Του Αλέξη Σπυρόπουλου
Με τον Στράτο Σβάρνα τώρα, θυμήθηκα μία παλαιότερη κουβέντα του Κώστα Σταφυλίδη για τον Φαν ‘τ Σχιπ. “Ο προπονητής ζητά πέντε πράγματα. Οχι δέκα. Τα πέντε που μπορείς να κάνεις. Κάν’ τα και θα παίξεις”. Ο Σβάρνας μπήκε (στο κενό του τραυματία Χατζηδιάκου) και τα έκανε. Οπως τα είχε κάνει και ο Χατζηδιάκος, στο δικό του ντεμπούτο πέρυσι στη Ρώμη. Είναι η, όσο απλή ακούγεται, ιστορία-περίληψη της νύχτας του Σβάρνα στη Λιουμπλιάνα.
Εδειξε συγκροτημένος, έδειξε τετράγωνος στο μυαλό, έδειξε ήρεμος, έδειξε πνευματικώς έτοιμος. Τα έκανε “και τα πέντε”. Σκεπτόταν, προέβλεπε, επενέβαινε, έκοβε χαμηλά, έκοβε ψηλά, εύρισκε τον συμπαίκτη όποτε έπρεπε να βγάλει τη μπάλα από πίσω, τον τροφοδοτούσε με μία πεντακάθαρη πρώτη, είτε κάθετη είτε διαγώνια, πάσα. Κι ήταν και τυχερός στο τέλος, ότι με την αστοχία του Σπόραρ δεν χρεώθηκε την πιο μεγάλη φάση-γκολ που είχε όλο το ματς στη Σλοβενία.
Από το να κάνω τον έξυπνο εκ των υστέρων, προτιμώ να ομολογήσω ότι εκ των προτέρων δεν πίστευα πως υπήρχε για τον Σβάρνα περιθώριο σε τόση εξέλιξη. Η ΑΕΚ, ευτυχώς το πίστεψε. Πλέον σ’ ένα βράδι μέσα, με την αυτόματη υπεραξία επάνω στην πρωτογενή αξία, η ΑΕΚ “έκανε αγορά”. Δεν έχει, ένα σέντερ-μπακ από τους πολλούς στο ρόστερ. Εχει τον σέντερ-μπακ, και κοιτάζει ποιος/ποιοι θα είναι ο/οι παρτενέρ.
Ο Μελισσανίδης “χρωστάει λεφτά” σε όποιον του υπέδειξε, μικρό παιδί από την Τριγλία Ραφήνας, τον Σβάρνα. Αν και η περιρρέουσα μυθολογία δηλοί ότι εδώ το σκάουτιγκ ήταν δουλειά του…Μελισσανίδη αυτοπροσώπως. Το βέβαιον είναι ότι ο Σβάρνας έγινε ο πρώτος Ελληνας ποδοσφαιριστής που έκανε ντεμπούτο στην Εθνική με τον Φαν ‘τ Σχιπ δίχως να παίζει στο ολλανδικό πρωτάθλημα!
Η σημαντική παράμετρος είναι ότι ο Σβάρνας έδεσε στους σέντερ-μπακ με τον Σιόβα, στη λογική νέος/πεπειραμένος δεξιοπόδαρος/αριστεροπόδαρος. Πολύ μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά έθνη από το ελληνικό, ακόμη και κλαμπ του top-10 στο ranking της UEFA, ψάχνουν με το μακαρόνι για ένα αριστεροπόδαρο στόπερ. Συνηθέστατα, αναγκάζονται να παίζουν με δύο δεξιούς, τον ένα αναγκαστικά στ’ αριστερά. Βαράν/Σέρχιο Ράμος. Μανωλάς/Παπασταθόπουλος.
Εμείς, δίχως να το καταλάβουμε καλά-καλά, βρεθήκαμε με…απεριόριστες επιλογές, και όχι μόνο στους κεντρικούς οπισθοφύλακες. Μία σπάνια πολυτέλεια. Ο Φαν ‘τ Σχιπ διαθέτει τρεις αριστεροπόδαρους σέντερ-μπακ (Σιόβας, Σταφυλίδης, Μιχαηλίδης), τρεις αριστερούς μπακ (Γιαννούλης, Τσιμίκας, Κυριακόπουλος), ένα αριστεροπόδαρο κεντρικό χαφ (Μπουχαλάκης), ένα αριστεροπόδαρο δεκάρι (Μπακασέτας), ακόμη και αριστεροπόδαρο τερματοφύλακα (Μπάρκας).
Σχεδόν, το μισό ρόστερ. Και αναφέρομαι μονάχα στους 25 του γκρουπ για Σλοβενία/Κόσοβο. Δεν στέκομαι στην ευρύτερη δεξαμενή (Κούτρης, Φετφατζίδης, Λυκογιάννης, Βαλεριάνος, Ταχτσίδης), καν δεν προσμετρώ εκείνους στο γκρουπ των 25 που “έχουν και τα δύο πόδια” (Ζέκα, Φορτούνης, Φούντας, Παυλίδης). Σημειώνω μόνον…τους βεριτάμπλ. Ο “αριστερός” στο ποδόσφαιρο, και πέραν της αισθητικής, είναι άλλη φάση.
Ρεαλιστικά, η πληθώρα προσφέρει ισορροπία, προσφέρει αρμονία, προσφέρει επιλογές παιγνιδιού σε όλα τα κομμάτια του γηπέδου, προσφέρει τη δυνατότητα να γίνουν πιο εύκολα και αβίαστα τα πράγματα που με μόνο “δεξιούς” θα έπαιρναν πολλαπλάσιο κόπο. Είναι, η πληθώρα, μία εστία αισιοδοξίας. Μπορεί να μη πολυφάνηκε σ’ αυτά τα 90 λεπτά, το 0-0 έκατσε περίπου αναπόφευκτα, θα φανεί όμως.
Εννιάμισι μήνες ήταν πάρα πολλοί, για κενό. Μέσες-άκρες θυμηθήκαμε πως εμφανίστηκαν οι ελληνικές ομάδες μετά την καραντίνα, τον Ιούνιο, στην πρεμιέρα των πλέι-οφ και των πλέι-άουτ της Σούπερ Λιγκ. Με, όλες-όλες, τρεις προπονήσεις (κι ένα ταξίδι) δεν περιμένεις πολλά περισσότερα. Τα 60/90 λεπτά, ας το προσδιορίσουμε από το 20′ ως το 80′, ενόψει της συνθήκης είναι αποδεκτά. Η ταυτότητα της ομάδας, η επιθετική ταυτότητα της ομάδας, είναι εκεί. Παραμένει διακριτή.
Ολοκλήρωσαν αγώνα με 61-39 κατοχή, με 14-5 τελειώματα, με 6-2 κόρνερ, με 23 ανακτήσεις, με διαφορά +200 στις πάσες, με ακρίβεια στο 88%. Δεν είναι ότι “τους βάλαμε στα δίχτυα”, στη ζωή του ο Ομπλακ έχει περάσει και πολύ πιο ζόρικα από αυτό. Είναι, οι αρχές και οι κανόνες. Το βρήκαν πέρυσι και το είδαμε Οκτώβριο/Νοέμβριο, θα το ξαναβρούν, προπονητής+ποδοσφαιριστές, με τον καιρό και με τα παιγνίδια. Το καλεντάρι του φθινοπώρου, εκτός από τα άλλα πέντε παιγνίδια του Nations League, επιπλέον έχει και φιλικά. Θα τα χρειαστούν.
Η Εθνική είχε κάπου τρία χρόνια να φέρει 0-0. Ευλόγως σ’ ένα βαθμό, η συζήτηση είναι το γκολ. Το μυστικό-απάντηση είναι, να βγαίνουν περισσότεροι παίκτες στο γκολ. Οσο γίνεται πιο πολλοί. Και να θέλουν, σε σημείο…ατομισμού, να γίνουν σκόρερ. Να σκοτώνουν, για να γίνουν σκόρερ. Να είναι θυμωμένοι με τη στατιστική τους. Ο Μπακασέτας με το 26/0 (συμμετοχές/γκολ), ο Κουλούρης με το 15/0, ο Μπουχαλάκης με το 10/0, ο Πέλκας (που δεν είναι σήμερα στο γκρουπ) με το 15/0, ακόμη και ο Μάνταλος με το 28/3.
Και φυσικά, είναι και στο μάνατζμεντ του προπονητή. Πέρυσι τον Οκτώβριο, αφού είχαν πραγματοποιηθεί οι άλλες δύο “ορθόδοξες” αλλαγές, ο Φετφατζίδης μπήκε στο 84′ και με μία ενέργειά του στο 88′ η ομάδα πήρε το ματς με τους Βόσνιους στο Ολυμπιακό Στάδιο. Υπάρχει και αυτό, στο ποδόσφαιρο. Η ζαριά, στις ειδικές συνθήκες. Ο, τρόπον τινά, τζόγος!
Αναζητώντας, καλή ώρα, πάλι τη μία εξτρά ενέργεια που ενδεχομένως θα μας έπαιρνε και εδώ όλο το ματς, ο Φαν ‘τ Σχιπ περίμενα στο τέλος να παίξει το χαρτί-Φορτούνης. Εμεινα με το κενό της απορίας, γιατί δεν το έκανε.
πηγή: sdna.gr
