Παρακολούθησα με μεγάλη προσοχή τη διαδικτυακή συνέντευξη του Βαγγέλη Λιόλιου, μέσα από την οποία ανακοίνωσε και επίσημα την υποψηφιότητά του για τον προεδρικό θώκο της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης. Είχα την τιμή να είμαι προσκεκλημένος σε αυτή μαζί με πλειάδα εκλεκτών συναδέλφων από όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη της Επικράτειας και από τα κορυφαία αθλητικά μέσα της χώρας. Ως εκ τούτου, έχοντας ιδία άποψη για ότι ελέχθη, μπήκα στη διαδικασία να γράψω μία αποτίμηση αυτής και για τη “γεύση” που μου άφησε ο υποψήφιος πρόεδρος, Βαγγέλης Λιόλιος.
Κατ’ αρχήν, αυτό που με κέρδισε είναι η προσέγγισή του. Αναμφισβήτητα πρόκειται για έναν επιτυχημένο επιχειρηματία και παράγοντα, ο οποίος δείχνει να θέλει να εφαρμόσει την συνταγή επιτυχίας του Προμηθέα Πάτρας στη βάση του αθλήματος. Στις εποχές που ζούμε, όσο ρομαντική κι αν είναι η ενασχόληση με τον ερασιτεχνικό αθλητισμό, για να έχει διάρκεια πρέπει να λειτουργεί σε εναρμόνιση με το “εμπορικό” και “μαρκετινικό” περιβάλλον του σήμερα για να μην εξελίσσεται το όλο εγχείρημα σε ουτοπικό. Επίσης σημαντικό στοιχείο είναι το ότι έχει βιώσει στο πετσί του και υπηρετήσει τον ερασιτεχνικό αθλητισμό σχεδόν δεκατρία χρόνια κι εν συνεχεία ηγήθηκε μίας αθλητικής ανώνυμης εταιρείας για άλλα τέσσερα. Ως εκ τούτου γνωρίζει και τις δύο “όχθες” του αθλήματος. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά με την οποία ειπώθηκαν.
Αφού προσπεράσω τις εισαγωγικές γενικότητες, οι οποίες αποτελούν μέρος πολιτικού λόγου και λίγο πολύ τις ακούμε από όλους τους υποψήφιους, θα σταθώ στο οργανόγραμμα. Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχουν διακριτοί ρόλοι και όρια αρμοδιοτήτων, όπως και η παρουσία τεχνοκρατών σε κάποιους τομείς, καθώς η αγάπη για το άθλημα δεν αρκεί αν δεν υποστηριχθεί με την απαραίτητη τεχνογνωσία για να φέρει αποτελέσματα στην σύγχρονη εποχή. Ως εκ τούτου, με την επιχειρηματική αλλά και παραγοντική του επιτυχημένη εμπειρία δημιουργεί τις προϋποθέσεις να μπορέσει να υπηρετήσει και να εφαρμόσει ένα μοντέλο σύγχρονης διοίκησης.
Το θέμα της διαφάνειας επίσης θα το προσπεράσω. Όχι γιατί είναι ασήμαντο, αλλά μόνο και μόνο επειδή το θεωρώ αυτονόητο και είμαι σίγουρος ότι υποστηρίζεται και λέγεται από όλους τους υποψήφιους.
“Οτιδήποτε έχει να κάνει με δελτία, θα πρέπει να είναι ψηφιακό. Αυτό πρέπει να γίνει… χθες”. Ζούμε στο 2020 και ακόμα βλέπω να υφίσταται το καθεστώς της δεκαετίας του 1980, όταν ξεκίνησα να παίζω σε σύλλογο. Καρτέλες, φωτογραφίες, σφραγίδες κλπ. Φτάνει πια…
Σε ότι αφορά τα νέα προπονητήρια, τα οποία οραματίζεται να δημιουργήσει σε όλη την Ελλάδα, εκεί είναι το μεγάλο μου ερωτηματικό. Αναμφισβήτητα πρέπει να στραφεί στην αναβάθμιση της βάσης του αθλήματος, αλλά η δημιουργία εγκαταστάσεων κρύβει πολλές, μα πάρα πολλές δυσκολίες. Η εύρεση χώρων αλλά και πόρων για την πραγματοποίηση αυτού του στόχου θεωρώ ότι θα αποτελέσει ένα αγκάθι στην υλοποίησή του, αλλά είναι και κάτι που αν επιτευχθεί θα συμβάλλει σημαντικά στην ανάπτυξη του αθλήματος. Ο ίδιος προβληματισμός ισχύει και για τις εγκαταστάσεις οι οποίες θα φιλοξενούν τα αντιπροσωπευτικά μας συγκροτήματα.
Η αυτονομία και ανεξαρτησία του ΕΣΑΚΕ με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο, δεδομένου ότι μιλάμε για έναν συνεταιρισμό ανώνυμων εταιρειών οι οποίες πρέπει να έχουν την ευθύνη διαχείρισης και λειτουργίας του προϊόντος του, χωρίς αστερίσκους οι οποίοι δημιουργούν εξαρτήσεις, απαιτήσεις και υποχρεώσεις διαφόρων μορφών.
Στην συνέχεια ο Βαγγέλης Λιόλιος απάντησε σε μία σειρά ερωτήσεων από τις οποίες επίσης βγήκαν πολύ χρήσιμα συμπεράσματα.
Διανύουμε μία χρονική περίοδο η οποία απειλεί τη βιωσιμότητα των συλλόγων, με τον κύριο Λιόλιο το δηλώνει ανοιχτά, ότι είναι επιτακτική ανάγκη η οικονομική τους ενίσχυση, με το ερώτημα και εδώ να είναι η εύρεση των πόρων για να καταστεί εφικτή.
Σε ότι αφορά την κόντρα EuroLeague και FIBA ο Βαγγέλης Λιόλιος έχει το πλεονέκτημα να είναι ο μοναδικός που έχει ζήσει εκ των έσω και τις δύο πλευρές, με τον ίδιο να αποφασίζει πέρυσι να αγωνιστεί σε διοργάνωση της EuroLeague. Αν εκλεγεί, θα κληθεί να προασπίσει τα συμφέροντα της FIBA, από τις διοργανώσεις της οποίας επέλεξε να αποχωρήσει αγωνιζόμενος στο EuroCup. Πώς υπερασπίζεσαι ως πρόεδρος Ομοσπονδίας κάτι το οποίο είναι απέναντι στο δρόμο που επέλεξες να πορευθείς στη μέχρι προ λίγων μηνών θητεία σου ως παράγοντας;
Σχετικά με το αναπτυξιακό πρόγραμμα, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι χρειάζεται επανεκκίνηση, καθώς τα αποτελέσματα των Εθνικών μας ομάδων, όλων των ηλικιών, φθίνουν χρόνο με το χρόνο και εκ του αποτελέσματος δεν τίθεται θέμα αντίθετης άποψης.
Το μοντέλο διαιτησίας το οποίο θέλει να εφαρμόσει είναι, κατά την ταπεινή μου γνώμη, σε απόλυτα σωστό δρόμο αλλά, ζώντας στην Ελλάδα, η θεωρία απέχει πάντα από την πράξη. Αν αυτά συγκλίνουν, θα του βγάλω καπέλο!
Η αναδιάρθρωση των κατηγοριών αποτελεί μονόδρομο, τόσο για να μεγιστοποιήσει τον ανταγωνισμό στις Εθνικές κατηγορίες, όσο και την αναβάθμιση των τοπικών πρωταθλημάτων τα οποία διοργανώνουν οι Ενώσεις. Ενώσεις τις οποίες σκοπεύει να στηρίξει οικονομικά σε πρώτο χρόνο, αλλά και να τις βοηθήσει να μειώσουν την εξάρτησή τους στην συνέχεια, από το κρατικό χρήμα και κατ’ επέκταση να ελαφρυνθούν και τα σωματεία από τις υποχρεώσεις προς αυτές.
Εν κατακλείδι, το πρόσημο που βγήκε από αυτήν την συνέντευξη τύπου ήταν θετικό για τον Βαγγέλη Λιόλιο, με την προΰπόθεση, όπως γράψαμε και παραπάνω, ότι η θεωρία θα ξεπεράσει τις δυσκολίες και θα συναντήσει την πράξη.
Θα ήταν πολύ χρήσιμο να έχουμε αντίστοιχες συζητήσεις και με τους υπόλοιπους υποψήφιους, ώστε να έχουμε καλύτερη εικόνα για τις σκέψεις τους, τα οράματά τους και στους άξονες πάνω στους οποίους θα κινηθούν μετεκλογικά. Συζητήσεις όπως η σημερινή, με την παρουσία μέσων από όλη την Ελλάδα, ώστε να ακουστούν ερωτήματα και προβληματισμοί που έχουν να κάνουν με ζητήματα που απασχολούν κάθε γωνιά της χώρας όπου παίζεται μπάσκετ.
