζούσε για να κάνει χαρούμενους τους άλλους. 

«Ατόφιος, μάγκας, ο πιο ρομαντικός. Θανάσης Γιαννακόπουλος Παναθηναϊκός», φώναζαν οι οπαδοί των «πρασίνων» πέρυσι στο κλειστό των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων. Το σύνθημα για τον Θανάση που λύγισε και τους πιο σκληρούς.

Αυτός ήταν ο «Τυφώνας»: Ο άνθρωπος που ζούσε για να κάνει χαρούμενους τους άλλους…

Πηγή: Sport DNA