Της Νατάσας Παπαδημητρίου
Αποτελεί σχεδόν πάντα μία από τις πιο αμφιλεγόμενες στιγμές ενός ποδοσφαιρικού αγώνα. Οι παίκτες που υποκύπτουν στον πειρασμό να… βουτήξουν μέσα στην αντίπαλη περιοχή ακούν τα μύρια όσα, αν κι αυτό λίγο τους νοιάζει αν καταφέρουν να αποσπάσουν από τον διαιτητή το πολυπόθητο σφύριγμα. Τα περιστατικά των… δυτών του χορταριού όλο και πληθαίνουν και το Πανεπιστήμιο του Queennsland της Αυστραλίας αποφάσισε να ερευνήσει τους λόγους που κάνουν τους ποδοσφαιριστές να λερώνουν αναίτια τα σορτσάκια τους.
Σύμφωνα με την έρευνα, οι ποδοσφαιριστές συνηθίζουν να «βουτάνε» όταν το σκορ είναι ισόπαλο και βρίσκονται κοντά στην αντίπαλη εστία, με την ελπίδα να κερδίσουν πέναλτι.
Ένας από τους εκπονητές της έρευνας, ο Dr Robbie Wilson, εξήγησε ότι η ιδέα για το θέμα προέκυψε έπειτα από μελέτες για την τακτική της εξαπάτησης: «Μία από τις δυσκολίες της μελέτης της εξαπάτησης στους ανθρώπους είναι ότι είναι δύσκολο να την αναγνωρίσεις, αλλά, στο κάτω κάτω, αυτός είναι και ο σκοπός της: να μην γίνει αντιληπτή.
Συνειδητοποιήσαμε ότι το επαγγελματικό ποδόσφαιρο μας έδινε μοναδική ευκαιρία να διαλευκάνουμε το θέμα, αφού υπάρχουν πολλές κάμερες που καταγράφουν την αναμέτρηση και μπορούν να αποδείξουν πότε ένας παίκτης πέφτει στο έδαφος κι αρχίζει να διαμαρτύρεται χωρίς να τον έχει αγγίξει κάποιος. Αυτό είναι ένα ξεκάθαρο παράδειγμα του πώς κάποιος προσπαθεί να εξαπατήσει τους άλλους».
Για τους σκοπούς της έρευνας, ο επικεφαλής της εργασίας, διδακτορικός φοιτητής, David Guidolin, ανέλυσε 60 πτώσεις: από 10 από το ισπανικό, γερμανικό, ιταλικό, γαλλικό, ολλανδικό και αυστραλιανό πρωτάθλημα. Οι πτώσεις χωρίστηκαν σε τρεις κατηγορίες: τις νόμιμες, τις ελαφρώς παραπλανητικές – όταν υπάρχει επαφή, αλλά ο παίκτης υπερβάλει στην αντίδρασή του – και τις τελείως παραπλανητικές. Παράλληλα, η έρευνα λαμβάνει υπόψη σε ποιo χρονικό σημείο πραγματοποιήθηκαν οι πτώσεις και πόσο ήταν τότε το σκορ.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, μόλις το 6% (169) από τις 2803 πτώσεις ήταν καθαρό «θέατρο», ενώ οι υπόλοιπες 2633 ήταν νόμιμες. Στο 33% των περιπτώσεων, ο παίκτης κέρδισε πέναλτι. «Έχεις 89% πιθανότητες να σκοράρεις από το σημείο το πέναλτι και η έρευνα δείχνει ότι οι παίκτες το γνωρίζουν αυτό καλά και είναι αδίστακτοι, γι` αυτό και «βουτάνε» περισσότερο μέσα στη μικρή περιοχή», εξηγεί ο Wilson.
Επίσης, αποδεικνύει ότι η βουτιά είναι και θέμα… διαιτητή. Αν οι διαιτητές σε ένα πρωτάθλημα δίνουν εύκολα φάουλ, τότε και οι παίκτες του συγκεκριμένου πρωταθλήματος βουτάνε πιο συχνά. Σημαντικός παράγοντας είναι και το κατά πόσο οι βουτιές τιμωρούνται. Στις περιπτώσεις που εξετάστηκαν στη συγκεκριμένη έρευνα, ούτε ένας παίκτης δεν τιμωρήθηκε: «Αν και αυτές οι ενέργειες μπορούν να επηρεάσουν το παιχνίδι ή το πρωτάθλημα, το βασικό όπλο των διαιτητών, δηλαδή η κίτρινη ή η κόκκινη κάρτα, δεν χρησιμοποιήθηκε».
Οι εκπονητές της έρευνας θεωρούν ότι δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι η Αυστραλία και οι Η.Π.Α. είναι οι πρώτες που αναζήτησαν λύση για τους… δύτες: «Σε αυτές τις χώρες το άθλημα είναι πολύ πιο σκληρό και οι επαφές πιο συχνές. Οι θεατές δεν θέλουν να βλέπουν παίκτες να βουτάνε αναίτια».
Η μελέτη καταλήγει τονίζοντας την ομοιότητα ανάμεσα στις αντιδράσεις των ανθρώπων και των… ζώων όσον αφορά την προσπάθειά τους να εξαπατήσουν τους ομοίους τους: «Στην πραγματικότητα, οι ποδοσφαιριστές είναι απλά ένα κοπάδι ζώων που τρέχουν σε ένα γήπεδο. Έχουν τα ίδια απλά κίνητρα, να πετύχουν ένα γκολ κι επηρεάζονται από τις πιθανές συνέπειες της συμπεριφοράς τους».
Πηγή: Otherside Football
