Του Μιχάλη Τσώχου
Ηταν το δεύτερο ταξίδι για λογαριασμό της COSMOTE TV που έχει τα δικαιώματα του Κυπέλλο Ελλάδας μέσα σε 15 ημέρες σε μία επαρχιακή πόλη που διαθέτει μία από τις καλές ομάδες της Football League και που αντιμετώπιζε για το Κύπελλο μία από τις μεγάλες του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Πρώτα τα Τρίκαλα που φιλοξένησαν τον ΠΑΟΚ, μετά η Λαμία που υποδέχτηκε την ΑΕΚ. Δύο από τις ομάδες (μαζί με Αρη και Απόλλωνα) φαβορί για την άνοδο στην Σούπερ Λίγκα. Δύο ομάδες, δύο πόλεων που έχουν χρόνια πολλά να ζήσουν τον μύθο της Σούπερ Λίγκας. Διότι για αυτές η Σούπερ Λίγκα είναι μύθος, όπως και για τον κόσμο τους που δεν έχει την ευκαιρία να βλέπει το ελληνικό ποδόσφαιρο στο κορυφαίο επίπεδό του (όποιο κι’ αν είναι αυτό) κάθε δεύτερη Κυριακή στα εντός έδρας ματς και το Κύπελλο τους προσφέρει μία μοναδική ευκαιρία κάθε χρόνο για κάτι τέτοιο.
Το διαπίστωνες στην πόλη από την πρώτη στιγμή που έφτανες μέχρι την τελευταία στο γήπεδο. Στη Λαμία το απόγευμα της Τετάρτης όπου η τοπική ομάδα υποδέχονταν την ΑΕΚ, τα φροντιστήρια επί της ουσίας δεν λειτούργησαν. Οι μπαμπάδες είχαν ενημερώσει ότι εκείνο το απόγευμα τα παιδιά θα πήγαιναν γήπεδο για να δουν το Λαμία – ΑΕΚ. Τα αγγλικά, τα μαθηματικά θα μπορούσαν να περιμένουν για μία ημέρα.
Το ματς αυτό δεν ήταν απλά το γεγονός της ημέρας, αλλά των τελευταίων εβδομάδων στην πόλη της κεντρικής Ελλάδας. Το γήπεδο, κάτι παραπάνω από γεμάτο. Δεν χωρούσαν όλοι στις κερκίδες και δεκάδες έμειναν όρθιοι στις σκάλες ή στα κάγκελα κάτω χαμηλά.
Συμπτωματικά και τα δύο ματς, ως ματς δεν είχαν τίποτα να προσφέρουν στο κοινό που διψούσε για μπάλα. Και το Τρίκαλα – ΠΑΟΚ και το Λαμία – ΑΕΚ τελείωσαν 0-0, χωρίς απολύτως τίποτα σπουδαίο. Ουδόλως τους πείραξε, δεν γκρίνιαξαν ούτε στιγμή για το κακό θέαμα, τους έφτανε που έβλεπαν τους παίκτες του ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ από κοντά. Που είχαν την δυνατότητα και την ευκαιρία να ζήσουν την ατμόσφαιρα ενός γεμάτου γηπέδου, με αντίπαλους οπαδούς. Τους έφτανε ακόμη περισσότερο και από το ίδιο το γεγονός, η προσμονή αυτού. Σαν τα μικρά παιδιά που απολαμβάνουν πολύ περισσότερο την προσμονή του Αγιου Βασίλη που θα φέρει τα δώρα, παρά τα ίδια τα δώρα κι’ ας τα έχουν ζητήσει τα ίδια.
Η Λαμία και τα Τρίκαλα είναι όντως δύο καλές ομάδες για τα κυβικά της κατηγορίας που συμμετέχουν. Εχουν όντως κόσμο που διψά να τις δει στην μεγάλη κατηγορία, έχουν πολλές πιθανότητες να κυνηγήσουν την άνοδο μέχρι τέλος, κυρίως έχουν την δίψα του κόσμου να τις στηρίζει. Πριν το ματς με την ΑΕΚ περισσότεροι από 3 χιλιάδες φίλοι της Λαμίας είχαν πάει στο ΔΑΚ για το μεταξύ τους ντέρμπι το οποίο η Λαμία πήρε στο 85′ με κεφαλιά του Αναστασιάδη. Αν κάποια από τις δύο τα καταφέρει (ή γιατί όχι αν τα καταφέρουν αμφότερες) να πάρει την άνοδο είναι βέβαιο ότι η επόμενη σεζόν για αυτούς θα είναι μαγική, όπως άλλωστε συνέβη για τόσες και τόσες ομάδες τα τελευταία χρόνια.
Το θέμα είναι τι συμβαίνει και στην πορεία αυτό ξεφτίζει. Διότι με εξαίρεση ίσως το Αγρίνιο και τον Παναιτωλικό που διατηρεί (όχι ασφαλώς στο σύνολό της), μία μεγάλη μάζα φιλάθλων που πάνε στο γήπεδο όλα αυτά τα χρόνια, και τους ΠΑΣ και Λάρισα που πάντα είχαν φανατικό και πολυπληθές κοινό, οι υπόλοιποι χάνονται… Γεμάτο το γήπεδο της Ξάνθης δεν ξέρω κι’ εγώ πόσα χρόνια έχουμε να το δούμε. Ας μην αναφερθώ σε αυτά της Τρίπολης, της Βέροιας, του Λεβαδειακού…
Τι συμβαίνει λοιπόν στην πορεία και χάνουμε τον κόσμο της επαρχίας… Πέρα από τα γνωστά ζητήματα αναξιοπιστίας κ.τ.λ.π, το βασικότερο πρόβλημα είναι η παιδεία και η αθλητική κουλτούρα. Ο Ελληνας φίλαθλος δεν χαίρεται να μετέχει σε μία διοργάνωση που δεν μπορεί να είναι ο πρωταγωνιστής ή ο νικητής. Το φαινόμενο στην παλιά Β’ Εθνική και τωρινή Football League ο κόσμος να μαζεύεται κατά χιλιάδες σε ένα γήπεδο μιας ομάδας που διεκδικεί την άνοδο και όταν την παίρνει και παίζει στη Σούπερ Λίγκα να μην συμβιβάζεται με την μάχη αποφυγής του υποβιβασμού και να γυρίζει την πλάτη είναι συχνό.
Αυτό ακριβώς πρέπει να αλλάξουμε και για να τα καταφέρουμε χρειαζόμαστε παρθένα κοινά, άφθαρτα, από αυτή την κατάσταση των τελευταίων ετών. Και το καταλαβαίνεις και στη Λαμία και τα Τρίκαλα το κοινό μοιάζει παρθένο, έτοιμο να γευτεί το νέκταρ της επιτυχίας με όποιο τρόπο και αν του προσφερθεί…
Πηγή: Gazzetta
