Οι συμπαίκτες του Γιάννη κατέβηκαν από την πλάτη του και αναγκάστηκαν να πατήσουν στα πόδια τους.
O Νίκος Παπαδογιάννης υπενθυμίζει ότι στα πλέι-οφ κάθε αγώνας δημιουργεί το δικό του μικροκλίμα και δηλώνει αισιόδοξος για τη συνέχεια των Μπακς.
Όσοι έχουν πιει τα πλέι-οφ με το κουτάλι, δεν ξαφνιάστηκαν ιδιαίτερα με ό,τι συνέβη μετά την αποχώρηση του Γιάννη Αντετοκούνμπο από τον 4ο αγώνα Μπακς-Χιτ. Ένα καταπιεσμένο και διεστραμμένο κομμάτι του εαυτού μου ένιωσε εκείνη τη στιγμή πιο αισιόδοξο για την έκβαση του αγώνα, από ότι προηγούμενως.
Του συγκεκριμένου αγώνα, τουλάχιστον. Ο επόμενος ξεκινάει από διαφορετική αφετηρία, είτε αγωνιστεί ο Γιάννης είτε όχι.
Έγραφα, στο προηγούμενο σημείωμα, ότι οι Μπακς παρουσίαζαν το κατ’ εξοχήν χούι της μικρής ομάδας που συμβαίνει να έχει στις τάξεις της έναν μεγάλο παίκτη: σκαρφάλωναν στην πλάτη του και άφηναν αυτόν να τραβήξει όλο το κουπί.
Ο Γιάννης το σκοράρισμα, ο Γιάννης την άμυνα, ο Γιάννης τα ριμπάουντ, ο Γιάννης τις ασίστ, ο Γιάννης το κοουτσάρισμα εντός των γραμμών, ο Γιάννης τις αποφάσεις, ο Γιάννης το πάθος, ο Γιάννης το βάθος, ο Γιάννης το λάθος.
Στο πρώτο 12λεπτο του χθεσινού αγώνα, το κακό παράγινε. Ο ΜVP πάλευε αβοήθητος απέναντι στους έως τότε ασταμάτητους Χιτ και όλοι οι υπόλοιποι έφτιαχναν βαλίτσες για την αναχώρηση.
Όταν ο Αντετοκούνμπο τραυματίστηκε, οι συμπαίκτες του μετρούσαν όλοι μαζί 0/8 τρίποντα και ένα τσουβάλι τούβλα, ενώ ο ίδιος είχε κιόλας 19 πόντους με 9/11 σουτ σε 11 λεπτά. Το δικό του μάτι γυάλιζε και όλων των άλλων ήταν γλαρό σαν του Ορέστη Μακρή στον «Μεθύστακα».
Η αναγκαστική απουσία του Γιάννη άλλαξε τα πάντα και υποχρέωσε τους συμπαίκτες του να ανασκουμπωθούν. Μπορεί οι περισσότεροι να έχουν πίσω τους καριέρα εθισμένη στις αποτυχίες, αλλά το ταλέντο τους δεν είναι αμελητέο.
Ο Κρις Μίντλτον, στον οποίο παρεμπιπτόντως έχω μεγάλη αδυναμία επειδή ακριβώς είναι παίκτης ομάδας, εμφανίστηκε προ εξαμήνου στο All-Star Game. Ο Έρικ Μπλέντσο ήταν πέρυσι μέλος της καλύτερης Αμυντικής Πεντάδας.
Ο Μπρουκ Λόπεζ υπήρξε Ολ-Σταρ και έχει στο βιογραφικό του επτά σεζόν με απολογισμό λίγο πάνω ή λίγο κάτω από 20 πόντους. Ο Ουές Μάθιους μπορεί να κλειδώσει οποιονδήποτε εκρηκτικό σκόρερ. Ο Τζορτζ Χιλ ήταν φέτος πρώτος σε ευστοχία στα τρίποντα σε ολόκληρο το ΝΒΑ.
Ο Μάικ Μπούντενχολζερ έχει στο σκρίνιο του δύο βραβεία Προπονητή της Χρονιάς με δύο διαφορετικές ομάδες.
Όλοι τους, όμως, μπήκαν να παίξουν πλέι-οφ με αυτόματο πιλότο, λες και ήταν οι Μπουλς του Τζόρνταν. Χρειάστηκε να τους αρπάξει από τα μαλλιά η θεά τύχη και να τους φέρει στο φως των προβολέων, για να αφυπνιστούν.
Στα πρώτα τρία παιχνίδια, δεν υπήρχαν πουθενά τα πλεονεκτήματα που έβγαλαν τους χθεσινούς Μπακς στον αφρό: η θέληση, το πάθος, η αισιοδοξία, η ψυχραιμία, η αυτοσυγκέντρωση.
Μπορούμε να συζητάμε για switch, για pick’n’pop και για five out μέχρι να σβήσει ο ήλιος, αλλά η άλλη μισή αλήθεια κρύβεται στα άυλα στοιχεία που κάνουν τον κακό καλύτερο και τον καλό χειρότερο.
«Όποιος δεν αντέχει τη ζέστη, ας φύγει από την κουζίνα», ήταν το σύνθημα του 4ου αγώνα. Η ίδια παροιμία υπάρχει και σε πιο χυδαία βερσιόν, αλλά μας διαβάζουν και μικρά παιδιά.
Το στατιστικό στοιχείο που απεικονίζει τα παραπάνω συμπεράσματα είναι τα 10 ριμπάουντ του μικρόσωμου Μπλέντσο και το +5 στο συνολικό ισοζύγιο των αιθέρων.
Επίσης οι 25 ασίστ (έναντι 12 λαθών), από μία ομάδα που καλά καλά δεν έχει πλέι-μέικερ και χειριστές της προκοπής. Και οι 15/18 βολές των υπολοίπων πλην Γιάννη.
Οι Μπακς υποχρεώθηκαν να μεγαλώσουν επειδή η μοίρα τους έριξε στα άπατα δίχως σωσίβιο. Έστω, οι επτά γενναίοι (και πρώην νερόβραστοι) που σήκωσαν το βάρος.
Διαβάζεται όμως και ανάποδα η εξίσωση. Το Μαϊάμι βρέθηκε ξαφνικά να αντιμετωπίζει μία ομάδα για την οποία δεν είχε προετοιμαστεί καθόλου. Η προετοιμασία του Έρικ Σπόλστρα ήταν εξ ολοκλήρου προσαρμοσμένη στην παρουσία του Γιάννη και στις ιδιαιτερότητες που αυτή προκαλεί.
Οι Χιτ, που δεν είναι δα η πιο έμπειρη ούτε η πιο ψημένη ομάδα των φετινών πλέι-οφ, έπαιξαν το υπόλοιπο ματς με τη σαστιμάρα στα μάτια. Η σιγουριά της προηγούμενης εβδομάδας βαθμιαία εξανεμίστηκε. Ίσως να υπήρξε και κάποια χαλάρωση.
Το αμυντικό τείχος που είχε με σπουδή οικοδομηθεί για να μπλοκάρει τον Freak πετάχτηκε στα σκουπίδια και αντικαταστάθηκε από μία συμβατική άμυνα, που όμως ήταν διάτρητη.
Όταν οι Μπακς έχουν στο παρκέ τον Γιάννη, οι Χιτ παίζουν κάτι σαν «ζώνη» στα πέριξ της οποίας μπορούν να καμουφλαριστούν αδύναμοι κρίκοι όπως ο Ντράγκιτς ή ο Ρόμπινσον.
Αίφνης, ούτε ο Αντεμπάγιο είχε την πολυτέλεια να παίξει τερματοφύλακας ούτε οι τρεις λευκοί γκαρντ του Μαϊάμι μπορούσαν να συνυπάρξουν στο παρκέ. Ο Μίντλτον πέτυχε ορισμένα από τα κρισιμότερα καλάθια του όταν οι «αλλαγές» τον έφεραν αντιμέτωπο με τον ανήμπορο να ορθώσει ανάστημα Χίρο.
Χάρη στη στοχευμένη άμυνά τους (η οποία αφοσιώθηκε στον Μπάτλερ και στο πικ-εντ-ρολ των Ντράγκιτς, Αντεμπάγιο), οι Μπακς κέρδισαν ματς στο οποίο τρεις παίκτες της αντίπαλης ομάδας είχαν αντίστοιχα 6/12, 6/12 και 3/6 τρίποντα.
Το καλύτερο νέο για τους Μπακς ήταν η εικόνα που παρουσίασε το Μαϊάμι στα τελευταία λεπτά. Για πρώτη φορά από το ξεκίνημα των πλέι-οφ, οι μικροί ήρωες του «Σπο» έδειξαν να ξεμένουν από δυνάμεις.
Όταν κουράστηκαν τα πόδια, κουράστηκαν και τα μυαλά. Σχεδόν όλα τα σουτ που δοκίμασαν οι Χιτ στα τελευταία 8-10 λεπτά έμοιαζαν απονενοημένα και άτσαλα, με εξαίρεση τα τρία τρίποντα του Χίρο.
Έχασαν ακόμα και τα ριμπάουντ (41-46), παρά το θεωρητικό πλεονέκτημα που τους πρόσφερε η απουσία του Γιάννη.
Το Μιλγουόκι διαθέτει κι άλλους αξιόμαχους και έμπειρους παίκτες να ρίξει στη μάχη, εάν χρειαστεί: Ιλιασόβα, Ρόμπιν Λόπεζ, Μπράουν. Ο Σπόλστρα κοιτάζει δίπλα του και βλέπει τον σχεδόν 60χρονο Χάσλεμ, και τον Μάιερς Λέναρντ που πήγε να φέρει την καταστροφή στο προηγούμενο ματς.
Οι Μπακς κέρδισαν το 4ο ματς και τους επαίνους της Κυριακής, αλλά το 1-3 δεν επιτρέπει πανηγυρισμούς, από τη στιγμή μάλιστα που ο Γιάννης κουτσαίνει. Το πραγματικό κειμήλιο του 4ου αγώνα είναι τα νέα ψυχολογικά δεδομένα που δημιούργησε.
Ακόμα και όταν αγωνίζονταν πλήρεις, οι Μπακς έδειχναν ανήμποροι να νικήσουν οποιονδήποτε. Με αυτή τη νίκη, υπενθύμισαν ότι μπορούν – ακόμα και σε συνθήκες in extremis. Το ξέρουν οι ίδιοι, το ξέρουν και οι αντίπαλοι.
Θα καταφέρουν να μειώσουν σε 3-2 χωρίς τη συμβολή του Γιάννη; Οι πιθανότητες δεν είναι πολλές, αλλά ασφαλώς αυξήθηκαν αισθητά.
Για να είμαστε τίμιοι, οι Μπακς δεν θα έπαιρναν το χθεσινό ματς χωρίς τους 19 πόντους του δικού μας και χωρίς το θάρρος που αυτός έδειξε προ της σκούπας. Το θάρρος μετουσιώθηκε σε αυταπάρνηση και αυτή έφερε τον –νέο- τραυματισμό.
Είμαι βέβαιος, ότι η ετικέτα του «αμφίβολου» θα συνοδεύει επίσημα τον Γιάννη μέχρι την τελευταία στιγμή, ακριβώς για να μείνει ο αντίπαλος στο μισοσκόταδο. Αλλά ο ίδιος και οι συμπαίκτες του θα γνωρίζουν έγκαιρα την αλήθεια.
«Καλύτερα να τον κρατήσουν έξω», γράφουν οι Αμερικανοί αναλυτές. Το βέβαιο είναι ότι ο άνεμος άλλαξε και δεν είναι πια ούριος για το Μαϊάμι.
πηγή: gazzetta.gr
