Το παρθενικό του ταξίδι στον Ιταλικό νότο πρόδιδε την ολοκλήρωση του deal. Ο Αουρέλιο Ντε Λαουρέντις κάλεσε την 1η Ιουλίου τον παίκτη στο «Castel Volturno», το προπονητικό κέντρο, όπου συνάντησε από κοντά τον Τζενάρο Γκατούζο κι έπειτα ακολούθησε το καθοριστικό, κατιδίαν ραντεβού με τον ατζέντη του στα γραφεία της ομάδας.
Όση ώρα, όμως, οι δύο άνδρες προσπαθούσαν να βρουν τη χρυσή τομή, η καρδιά του Βίκτορ Οσιμέν επέμενε στον διχασμό.
Από τη μία, το παιδικό του όνειρο, να βρεθεί αργά ή γρήγορα στα γήπεδα της Premier League, ιδανικά στο «Στάμφορντ Μπριτζ», στο χορτάρι που θαύμαζε μικρός από την τηλεόραση εν δράση το μεγαλύτερό του είδωλο, Ντιντιέ Ντρογκμπά. Από την άλλη, ο αξιοθαύμαστος ορθολογισμός για έναν πρώιμο ενήλικα 21 ετών, που τον κρατά σε απόσταση από τις νεανικές επιπολαιότητες και τον συνοδεύει σταθερά, προτού μεταπηδήσει στον επόμενό του σύλλογο.
Για να πει το «ναι», έπρεπε να στοιβάξει όλα τα θετικά στοιχεία της μετακίνησής του στην θερμόαιμη Νάπολη, όπως ακριβώς έκανε με τους σωρούς σκουπιδιών πίσω στην πατρίδα του, στο Ορεγκούν του Λάγος, εκεί όπου έψαχνε με τους παιδικούς του φίλους για πεταμένα ποδοσφαιρικά παπούτσια. Αν η στοίβα ξεπερνούσε την αντίστοιχη με τα αρνητικά σημεία, τότε ο κόπος της διαμονής σε 4η διαφορετική χώρα εδώ και 5 χρόνια θα άξιζε τον κόπο.
Ακριβώς έναν μήνα αργότερα από το καθοριστικό ταξίδι, ο ανερχόμενος Νιγηριανός αστέρας απολαμβάνει το πρώτο του 24ωρο ως πρωτοεμφανιζόμενος στις τάξεις των Παρτενοπέι, στη Serie A γενικότερα. Και το κάνει με τον επίτιμο τίτλο της πιο δαπανηρής μεταγραφής που χρειάστηκε ποτέ να κάνει η φετινή Κυπελλούχος Ιταλίας.
Τα 70 εκατ. (50+20 με μπόνους) τον καθιστούν την δεύτερη πιο ακριβή πώληση Αφρικανού ποδοσφαιριστή, χρήματα που κατέληξαν ξανά στα ταμεία της Λιλ, η οποία είχε καρπωθεί επίσης τα 80 εκατ. ευρώ για τον Νο1, Νικολά Πεπέ, την 1η Αυγούστου του 2019. Την ημέρα που, άλλωστε, ανακοινώθηκε ο Οσιμέν στους Λιλουά, έχοντας προτάξει για μια ακόμη φορά τη λογική, ώστε να συνεχιστεί αρμονικά το «ντόμινο» ώριμων κινήσεων που πραγματοποιεί από το 2015.
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ, ΕΤΩΝ 17
Μετά την αρχική «ζύμωση» στους Ultimate Strikers του Λάγος, ο 16χρονος Οσιμέν πήρε την πρώτη του ευκαιρία από έναν διαχρονικό θρύλο του ποδοσφαίρου της Νιγηρίας και της Αφρικής.
Ο Εμάνουελ Αμουνίκε, άλλοτε εξτρέμ της Μπαρτσελόνα και της Σπόρτινγκ Λισαβόνας και τότε τεχνικός της Κ-17 πίστεψε στο αδιαπραγμάτευτο ταλέντο του έφηβου αγοριού που είδε μπροστά του, σε ένα δοκιμαστικό ταλέντων από όλη τη χώρα για την προσθήκη παικτών στην εθνική.
Η θέση στο όνομα του Οσιμέν κατοχυρώθηκε και αφού έκανε το πρώτο του ταξίδι έξω από το Λάγος στα 16 του, έναν χρόνο αργότερα, το 2015, πακέταρε βαλίτσες για τη Χιλή και το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.
Το αποτέλεσμα της περιπέτειας ήταν εμφατικό. Οι μικροί «Super Eagles» κατέκτησαν την κορυφή του κόσμου και μάλιστα για δεύτερη σερί φορά και ο Οσιμέν έθεσε νέο ρεκόρ τερμάτων με 10 σε 7 αναμετρήσεις. Στην επιστροφή του στην πατρίδα Νιγηρία, είχε ήδη αγγίξει τα ραντάρ των κορυφαίων.
Γιουβέντους, Μπαρτσελόνα, Ίντερ, Ατλέτικο Μαδρίτης τον προσέγγισαν για να τον εντάξουν στην Ακαδημία τους, ο Αρσέν Βενγκέρ του μίλησε αυτοπροσώπως για να τον πείσει να μετακομίσει στο Λονδίνο, τον ιδεατό του ποδοσφαιρικό προορισμό από τότε που άρχισε να κλωτσά το τόπι. Ωστόσο, ο ίδιος επέλεξε συνετά και μετά από διαδοχικά «άκυρα» στα μεγαθήρια, συμφώνησε με τη Βόλφσμπουργκ.
Μπορεί η παρθενική του σεζόν στη Bundesliga μόλις στα 17 του χρόνια (14 συμ./0 γκολ) να πέρασε στα «ψιλά», όμως, ο δανεισμός στη Σαρλερουά και εν συνεχεία η κανονική μεταγραφή στο βελγικό κλαμπ, τον έφεραν ακόμη ένα σκαλί πιο κοντά στο κορυφαίο επίπεδο, με απολογισμό 20 τερμάτων σε 36 ματς στη Jupiler League. Μετά, ήρθε η Λιλ.
ΛΙΛ, Η ΤΕΛΕΙΑ ΒΙΤΡΙΝΑ
Η ευεργετική από οικονομικής άποψης αποχώρηση του Πεπέ, άνοιξε τον χώρο για έναν νέο πρωταγωνιστή στη σεζόν 2019-20 των Λιλουά.
Και ως ένα διακεκριμένο «εργοστάσιο» νέων αστέρων, με μία υπέρλαμπρη βιτρίνα μοσχοπουλημένων παικών σχεδόν κάθε χρονιά (πάνω από 540 εκατ. ευρώ τα έσοδά της την τελευταία δεκαετία!), ο Οσιμέν αποτέλεσε εύλογα το επόμενο «προϊόν» της Λιλουά σχολής. Αφού πρώτα σκόραρε 18 γκολ σε 38 εμφανίσεις σε όλες τις διοργανώσεις φέτος, εκ των οποίων τα 2 στο Champions League και το ένα στο «Στάμφορντ Μπριτζ», απέναντι στην Τσέλσι.
Εκείνη τη βραδιά, είχε τηλεφωνήσει στους φίλους του στο Λάγος, για να μοιραστεί την εμπειρία τού να σκοράρει στο γήπεδο που μεγαλούργησε ο Ντρογκμπά και που τον ώθησε να στραφεί στο ποδόσφαιρο.
Ο ΔΙΣΤΑΓΜΟΣ ΝΑ ΕΝΤΑΧΘΕΙ ΣΤΟΥΣ ΠΑΡΤΕΝΟΠΕΪ
Fast Forward στο ταξίδι στη Νάπολι, στις αρχές του Ιουλίου. Ο Οσιμέν επισκέπτεται τις εγκαταστάσεις του φερόμενου ως νέου συλλόγου του και κατά τη διάρκεια της παραμονής του κάνει τις ερωτήσεις που χρειάζεται, στο κατάλληλο άτομο, για να κάμψει τις δεύτερες σκέψεις του.
Πώς θα αντέξει ένας μαύρος ποδοσφαιριστής σε μια εν γένει κοινωνία που δεν έχει σταματήσει να εμφανίζει τον ρατσισμό στα γήπεδα της χώρας εν έτει 2020, σε βάρος ακόμη και των πιο επιφανών παικτών (Λουκάκου, Μπαλοτέλι); Ο Καλιντού Κουλιμπαλί τον βοήθησε να καταλάβει:
«Ένιωσα και εγώ την πικρία να σε προσβάλλουν ρατσιστικά, αλλά ποτέ στη Νάπολι. Είπα στον Βίκτορ ότι δεν θα έχει κανένα πρόβλημα εδώ. Αν έρθει, θα έχει επιλέξει την κατάλληλη πόλη».
Ακόμα, όμως, και στην περίπτωση που αρχίσουν τα δύσκολα, ο Οσιμέν έχει «προίκα» στη διαδρομή του, τις δυσκολίες που αντιμετώπισε πίσω στο Ορεγκούν. Δεν ήταν λίγες.
ΚΑΡΔΙΑ ΛΙΟΝΤΑΡΙΟΥ
Μέσα σε λίγους μήνες όταν ήταν μικρός, η μητέρα του «έφυγε» από τη ζωή και ο πατέρας του έχασε τη δουλειά του. Αυτή η δυστυχής αλληλουχία γεγονότων τον σημάδεψε αναπόφευκτα. Χρειάστηκε να κουβαλά σακούλες με νερό για να βοηθάει την οικογένειά του να βγάζει έκτοτε τα προς το ζην.
Από την αρχή του ποδοσφαιρικού ονείρου, ο Οσιμέν αφιερώνει κάθε γκολ στον ουρανό, εκεί που ίσως βρίσκεται η μαμά του και τον καμαρώνει από πανοραμική θέα. Ήταν εκείνη, άλλωστε, που τον στήριξε και του έδινε ανεξάντλητα την αυτοπεποίθηση για να γίνει ποδοσφαιριστής, κόντρα στις αντιθέσεις του πατέρα του, που τον προόριζε για σπουδές.
«Μέρος της ζωής μου, είναι ο αγώνας για την επιβίωση. Αλλά όλα αυτά με έκαναν στο τέλος αυτό που είμαι σήμερα. Είναι δύσκολο να τα επεξεργαστείς, αλλά κάθε γεγονός δημιούργησε την προσωπικότητά μου».
Είναι αυτή η καρδιά του λιονταριού, που τον χαρακτηρίζει εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου και που τόσο εύστοχα είχε παρατηρήσει για εκείνον, ο μεγαλύτερος, ίσως, θαυμαστής από τους εν ενεργεία ποδοσφαιριστές της Ευρώπης, ο συμπατριώτης του, Οντιόν Ιγκάλο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ:
«Τον αγαπώ. Είναι προσγειωμένος, δουλεύει σκληρά και έχει νοοτροπία νικητή».
ΣΤΟ ΣΩΣΤΟ ΜΕΡΟΣ, ΤΗ ΣΩΣΤΗ ΣΤΙΓΜΗ
Μία τέτοια ψυχή, κουμπώνει ιδανικά με την ιδιοσυγκρασία των Ναπολιτάνων και τα «θέλω» του Γκατούζο στην ομάδα. Αγωνιστικά, το ταχυδυναμικό του στυλ, η ισορροπία και ο απίθανος ρυθμός με τον οποίο κινείται και σπριντάρει με ή χωρίς τη μπάλα, τον καθιστούν θεαματικό χωρίς να το εκβιάσει.
Κάποιοι έσπευσαν να του βγάλουν το παρατσούκλι «νέος Μπαπέ», όταν συμπλήρωσε 5 παιχνίδια μέσα στη σεζόν με τη Λιλ στα οποία έπιασε ταχύτητα άνω των 35χλμ/ώρα.
Σύμφωνοι, δεν είναι ο απόλυτος «εκτελεστής», ο «killer» που σχεδόν πάντα είχε στη γραμμή κρούσης η Νάπολι (Καβάνι, Ιγουαΐν, Μίλικ). Ωστόσο, η διαφαινόμενη πώληση του Πολωνού στράικερ, αποτελεί την πιο θεμιτή συγκυρία για να βελτιώσει όλες του τις αδυναμίες, παράλληλα με το στάνταρ (αν το δικαιολογήσει) 90λεπτό του κάθε εβδομάδα.
Η «καρδιά λιονταριού» και η παράδοξη σοφία για 21χρονο αθλητή, με την οποία «ντύνει» την κάθε κίνησή του, αρκούν για να τον συντροφεύσουν με επιτυχία στο πιο μεγάλο του βήμα. Μέχρι το επόμενο.
