Του Βασιλη Σκουντή
Πού να το φανταζόταν ο Βασίλης Κικίλιας σαν σήμερα το 2001 τι του ‘μελλε να πάθει μετά από 19 χρόνια!
Τότε ο νυν Υπουργός Υγείας, που σηκώνει τον σταυρό του μαρτυρΙΟΥ και όπως μου έλεγε πριν από λίγη ώρα «έχω να κοιμηθώ κανονικά εδώ και τρεις μήνες» βρισκόταν και πάλι σε διατεταγμένη υπηρεσία…
Απλώς εκείνο το βράδυ δεν κυνηγούσε τον κορονοϊό, αλλά είχε πάρει στο κατόπι τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα!
Για τον «Κίκι», ο οποίος σε δυο εβδομάδες, φορώντας γάντια και μάσκα το δίχως άλλο, θα σβήσει 46 κεράκια στην τούρτα των γενεθλίων του, ο χρόνος έχει παγώσει και οι δείκτες του ρολογιού μένουν σταματημένοι στην προτελευταία φάση του τελικού του Final 4 του Κυπέλλου Ελλάδος, στις 29 Απριλίου του 2001…
ΑΕΚ-Παναθηναϊκός, déjà vu από τον τελικό της προηγούμενης χρονιάς στο νεότευκτο «παλατάκι» της Πυλαίας…
Στις 2 Απριλίου του 2000 η «Βασίλισσα», η οποία μετά από εννέα βράδια έμελλε να κατακτήσει και το Κύπελλο Σαπόρτα στον τελικό με την Κίντερ Μπολόνια στη Λωζάνη) είχε νικήσει τον Παναθηναϊκό (ο οποίος στο καπάκι θα στεφόταν πρωταθλητής Ευρώπης και Ελλάδος στο ίδιο γήπεδο) με 59-57. Ένα το κρατούμενο…
Έναν χρόνο και 27 ημέρες αργότερα οι δυο τους βρέθηκαν πάλι ενώπιος ενωπίω σε έναν από τους πιο συναρπαστικούς τελικούς στα χρονικά του θεσμού…
Σαν σήμερα, 29 Απριλίου του 2001 στο ΟΑΚΑ, ΑΕΚ-Παναθηναϊκός 66-64, ένας τίτλος που κρίθηκε με το εφεξής καλούμενο «τάκλιν του Κικίλια στον Μποντίρογκα»!
Έχουν περάσει χρόνια και ζαμάνια από εκείνο το βράδυ, ο Κικίλιας ξημεροβραδιάζεται στο υπουργικό γραφείο του στην οδό Αριστοτέλους 17, είναι βουτηγμένος μέχρι τον λαιμό στα πρωτόκολλα της πανδημίας, αλλά, διάβολε, οι παλιές αγάπες δεν ξεχνιούνται…
«Αν το θυμάμαι λέει; Εννοείται, άλλωστε από το πρωί διάφοροι φίλοι και παλιοί συμπαίκτες μου το υπενθυμίζουν με μηνύματα και βιντεάκια» υπερθεματίζει και θυμάται όλη την εξέλιξη της φάσης, αλλά και τα επιγενόμενα της…
Εδώ χρειάζεται να ανοίξω μια παρένθεση για να υπενθυμίσω ότι η ΑΕΚ ανέκαμψε από το -8, προηγήθηκε με διαφορά 14 πόντων και είδε τον Παναθηναϊκό να μειώνει σε 65-64.
Μετά τις 2/2 βολές του Φραγκίσκου Αλβέρτη, 23’’ πριν από τη λήξη ο Μιχάλης Κακιούζης δέχθηκε το φάουλ του Μίχαελ Κοχ, αστόχησε στην πρώτη βολή και έβαλε τη δεύτερη γράφοντας το 66-64 που έμελλε να είναι το τελικό σκορ.
Εδώ, με το συμπάθιο κιόλας, ανοίγω μια παρένθεση στην παρένθεση!
Στα 51’’ κι ενώ ο Παναθηναϊκός έχει επιστρέψει, με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς να παίζει με έναν πλέι μέικερ και τέσσερις φόργουορντ, ο Μποντίρογκα εισδύσει στη ρακέτα και ο Κικίλιας τον σταματάει με… τρικλοποδιά! «Ήταν σε προφανή θέση για γκολ, πέναλτι και κόκκινη κάρτα» λένε χαριτολογώντας οι σχολιαστές του ΑΝΤ1, ενώ μέσα στην τσατίλα του ο Ντέκι είναι έτοιμος να ορμήσει στον Βασίλη και μπαίνει στη μέση για να τον συγκρατήσει ο διαιτητής Νίκος Πιτσίλκας!
Πάει αυτό…
Μετά τις βολές του Κακιούζη και πριν από την τελευταία κατοχή του Παναθηναϊκού, ο Ντούσαν Ιβκοβιτς καλεί τάιμ άουτ και η εντολή του είναι σαφής: «Δεν θέλω βοήθειες και double team. Ο καθένας θα μαρκάρει τον παίκτη του και ο Κικίλιας τον Μποντίρογκα»…
Οι παίκτες κοιτάζονταν μεταξύ τους. «Περιμέναμε να μας πει να κάνουμε παγίδα και γι’ αυτό εκπλαγήκαμε. Μέχρι τότε σε όλο το ματς τον αντιμετωπίζαμε με double team » μου είπε σήμερα ο Κικίλιας, ο οποίος άλλο που δεν ήθελε!
Με την επανέναρξη του αγώνα ο Μποντίρογκα πήρε την μπάλα για να εκδηλώσει ολομόναχος μια επίθεση σαν εκείνη της 6ης Μαΐου του 1998 στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, όπου ο Πέτζα Στογιάκοβιτς δεν την έδωσε ούτε από το δεξί στο αριστερό του και με τρίποντο στην εκπνοή έριξε στο κανναβάτσο τον Ολυμπιακό (του Ιβκοβιτς) και έστειλε τον ΠΑΟΚ σούμπιτο στους τελικούς του πρωταθλήματος.
Για εκεί πήγαινε η δουλειά, ήταν φως φανάρι. «Δεν πίστευα ότι ο Μποντίρογκα θα σουτάρει τρίποντο, αλλά δεν ήμουν κιόλας σίγουρος. Πιστεύω πως ούτε αυτός ήξερε τι ήθελε να κάνει, θα το αποφάσιζε πάνω στην κίνηση του. Τον κυνήγησα έξω από τη ρακέτα και θυμάμαι ότι έκανε μερικά ζιγκ ζαγκ αριστερά και δεξιά και όταν μπήκε στη ρακέτα και προσπάθησε να ρολάρει ή να με ποστάρει, έβαλα σωστά το σώμα μου, μπερδεύτηκε και έκανε βήματα. Ήμουν πολύ προσεκτικός για να μην του κάνω φάουλ, επειδή επρόκειτο για ένα χαρισματικό και συνάμα πανούργο παίκτη που ήξερε να τα εκμαιεύει ακόμη και με ένα απλό άγγιγμα» εξιστορεί ο Κικίλιας τη φάση που έμελλε να γίνει το εξώφυλλο της καριέρας του στο μπάσκετ.
Την προηγούμενη χρονιά ο Παναθηναϊκός είχε βρεθεί στην ίδια δυσάρεστη θέση χάνοντας την τελευταία ευκαιρία του, με τη… ζεϊμπεκιά του Νάντο Τζεντίλε και έμελλε η ιστορία να επαναληφθεί με τα βήματα του Μποντιρόγκα.
«Πραγματικά, όταν πήρα την μπάλα στην τελευταία επίθεση, δεν είχα αποφασίσει πως θα τελειώσω τη φάση. Θα εξαρτιόταν από την πίεση που θα δεχόμουν, από τους διαδρόμους, από το τι θα μου έδινε η άμυνα της ΑΕΚ,μ από τα σκριν των συμπαικτών μου» είχε πει τότε ο Σέρβος φόργουορντ. Και συνέχισε: «Θα δοκίμαζα ένα τρίποντο για να νικήσουμε, αλλά ο Κικίλιας με πίεσε από ψηλά και τελικά αποφάσισα να κάνω μπάσιμο και να πάω για το λέι απ. Τότε έβαλε τα πόδια του στην πρώτη κίνηση μου και νομίζω ότι με έσπρωξε και γι αυτό έκανα βήματα».
Πάνω στο ρολάρισμα του Ντέκι και για να μη γίνει καμιά… στραβή, ο Ντικούδης προσέτρεξε σε ένα είδος βοήθειας. «Δεν παράκουσε την οδηγία του Ντούντα, ο Δήμος. Απλώς εκείνη τη στιγμή λειτούργησε το ένστικτο της ακαριαίας αντίδρασης του» σχολιάζει ο Κικίλιας…
Με το που καταλογίζονται τα βήματα, οι παίκτες της ΑΕΚ πανηγυρίζουν, ενώ ο νυν Υπουργός α λα Ντίνο Ράτζα, έχει ανέβει πάνω στο τραπέζι της γραμματείας!
Ο Ομπράντοβιτς διαμαρτύρεται και έχει δίκιο, διότι ο τελικός δεν είχε λήξει: απέμενε ενάμισι δευτερόλεπτο, ίσα ίσα δηλαδή για να κάνουν οι παίκτες της ΑΕΚ την επαναφορά και μια πάσα μέχρι να ακουσθεί η κόρνα της λήξης…
Εδώ δίνω τον λόγο στον Νίκο Ζήση που καταθέτει τη δική του και μάλιστα τραυματική εμπειρία: «Οσοι καθόμασταν στον πάγκο νομίζαμε ότι το ματς είχε λήξει και μπήκαμε στο γήπεδο για να πανηγυρίσουμε. Μόλις μας είδε ο Ιβκοβιτς όρμησε καταπάνω μας και άρχισε να μας ρίχνει μπουνιές και κλοτσιές για να γυρίσουμε στον πάγκο. Εγώ έφαγα μια γερή σφαλιάρα στο σβέρκο και μου ‘ρθε ο ουρανός σφοντύλι».
Για τον νυν Υπουργό Υγείας και σπεσιαλίστα της άμυνας, αυτή η φάση είναι όντως το δικό του αριστούργημα. «Χάρη σε αυτήν έμεινα κιόλας στην ομάδα και στην επόμενη σεζόν, με τον Σάκοτα στη θέση του Ιβκοβιτς, κατακτήσαμε το πρωτάθλημα, μετά από 32 χρόνια και μάλιστα πήρα και περισσότερο χρόνο συμμετοχής» τονίζει.
Οντας σκληροτράχηλος και φανατισμένος στην εκτέλεση των αμυντικών καθηκόντων του, ο Κικίλιας έπρεπε να αντιμετωπίσει εκείνο το βράδυ τη δυσπιστία όλων όσοι υποψιάζονταν και υποστήριζαν ότι είχε κάνει φάουλ!
«Μόλις η μπάλα έφυγε από τον Μποντίρογκα έστρεψα το βλέμμα μου προς τους διαιτητές. Τα βήματα τα καταλόγισε ο Λάζαρος Βορεάδης και τότε μου έφυγε η αγωνία, λυτρώθηκα και άρχισα να πανηγυρίζω. Θυμάμαι ότι έγινε μεγάλη κουβέντα γι’ αυτή την τελευταία φάση και μάλιστα ο δημοσιογράφος Σπύρος Καβαλιεράτος και ήταν τόσο σίγουρος ώστε μου είπε πως εάν η φάση είναι καθαρή θα καταθέσει τη δημοσιογραφική ταυτότητα του! Του είπα λοιπόν να πάει να δει τη φάση στο βίντεο και να έρθει να μου πει τι κατάλαβε»…
Ο συνάδελφος μου το επιβεβαιώνει. «Αλήθεια είναι» μου είπε ο Σπύρος πριν από λίγη ώρα. «Πήγα και είδα τη φάση στο αυτοκίνητο της μετάδοσης και όντως δεν είχε κάνει φάουλ. Ξαναγύρισα λοιπόν στα αποδυτήρια και εκείνη την ώρα ο Κικίλιας κρατούσε το Κύπελλο στα χέρια του. Τον πλησίασα, του είπα ότι η φάση ήταν πεντακάθαρη και επειδή δεν κουβάλαγα μαζί μου την ταυτότητα, έριξα μέσα στο Κύπελλο τη διαπίστευση μου για τον τελικό»!
Δέκα εννέα χρόνια αργότερα, εάν ο Κικίλιας και ο Καβαλιεράτος ξαναέπαιζαν αυτή τη σκηνή (ίσως για τις ανάγκες ενός ντοκιμαντέρ) θα επαναλάμβαναν τη στιχομυθία, αλλά από απόσταση και φορώντας γάντια και μάσκες!
Πηγή: Gazzetta
