Του Γιάννη Μάριου Παπαδόπουλου
Οι συνεντεύξεις του είναι σπάνιες. Εκτός από το επίσημο κανάλι της Formula 1 –και της Formula 2- σπανίως θα δει κανείς δηλώσεις του. Άλλωστε έχει χτιστεί γύρω του ένα αδιαπέραστο τείχος, το οποίο έχει ως σκοπό να τον προφυλάξει από τα αδιάκριτα βλέμματα και τις στοχευμένες ερωτήσεις.
Ως εκ τούτου η επιστολή που συνέταξε ο Mick Schumacher με αποδέκτη τον εαυτό του, αποτελεί από μόνη της μιαν είδηση. Η επιστολή δημοσιεύτηκε από τον προσωπικό χορηγό αθλητικής ένδυσης του Mick και σίγουρα παρουσιάζει τεράστιο ενδιαφέρον!
«Ο ΤΡΟΠΟΣ ΜΟΥ
Από τον Mick Schumacher
Εάν επρόκειτο να μιλήσετε με την οικογένειά μου και τους στενούς φίλους μου, θα σας έλεγαν ότι δεν αντέχω να χάσω σε τίποτα. Δεν έχει σημασία τι είναι: ένα απλό παιχνίδι, το να τρέξω μέχρι ένα δέντρο ή πάλη με τον αντίχειρα.
Δεν έχει σημασία ποια είναι η πρόκληση. Πρέπει να κερδίσω.
Ταυτόχρονα, είχα απώλειες και αποτυχίες. Και οι πραγματικοί πόνοι και οι μώλωπες με δίδαξαν πώς να χάσω, να χάσω με χάρη. Η απώλεια έρχεται επίσης με ευκαιρίες για μαθήματα σχετικά με τα μη αναγκαστικά λάθη και τα κακά διαλείμματα (και τα κακά φρεναρίσματα και τις αλλαγές ταχυτήτων).
Σου παρέχει τις κρίσιμες πληροφορίες που πρέπει να αντιληφθείς ώστε να βελτιώσεις τον εαυτό σου σε κάθε πτυχή.
Εάν δεν αποτύχεις, δεν μάθεις. Εάν δεν μάθεις, δεν θα κερδίσεις ποτέ, τουλάχιστον όχι σε κάτι που έχει σημασία.
Συνειδητοποίησα αρκετά νωρίς ότι ήθελα να είμαι οδηγός της Formula 1, να γίνω Πρωταθλητής. Πήγα στα go kart όταν ήμουν τριών ετών -ίσως τότε δεν ήταν ακόμα ένα πραγματικό go kart-, πήγα στους εθνικούς αγώνες στα οκτώ μου. Όταν ήμουν 11, 12, ήξερα ότι ήθελα να το κάνω αυτό επαγγελματικά.
Είχα χρησιμοποιήσει διαφορετικά ονόματα για να κάνω αγώνες στα κρυφά, να βελτιωθώ χωρίς να είμαι γνωστός ως «γιος του πατέρα μου». Αλλά, ειλικρινά, δεν αισθάνομαι καμία πίεση να συνεχίσω το όνομα της οικογένειας ή να κάνω ακριβώς αυτό που έκανε ο πατέρας μου. Το μεγαλύτερο μέρος του άγχους προέρχεται από αυτό που έβαλα στον εαυτό μου, σκεπτόμενος τι έκανα λάθος και πώς μπορώ να βελτιωθώ.
Οι άνθρωποι είδαν τα περιοδικά και τα «διάσημα» κομμάτια του μπαμπά μου, κάτι που καταλαβαίνω απόλυτα. Το καταλαβαίνω. Θέλω να πω, κατέκτησε πέντε συνεχόμενα Παγκόσμια Πρωταθλήματα της Formula 1 την ίδια χρονιά που γεννήθηκα. Κι είναι απίστευτο, έτσι; Αλλά δεν έβλεπα ποτέ τον μπαμπά μου μόνο ως τον «καλύτερο οδηγό του κόσμου».
Πάντα, πρωτίστως, είναι ο μπαμπάς μου. Δεν παίρνω ως δεδομένα τα μαθήματα που μου έδωσε.
Ένα από αυτά τα μαθήματα είναι να παραμένω σταθερός, να μην παίρνουν τα μυαλά μου αέρα αλλά και να μην απογοητεύομαι.
Ακόμα και το 2018, όταν ήμουν στη Formula 3, μπαίνοντας στον 15ο αγώνα της σεζόν στη δέκατη θέση, δεν είχα ποτέ καμία αμφιβολία ότι επρόκειτο να είναι η χρονιά μου.
Τα πήγαινα καλά στις δοκιμές, δούλευα σκληρά. Απλώς έπρεπε να παραμείνω προσηλωμένος στον στόχο μου και να πιέσω. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος παρά να τα καταφέρω.
Και τα καταφέραμε. Πήραμε το αποτέλεσμα που χρειαζόμασταν στο Spa. Το συναίσθημα της νίκης μας ξαναγέμισε και καταλήξαμε κερδίζοντας ακόμη επτά φορές, κατακτώντας τον τίτλο.
Αλλά το κλειδί ήταν να πιστεύουμε στο έργο που είχαμε ήδη κάνει. Οι νίκες ήταν το αποτέλεσμα.
Πέρυσι στη Formula 2 ήταν δύσκολα, αλλά έτσι είναι το παιχνίδι. Κερδίζεις, χάνεις και βελτιώνεσαι. Είναι ένα βαρύτερο αυτοκίνητο με πολύ διαφορετική συμπεριφορά και δημιουργεί πολλές δυνάμεις G. Δεν μπορείς να κουραστείς. Αυτή η πραγματικότητα σημαίνει ότι η φυσική μου προπόνηση έπρεπε να τελειοποιηθεί – με τη βοήθεια του συνεργάτη μου, της Under Armour, είμαι σε θέση να επικεντρωθώ περισσότερο στα βασικά μέρη της προετοιμασίας μου όσον αφορά την υποστήριξη μέσα και έξω από το γυμναστήριο.
Εκπαιδεύω τον κορμό μου και δουλεύω ολόκληρο το σώμα μου με προπονήσεις υψηλής έντασης. Ακόμα και με αυτό, και την προπόνηση αντοχής, αυτό που οι λάτρεις των περιστασιακών αγώνων δεν καταλαβαίνουν, είναι ότι ένα από τα απαραίτητα κλειδιά για έναν οδηγό είναι η ενδυνάμωση του αυχένα. Το σκέφτεστε και θα γνωρίζετε έναν οδηγό όταν τον δείτε, ενώ ένας παίκτης του ράγκμπι έχε γυμνασμένα άνω άκρα ή ένας σπρίντερ 800 μέτρων δίνει έμφαση στην εκγύμνασή του από τη μέση και κάτω.
Ο αυχένας, οι ώμοι, τα χέρια σου πρέπει να είναι σε άριστη κατάσταση για να αντέχουν τις δυνάμεις G. Ο κορμός είναι απαραίτητος για να κρατά το σώμα σε όρθια θέση. Δεν υπάρχει υδραυλικό τιμόνι, όπως στα αυτοκίνητα που βλέπετε στο δρόμο, οπότε είναι αρκετά σημαντικό να αντέχετε τις δυνάμεις στις στροφές.
Για μένα, η δεύτερη σεζόν θα έχει να κάνει με τον περιορισμό των λαθών, την αποτροπή μη αναγκαστικών σφαλμάτων, την καλύτερη εκτίμηση του κινδύνου. Ξέρω ότι είναι μια σημαντική χρονιά όσον αφορά στην ανάπτυξη και στην πρόοδο, αλλά είμαι έτοιμος και σε ένα καλό επίπεδο.
Η ομάδα Prema είναι έτοιμη, επίσης. Έχω την οικογένεια και τους φίλους μου που με συγκρατούν και με θέτουν στο επίκεντρο.
Τελικά είμαι σίγουρος για το τι μπορώ να κάνω. Πρέπει να είμαι έτοιμος, διότι δεν έχω δώσει στον εαυτό μου άλλη επιλογή. Είμαι ερωτευμένος με αυτό που κάνω. Το κάνω αυτό για 18 χρόνια της ζωής μου και είμαι 21 ετών.
Και δεν θα σταματήσω μέχρι να φτάσω στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου. Θα ψεκάσω τη σαμπάνια και θα γελάσω με την ομάδα μου.
Θυμάμαι τι θα μπορούσα να είχα κάνει καλύτερα στον ένατο και τον 23ο γύρο, στη δεύτερη στροφή. Έχει καταγραφεί στη μνήμη μου.
Θα το έχω μέσα μου ακόμα και την ώρα των συνεντεύξεων μετά τη νίκη. Ο λόγος;
Επειδή το χρωστάω στον νεότερο εαυτό μου που τρέχει για να φτάσει το δέντρο».
Πηγή: Car & Driver
