Του Αλέξη Σπυρόπουλου
Η ιδέα Κούγια για μία πρώτη κατηγορία 16 ομάδων και μία δεύτερη κατηγορία 16+16 ομάδων σε δύο ομίλους, πάει αρκετός καιρός από τότε που διαχύθηκε στην κοινωνία του ελληνικού ποδοσφαίρου και ενεργοποίησε ζύμωση. Μπορεί κανείς να συμφωνεί ή να διαφωνεί αλλ’ η πραγματικότητα είναι ότι, όλον αυτόν τον καιρό, δεν εκφράστηκε από πουθενά κάτι το εναλλακτικό.
Να μη γίνει αυτό, να γίνει το άλλο. Λείπει στη ζύμωση, αυτό “το άλλο”. Τα σενάρια της επόμενης ημέρας των πρωταθλημάτων, όσα δεν ταυτίζονται επακριβώς, πάλι λίγο-πολύ περιτριγυρίζουν την ιδέα Κούγια. Το βέβαιον είναι ότι δεν υπάρχει ο τρόπος να μετακινηθούμε προς τη σεζόν 2020-21 δίχως στο μεταξύ να πάμε σε κάποιας μορφής έκτακτη, λόγω των συνθηκών από τον Μάρτιο και μετά, αναδιάρθρωση.
Εξωθεσμικά, για να είμαστε ειλικρινείς, η συζήτηση ήδη ευδοκιμούσε και προ ιού. Τα φιλαράκια μου στην Καλλιθέα, μου έλεγαν ότι εφέτος έπαιζαν (στη Γ’ Εθνική) με στόχο στο τέλος να πηδήσουν, όχι μία, αλλά δύο κατηγορίες μαζί. Ο ιός, απλώς ήλθε και επίσπευσε τη συζήτηση. Η αναδιάρθρωση έτσι όπως τη σκέφτηκε ο Κούγιας, μπορούμε να επιχειρηματολογήσουμε εάν είναι ρεαλιστική ή παράλογη, ωφέλιμη ή καταστροφική, ουδείς απαιτεί το μονοπώλιο στο δίκαιο ή στο άδικο.
Ρόλο στη ζύμωση, κάποια στιγμή διεκδίκησε η Nova. Διέρρευσε, είτε αυτές είναι προς την ορθή κατεύθυνση είτε όχι, τις αντιρρήσεις της. Από καιρού εις καιρόν, η Nova το κάνει. Να παρεμβαίνει, ως ο “έχων λόγον επ’ αυτού” κυρίαρχος παίκτης. Τούτη τη φορά όμως, είναι ένα απλοϊκό ερώτημα, από πού κι ως πού; Πόθεν προκύπτει, η κυριαρχία της στο τραπέζι; Πρόκειται για μια υπερχρεωμένη εταιρεία που προς το παρόν είναι ακόμη απροσδιόριστο τι (της) ξημερώνει. Για του χρόνου, κατ’ αρχήν. Και για τα επόμενα χρόνια, εν συνεχεία.
Ποιος θα την αναλάβει. Ποιο σχέδιο έχει, εις ό,τι αφορά στο ελληνικό ποδόσφαιρο, εκείνος που θα την αναλάβει. Πώς εννοεί λοιπόν η Nova, να δεσμεύσει το επαγγελματικό ποδόσφαιρο (ενώ “συμμετέχει” μόνον κατά ένα μέρος στην πρώτη κατηγορία και καθόλου στη δεύτερη κατηγορία, στην τρίτη κατηγορία, στο κύπελλο) σε συνολικές αποφάσεις; Θα μπορούσε όντως, να μιλάει και να της χτυπάνε προσοχές που λέει ο λόγος, εάν ήταν ο αποκλειστικός πάροχος του όλου πακέτου. Δεν είναι, και δεν εγγυάται ότι θα είναι.
Ολοφάνερα, το ποδόσφαιρο δεν αντέχει άλλη λύση από εκείνη του ενός πακέτου και του κοινού τηλεοπτικού εσόδου. Ενα πακέτο, τα επαγγελματικά πρωταθλήματα και το κύπελλο. Ενας κουμπαράς, κι ό,τι μπαίνει μες στον κουμπαρά να διανέμεται με αλληλεγγύη, υπέρ των αδύναμων, σε ολόκληρη την οικογένεια. Και ένα νήπιο καταλαβαίνει σήμερα, ότι η κορυφή της διατροφικής αλυσίδας έχει την οικονομική αντοχή που δεν έχουν οι υπό την κορυφή.
Εάν αυτό το αφήσουμε εκτός ελέγχου να έλθει και να το ρυθμίσει η λεγόμενη ελεύθερη αγορά, η ελεύθερη αγορά ξέρει μονάχα μεγέθη και νούμερα. Κάτι άλλο, δεν νιώθει και δεν καταλαβαίνει. Αρα, φύσει η ελεύθερη αγορά θα διαλέξει δίχως έλεος ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει. Μιλώντας για ποδόσφαιρο, θα διαλέξει ποιοι θα είναι οι έχοντες (τηλεοπτικό έσοδο) και ποιοι οι επαίτες.
Αλλά το μότο στο ποδόσφαιρο δεν μπορεί να είναι άλλο από αυτό που κήρυξε, ως κεντρική κατευθυντήρια γραμμή ευθύς εξαρχής, ο πρόεδρος της UEFA Τσέφεριν. Purpose over profit. Πρώτα, η (πεμπτ)ουσία του αθλήματος. Μετά, το κέρδος. Μόνο που στην Ελλάδα, κυβέρνηση η οποία θα παρέμβει διορθωτικά υπέρ των επαιτών ώστε να εξασφαλιστεί μια στοιχειώδης ισορροπία στον αθλητικό ανταγωνισμό, να προστατευθεί ένα κοινωνικό αγαθό δηλαδή, αυτομάτως κατηγορείται ότι δημιουργεί κρατικοδίαιτες ομάδες.
Το τελευταίο που χρειαζόμαστε τώρα, είναι η αφοριστική ρητορική. Ας αφήσουμε τις συγκρούσεις των οικονομικών μοντέλων, για τα αμφιθέατρα των φοιτητών. Στη ζώσα πραγματικότητα η ΕΡΤ, όχι απλώς νοείται να είναι πάροχος ποδοσφαίρου στην Ελλάδα, υποχρεούται να (εξακολουθήσει να) είναι. Ως γνωστόν άλλωστε, στην πολιτική οι ρητορικές αλλάζουν πιο εύκολα κι απ’ τους ανέμους.
Πηγή: Sport DNA
