Επιλογή Σελίδας

Του Αντώνη Καρπετόπουλου

Από το πρώτο ματς του Ολυμπιακού με τη Γουλβς πέρασαν πέντε ολόκληροι μήνες. Αυτό και μόνο σημαίνει πως αυτό το δεύτερο ματς δεν έχει καμία σχέση με το πρώτο: το Μάρτιο η Γουλβς κυνηγούσε την έξοδο στο Τσάμπιονς λιγκ μέσω του πρωταθλήματος, τώρα της απέμεινε μόνο το Γιουρόπα λιγκ. Το κακό για τον Ολυμπιακό είναι ότι σε αυτό και μόνο έχει το μυαλό της, το καλό ότι δεν μπορεί να μην έχει απόψε και λίγο άγχος. Ξεκινά με το αβαντάζ του 1-1 που απέσπασε το Μάρτη στο Καραϊσκάκη κάνοντας απλά τη δουλειά της: το 1-1 σημαίνει πως αν δεν δεχτεί γκολ προκρίνεται. Κυρίως όμως η Γουλβς μοιάζει να έχει μια περίεργη ρέντα καθώς, ενώ αυτή δεν έχει καμία απουσία, ο Ολυμπιακός, εκτός του Σεμέδο, που θα έλειπε έτσι κι αλλιώς, έχασε παραμονές του αγώνα και τον ποδοσφαιριστή που θα του ήταν απόψε απαραίτητος, δηλαδή τον τερματοφύλακα Ζοζέ Σα.

Για μια επέμβαση στην προπόνηση

Οι τραυματισμοί αυτό τον καιρό είναι στην ημερήσια διάταξη όλων των ομάδων, αλλά μιλάμε για μυϊκούς τραυματισμούς που οφείλονται κατά βάση στην κόπωση, τα συνεχή παιγνίδια και το γεγονός ότι οι ποδοσφαιριστές επιβαρύνθηκαν με συνεχόμενα ματς και δυνατές προπονήσεις μετά από 70 (και βάλε…) μέρες διακοπής. Οι προπονητές γνωρίζοντας την επικινδυνότητα των παιγνιδιών δίνουν συχνά ευκαιρίες σε αναπληρωματικούς για να ξεκουράσουν τους πιο κουρασμένους, αλλά οι μυϊκοί τραυματισμοί δεν κάνουν τέτοιες διακρίσεις: στον Ολυμπιακό αμφίβολοι είναι και ο βασικότατος αρχηγός Ομάρ Ελαμπντελαουί και ο χρήσιμος αναπληρωματικός Χασάν. Αλλά ο Σα δεν έπαθε θλάση: χτύπησε το χέρι του κάνοντας μια επέμβαση – αυτό τουλάχιστον λένε τα ρεπορτάζ. Και στη θέση του θα παίξει απόψε ο Μπόμπι Αλεν, που ήταν λίγες μέρες πριν με τις βαλίτσες στο χέρι, αφού ο ρόλος του αναπληρωματικού δεν του αρέσει.

Ο Μαρτίνς δεν συγκαταλέγεται μεταξύ των τυχερών προπονητών – έχει χάσει σε αντίστοιχες στιγμές πολλούς παίκτες: θυμίζω ότι πέρυσι λίγο πριν ξεκινήσουν τα προκριματικά του Τσάμπιονς λιγκ έχασε για μήνες πολλούς τον Κώστα Φορτούνη. Αλλά, αν για να αντικατασταθεί κάποιος άλλος μπορεί να γίνει ένα τρικ (κι ο Μαρτίνς έχει κάνει πολλά), για τη θέση του τερματοφύλακα μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν. Ο Τζολάκης είναι πολύ μικρός. Θα παίξει ο Αλέν.

Ο γνωστός άγνωστος Μπόμπι

Ποιος είναι ο Μπόμπι Αλέν; Είναι ο κλασικός «γνωστός άγνωστος» – η περίπτωση του ποδοσφαιριστή, που όλοι ξέρουν ότι υπάρχει στην ομάδα ως αναπληρωματικός τερματοφύλακας και που ελάχιστοι γνωρίζουν πραγματικά. Γάλλος και γεννημένος στο Παρίσι, αλλά με σκωτσέζικο αίμα αφού οι ρίζες της οικογένειάς του είναι στη Βρετανία, ο Αλέν πρωτόπαιξε ποδόσφαιρο σε κάποιες μικρές ομάδες της γαλλικής πρωτεύουσας πριν φύγει για τη Γλασκόβη στα 19 του. Δεν κατάφερε να κάνει πράξη το όνειρό του και να αγωνιστεί στη Ρέιτζερς και επέστρεψε στη Γαλλία για να χτίσει μια καριέρα ξεκινώντας από τη Γ’ Εθνική. Εφτασε στη Ντιζόν κι από εκεί στον Ολυμπιακό στα 28 του.

Η οικογενειακή του ιστορία είναι πιο εντυπωσιακή από το ποδοσφαιρικό βιογραφικό του. Οι γονείς του είναι κουφοί, τα παιδικά του χρόνια δεν ήταν εύκολα και στη Σκοτία βρέθηκε γιατί ένας θείος του είναι βουλευτής – ποιος ξέρει πόσα άλλα συναρπαστικά θα χε να μας διηγηθεί. Κατά τη γνώμη μου από την προσωπική του απόδοση θα εξαρτηθούν κατά πολύ οι ελπίδες του Ολυμπιακού για πρόκριση. Το λέω γνωρίζοντας πως μέχρι τώρα ο Αλέν έχει δεχτεί γκολ σε όλα τα ματς που έχει αγωνιστεί μετά την επανέναρξη του πρωταθλήματος, ενώ κι ο Ολυμπιακός έχει δεχτεί γκολ σε όλα τα ματς που έχει δώσει στην Αγγλία. Ας πούμε πως και για τους δυο θα πρέπει να υπάρξει μια πρώτη φορά – ο Αλέν κι ο Ολυμπιακός θα πρέπει να κρατήσουν το πολύτιμο μηδέν. Που δεν αρκεί από μόνο του να δώσει την πρόκριση, αλλά πριν το ματς αρχίσει, μοιάζει να είναι προαπαιτούμενο.

Υπό αυτό το πρίσμα είναι προβλήματα και η απουσία του Σεμέδο και του Ομάρ, αν κι αυτός δεν τα καταφέρει: η άμυνα ήταν φέτος ένα από τα όπλα της ομάδας από την αρχή. Τα προκριματικά του Τσάμπιονς λιγκ πέρυσι ο Ολυμπιακός τα πέρασε έχοντας δεχτεί ένα γκολ (σε έξι ματς με Πλιζέν, Μπασακσεχίρ και Κρασνοντάρ) και το πρωτάθλημα το κατέκτησε με πέντε σερί νίκες στα play off (με ΠΑΟΚ, Αρη, ΠΑΟ, ΑΕΚ και ΟΦΗ) σε ματς στα οποία δέχτηκε δυο γκολ όλα κι όλα. Ο Ολυμπιακός χρειάζεται απόψε ένα ματς σαν αυτά που χε κάνει με την Μπασακσεχίρ και την Κρασνοντάρ, όπου η σιγουριά στην άμυνα έκανε τη διαφορά: θυμίζω ότι δεν υπήρχαν τότε ούτε καν τα τρεξίματα του Καμαρά στη μεσαία γραμμή.

Δεν αλλάζει ποτέ

Από άμυνα ξέρει φυσικά και η Γουλβς που παίζει συνήθως 5-3-2. Ο Νούνο Εσπίριτο Σάντο δεν αλλάζει ποτέ τους τρεις κεντρικούς αμυντικούς του που αγωνίζονται μπροστά από τον έμπειρο τερματοφύλακα Λουίς Πατρίσιο, (δηλαδή τον Κόουντι, τον Σάις και τον Μπολί) και τους περιβάλει με εμπιστοσύνη μολονότι δεν είναι οι καλύτεροι αμυντικοί του κόσμου. Δεν χαλάει επίσης την τριάδα των μέσων του: ο Ντεντόκερ, ο Νέβες και ο Μουτίνιο παίζουν διαρκώς ακριβώς όπως συμβαίνει με τον Γκιγιέρμε, τον Μπουχαλάκη και τον Γκιγιέρμε. Αλλά αυτές είναι οι μόνες ομοιότητες της Γουλβς με τον Ολυμπιακό. 

Η αγγλική ομάδα λατρεύει τις αντεπιθέσεις και θέλει να σκοράρει πρώτη για να βρει χώρους. Το να ανοίξει κλειστές άμυνες δεν είναι χαρακτηριστικό της, παρόλο που έχει καλούς κυνηγούς. Ο Νούνο τους αλλάζει κρατώντας σταθερά μόνο τον φορ Χιμένεθ στην ενδεκάδα του: ούτε ο πολυδιαφημισμένος Τραορέ δεν είναι αμετακίνητος. Η πρόθεση της Γουλβς είναι πάντα να κρατήσει το μηδέν, να βρει ένα γκολ χωρίς μεγάλο ρίσκο και να τρέξει στην συνέχεια στους κενούς χώρους. Ετσι εξηγούνται και τα αποτελέσματα που είχε μετά την επανέναρξη του αγγλικού πρωταθλήματος: όποτε προηγήθηκε κέρδισε – το κανε με τη Γουέστ Χαμ, την Μπόρνμουθ, την Αστον Βίλα, την Κρύσταλ Πάλας και την Εβερτον. Κι όποτε βρέθηκε πίσω στο σκορ έχασε: το παθε με την Αρσεναλ, την Σέφιλντ, την Τσέλσι. Η μοναδική της ισοπαλία (1-1 με την Μπέρνλεϊ) ήρθε ως αποτέλεσμα μιας απροσεξίας στις καθυστερήσεις στο φινάλε του ματς: η Γουλβς έχει την κακιά συνήθεια να δέχεται γκολ στο τέλος, αλλά ο Ολυμπιακός που είδαμε μετά την επανέναρξη δεν είναι ομάδα που μπορεί να περιμένει τόσο πολύ για να βρει ένα γκολ και να κερδίσει, όπως έκανε με την Αρσεναλ π.χ. Η ομάδα του Μαρτίνς χτίζει την τύχη της σχεδόν πάντα σκοράροντας νωρίς. Αυτή είναι η μεγαλύτερη διαφορά του από την Γουλβς.     

Η τρέλα θα παραμείνει

Θα προτιμούσα από την αρχή τον Ρατζέλοβιτς, θα σκεφτόμουν και το σχήμα με Βαλμπουενά – Φορτούνη. Είναι παράξενο ότι μιλάμε για άμυνες, ενώ ο Ολυμπιακός για να προκριθεί πρέπει να κερδίσει. Αλλά κατά τη γνώμη μου το ματς έχει να κάνει κυρίως με τη σταθερότητα στα μετόπισθεν: φάτσες για να βάλουν γκολ έχουν και οι δυο ομάδες. Φυσικά και οι δυο έχουν τεράστιο κίνητρο: η Γουλβς δεν έχει φτάσει ποτέ της σε προημιτελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Απλά ο Ολυμπιακός έχει παραπάνω από τον αντίπαλό του ένα όνειρο τρελό, που το υπηρετεί χρόνια τώρα. Και οι απουσίες, οι δυσκολίες, η ίδια η ανάγκη της νίκης απλά μεγαλώνουν αυτό το όνειρο το οποίο μένει να δούμε αν απόψε θα γίνει πραγματικότητα. Η τρέλα, όπως και να χει, θα παραμείνει…

Πηγή: Κάρπετ Show

Pin It on Pinterest

Shares
Share This