Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Με απόλυτη πλειοψηφία και μπαίνοντας στην ουσία της υπόθεσης η Επιτροπή Δεοντολογίας της ΕΠΟ απήλλαξε πανηγυρικά τον Ολυμπιακό, τον Ατρόμητο και δεκατέσσερις κατηγορούμενους για μια σειρά από κατηγορίες, που ήταν στην επικαιρότητα από το 2014. Στο σκεπτικό της απόφασης εκφράζεται η απόλυτη απουσία ένδειξης ενοχής. Οποια κι αν είναι η απόφαση του ποινικού δικαστηρίου που εξελίσσεται (και της οποίας η χθεσινή απόφαση αποτελεί πρόκριμα…) ο Ολυμπιακός κι ο Ατρόμητος δεν κινδυνεύουν από τίποτα. Αλλά η ιστορία δεν τελειώνει. Τώρα πρέπει να αρχίσει.
Ο μεγάλο κίνδυνος
Η παραπομπή του Ολυμπιακού στην Επιτροπή Δεοντολογίας της EΠΟ ήταν η πιο επικίνδυνη δικαστική του περιπέτεια, όχι γιατί ο πρωταθλητής είχε κάτι να φοβηθεί, αλλά γιατί η συγκυρία δημιούργησε μια πιθανή εφιαλτική εξέλιξη. Η Επιτροπή Δεοντολογίας μπορεί να επιβάλει ποινή, αλλά η όποια ποινή δεν είναι τελεσίδικη. Η Επιτροπή θα μπορούσε να τιμωρήσει τον Ολυμπιακό με μια ποινή ασήμαντη π.χ αφαίρεση τριών βαθμών ή τεράστια π.χ υποβιβασμό. Θα μπορούσε επίσης να τιμωρήσει το Βαγγέλη Μαρινάκη με τρεις μήνες αποκλεισμό από τους αγωνιστικούς χώρους ή με ισόβια απαγόρευση ενασχόλησης με το ποδόσφαιρο. Αλλά κακώς ασχολούμαστε με τις ποινές: ο κίνδυνος δεν ήταν να μείνουν οι ποινές – το πιθανότερο ήταν ότι θα έπεφταν στην Εφέσεων. Όμως στο μεταξύ, αν η ομάδα ή ο μεγαλομέτοχος καταδικαζόταν για στημένο ματς, αυτό θα οδηγούσε σε αυτόματο αποκλεισμό του Ολυμπιακού από την Ευρώπη μέχρι να υπάρξει απόφαση τελεσίδικη.
Υπήρχαν δυο μεγάλα προβλήματα. Το πρώτο ότι δεν υπάρχει Επιτροπή Εφέσων: η ΕΠΟ την έχει εξαφανίσει, γιατί δεν αντικατέστησε τους δικαστές που παραιτήθηκαν από αυτή και λέει ότι θα αποφασίσει για την στελέχωσή της στις 9 Οκτωβρίου. Μέχρι τότε η ποινή της Επιτροπής Δεοντολογίας θα ήταν αρκετή για να μείνει ο Ολυμπιακός εκτός Τσάμπιονς λιγκ: ακόμα αν μια μέρα όλοι αθωωνόντουσαν η ζημιά θα είχε γίνει. Το δεύτερο πρόβλημα ήταν η γελοιότητα της ίδιας της απόφασης παραπομπής. Το πράγμα ήταν τόσο γελοίο που προκαλούσε υποψίες μεθόδευσης.
Θέλω να καταλάβετε κάτι: όλη αυτή η απίθανη ιστορία που ξεκίνησε το 2014 με το περίφημο «πόρισμα Κορέα» είχε ως στόχευση τη χθεσινή απόφαση. Ολοι όσοι ασχολήθηκαν για να θεμελιώσουν τις συγκεκριμένες κατηγορίες το έκαναν για να υπάρξει για τον Ολυμπιακό μια αθλητική καταδίκη: το γνωρίζουν όλοι πως σε ποινικό δικαστήριο τίποτα δεν μπορεί να σταθεί, αφού δεν υπάρχει η παραμικρή απόδειξη – ούτε καν σε επίπεδο μαρτυριών.
Από το 2014 και φυσικά και στα επόμενα χρόνια, με πρόσχημα το Μαρινάκη (και τις διαφορές που έχουν μαζί του πολιτικοί και επιχειρηματίες) αυτός που πραγματικά στοχοποιήθηκε ήταν ο Ολυμπιακός. Το καταλαβαίνεις από το είδος του κινδύνου μιας καταδικαστικής απόφασης. Η χειρότερη τιμωρία για τον Μαρινάκη θα ήταν ένας ισόβιος αποκλεισμός από το ποδόσφαιρο. Τι θα σήμαινε; Απολύτως τίποτα. Όμως ο αποκλεισμός του Ολυμπιακού από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις θα πονούσε. Και μια τιμωρία με δικαστική απόφαση θα ήταν κηλίδα για την ιστορία του συλλόγου. Αυτό επιχείρησαν: να κάνουν ζημιά, οικονομική και ηθική στον Ολυμπιακό. Και με επικοινωνιακή οργάνωση.
Γελάνε και οι πέτρες
Η Επιτροπή Δεοντολογίας πήρε το πόρισμα της κ. Σπανού και το πέταξε στο καλάθι των αχρήστων: ουσιαστικά διέλυσε τις θεωρίες του Κορέα, τις υποτιθέμενες έρευνες του Ανδρεάδη, την δουλειά όλων των ακούραστων κυνηγών του Ολυμπιακού που ανέτρεψαν μέχρι και την απόφαση των Εφετών, που ορθώς, όπως αποδεικνύεται ζητούσαν προ τριετίας με βούλευμα να πάει η υπόθεση στο αρχείο.
Η γελοιότητα των κατηγοριών υπήρξε πρωτοφανής: άνθρωποι παραπέμφθηκαν για αδικήματα που δεν υπάρχουν καν! Στην απόφαση της Επιτροπής αναφέρεται πως όλα όσα εμπεριέχουν τα πορίσματα είναι τόσο αστήρικτα, αβάσιμα και εν τέλει συκοφαντικά ώστε οι δεκατέσσερις κατηγορούμενοι κακώς παραπέμφθηκαν. Ο Μπριάκος και ο Δούρος, που είχαν φύγει από την ΚΕΔ το 2014, κατηγορούνταν για αποφάσεις της ΚΕΔ που βγήκαν το 2015. Ο Γιώργος Σαρρής που είχε φύγει από την ΕΠΟ το Νοέμβρη του 2014 κατηγορούνταν για ματς που έγιναν ένα χρόνο αργότερα! Παρά τις έρευνες δεν βρέθηκαν αδήλωτα εισοδήματα διαιτητών, δεν υπήρξε καμία ένδειξη χρηματισμού, δεν εμφανίστηκε ούτε καν ένας μάρτυρας που να μπορεί να πείσει ένα δικαστή ότι έχει ένα στοιχείο εναντίον κάποιου από τους κατηγορούμενους. Σε καμία ηχογραφημένη συνομιλία δεν ακούστηκε ποτέ ένας άνθρωπος του Ολυμπιακού να ζητά ένα διαιτητή για παιγνίδι της ομάδας του ή έστω κάποιο να κάνει μια ζημιά σε ένα του αντίπαλο. Ο Φύσσας τα γύρισε όλα τούμπα. Ο Κούγιας, αρχικός μάρτυρας κατηγορίας, δηλώνει ότι εξαπατήθηκε και κατονομάζει ποιους και πως τον εξαπάτησαν. Υποτίθεται ότι υπήρξε μια συμμορία που συνεδρίαζε μυστικά στο Χίλτον – μιλάμε για ανέκδοτα να τα λες και να γελάς. Ενας από τους κατήγορους μάλιστα είπε ότι όλα όσα έγιναν τα ξέρουν οι πέτρες. Η σωστή έκφραση είναι γελάνε και οι πέτρες.
Από την αρχή αυτής της ιστορίας κανείς από τους καταγγέλλοντες δεν μπόρεσε να πείσει ό,τι κάτι γνωρίζει. Ολοι όσοι πέρασαν από την Επιτροπή θα μπορούσαν να είναι μάρτυρες υπεράσπισης του Ολυμπιακού: άλλος τον αθώωσε με τις αμφιβολίες του, άλλος με τις εμμονές του κι άλλος γιατί απλά ήταν αστοιχείωτος. Αυτό συμβαίνει και στο ποινικό δικαστήριο. Ακόμα και τον Γεωργέα (που καμία σχέση δεν είχε με την υπόθεση αυτή) τον διέψευσαν οι συμπαίκτες του: ο Καλτσάς, μολονότι αγωνιζόταν στον Παναθηναϊκό τον καιρό που ο Γεωργέας ξαφνικά θυμήθηκε να πάει στον ανακριτή, τον αποδόμησε πλήρως! Όπως σας έχω γράψει ήδη από το 2017 όταν διάβασα τα ανακριτικά πορίσματα ο Ολυμπιακός δεν θα μπορούσε να καταδικαστεί ούτε στη Δίκη της Δευτέρας. Ολη αυτή η άθλια ιστορία στήθηκε αποκλειστικά για να προβληθεί από τα media: δικαστικά δεν υπήρχε τίποτα ποτέ.
Παραμύθι με κακή σκηνοθεσία
Το ποδόσφαιρό μας έχει χρόνια ολόκληρα ένα πρόβλημα αντοχής των θεσμικών του αρχών απέναντι στη δύναμη επιχειρηματιών, για αυτό και η θεσμική του διάρθρωση πρέπει ν αλλάξει: τα λέω αυτά από το 1994. Αλλά ποτέ δεν είχε υπάρξει μια τόσο μονομερής στοχοποίηση μιας ομάδας από πολιτικούς και επιχειρηματικούς κύκλους με διάφορους δικαστές Ντρέντ που παρίσταναν τους ερευνητές. Στην πραγματικότητα από το 2014 χτίστηκε ένα συγκλονιστικό παραμύθι με το οποίο δαιμονοποιήθηκε η επιτυχία του Ολυμπιακού να παραμείνει η μόνη εύρωστη και σοβαρή ΠΑΕ χάρη στα χρήματα που ο Μαρινάκης έβαλε στην ομάδα όταν την απέκτησε από τον Κόκκαλη. Εχω την αίσθηση ότι και διάφορα παράλληλα γεγονότα εκείνης της εποχής (ξυλοδαρμοί, εμπρησμοί, παραιτήσεις κτλ) σκηνοθετήθηκαν για να δημιουργηθεί «κλίμα»: υπήρξε μια επένδυση στην ένταση, ώστε η πραγματικότητα να πάει στην άκρη και να δημιουργηθούν θεωρίες για εγκληματικές οργανώσεις, στημένα ματς, επίορκους διαιτητές κτλ. Λες και χρειαζόταν διαιτητές ο Ολυμπιακός για να πάρει το πρωτάθλημα από τον διαλυμένο μετά την πολυμετοχικότητα Παναθηναϊκό, την χρεοκοπημένη ΑΕΚ που έπαιζε στη Γ’ Εθνική ή τον ΠΑΟΚ που εκλιπαρούσε το Κράτος να σβήσει τις προσαυξήσεις των χρεών για να τον αποκτήσει ο Σαββίδης.
Ο Ολυμπιακός απαλλάχτηκε γιατί ουσιαστικά δεν υπήρξε ποτέ τίποτα εναντίον του: αυτό που στήθηκε ήταν ένα επικοινωνιακό σόου για trash τηλεοπτικές εκπομπές, αθλητικογραφία που μοίραζε σανό, πολιτικούς που νόμιζαν πως θα κρατήσουν τον Μαρινάκη αιχμάλωτο και δικαστές που παρίσταναν τους παπάδες και τους αγγέλους, δηλαδή τους παπαγγελόπουλους, της κάθαρσης. Κυρίως επιχειρήθηκε η ανακοπή της προόδου του Ολυμπιακού και ο διχασμός των οπαδών του. Που δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσουν τους πρωτομάστορες της αθλιότητας.
Μια κι μόνη υποχρέωση
Ο κ. Βασίλης Δημακόπουλος και το νομικό επιτελείο της ΠΑΕ έκαναν μια εξαιρετική δουλειά: η Επιτροπή δέχτηκε το 90% των επιχειρημάτων της υπεράσπισης και τα αναφέρει στην απόφασή της. Αλλά η ιστορία θα ήταν άδικο για τον Ολυμπιακό να τελειώσει εδώ. Η αθώωση βάζει τον Μαρινάκη μπροστά σε μια και μόνη υποχρέωση: να κυνηγήσει δικαστικά όποιον για έξι χρόνια σπίλωνε τον Ολυμπιακό. Ο κόσμος της ομάδας, με τα νεύρα του οποίου έπαιξαν για έξι χρόνια διάφοροι αγύρτες, περιμένει μόνο αυτό. Και δεν μιλάω φυσικά μόνο για δημοσιογράφους, που όπως πάντα είναι η τελευταία τρύπα της φλογέρας – μιλάω για όλους. Μάρτυρες και ψευδομάρτυρες, δικαστές και παραδικαστικοί, πολιτικοί και πολιτικάντηδες δεν χρωστάνε συγνώμες, όπως είπε ο Νίκος Γαβαλάς, γιατί το συγνώμη απαιτεί μπέσα. Δικαστικό κυνήγι χρειάζονται μέχρι να βγει ο ήλιος ανάποδα.
Πηγή: Κάρπετ Show
