Επιλογή Σελίδας



Του Σωτήρη Μήλιου

«Είναι ένας προπονητής που σχεδόν δεν χρησιμοποιεί καθόλου τα social media για να επιδείξει το έργο του. Δεν χρησιμοποιεί κύκλους για να πιέζει καταστάσεις. Δεν γράφει βιβλία ποδοσφαίρου για να προβληθεί, αν και θα μπορούσε. Δεν εκφράζεται με λεξιλόγιο επιπέδου NASA προσπαθώντας να εντυπωσιάσει. Είναι ένας άνθρωπος, ο οποίος στην ζωή του κυλίστηκε πολύ στη λάσπη για να φτάσει εδώ με τις δικές του ικανότητες, δίχως καν να έχει υπάρξει ποδοσφαιριστής της ελίτ. Για όλα αυτά Ντάνι Πογιάτος σου βγάζω το καπέλο». Ήταν ένα από τα ελάχιστα σχόλια, που επέλεξε να κάνει Retweet στον λογαριασμό του. Απάντησε με ένα συνεσταλμένο «ευχαριστώ» στον άνθρωπο που αναγνώρισε το έργο του. 

Η ισπανική ομοσπονδία μόλις του είχε απονείμει έναν τίτλο σε ένα πρωτάθλημα που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, αλλά σε αυτό το επίπεδο αυτό που μετράει περισσότερο από τους τίτλους είναι η δουλειά, η μέθοδος, η εκπαίδευση. 

Η ομάδα K19 της Ρεάλ Μαδρίτης (Juvenil A) την ώρα που ο κορωνοϊός έβαλε λουκέτο μια για πάντα σε όλα τα φετινά πρωταθλήματα νέων της χώρας ήταν μία ομάδα μοντέλο. Μετά από 23 αγωνιστικές είχε 21 νίκες, μόλις μία ισοπαλία και μία ήττα. Είχε σκοράρει 83 γκολ και είχε δεχθεί μόλις 14. Είχε 20 διαφορετικούς σκόρερ. Είχε τέσσερις βαθμούς διαφορά από την δεύτερη θέση και την δυνατότητα να φτάσει σε ένα μοναδικό τρεμπλ αφού ήταν εντός κυπέλλου, αλλά και εντός του Champions League Νέων του UEFA Youth League. Μία άπταιστη χρονιά, που όμως τερματίστηκε άδοξα.

Όχι, δεν είναι πάντα γεμάτες τίτλους οι χρονιές των μικρών της Ρεάλ Μαδρίτης. Η ακαδημία της «βασίλισσας» αποκαλείται Φάμπρικα, διότι πράγματι είναι ένα εργοστάσιο παραγωγής επαγγελματιών ποδοσφαιριστών, άσχετα αν αυτοί φτάνουν να φορέσουν την φανέλα της πρώτης ομάδας. Οι τίτλοι δεν είναι όμως πάντα δεδομένοι. Τα τελευταία δύο χρόνια, το πρωτάθλημα για την κατηγορία Juvenil A (την ανώτατη κατηγορία δηλαδή των ακαδημιών) πήγαινε στην «μισητή» Ατλέτικο Μαδρίτης, κάτι ανεπίτρεπτο για μία ομάδα εθισμένη στους τίτλους. Ο Ντάνι Πογιάτος όχι μόνο επανέφερε την ομάδα του στον ίσιο δρόμο, αλλά το έκανε και με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο.

Αυτό το σχόλιο του @Manupelaez8 στο Twitter καταφέρνει μέσα σε λίγες λέξεις να αποκωδικοποιήσει την προσωπικότητα του Ισπανού τεχνικού, ενός αυθεντικού εργάτη του ισπανικού ποδοσφαίρου, ο οποίος ζει και εργάζεται κόντρα στις συνθήκες της εποχής του, επιλέγοντας να βρίσκεται κάτω από τα ραντάρ, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Στα 46 του δεν έχει κοουτσάρει ποτέ επαγγελματική ομάδα. Κι όμως το βιογραφικό του είναι σαν πάπυρος. Στα 14 χρόνια που ασχολείται ενεργά με την προπονητική, έχει καταφέρει να αποσπάσει τον καθολικό σεβασμό από τους συναδέλφους του κι από τους γνώστες της παραγωγικής διαδικασίας. Μόνο και μόνο ότι η Ρεάλ Μαδρίτης εμπιστεύεται τις τύχες της πιο ευαίσθητης ηλικιακά ομάδας της σε έναν… Καταλανό, που δεν υπήρξε βαρύ όνομα ως παίκτης και δουλεύει υπό τον Ζινεντίν Ζιντάν, τον Ραούλ και πήρε το τιμόνι από τον Γκούτι, αυτό τα λέει όλα.

 

Έχει αμέτρητες ώρες πτήσης. Από το 2006 εντάσσεται στις φημισμένες ακαδημίες της Εσπανιόλ και προοδευτικά κοουτσάρει όλες τις ομάδες (Cadete B, Juvenil B, Juvenil A), χτίζοντας σιγά – σιγά το προφίλ του. Επιλέγει αδιαπραγμάτευτα το 4-3-3 ως τακτικό σχηματισμό και πραγματικά το «στύβει», ώστε να εξασφαλίζει σε κάθε σημείο του γηπέδου συνθήκες αριθμητικής υπεροχής. Οι ομάδες του φημίζονται για το υπομονετικό τους παιχνίδι, για τα μεγάλα ποσοστά κατοχής, για την ποικιλία στην ανάπτυξη τους, είτε με παίκτες να έρχονται από τις πίσω ζώνες είτε με παιχνίδι από τα άκρα και εκμετάλλευση της αδύνατης πλευράς. Οι ομάδες του είναι πολύ ευχάριστες στο μάτι, είναι ομάδες πρωτοβουλίας, που θέλουν να έχουν την μπάλα στα πόδια τους και να πιέζουν τον αντίπαλο. Επιλέγει παίκτες που έχουν άψογη τεχνική και οι οποίοι έχουν την αθλητικότητα να πιέζουν ψηλά και να ανταποκρίνονται στο σύγχρονο στιλ ποδοσφαίρου.

Η ομάδα Juvenil A που χτίζει την σεζόν 2011-12 μνημονεύεται ακόμα από τους οπαδούς των «πέρικος». Παίρνει το πρωτάθλημα Καταλονίας μπροστά από την Μπαρτσελόνα, κατακτά το κύπελλο Ισπανίας και φτάνει ως τον τελικό του Copa De Campeones (κύπελλο ανάμεσα στις πρωταθλήτριες ομάδες όλων των επαρχιών), αποκλείοντας ξανά (με τριάρα) την Μπαρτσελόνα που είχε προσκληθεί με wildcard στην διοργάνωση.

Εκείνο το καλοκαίρι του 2012 όμως παίρνει μία «ιδιαίτερη» απφόαση. Αντί να κεφαλαιοποιήσει την επιτυχία αυτή, ανεβαίνοντας επίπεδο αποφασίζει να ξενιτευτεί στην άγονη γραμμή. Μαζί με τον καλό του φίλο Φραν Σάντσεθ πετάγονται ως τον Περσικό Κόλπο για να στήσουν από το μηδέν τις ποδοσφαιρικές ακαδημίες του Μπαχρέιν. Απόφαση με τεράστιο ρίσκο, που τον βγάζει από τα φώτα της πρώτης γραμμής, αλλά του δίνει την δυνατότητα να κάνει αυτό που του αρέσει. Το χτίσιμο από το μηδέν.

Αντέχει τρία χρόνια και το 2015 επιστρέφει στα πάτρια εδάφη ξανά σε ένα ανάλογο πόστο, αλλά στην ουσία μία part-time δουλειά. Αναλαμβάνει την Εθνική Νέων της Καταλονίας, έχοντας ως βοηθό τον παγκόσμιο πρωταθλητή του 2010 Τζοάν Καπντεβίλα.

Το καλό όνομα που έχει στον κόσμο των ακαδημιών του ισπανικού ποδοσφαίρου αποτελεί το διαβατήριο για την είσοδο στην… Φάμπρικα. Το καλοκαίρι του 2016 αναλαμβάνει την ομάδα Juvenil B (ομάδα παικτών ηλκίας από 16 έως 18) της Ρεάλ Μαδρίτης, με την οποία κατακτά το πρωτάθλημα, όμως κάπου εκεί έρχεται μία πρόταση που δεν μπορεί να αρνηθεί.

Ο Τζόρντι Κρόιφ αποφασίζει να λερωθεί και να κατέβει από τα έδρανα στους πάγκους. Αφήνει τον ρόλο του Αθλητικού Διευθυντή στην Μακάμπι Τελ-Αβίβ τον οποίο είχε για πέντε χρόνια και αποφασίζει εν μία νυκτί να γίνει προπονητής της. Επειδή όμως δεν έχει την απαιτούμενη πείρα, καλεί στο Ισραήλ τον Ντάνι Πογιάτος, ο οποίος είναι ο βασικός βοηθός του, ο άνθρωπος που προετοιμάζει προπονήσεις και ματς, αφήνοντας στον γιο του μεγάλου Γιόχαν, το κοουτσάρισμα και τις βασικές αποφάσεις. Μαζί κερδίζουν έναν τίτλο (Λιγκ Καπ), ωστόσο το πείραμα δεν στέφεται από επιτυχία και διαρκεί μόλις μία σεζόν, με τον Βλάνταν Ίβιτς να διαδέχεται τον Κρόιφ.

Ωστόσο, η επιλογή του Γκούτι να πάει στην Τουρκία και την Μπεσικτάς ως βοηθός του Σενιόλ Γκιουνές ανοίγει ξανά τις πόρτες της Φάμπρικα για τον Ντάνι Πογιάτος, ο οποίος το καλοκαίρι του 2018 αναλαμβάνει την Juvenil A, της βασίλισσας. 

Η πρώτη του σεζόν είναι εντυπωσιακή, αλλά γεμάτη παραλίγο. Κάνει μόνο μία ήττα στο πρωτάθλημα, αλλά αυτή η ήττα από την αήττητη Ατλέτικο του στερεί το πρωτάθλημα. Ξεκινά το UEFA Youth League με 7 σερί νίκες, όμως το 4-2 στον μονό προημιτελικό από την Χόφενχαϊμ φέρνει τον αποκλεισμό.

Μέχρι να φτάσουμε στο φέτος. Στην δημιουργία μιας ομάδας που κέρδισε εντός (με εξάρα) κι εκτός τους νέους της Παρί Σεν Ζερμέν, μιας ομάδας που γοήτευσε την Ισπανία με το ποιοτικό της ποδόσφαιρο και η οποία πήρε στα χαρτιά ένα πρωτάθλημα που είχε σχεδόν εξασφαλίσει στο χορτάρι.

Ο Ντάνι Πογιάτος είναι ένας ευτυχισμένος προπονητής κι ας μην δούλεψε ποτέ ως πρώτος σε κάποια ομάδα. Μέχρι σήμερα δεν προέκυψε η πρόταση εκείνη που να τον γοήτευσε τόσο πολύ και να τον πάρει από φημισμένες ακαδημίες, όπου όλα λειτουργούν σαν ρολόι. Έχει την αναγνώριση των συναδέλφων του κι αυτό του αρκεί. Η θέση του καθηγητή στην επίσημη προπονητική σχολή της καταλανικής ομοσπονδίας, την ώρα που δουλεύει στην Ρεάλ Μαδρίτης μαρτυρά πολλά. 

Στο τέλος της ημέρας είναι αυτό που περιέγραψε άψογα στο Twitter o @Manupelaez8: «Είναι ένας προπονητής που σχεδόν δεν χρησιμοποιεί καθόλου τα social media για να επιδείξει το έργο του. Δεν χρησιμοποιεί κύκλους για να πιέζει καταστάσεις. Δεν γράφει βιβλία ποδοσφαίρου για να προβληθεί, αν και θα μπορούσε. Δεν εκφράζεται με λεξιλόγιο επιπέδου NASA προσπαθώντας να εντυπωσιάσει. Είναι ένας άνθρωπος που στην ζωή του κυλίστηκε στην λάσπη για να φτάσει εδώ με τις δικές του ικανότητες, δίχως καν να έχει υπάρξει ποδοσφαιριστής της ελίτ».

Πηγή: Sport DNA

Pin It on Pinterest

Shares
Share This