Επιλογή Σελίδας

Του Βασίλη Σαμπράκου

Δεν είναι πολύ εύκολο να ξεχωρίσεις τον MVP του Ολυμπιακού στην φετινή σεζόν, είτε κοιτάξεις τη συνολική παρουσία του, είτε απομονώσεις την παρουσία του στην Superleague 1 και την πορεία προς την κατάκτηση του τίτλου. Από την άλλη, είναι εύκολο να ξεχωρίσει τον MVP αν γενικεύσεις την συζήτηση και δεν περιοριστείς στους ποδοσφαιριστές· δεν γεννάται ζήτημα, ο Πέδρο Μαρτίνς είναι ο πολυτιμότερος, αυτός με τη μεγαλύτερη και πιο καθοριστική συνεισφορά. Αυτό που κατέκτησε ο Ολυμπιακός, είναι ένα πρωτάθλημα του προπονητή του.

Επιστρέφοντας στους ποδοσφαιριστές, στην πρώτη ανάγνωση ξεχωρίζεις εύκολα τους τρεις κεντρικούς μέσους (Γκιλιέρμε, Μπουχαλάκης, Καμαρά), τον Βαλμπουενά, τον Ελ Αραμπί, τον Τσιμίκα και τον Σεμέδο και έχεις μπροστά σου τους βασικούς συντελεστές.

Όταν βάζεις δεύτερο φίλτρο, προκειμένου να φτάσεις στους πολυτιμότερους, είναι η στιγμή που αναρωτιέσαι ποιος είναι ο σημαντικότερος και πιο καθοριστικός για την ομάδα. Από αυτή την «γωνία», δηλαδή όταν κάνεις την «ποιον ποδοσφαιριστή θα αφαιρούσες για να επηρεάσεις τόσο τη δυναμική μιας ομάδας που να μπαίνει σε αμφιβολία η επίτευξη των στόχων της;» ερώτηση, προκύπτει, κατά την αντίληψή μου μια τριάδα: Γκιλιέρμε, Βαλμπουενά, Ελ Αράμπι.

Η εξέλιξη αυτής της συζήτησης είναι πολύ σύνθετη, πολύ δύσκολη, και τελικά υποκειμενική. Όταν κάνουμε τη συζήτηση πιο συγκεκριμένη, και εστιάσουμε στην πορεία του Ολυμπιακού στο ελληνικό πρωτάθλημα, τα νούμερα των επιδόσεων του Βαλμπουενά και του Ελ Αραμπί δεν αφήνουν χώρο για τρίτο ποδοσφαιριστή σε συνεισφορά.

Εβαλα την ερώτηση στους social media λογαριασμούς μου, για να κάνω μια πρώτη σφυγμομέτρηση που καταγράφει την γενική αίσθηση. Ανάμεσα στους τρεις, το κοινό ψήφισε Ελ Αραμπί (περίπου 55%) και άφησε πίσω τον Βαλμπουενά (περίπου 35%) και τον Γκιλιέρμε (10%). Καταλαβαίνω ότι το γκολ επηρεάζει πολύ την αντίληψη του θεατή για τον πολυτιμότερο, τον πιο αποφασιστικό ποδοσφαιριστή. Κι είναι επίσης γεγονός ότι ξαναείδαμε μετά από καιρό στο ελληνικό πρωτάθλημα έναν εκτελεστή με τόσο «εύκολο γκολ».  Κατά την αντίληψή μου όμως ο Βαλμπουενά ήταν ο πιο καθοριστικός. Είναι ο πρώτος που μου έρχεται στο μυαλό ως απάντηση στην ερώτηση σχετικά με το ποιος είναι αυτός που αλλάζει τη δυναμική του Ολυμπιακού με την παρουσία ή την απουσία του.

Το σημείωσα πολύ πρόσφατα ότι θεωρώ τον Βαλμπουενά ως την πιο συμβολική φιγούρα της φετινής σεζόν του Ολυμπιακού, μετά τον Μαρτίνς. Δεν είναι μόνο ότι κατάφερε να σηκώσει βάρος το οποίο αρχικά δεν προοριζόταν για την πλάτη του, μετά από τον θερινό τραυματισμό του Φορτούνη. Ούτε διαβάζω μόνο στην στατιστική απεικόνιση της απόδοσής του στη σεζόν την ποιότητα του έργου του. Στα νούμερα της στατιστικής κανείς πρέπει να προσθέσει το πάθος, την ένταση, τον εγωισμό και την ανθεκτικότητα, όλα αυτά τα στοιχεία που είχε το παιχνίδι του καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν. Ο Βαλμπουενά εμφύσησε παραπάνω το πνεύμα του νικητή στην ομάδα του και δημιούργησε στους συμπαίκτες την αίσθηση της ασφάλειας που δημιουργεί η συνείδηση ότι στο τερέν υπάρχει ένας συμπαίκτης ικανός και αρκετός για να «καθαρίσει» στα δύσκολα. Κοντά σε αυτά, κανείς οφείλει να προσθέσει και να αναδείξει τη σημασία που έχει το παράδειγμα που εκείνος δημιουργούσε για τους υπόλοιπους ως leader by example. Με άλλα λόγια, όταν βλέπεις δίπλα σου τον 35χρονο Βαλμπουενά, με αυτή την καριέρα πίσω και αυτό το brand name, να «σκοτώνεται» δεν μπορείς να είσαι αδιάφορος· νιώθεις ότι «δεν σε παίρνει» να μη «σκοτωθείς». Ο Βαλμπουενά παρέσυρε όλους τους υπόλοιπους.

Ανάμεσα στους τρεις που ξεχώρισα, πιθανόν ο Βαλμπουενά να έχει σήμερα, λόγω ηλικίας, την μικρότερη χρηματιστηριακή αξία. Και πιθανόν για εκείνον να υπάρχει και η μεγαλύτερη «απορία» σε σχέση με το αν μπορεί να επαναλάβει μια σεζόν σαν την φετινή. Στα μάτια μου όμως αυτός είναι που ξεχωρίζει σε μια σεζόν κατά την οποία ο Ολυμπιακός είχε τουλάχιστον επτά ποδοσφαιριστές που θα μπορούσαν να βρίσκονται στην καλύτερη ενδεκάδα του πρωταθλήματος.

Πηγή: Gazzetta

Pin It on Pinterest

Shares
Share This