Του Γιάννη Φιλέρη
Το τρίποντο του Όου Τζι Ανουνόμπι έπεσε σαν βόμβα στα κεφάλια των Σέλτικς και οι Ράπτορς έμειναν ‘ζωντανοί’ ακριβώς με την εκπνοή του 3ου αγώνα της σειράς. Όλοι πίστεψαν ότι έχουν χάσει, έπειτα απ’ την καταπληκτική έμπνευση του Κέμπα Γουόκερ, όταν μάζεψε σχεδόν όλη την άμυνα του Τορόντο πάνω του και πάσαρε χωρίς να βλέπει στον Ντάνιελ Τάις. Ο Γερμανός κάρφωσε και με 0.5” να απομένουν το 103-101 έμοιαζε αρκετό για να διαμορφώσει το 3-0 υπέρ της Βοστώνης. Όμως, μισό δευτερόλεπτο στο μπάσκετ είναι ένας αιώνας. Οι πρωταθλητές είχαν ακόμη μια ευκαιρία. Η πάσα του Κάιλ Λάουρι μπροστά από τον Τάκο Φολ των 2.26μ. έμοιαζε με… αράουτ του Σταύρου Παπαδόπουλου, όμως βρήκε τον Ανουνόμπι μόνο του, στην αδύνατη πλευρά της άμυνας των Σέλτικς. Τρίποντο και αντί για 3-0 το σκορ έγινε 2-1, η σειρά παραμένει ανοιχτή.
Οι εναλλαγές στα συναισθήματα ήταν έντονες. Αλλά όπως έχει πει ο Τσαρλς Μπάρκλεϊ “δεν υπάρχει τίποτε πιο συγκλονιστικό από τα τελευταία 3 λεπτά ενός αγώνα μπάσκετ”. Πόσο μάλλον όταν όλα κρίνονται στο τελευταίο δευτερόλεπτο ή και σε λιγότερο από τόσο!
Δεν είναι, βέβαια, η πρώτη φορά που στο ΝΒΑ βλέπουμε μια τέτοια ανατροπή. Είναι πάρα πολλά τα buzzer beater που έγραψαν ιστορία, αν και στην προκειμένη περίπτωση έχουμε ένα πολύ σημαντικό περιορισμό στον χρόνο. Άλλο να έχεις 5-6 δευτερόλεπτα στη διάθεσή σου κι άλλο κάτω από ένα δεύτερο, που θα πρέπει να σχεδιάσεις μια επίθεση, να βοηθήσει η λανθασμένη άμυνα των αντιπάλων και να πετύχεις ένα τέτοιο καλάθι-θαύμα.
Τέτοιες στιγμές διαλέξαμε, σε ένα top-10 τέτοιων σουτ. Προσοχή, δεν μιλάμε για buzzer beater, αλλά σουτ όπως αυτό του 3ου αγώνα Σέλτικς-Ράπτορς στα ημιτελικά της Ανατολής. Με μεσολάβηση τάιμ-άουτ και επαναφορά, ενώ το χρονόμετρο σχεδόν μηδενιζόταν. Σχεδόν…
Νο 10: Τσαρλς Μπάρκλεϊ, Σανς-Μπλέιζερς 115-114 (1993)
Τιμής ένεκεν στον σερ-Τσαρλς για τη λατρεία των τελευταίων στιγμών του μπάσκετ, ένα δικό του τέτοιο καλάθι. Περισσότερο τυχερό, παρά βγαλμένο από κάποιο play ή συνεργασία των παικτών. Βρισκόμαστε στην καταπληκτική χρονιά των Σανς (1992-1993). Στην πορεία μέχρι τους τελικούς του ΝΒΑ, με τον Μπάρκλεϊ να σαρώνει τους πάντες στην πρώτη σεζόν στο Φίνιξ και να αναδεικνύεται MVP μέσα σε γενική αποθέωση. Ομαδάρα οι Σανς, καθώς εκτός του Μπάρκλεϊ είχαν ακόμη Κέβιν Τζόνσον, Τζόε Ντούμαρς, Νταν Μάερλι, Τομ Τσέιμπερς, Ντάνι Έιντζ, σούπερ! Στις 22 Απριλίου 1993 αντιμετωπίζουν τους Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς. Το ματς δείχνει να πηγαίνει προς τη μεριά των Μπλέιζερς, καθώς μισό δευτερόλεπτο πριν από το τέλος ο μακαρίτης πια Κλιφ Ρόμπινσον κάνει το 113-114. Οι γηπεδούχοι πανηγυρίζουν. Αλλά δεν θα ‘ναι αυτοί που θα κερδίσουν. Ο Λάιονελ Χόλινς καλεί τάιμ-άουτ, δίνει εντολή για ένα μακρινό άλει-ουπ. Πράγματι, οι Σανς αυτό δοκιμάζουν, όμως η μπάλα χτυπάει στο ταμπλό. Τελικά, πηγαίνει κατευθείαν στα χέρια του Μπάρκλεϊ, που απλά την πετάει στο καλάθι κάνοντας το τελικό 115-114. Οι Σανς εκείνη τη χρονιά έφτασαν στους τελικούς, όπου ηττήθηκαν από τους Σικάγο Μπουλς με 1-4.
Νο 9: Μπράντον Τζένινγκς, Μπακς-Καβαλίερς 105-102 (2012)
Το 2012, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είχε γίνει γνωστός παίζοντας στον Φιλαθλητικό, αλλά κανείς δεν φανταζόταν ότι θα γινόταν το μεγάλο αστέρι των Μιλγουόκι Μπακς και ο MVP του ΝΒΑ. Οι Μπακς ήταν μια ομάδα που αναζητούσε την καλή της τύχη, χωρίς μεγάλη επιτυχία. Εκείνη τη σεζόν, ωστόσο, έκανε μια μεγάλη νίκη που κρίθηκε με ένα σουτ σαν αυτά που μνημονεύουμε σήμερα. Στις 4 Νοεμβρίου, οι Μπακς υποδέχονταν τους Καβαλίερς. Το ματς έχει ένταση και πολύ δράμα, καθώς 0.7” πριν από τέλος ο Κάιρι Ίρβινγκ ισοφαρίζει 102-102. Απομένει μια επίθεση για το Μιλγουόκι. Ο Μάικ Ντανλίβι επαναφέρει σωστά την μπάλα, σημαδεύοντας τον Μπράντον Τζένινγκς, που βγαίνει από το σκριν και επιχειρεί ένα τρομερό τρίποντο, κάνοντας το 105-102. Ήταν οι χρονιές που ο Τζένινγκς έδειχνε ότι θα αφήσει εποχή, σκοράροντας κατά βούληση.
Νο 8: Ντέιβιντ Λι, Νικς-Χόρνετς 111-109 (2006)
Με 0,1” να απομένει, η επιλογή που έχουν οι ομάδες είναι ένα μακρινό άλει-ουπ, μπας και βρεθεί ένας ψηλός να κάνει τιπ στην μπάλα και να πετύχει το καλάθι. Το κόλπο το έχουν κάνει αρκετοί στο παρελθόν. Από το 1991 μάλιστα, στο ΝΒΑ γίνεται… αναγκαστικά. Στο νο1 θα μάθετε το γιατί. Στις 21 Δεκεμβρίου 2006 μπαίνει ένα από τα καλύτερα τέτοια καλάθια. Οι Νιου Γιορκ Νικς υποδέχονται τους Σάρλοτ Μπόμπκατς παρουσία μάλιστα και του ιδιοκτήτη των φιλοξενουμένων, Μάικλ Τζόρνταν. Ο αγώνας είναι ατέλειωτος, έχει δυο παρατάσεις και μοιάζει έτοιμος να πάει και για τρίτη. Οι Νικς έχουν την επίθεση που θα κρίνει, εν τέλει, τον νικητή. Ο Τζαμάλ Κρόφορντ πετάει την μπάλα με… χάρη, ο Ντέιβιντ Λι, που πρόσφατα αρραβωνιάστηκε την Καρολίν Βοσνιάκι (συγχαρητήρια), πηδάει πάνω από τον Τζέραλντ Γουάλας, απλώνει το χέρι του πολύ ψηλά, αλλά με έναν τρόπο καταφέρνει να στείλει την μπάλα στο καλάθι, γράφοντας το τελικό 111-109. Θαυμάσιο…
Νο 7: Νικολά Μπατούμ, Μπλέιζερς-Σπερς 98-96 (2011)
Ένα παρόμοιο άλει-ουπ πετυχαίνει κάποια χρόνια αργότερα ο Νικολά Μπατούμ, με τη φανέλα των Μπλέιζερς. Είναι ένα θρυλικό ματς που γίνεται στις 25 Μαρτίου 2011, με τους Σπερς να το χάνουν μέσα από τα χέρια τους. Για να γίνει αυτό, απλά δεν θα βάλουν καλάθι στα τελευταία 1:23 λεπτά. Τόσος ήταν ο χρόνος που απέμενε όταν ο Μάνου Τζινόμπιλι είχε διαμορφώσει το 96-90. Οι Σπερς ήταν φαβορί ακόμη κι όταν ο Αντρε Μίλερ έκανε μαγικά, μειώνοντας πρώτα σε 96-92 κι εν συνεχεία σε 96-94 με ένα κλέψιμο επί του Τόνι Πάρκερ. Είχαν την μπάλα και θα μπορούσαν να επιτεθούν, όμως ο Τζινόμπιλι την έχασε, οι Μπλέιζερς βγήκαν στην επίθεση και μέσα σε γενικό χαμό, ο Μπατούμ κέρδισε φάουλ 0.9” για το τέλος και με δυο βολές ισοφάρισε σε 96-96. Όμως, η επαναφορά ήταν για… κλάματα, ο Τζινόμπιλι δεν μπόρεσε να πιάσει την πάσα του Τιάγκο Σπλίτερ και η κατοχή άλλαξε, χωρίς να κυλήσει χρόνος. Αυτήν τη φορά, ένα καλάθι με άλει ουπ έψαχναν οι Μπλέιζερς. Ο Μίλερ βρήκε τον Μπατούμ με μια γλυκιά πάσα, ο Γάλλος σκόραρε και μετά το ματς δήλωνε: “Το έκανα για τη μαμά μου, που ήρθε να με δει και αύριο φεύγει για τη Γαλλία”.
Νο 6: Μπράντον Ρόι, Μπλέιζερς-Ρόκετς 101-99 (2008)
Οι Μπλέιζερς έχουν την τιμητική τους σε αυτό το τοπ-10, απ’ όπου βέβαια δεν θα μπορούσε να λείψει το τρομερό σουτ του Μπράντον Ρόι στον περίφημο αγώνα με τους Χιούστον Ρόκετς στις 7 Νόεμβρίου 2008. Ο Ρόι είχε σκοράρει 1.9” πριν από τέλος, κάνοντας το 98-96 υπέρ της ομάδας του. Πίστεψε ότι είχε δώσει με αυτό το σουτ τη νίκη, αλλά οι Ρόκετς δεν είχαν πει την τελευταία λέξη. Το τάιμ-άουτ σχεδιάστηκε για να πάει η μπάλα στον Γιάο Μινγκ. Ο τρομερός Κινέζος, που μέχρι τότε είχε 4/4 σουτ, πήρε την μπάλα λίγο έξω από τη ρακέτα, έκανε κίνηση πίβοτ, ο Ρόι σχεδόν κρεμάστηκε από το χέρι του, η μπάλα όμως έφυγε κανονικά. Μπήκε στο καλάθι κι εκτός των άλλων, ο Μινγκ κέρδιζε και το φάουλ. Το γκολ-φάουλ του πανύψηλου Κινέζου άλλαζε τα δεδομένα του παιχνιδιού, με 0.8” να απομένουν για το τέλος. Τι θα μπορούσε να κάνει το Πόρτλαντ; Τι άλλο, από μια πάσα στον Ρόι, που έτρεξε γρήγορα έξω από τη γραμμή, σούταρε και σήκωσε το γήπεδο στο πόδι (101-99). “Ήταν ένα ευλογημένο από ψηλά σουτ”, έλεγε μετά, προσθέτοντας: “Πίστευα ότι χάσαμε, αλλά δεν ήταν αλήθεια”.
Νο 5: Τζεφ Γκριν, Σέλτικς-Χιτ 111-110
Όπως έχασαν από τους Ράπτορς, οι Σέλτικς είχαν νικήσει το 2013 (9 Νοεμβρίου) τους Μαϊάμι Χιτ. Το Μαϊάμι των Big-3, Κρις Μπος, Ντούειν Γουέιντ και βέβαια ΛεΜπρον Τζέιμς. Και οι 3 είχαν μια… άμεση σχέση μέχρι να έρθει το τελικό χτύπημα των Σέλτικς. Ο Μπος, που δεν ήταν καλός στις ελεύθερες βολές, πήρε το ριμπάουντ στην τελευταία επίθεση των Σέλτικς, αλλά πέταξε γρήγορα την μπάλα προς τον Γουέιντ, στον οποίο έκαναν φάουλ αμέσως οι αντίπαλοί του. Απέμεναν 6 δέκατα και ο Flash με 2/2 βολές θα έδινε οριστικά τη νίκη στους Χιτ, που τότε προηγούταν με 110-108. Ο Γουέιντ έχασε και τα δυο σουτ από τη ‘γραμμή της φιλανθρωπίας’. Οι Σέλτικς είχαν 0.6” στη διάθεσή τους. Η φάση δεν είναι τόσο διαφορετική με το τρίποντο του Ανονούμπι. Δράστης ο Τζεφ Γκριν, που έκανε και ένα πιο δύσκολο σουτ από τη γωνία, δίνοντας τη μεγάλη νίκη στη Βοστώνη.
Νο 4: Τόνι Κούκοτς, Μπουλς-Πέισερς 96-95 (1994)
Από τις ιστορικές μονομαχίες των δυο ομάδων στο πρώτο μισό της δεκαετίας του ’90. Ο Ρέτζι Μίλερ είναι καυτός (και προκλητικός όπως πάντα), όταν 0.8” πριν από το τέλος του ματς, παίρνει την μπάλα, επιχειρεί μια πιρουέτα και σκοράρει, κάνοντας το 95-93. Ο σουτέρ των Πέισερς πανηγυρίζει, κάνοντας και μια υπόκλιση όλο νόημα για το κοινό του ‘Σικάγο Στέντιουμ’, που… ουρλιάζει. Μόνο που το ματς δεν είχε τελειώσει. Ο Σκότι Πίπεν κάνει την πάσα, ο Τόνι Κούκοτς παίρνει την μπάλα και εξαπολύει το τρίποντο της νίκης, σαν αυτά που έβαζε σωρηδόν στην (ενιαία) Γιουγκοσλαβία. Οι Μπουλς παίρνουν τη νίκη με 96-95 και ο Κούκοτς μετά το ματς δηλώνει με ειλικρίνεια: “Δεν ήμουν η πρώτη επιλογή να κάνω το σουτ. Μάλλον θα έλεγα ότι ήμουν η τέταρτη. Τι σημασία έχει τώρα;” Ο Μίλερ έχει φάει χαστούκι, αλλά το παραδέχεται στα αποδυτήρια: “Το ματς τελειώνει όταν ακούγεται η κόρνα. Πρέπει να δώσουμε συγχαρητήρια στον Κούκοτς, γιατί έκανε το τέλειο σουτ”.
Νο 3: Ντάμιαν Λίλαρντ, Μπλέιζερς-Ρόκετς 99-98 (2014)
Ένα ματς ακόμη για τους Μπλέιζερς. Μια νίκη ακόμη κόντρα στο Χιούστον. Κι ένα από τα μεγαλύτερα σουτ στην καριέρα του “σιωπηλού δολοφόνου”. Του Ντάμιαν Λίλαρντ, που από την αρχή της καριέρας του είχε δείξει μια… ιδιαίτερη έφεση στο να σκοράρει με buzzer beaters. Σε αυτό το τρελό μας έκανε -όπως είπε μετά- το μεγαλύτερο σουτ της μέχρι τότε διαδρομής του, καθώς οι Μπλέιζερς νίκησαν τους Ρόκετς και έκαναν το 4-2 στη σειρά των πλέι-οφ με τον μεγάλο αντίπαλό τους. Στα 40” πριν από το τέλος, ήταν ο Μπατούμ αυτός που είχε ισοφαρίσει 96-96. Οι δυο ομάδες έχασαν από μια επίθεση, πριν πάρει την μπάλα ο Τζέιμς Χάρντεν και αστοχήσει στα 5” πριν από τη λήξη. Στη μάχη για το ριμπάουντ, η μπάλα θα καταλήξει στα χέρια του Τσάντλερ Πάρσονς, που με ένα ανάποδο λέι-απ θα κάνει το 98-96, 0.9” για το τέλος. Η φάση με τον Ρόι απλά επαναλήφθηκε. Μόνο που Λίλαρντ έρχεται φουριόζος από τα σκριν, παίρνει την μπάλα και σουτάρει για το 99-98!
Νο 2: Ντέρεκ Φίσερ, Λέικερς-Σπερς 74-73 (2004)
Σαν το σουτ του Ντέρεκ Φίσερ πάντως, δύσκολα θα ξαναδούμε. Μάλλον σαν “όλο το πακέτο” των τελευταίων δευτερολέπτων του αγώνα Λέικερς-Σπερς το 2004, στα ημιτελικά της Δύσης. Μια τρομερή εξέλιξη, για ένα ματς που έμεινε στην ιστορία. Ο Κόμπι Μπράιαντ, 11.5” πριν από το τέλος, έδειχνε ότι θα δώσει τη νίκη στους Λέικερς με 72-71. Ο χρόνος που απέμενε ήταν πολύς. Το Σαν Αντόνιο και ο Γκρεγκ Πόποβιτς εμπιστεύονται τον Τιμ Ντάνκαν για το τελευταίο σουτ, από την κορυφή της ρακέτας. Σουτ με πολύ μεγάλο βαθμό δυσκολίας και μόλις 0.4” πριν από τη λήξη. Σκορ 72-73. Νίκησαν οι Σπερς; Όχι! Ο χρόνος ήταν ελάχιστος, όμως ο Γκάρι Πέιτον είδε τον Φίσερ να έρχεται με φόρα, του έδωσε την μπάλα και τα υπόλοιπα είναι ιστορία: 74-73 για τους Λέικερς που έκαναν το 3-2 στη σειρά, με μια νίκη ακόμη πήραν την πρόκριση και αργότερα τον τίτλο, τον 4ο μέσα σε 5 χρόνια από το 2000. Ο Πόποβιτς διαμαρτυρήθηκε ότι το σουτ ήταν εκτός χρόνου, η ένσταση, ωστόσο απορρίφθηκε.
Νο 1: Τρεντ Τάκερ, Νικς-Μπουλς 109-106 (1990)
Ένα σουτ που… άλλαξε τους κανονισμούς. Στις 15 Ιανουαρίου 1990, ο Τρεντ Τάκερ έδωσε τη νίκη στους Νικς κόντρα στους Μπουλς, που είχαν ξεκινήσει την πορεία για το πρώτο πρωτάθλημα της ιστορίας τους. Η φάση ήταν απ’ αυτές που γίνονται πολύ σπάνια, καθώς ο άσος των Νικς σκόραρε με σουτ 3 πόντων, ενώ απέμενε μόλις ένα δέκατο του δευτερολέπτου! Το 109-106 που έγραψε ο πίνακας πανηγυρίστηκε δεόντως από τους Νικς, την ώρα που ο Φιλ Τζάκσον φώναζε ότι όλη η φάση κράτησε περισσότερο από… μισό δευτερόλεπτο. Οι Μπουλς έκαναν ένσταση, αλλά απορρίφθηκε, αφού με βάση το χρονόμετρο όλα είχαν κυλήσει φυσιολογικά. Ωστόσο, το σουτ του Τάκερ, υποχρέωσε το ΝΒΑ σε τροποποίηση κανονισμών, με βάση τους οποίους για να ξαναγίνει τέτοιο σουτ (και να μετρήσει κανονικά) το χρονόμετρο θα έπρεπε να είναι στα τρία δέκατα (0.3). Με λιγότερο χρόνο να απομένει, η μοναδική προσπάθεια που επιτρέπεται είναι η μακρινή πάσα για μια επαφή με την μπάλα. Ο κανονισμός υιοθετήθηκε και από τη FIBA το 2010. Ο Τάκερ έμεινε στην ιστορία (ο κανονισμός πέρασε σαν Trent Tucker Rule) και την επόμενη σεζόν έπαιξε με τους Μπουλς κερδίζοντας το πρωτάθλημα του 1993. Ήταν 34 ετών. Τώρα είναι 61, αλλά το τρομερό εκείνο σουτ το θυμούνται ακόμα:
Πηγή: Contra
