Του Νίκου Παπαδογιάννη
To σχέδιο ήταν να ονομαστεί το βιβλίο: «Τα Ματς Της Ζωής Μου». Αυτός, τουλάχιστον, ήταν ο τίτλος εργασίας. Έπειτα, κατέβηκα από το άλογό μου και λογικεύτηκα. Τα ματς της ζωής μου είναι τα ματς της ζωής μας και τα ματς της ζωής σας.
Μπορεί τους Μάηδες να κοιλοπονάτε και να πονοκεφαλιάζετε για τις μάχες των τίτλων, αλλά το νήμα της αφήγησης προσπερνάει τα ντέρμπι που ξεχνιούνται μόλις στερέψουν η σαμπάνια και το …κώνειο.
Στο μυαλό μένουν όχι αυτά που μας διχάζουν, αλλά εκείνα που μας ενώνουν.
Τέλος είναι το σημείο από όπου άρχισαν όλα: το Ευρωμπάσκετ του 1987. Είχα εισιτήριο για τον τελικό, όπως και για τους προηγούμενους αγώνες της Εθνικής, αλλά δεν μπόρεσα να πάω στο ΣΕΦ.
Ήμουν στα 20 μου ο τελευταίος τροχός της αμάξης στην πάλαι ποτε «Απογευματινή» και υποχρεώθηκα να μείνω στα μετόπισθεν για να συλλέξω τα συγχαρητήρια –ή συλλυπητήρια σε περίπτωση ήττας- των πολιτικών αρχηγών.
Αυτοί βέβαια ήταν όλοι στο γήπεδο, πλην του Χαρίλαου Φλωράκη που θα δυσκολευόταν να επιλέξει φαβορί: Παπανδρέου, Μητσοτάκης, ακόμα και ο πρόεδρος Σαρτζετάκης.
Αλλά το αφεντικό αγνόησε τις ενστάσεις μου και με άφησε μόνο κι έρημο στο γραφείο, να βλαστημάω ακατάπαυστα.
Το εισιτήριό μου για τον τελικό κατέληξε από τρίσποντη καραμπόλα σε ένα έφηβο αγόρι, που από διαβολικό καπρίτσιο της τύχης έγινε μετέπειτα αρχηγός της «επίσημης αγαπημένης»!
Αρκετά, όμως, με τα spoiler. Τις λεπτομέρειες θα τις μάθετε ξεφυλλίζοντας το βιβλίο ή παρακολουθώντας την αποψινή διαδικτυακή παρουσίαση που οργανώνουν τα Public μέσω Facebook και θα αναμεταδοθεί και εδώ, στις 8μμ.
Δίπλα στην αφεντομουτσουνάρα μου θα καθίσουν δύο άνθρωποι που έζησαν το συναίσθημα της απονομής ευρωπαϊκών τροπαίων: ο Γιώργος Σιγάλας και ο Μιχάλης Κακιούζης.
Η εκδήλωση θα γίνει online χωρίς την παρουσία κοινού, αλλά θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να ζεστάνουμε τους θεατές, οι οποίοι θα έχουν τη δυνατότητα να απευθύνουν ερωτήματα ή παρατηρήσεις.
Εννοείται ότι θα γίνει ελεύθερη συζήτηση και όχι λιβάνισμα του βιβλίου, πόσο μάλλον του …συγγραφέα. Σε αυτή την ιδιότυπη «νύχτα των αρχηγών», τιμώμενα πρόσωπα θα είναι οι ίδιοι οι αρχηγοί.
Το προηγούμενο βιβλίο μου, «Ο Νίκος Λείπει» ήταν κυρίως ταξιδιωτικό, με απλόχερες αθλητικές πινελιές. Το καινούριο, που κυκλοφόρησε την περασμένη Τρίτη και ήδη βρίσκεται στα ράφια, απευθύνεται πρωτίστως σε εσάς.
Περιέχει 31 κεφάλαια με αυτό ακριβώς που λέει ο τίτλος του: «Τα Ματς Της Ζωής Μας». Από το Φάληρο στη Σαϊτάμα, από το Αλεξάνδρειο στο ΟΑΚΑ, από τη Ρώμη στην Κωνσταντινούπολη, από το Παρίσι στο Βερολίνο, από τη Βοστώνη στη Νέα Ορλεάνη, από το παρελθόν στο μέλλον.
Στην τελευταία σελίδα του, η μπάλα μένει στον αέρα από ένα σουτ του Γιάννη. Στην πρώτη, η μπάλα καταλήγει στο πλεχτό από μία βολή του Αργύρη.
Ενδιάμεσα παρελαύνουν όλοι μας οι ήρωες: ο Νικ, ο «δράκος», ο Φάνης, ο «Πάνι», ο «ξανθός», ο Μπάνε, ο «Ράμπο», ο «3D», ο «Σπαν», ο «Τεό», αυτοί που μας έκαναν να χορεύουμε στους δρόμους και να τραγουδάμε στις στέγες.
Αλλά και οι ήρωες των άλλων: ο Ντράζεν, ο Όσκαρ, ο Βάλτερς, ο Κούκοτς, ο Ντέγιαν, ο Ζάρκο, ο Ρόι, ο Μπερντ, ο Μάτζικ, ο Τζόρνταν, ο Κόμπι.
Ήταν όλοι τους δικοί μας. Μαζί και η Εβίνα, που ρίχνει κλεφτές ματιές από το μπλουζάκι μου! Χωρίς αυτή την παλιοπαρέα, δεν θα μιλούσαμε για μπάσκετ σήμερα στην Ελλάδα, δεν θα είχαμε το πορτοκαλί για εθνικό μας χρώμα και δεν θα βγάζαμε βιβλία.
Δεν πρόκειται, ωστόσο, για ένα καθαρά αθλητικό. στεγνό βιβλίο. Ο αναγνώστης δεν θα διαβάσει ανάλυση των αγώνων ούτε θα μάθει πόσους πόντους έβαλαν ο Αλβέρτης, ο Πρίντεζης και ο ΛεΜπρόν. Στις 289 σελίδες του δεν υπάρχουν στατιστικά.
Στόχος του συγγραφέα, δηλαδή …δικός μου, ήταν να πάρω τον αναγνώστη από το χεράκι και να τον μπάσω στο γήπεδο με ενδιάμεσο σταθμό τα αποδυτήρια, ώστε να γευτεί τα αρώματα, τα χρώματα και τα συναισθήματα.
Κάθε ματς είναι το ταξίδι του. Μαθαίνουμε περισσότερα από τις ήττες, παρά από τις νίκες. Έτσι θα έπρεπε, τουλάχιστον.
Η όχι ιδιαίτερα γκρίζα διαφήμιση τελειώνει εδώ. Όποιος ενδιαφέρεται να ακολουθήσει σε αυτό το οδοιπορικό των 33 ετών είναι απολύτως ευπρόσδεκτος, ιδίως τώρα το καλοκαίρι που τα χρωματιστά γυαλιά αφήνουν τη θέση τους στα μαύρα.
Κρατήστε λίγο χώρο στο καλοκαιρινό σας σακίδιο και κοπιάστε. Το βιβλίο είναι ο ιδανικός σύντροφος για την ξαπλώστρα. Αν δεν σας αρέσει το δικό μoυ, αγοράστε ένα άλλο.
Πηγή: Gazzetta
