Θα πάμε και στα…εμπορικά που πουλάνε. Αλλά, πριν απ’ αυτά, ο Τζον Φαν ‘τ Σχιπ είπε και κάτι άλλο που “πέρασε έτσι” την Κυριακή το βράδι στο Open. Οτι στην κάθε αγωνιστική της Σούπερ Λιγκ θα υποστηρίζει, ο Ολλανδός προπονητής, τις ομάδες που βάζουν Ελληνες ποδοσφαιριστές να παίζουν. Σε αυτή την αγωνιστική δηλαδή, τον Ατρόμητο και τον ΟΦΗ.
Από τις δέκα ομάδες που αγωνίστηκαν, ο Ατρόμητος και ο ΟΦΗ ήταν οι δύο που είχαν στη βασική ενδεκάδα περισσότερους Ελληνες από ξένους, 7+4. Στις άλλες οκτώ ομάδες η αναλογία ήταν 5+6, 3+8, 4+7 και στην περίπτωση του Αρη Φετφατζίδης+10. Σαν να ξαναπηγαίνει, ο Αρης, γυρεύοντας! Πώς έγινε αυτό, με τόσο νωπή την πικρή εμπειρία του ban, Αγγελε;
Στην πρεμιέρα ο Κώστας Κατσουράνης επέδειξε την υπομονή να καταμετρήσει, και να συνοδεύσει με μία “καληνύχτα” to whom it may concern, το συνολικό σκορ 37-73. Τώρα, δεύτερη αγωνιστική, το…μειώσαμε στο 41-69. Η ποσόστωση παραμένει όμως, πάνω-κάτω οι δύο στους τρεις μιας βασικής ενδεκάδας είναι ξένοι. Αυτή τη στιγμή οι ξένοι κατέχουν το 48% των θέσεων εργασίας στη Σούπερ Λιγκ.
Αρχές του επόμενου μήνα, στο κλείσιμο των ρόστερ, η εκτίμηση είναι ότι το πράγμα θα πάει στο 50-50. Κοιτάζοντας παραέξω, στη ρωσική λίγκα οι ξένοι είναι το 31,4%, στην ουκρανική το 19,3%, κι αν το επικεντρώσουμε στις χώρες τις οποίες ανταγωνιζόμαστε στο club ranking της UEFA, η Αυστρία έχει 30,3% ξένους, η Δανία 36,3%, η Τσεχία 24,2%, η Σερβία 15,9%.
Ο ίδιος ο Χαριστέας τις προάλλες, εξήγησε με ειλικρίνεια ότι ο μέσος τεχνικός διευθυντής ελληνικού κλαμπ δεν έχει την πολυτέλεια να είναι συνεχώς μέσα σ’ ένα αεροπλάνο και να βλέπει live, ξανά και ξανά, παίκτες. Εάν υπήρχε η δυνατότητα να γίνεται στα ελληνικά κλαμπ scouting α λα Μόντσι στη Σεβίλλη, κανένα πρόβλημα, ας ήταν στο ρόστερ και οι 25 ξένοι!
Αφού η δυνατότητα δεν διατίθεται, το πράγμα λειτουργεί κάπως έτσι. Μας είπαν τον ποδοσφαιριστή, τον γκουγκλάραμε, είδαμε cv και μερικά βιντεάκια, εάν κάπου συνυπήρξε με κάποιον γνωστό που τον έχουμε στις επαφές σηκώνουμε το τηλέφωνο να πάρουμε καμιά παραπανίσια πληροφορία, τον φέρνουμε, και κάνουμε τον σταυρό μας. Ενα scouting στο περίπου, αν όχι στα τυφλά.
Ενα ανοιχτό προσκλητήριο, σε μελλοντικούς μπελάδες και στην ταλαιπωρία. Οσους περισσότερους παίρνεις έτσι, τόσο πολλαπλασιάζεις την πιθανότητα στο λάθος. Το οποίο λάθος, ιδίως με τον ξένο, πάντοτε πληρώνεται. Εν καιρώ ίσως, σε σκληρό νόμισμα δε. Αντιλαμβάνομαι τη δυσχέρεια για scouting α λα Μόντσι, αλλ’ εν τοιαύτη περιπτώσει κοίτα τον Ελληνα!
Ή τον ξένο που ήδη παίζει εδώ, στην ελληνική λίγκα, όπου όλοι…γνωριζόμαστε και το ενδεχόμενο να πέσεις έξω είναι απείρως πιο μικρό. Εάν θέλεις ντε και καλά ξένο, πάρε ξένο, αλλά γιατί πρέπει και ο αναπληρωματικός του να είναι επίσης ξένος; Γιατί ο Φακούντο Σάντσες και όχι ο Κώτσιρας ή ο Τζανακάκης; Γιατί ο Αντονίτο και όχι ο Κιβρακίδης ή ο Τασουλής;
Υποτίθεται πως ο ιός, τα μειωμένα έσοδα, όλο αυτό, θα υποχρέωναν τα κλαμπ ν’ αναθεωρήσουν πράγματα και θα έφερναν νέα δεδομένα. Δεν φαίνεται να προκύπτουν. Υστερα από τις δύο αγωνιστικές στη Σούπερ Λιγκ, κοιτάζεις πίσω και αναρωτιέσαι ποιοι ποδοσφαιριστές μας έκαναν να τους συζητήσουμε. “Από μνήμης” μου έρχονται, για την πρεμιέρα, ο Τζόλης και ο Δουβίκας. Για τη δεύτερη αγωνιστική, ο Φορτούνης με τον Μασούρα και ο Μάνταλος. Τελεία.
Πάμε και σε αυτό που πουλάει. Ο Σιόβας μπήκε στην Εθνική το 2012, ακριβώς εν τω μέσω της διδακτικής θητείας του ανεπανάληπτου και ανεκτίμητου Φερνάντο Σάντος. Οφειλε να ξέρει από κανόνες συνεπώς, να έχει καταλάβει τη σημασία των κανόνων. Ο Δημήτρης είναι το καλύτερο παιδί, δεν έχει πουστιά μέσα του, απλώς (όπως οι περισσότεροι ψηλοί άνθρωποι σε τούτο τον κόσμο) είναι ολίγον ευάερος.
Ηταν ανοησία να νομίσει πως έκανε καλό, με όσα είπε τη νύχτα της νίκης στο Κόσοβο, στον Μανωλά. Προσοχή, μονάχα στον Μανωλά, όχι και στον Παπασταθόπουλο που τζάμπα μπήκε μετά στη συζήτηση, το ενδιαφέρον του Σιόβα είναι ο Μανωλάς και μόνον. Το πλέον ανησυχητικό δε, είναι ότι και ο Μανωλάς νόμισε πως αυτό που έκανε ο Σιόβας ήταν για καλό!
Αλλ’ αφού άνοιξε που άνοιξε η συζήτηση, εκείνο που θέλω να σημειώσω είναι ότι η Εθνική με Παπασταθόπουλο/Μανωλά έφτασε μια τρίχα μακρυά από τους “8” του Παγκόσμιου Κυπέλλου κι ύστερα, πάντα με Παπασταθόπουλο/Μανωλά, έφερε το μεγαλύτερο αποτέλεσμα στην επόμενη εξαετία (2014-2020), την ισοπαλία στις Βρυξέλλες με την ισοφάριση του Λουκάκου στο 90′.
Επίσης με Παπασταθόπουλο/Μανωλά σε αυτή την εξαετία μετά τη Βραζιλία η Εθνική ηττήθηκε στα Φερόε, ηττήθηκε στο Καραϊσκάκη από τη Βόρεια Ιρλανδία και τη Ρουμανία, ηττήθηκε στη Βουδαπέστη, ηττήθηκε στο Τάμπερε, έφαγε το πιο ξεκούραστο τρίμπαλο από την Ιταλία στο Ολυμπιακό Στάδιο, έφερε εκείνη την ισοπαλία με το Λίχτενσταϊν στην Αθήνα. Τα αποτελέσματα, δεν τα φέρνουν οι παίκτες. Τα καλά αποτελέσματα, τα φέρνουν οι κανόνες.
Οι σωστοί λογαριασμοί.
Ο Φαν ‘τ Σχιπ δεν είχε πολλές επιλογές, για να πεις ότι κατέληξε (ανάμεσα στις πολλές) να προτιμήσει αυτήν που προτίμησε. Ο Φαν ‘τ Σχιπ είχε τη μία και μοναδική επιλογή, αυτήν που ακολούθησε, ο Σιόβας δεν του άφησε καμία εναλλακτική. Πριν το Μουντιάλ ’66, ο μετέπειτα νικητής Αλφ Ράμζι κάλεσε στην Αγγλία τον Τζακ Τσάρλτον, σε ηλικία ήδη 30 ετών, να τον ταιριάσει στους σέντερ-μπακ με τον μυθικό Μπόμπι Μουρ.
Μία περίπτωση Μιχάλη Καψή, ένα χρόνο πριν το EURO 2004, δίπλα στον Δέλλα. Ο Τσάρλτον απόρησε. Κατά τη διήγηση του δεξιού μπακ Τζορτζ Κοέν σε μια σειρά που είδα πρόσφατα στο Netflix, πήγε κι έπιασε, ο Τσάρλτον, τον Ράμζι. “Ευχαριστώ, αλλά…εμένα; Τώρα, στο τελείωμα της καριέρας μου; Δεν βρήκες κάποιον καλύτερο εκεί έξω;” Ο κόουτς του απάντησε. “Δεν ψάχνω τους καλύτερους, ψάχνω να φτιάξω ομάδα”.
Τα υπόλοιπα είναι η ιστορία. Διδακτική για όλους μας, θέλω να ελπίζω.
πηγή: sdna.gr
