Επιλογή Σελίδας



Του Νίκου Παπαδογιάννη

Μετά από 18 μήνες ασυναρτησίας που εν πολλοίς μεταφράστηκε σε οπισθοδρόμηση, ο Ολυμπιακός ξαφνικά τα κάνει όλα σωστά και τοποθετεί ξανά το νερό στο αυλάκι.

Αναφέρομαι στο αγωνιστικό σκέλος, αφού η ρότα του αυτοαποκλεισμού από τις εγχώριες διοργανώσεις μπορεί να αρέσει στους φανατικούς, αλλά δεν παύει να είναι καταστροφική για το ίδιο το μαγαζί και για το στερέωμα συνολικά.

Αλλά ας το αφήσουμε αυτό στην άκρη, για σήμερα, αφού έχει συζητηθεί και αναλυθεί μέχρι ναυτίας στις μη οπαδικές στήλες. Ας γίνει κακός κανένας άλλος.

Όταν ο Γιώργος Μπαρτζώκας επέστρεψε στην ομάδα της καρδιάς του, αλλά και της βαθιάς πίκρας του, περπάτησε πάνω σε γη μισοκαμμένη.

Οι 18 μήνες του Μπλατ (και του Κεμζούρα) ξεχαρβάλωσαν τα θεμέλια μίας ομάδας που προερχόταν από δύο ευρωπαϊκούς τελικούς στην τριετία 2015-7 και άφηνε ανάγλυφη τη σφραγίδα της στο γήπεδο, ακόμα και όταν έχανε.

Το πολύτιμο γρανάζι που λεγόταν Παπαπέτρου αποχώρησε χωρίς να αντικατασταθεί και μάλιστα κατέληξε τον άσπονδο εχθρό, οι ξένοι που αποκτήθηκαν ήταν στις περισσότερες περιπτώσεις μέτριοι λεγεωνάριοι.

Άλλοι Έλληνες παίκτες αποδεσμεύτηκαν χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος (Μάντζαρης, Αγραβάνης), το «μπάσκετ Ολυμπιακού» της εποχής Σφαιρόπουλου σκόρπισε στους πέντε ανέμους και το εύρωστο σκάφος έγινε καρυδότσουφλο.

Η ζημιά είναι αδύνατο πια να αποκατασταθεί, αφού ο αναντικατάστατος Μιλουτίνοβ έφυγε για τη Μόσχα, ενώ οι Σπανούλης, Πρίντεζης σπατάλησαν εκόντες άκοντες τα δύο «προτελευταία» χρόνια της καριέρας τους.

Η ευκαιρία να σύρει το κουαρτέτο (με Παπανικολάου) έναν τελευταίο χορό τη διετία 2018-20 χάθηκε ανεπιστρεπτί.

Επιστρέφοντας στο φουρτουνιασμένο λιμάνι, ο Μπαρτζώκας έφερε μαζί του λογική και ευαισθησία. Μέσα σε μία μέρα, το χέρι που κρατάει το τιμόνι έγινε πιο στιβαρό.

Οι πρώτες κινήσεις απέδειξαν ότι υπάρχει σχέδιο, αφού μονάδες όπως ο Έλις και ο ΜακΚίσικ ήρθαν για να μείνουν περισσότερο από ένα σκάρτο τετράμηνο. Ο Λαρεντζάκης, βγαλμένος από τον πυρήνα των 8-9 βασικών της Εθνικής Ανδρών, θα φορέσει τα κόκκινα επί χρόνια.

Πριν ακόμη ξεσπάσει η πανδημία, ο Ολυμπιακός είχε αποκτήσει τρεις παίκτες για την περίοδο 2020-1 και όχι μόνο. Τέσσερις, με τον «σέντερ τσέπης» Χασάν Μάρτιν, που φαίνεται ότι είναι και αυτός κλεισμένος.

Οι λεγεωνάριοι απομακρύνθηκαν (μαζί με τον ποιοτικό Μπράντον Πολ που ωστόσο έπεφτε πάνω στον Παπανικολάου) και σιγά σιγά αντικαθίστανται με εφεδρείες που ταιριάζουν πολύ καλύτερα στην κοσμοθεωρία Μπαρτζώκα: Μάρτιν, Τζένκινς, ίσως και Άντονι Γκιλ, εάν προχωρήσει το φλερτ.

Ο Πρίντεζης ανανέωσε το συμβόλαιό του για έναν ακόμη χρόνο χωρίς να σπάσει ο κουμπαράς, ενώ το ίδιο αναμένεται να γίνει και με τον Σπανούλη.

Οι υπολογισμοί είναι βεβαίως άκυροι όσο παραμένει θολό το τοπίο της πανδημίας -πάει να πει, της πιθανής έλλειψης εσόδων- αλλά φαίνεται ότι οι έως τώρα κινήσεις αφήνουν στο ταμείο αρκετό χρήμα για να αποκτηθεί ο Κώστας Σλούκας.

Ο Ολυμπιακός παριστάνει τον ανήξερο για να μη μπλέξει με τους κανονισμούς, αλλά φαίνεται ότι η παλιννόστηση του 30χρονου γκαρντ είναι δρομολογημένη.

Ο παίκτης έχει μάλλον αποφασίσει να επιστρέψει στον τόπο του, χωρίς να συναρτά αυτή την επιθυμία με το μέλλον του Ζέλικο Ομπράντοβιτς στη Φενέρμπαχτσε.

Βεβαίως, οι Τούρκοι κρατούν τόσο το μαχαίρι, όσο και το καρπούζι (karpuz, όπως λένε οι manav στην Κωνσταντινούπολη). Θεωρητικά, μπορούν ακόμη και να κρεμάσουν το συμβόλαιο του Σλούκα από το ταβάνι του γηπέδου.

Ωστόσο, δεν βγάζει νόημα μία τέτοια στάση, εφ’ όσον μάλιστα ο σύλλογος βρίσκεται αντιμέτωπος με υποδιπλασιασμό του προϋπολογισμού. Δύσκολα θα μείνει στην Τουρκία ο Έλληνας διεθνής.

Με την πιθανή επιστροφή του Σλούκα, ο Ολυμπιακός αποκτά τον νέο ηγέτη του για τα επόμενα 3-4 χρόνια, αλλά δεν παίρνει πίσω τη χαμένη πενταετία που θα μπορούσε να τον κρατήσει στην κορυφογραμμή της Ευρώπης και στην εντός των τειχών πρωτοκαθεδρία.

Τουλάχιστον, υπάρχει η διάθεση για να διορθωθεί η αστοχία του 2015, όπως διορθώθηκε με την έλευση Μπαρτζώκα η αστοχία του 2018.

Οι εποχές των μεγάλων διακρίσεων μπορεί να πέρασαν ανεπιστρεπτί, αλλά ο Ολυμπιακός του 2020-1 μπορεί να εξελιχθεί σε υπολογίσιμη δύναμη, μετά από δύο χρόνια ανυποληψίας.

Για να επαναλάβω ένα κλισέ που χρησιμοποίησα πρόσφατα με άλλη αφορμή, θα είναι μία ομάδα (όχι χύμα στο αλμυρό κύμα του Φαλήρου, αλλά) με υποκείμενο, ρήμα και αντικείμενο.

Πηγή: Gazzetta

Pin It on Pinterest

Shares
Share This