Επιλογή Σελίδας

Επιμέλεια, Κώστας Τόπας

Ο Ρομπέρτο Φιρμίνο Μπαρμπόσα Ντε Ολιβέιρα γεννήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 1991 στην πόλη Μασεϊο της Βραζιλίας. Σε μία φτωχή γειτονιά, ανάμεσα σε μία μολυσμένη λίμνη από απόβλητα και μία από τις ισχυρότερες φαβέλες της χώρας.

Η βία ήταν ένα συχνό φαινόμενο που συναντούσε κανείς σε αυτή τη γειτονιά. Οι γονείς του Μπόμπι ήταν υπερπροστατευτικοί και ιδιαίτερα η μητέρα του, η οποία δεν τον άφηνε να βγει μετά το μεσημέρι από το σπίτι για να παίξει με τα υπόλοιπα παιδιά. Οι δρόμοι ήταν επικίνδυνοι.

Εβλεπε από τον παράθυρο του δωματίου τους υπόλοιπους φίλους του να παίζουν μπάλα και τρελαινόταν στην ιδέα ότι θα μπορούσε να ήταν κι αυτός εκεί μαζί τους. Ετσι ένα απόγευμα πήδηξε από το παράθυρο και χτύπησε στο πόδι, με αποτέλεσμα να χρειαστεί να κάνει ράμματα.

Του επιτρεπόταν μόνο να βγαίνει για να βοηθάει τον πατέρα του στη δουλειά, ο οποίος πουλούσε στους δρόμους της γειτονιάς φιάλες νερού. Ωστόσο δεν ήταν το επάγγελμα που ξετρέλανε τον Μπόμπι, καθώς είχε μεγάλη τρέλα να γίνει ένας σταρ του ποδοσφαίρου.

Οι συζητήσεις που είχε με τους φίλους του ήταν αποκλειστικά για την στρογγυλή θεά. Κάθε φορά που μία μπάλα σκιζόταν ή τρυπούσε, ο Μπόμπι έπαιρνε ένα πορτοκάλι και έκανε κόλπα.

Το όνειρο του ήταν να καταφέρει σε κάποιο σημείο της ζωής του να γίνει επαγγελματίας. Ωστόσο, οι συνθήκες οι οποίες επικρατούσαν στην περιοχή του δεν βοηθούσαν ιδιαίτερα.

Ολοι μιλούσαν για την ταπεινότητα του Βραζιλιάνου αλλά και της οικογένειας του. Πως από τα χαμηλά κατάφερε να πετύχει τον σκοπό του και να ξεφύγει από τις φτωχογειτονιές της Βραζιλίας.

Ακόμα και τώρα εν έτει 2020, ο Φιρμίνο δεν ξεχνάει τις ρίζες του. Βοήθησε τη γιαγιά του φίλου του να αγοράσει αναπηρικό καροτσάκι. Μία αξιέπαινη κίνηση από τον Βραζιλιάνο καθώς αν ήταν στη θέση του άλλοι, θα έριχναν μαύρη πέτρα πίσω τους.

«Το όνειρο του ήταν να πάρει τη μητέρα, τον πατέρα και την αδερφή του μακριά από εδώ. Ηθελε να ζούνε ευτυχισμένοι σε ένα ασφαλές περιβάλλον», λέει χαρακτηριστικά ο παιδικός του φίλος, Μπρούνο.

Τα αγαπημένα του ινδάλματα ήταν ο Ροναλντίνιο και ο Ρονάλντο. Δεν σταματούσε να τους παρακολουθεί στην τηλεόραση, θέλοντας μια μέρα να τους φτάσει. 

Δεν ήταν από τα παιδιά που δεν τους ενδιέφερε το σχολείο. Στην είσοδο της τάξης του, υπήρχε μια ταμπέλα η οποία έγραφε: «Να ξεκινάς με αυτά που είναι απαραίτητα, μετά να πετυχαίνεις αυτό που είναι πιθανό και ξαφνικά θα βρεθείς να κάνεις το ακατόρθωτο».

Ο δάσκαλος του, Ταρκίσιο Ζεσούς είχε δημιουργήσει μία ποδοσφαιρική ομάδα για να εκπροσωπήσει το σχολείο ωστόσο δεν περίμενε ποτέ του πως ένας μαθητής του θα αγωνιζόταν με το εθνόσημο στο στήθος λίγα χρόνια μετά.

«Ένας λόγος που δημιούργησα αυτή την ομάδα, ήταν επειδή όταν γύρισα μια μέρα από τις καλοκαιρινές μου διακοπές, έμαθα ότι τρεις μαθητές έχασαν τη ζωή τους. Υπάρχει βία στις γειτονιές και αυτό το περιστατικό με πλήγωσε αφάνταστα.

Ετσι είπα πως πρέπει να δείξουμε και μια άλλη πλευρά αυτής της πόλης. Την χαρά του ποδοσφαίρου, ώστε να ξεχαστούν από αυτή τη μιζέρια», τονίζει χαρακτηριστικά ο δάσκαλος του Μπόμπι Φιρμίνο, Αρι Σαντιάγκο.

Μέσα από αυτή την ομάδα ο Βραζιλιάνος πλέον σταρ κατάφερε να ξεδιπλώσει το ταλέντο του και στα 14 του χρόνια να αναγνωριστεί ως ο καλύτερος ποδοσφαιριστής του σχολείου.

Οι γονείς του βλέποντας το ταλέντο και την χάρη που είχε του άνοιξαν τα φτερά για να κάνει αυτό που τόσο πολύ ήθελε.

«Αφήστε τον να φύγει. Γεννήθηκε με ταλέντο. Η επιτυχία του θα είναι μια τεράστια ευκαιρία για εμάς να ξεφύγουμε από τον τρόμο και την μιζέρια». Αυτά ήταν τα λόγια που άκουγαν συνεχώς οι γονείς του από τους γείτονες.

Το πρώτο το συμβόλαιο με ομάδα ήταν με την τοπική ομάδα Κλούμπε ντε Ρεγκάτας Μπραζίλ.

Οι συμπαίκτες του είχαν ενθουσιαστεί με τον τρόπο παιχνιδιού του, ωστόσο αρκετοί είχαν και μερικά… παράπονα.

«Ηταν πολύ ήσυχος και καλό παιδί. Αλλά πάντα όταν παίζαμε ζητούσε συνέχεια την μπάλα. Λες και του είχε κάνει μάγια. Πάντα χαμογελούσε όταν ζήταγε την μπάλα και έτσι δεν μπορούσα να του αντισταθώ».

Στα 16 του ήδη αρκετές ομάδες είχαν εκφράσει το ενδιαφέρον τους για την απόκτηση του Βραζιλιάνου. Μία από αυτές ήταν και η Τομπένσε Φουτεμπόλ Κλούμπε.

Εκεί στην πρώτη του ματς του πήρε μόνο 30 λεπτά για να αποδείξει σε όλους πως το μέλλον είναι δικό του. Δεν έκανε τίποτα λάθος. Τα τεχνικά χαρακτηριστικά αλλά και τα δύο γκολ τα οποία σημείωσε με ανάποδο ψαλιδάκι τους άφησαν όλους με το στόμα ανοιχτό.

Το 2009 πριν παίξει για την πρώτη ομάδα της Φιγκεϊρένσε, κλήθηκε για δοκιμαστικά στην Μαρσέιγ. Αλλά το ταξίδι του στην Γαλλία δεν ήταν και τόσο ευχάριστο. Από τη Βραζιλία για να ταξιδέψει στη Μασσαλία, θα έπρεπε να κάνει μια στάση στην Ισπανία για να αλλάξει πτήση.

Εκεί συνέβη κάτι απρόοπτο για τον Βραζιλιάνο, καθώς οι Αρχές τον κατηγόρησαν πως εισήλθε στη χώρα χωρίς τα απαραίτητα έγγραφα. Ετσι έπρεπε να επιστρέψει πίσω και το ευρωπαϊκό όνειρο για ποδόσφαιρο προς το παρόν είχε λάβει τέλος.

Τρεις εβδομάδες μετά τα 18α γενέθλια του ο Φιρμίνο έκανε το επαγγελματικό του ντεμπούτο με την πρώτη ομάδα της Φιγκεϊρένσε.

Λίγους μήνες αργότερα ανακηρύχθηκε ως ο σπουδαιότερος νέος της κατηγορίας, βοηθώντας την ομάδα του ανέβει στα μεγάλα σαλόνια του πρωταθλήματος.

Το 2010 ευρωπαϊκές ομάδες καραδοκούσαν για την απόκτηση του. Τελικά την μάχη την κέρδισε η Χοφενχάιμ, δίνοντας 4 εκατομμύρια ευρώ για την μεταγραφή του.

Με το γερμανικό σύλλογο κατέγραψε 153 εμφανίσεις, πετυχαίνοντας 49 γκολ και 36 ασίστ. Τον Ιούλιο του 2015, η Λίβερπουλ κατέθεσε πρόταση 35 εκατομμυρίων ευρώ για να τον φέρει στο Νησί και να τον ντύσει στα κόκκινα.

Το παιδί με το αστραφτερό χαμόγελο έχει γράψει τη δική του ιστορία. Δεν έχει ξεχάσει από που προήλθε. Το 2018 επισκέφθηκε το χωριό του στη Βραζιλία, δωρίζοντας τρόφιμα στις οικογένειες που τα είχαν ανάγκη και διάφορα παιχνίδια για τα μικρά παιδιά. Μοίρασε χρήματα για την αγορά ιατρικού εξοπλισμού στα νοσοκομεία και πρώτες ύλες στα εστιατόρια.

Κανείς δεν έχει ξεχάσει τα όσα έχει κάνει για την γειτονιά και τους συνανθρώπους του ο Μπό​μπι Φιρμίνο. Ολοι μιλάνε συγκινημένοι για τη συνεισφορά του ακόμα και σήμερα.

Ο Μπόμπι παρά τη δόξα που έχει γνωρίσει τα τελευταία χρόνια, παραμένει ένας ταπεινός άνθρωπος του ποδοσφαίρου.

Πηγή: Gazzetta

Pin It on Pinterest

Shares
Share This