Της Νίκης Μπάκουλη
Το site της Ligue 1 τον είχε παρουσιάσει, στις 31/8, ως εξής: “το Νο1 της Σταντ Ρεν, εξάδελφος του Φερλάν Μεντί, είναι ο ιδιοκτήτης περισσότερων ‘clean sheets’ και από το μέσο ξενοδοχείο Hilton“. Ο Édouard Osoque Mendy είναι από σήμερα παίκτης της Τσέλσι. Πριν από έξι χρόνια ήταν άνεργος, με τις προοπτικές να κάνει ζήσει από το ποδόσφαιρο να είναι στο -1, έπειτα από το τέλος του συμβολαίου που είχε με την Σεμπούργκ, της τέταρτης κατηγορίας και την εξαφάνιση του εκπροσώπου του. Όπως λέει -σήμερα- μάλλον έπρεπε να τα ζήσει όλα αυτά, για να ζήσει και το όνειρο του. Την ίδια ώρα, θα φανεί και αν είναι ‘το τελευταίο κομμάτι στο παζλ του Φρανκ Λάμπαρντ, προκειμένου να γίνει η Τσέλσι διεκδικήτρια του τίτλου’.
Αν σκεφτείς πως το 2014 ήταν άνεργος και προετοιμαζόταν για τη ζωή μακριά από το ποδόσφαιρο, θα καταλάβεις ότι έχει ένα κάποιο νόημα να τον γνωρίσεις καλύτερα.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Dear Mama ??❤️❤️❤️ #Queen #family #champion #dominosligue2 #M16 #NINTCH
Το Μοντβιλιέ ανήκει στη στη Νορμανδία, μια από τις 18 περιοχές στις οποίες είναι χωρισμένη η Γαλλία. Θα τη βρεις στα βόρεια της χώρας. Εκεί ζουν 15.612 νοματαίοι, σύμφωνα με την απογραφή του 2015. Εκεί εγκαταστάθηκαν οι γονείς του Εντουάρ (η μητέρα του είναι από τη Σενεγάλη και ο πατέρας του ήταν από τη Γουινέα Μπισάου -που δεν ξέρω αν σε ενδιαφέρει, αλλά είναι γνωστό για ένα καρναβάλι που κάνει κάθε χρόνο και ως διαμετακομιστικό κέντρο για ναρκωτικά που προέρχονται από τη Λατινική Αμερική με προορισμό την Ευρώπη). Στο θέμα μας, ο Εντουάρ γεννήθηκε στο Μοντβιλιέ την πρώτη του Μάρτη, του 1992 και μεγάλωσε χωρίς στερήσεις, ως μέλος επταμελούς οικογένειας, σε μια κοινότητα που τιμούσε τις παραδόσεις της πατρίδας.
Ο “Tall Doorkeeper” όπως είναι γνωστός σήμερα (και προφανώς αυτό έχει να κάνει με το ύψος του, που φτάνει στο 1.98) έχει πει πως έζησε εξαιρετικά παιδικά χρόνια, όπως ανακάλυπτε την αγάπη του για το ποδόσφαιρο. Τον ‘βοήθησε’ ο Φαμπιάν Μπαρτέζ, που έγινε το είδωλο του.
Στα 7 έγινε μέλος της ακαδημίας της Χάβρης -είναι 20 λεπτά από το σπίτι του, με το αυτοκίνητο. Έως τα 13 έβλεπε την πλάτη του Ζακαρί Μπουσέρ (ναι, αυτού που βλέπεις στον Άρη). Αντιλήφθηκε πως δεν θα έβλεπε χαΐρι και έφυγε για τη Σερμπούρ, που άνηκε τότε στη Championnat National (βλ. τρίτη κατηγορία). Όταν έκανε τη μετακόμιση, ήμασταν στο 2011.
Όταν η Μαρσέιγ αποφάσισε να δώσει στον Εντουάρ μια ευκαιρία (μη φανταστείς, τον έκανε την τρίτη επιλογή, πίσω από τους Στιβ Μανταντά και Γιοάν Πελέ “οι οποίοι όχι μόνο με βοήθησαν να γίνω καλύτερος στη δουλειά μου, αλλά μου έδωσαν συμβουλές ζωής“), είχαμε φτάσει στο 2015. Να σου πω τι μεσολάβησε.
Η ‘θεική παρέμβαση’
Τα τρία τελευταία χρόνια στη Σερμπούρ είχε καταφέρει να δημιουργήσει μια εικόνα από αυτές που δίνουν δουλειές. “Ή αρχή ήταν πολύ δύσκολη. Ήταν η πρώτη φορά που ζούσα μακριά από το σπίτι μου, μόνος μου“. Το συμβόλαιο του έληγε το καλοκαίρι του 2014 και προτάσεις που είχε από τη χώρα του δεν τον ενδιέφεραν, γιατί ο ατζέντης του του είχε υποσχεθεί πως θα του βρει δουλειά στην τρίτη κατηγορία της Αγγλίας. Αφού λοιπόν, απέρριψε τις γαλλικές ομάδες, διαπίστωσε ότι ο εκπρόσωπος του δεν είχε ασχοληθεί δευτερόλεπτο μαζί του. Ό,τι του είχε τάξει ήταν ψέμα. Έμεινε χωρίς δουλειά. Ήταν 22.
“Προσπάθησα να επικοινωνήσω με τον ατζέντη μου, αλλά δεν τον βρήκα ποτέ. Δεν ξανάκουσα τίποτα από εκείνον. Είχα λάβει μόνο ένα γραπτό μήνυμα, με το οποίο μου ευχόταν καλή τύχη. Ένιωσα πως είχα ‘φάει’ ένα πολύ δυνατό χαστούκι“.
Έμεινε εκτός γηπέδων για μια σεζόν.“Όσο περνούσε ο καιρός, αυξάνονταν οι αμφιβολίες που είχα. Έγιναν τόσες που εύλογα αναρωτήθηκα αν είχε νόημα να συνεχίσω να παίζω ποδόσφαιρο ή όχι”, είχε ομολογήσει στο περιοδικό SoFoot, “όταν μένεις χωρίς δουλειά -όχι μόνο στο ποδόσφαιρο, αλλά γενικά-, είναι δύσκολο να το διαχειριστείς. Και οι διαδοχικές αποτυχίες αφήνουν σημάδια. Εύλογα σκέφτεσαι ‘είναι το ποδόσφαιρο η σωστή επιλογή για εμένα;‘”. Αποκάλυψε πως αυτό που τον βοήθησε να βρει τη δύναμη να συνεχίσει “ήταν η πίστη μου στο Θεό. “Προσπάθησα να ανταποκριθώ στις δοκιμασίες που μου είχε στείλει. Αποφάσισα να το κάνω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και έτσι βρέθηκα στη Μαρσέιγ, στη Ρεμς και τη Ligue 2 και μετά στη Ρεν. Ήταν θεϊκή παρέμβαση. Ήταν κάτι το απίστευτο“.
Το χρόνο που δεν είχε δουλειά, τον είχαν αναλάβει η σύζυγος του και τα ξαδέλφια του “τα οποία θεωρώ αδέλφια μου”. Επικοινώνησε με τον Μισέλ Κουρέλ για να κάνει προπονήσεις με τη Χάβρη. Ο Κουρέλ είναι αυτός που ‘χε αναλάβει την εξέλιξη της καριέρας του Μπουσέρ και του Σάμπα. Παράλληλα, σπούδαζε μάρκετινγκ. Είχε αρχίσει να σκέφτεται το ενδεχόμενο αυτής της καριέρας, όταν μια μέρα χτύπησε το τηλέφωνο του σπιτιού του.
Ήταν ο Τεντ Λαβί, της Μπορντό, πρώην συμπαίκτης του στη Σερμπούρ. “Μου είπε πως είχε μιλήσει με τον προπονητή τερματοφυλάκων της Μαρσέιγ και ότι έψαχναν κάποιον. Είχε δώσει το βιογραφικό μου και τους ενδιέφερα. Με ρώτησε αν είχα υπογράψει κάπου”. Σε δυο μέρες ήταν στις εγκαταστάσεις. “Είχα αποφασίσει πως αν δεν έπαιρνα τη θέση, θα παρατούσα το ποδόσφαιρο“. Για αρχή θα δούλευε σε αποθήκη. “Θα είχα τουλάχιστον χρήματα να ζήσω την οικογένεια μου“. Βλέπεις, είχε αποκτήσει ήδη δυο παιδιά.
Ήταν ο τελευταίος γκολκίπερ που δοκίμασε η Μαρσέιγ. Με το τέλος του τεστ, του έδωσαν να υπογράψει συμβόλαιο. Η ομάδα περνούσε κρίση, o Μαρσέλο Μπιέλσα παραιτήθηκε έπειτα από την ήττα από την Καν. Τη θέση του Μπιέλσα πήρε ο Μίτσελ, με τη χρονιά να είναι χαοτική και την ομάδα να τερματίζει στην 13η θέση. Μια στιγμή να σου πει κάποια από αυτά που συνέβησαν.
“Οι φίλαθλοι ήταν αγριεμένοι. Πετούσαν αντικείμενα στην ομάδα, ενώ μια φορά επιχείρησαν να εισβάλουν στα γραφεία. Δεν θυμάμαι ποιος μου είχε πει πως ‘μια σεζόν στη Μαρσέιγ είναι σαν να ‘χεις περάσει δυο σε άλλη ομάδα’ αλλά είχε δίκιο. Μολονότι τα προβλήματα ήταν πολλά, κράτησα ότι είχα επιστρέψει στα γήπεδα“.
“Στη Μαρσέιγ άλλαξα επίπεδο. Έκανα κάθε μέρα προπονήσεις με επαγγελματίες, για όλη τη χρονιά -κάτι που δεν είναι αυτονόητο όταν είσαι ο τέταρτος γκολκίπερ. Όταν δουλεύεις με παίκτες όπως ο Ντιαρά, ο Ντιαμπί και ο Φλέτσερ έχεις μόνο να κερδίσεις“. Κυρίως μετείχε στη δεύτερη ομάδα (2015-16) και μέσω αυτής προέκυψε το ενδιαφέρον της Ρεμς, με την οποία εμφανίστηκε στη Ligue 2 τη σεζόν 2016-17. Εκεί έγινε η ρεζέρβα του Γιοάν Καρασό.
Ο Καρασό αποβλήθηκε με κόκκινη κάρτα στο πέμπτο λεπτό της πρεμιέρας της αγωνιστικής περιόδου (εναντίον της Αμιέν) και μοιραία τον αντικατέστησε ο άνθρωπος μας. Για τα επτά επόμενα παιχνίδια ήταν η πρώτη επιλογή. Σε τρία ματς κράτησε ‘καθαρή’ την εστία του και η εξέλιξη της φάσης τον βρήκε να είναι ο βασικός γκολκίπερ της ομάδας του, στη σεζόν 2017-18. Στο τέλος της χρονιάς, η Ρεμς ήταν πρωταθλήτρια, με τον Μεντί να είναι ο λόγος που δέχθηκε τα λιγότερα γκολ όλων (24).
“Ο κόουτς Νταβίντ Γκουϊόν μας είχε κάνει προετοιμασία ‘κομάντο’. Κοιμόμασταν σε σκηνές και κάναμε ό,τι κάνουν οι στρατιώτες -μάθαμε να βρίσκουμε το δρόμο μας από τη μέση του πουθενά στο καμπ με πυξίδα και να επιβιώνουμε με μια λάμπα, υπό βροχή, στη λάσπη. Έχω την εντύπωση πως έτσι γίναμε ομάδα”.
Ο Εντουάρ το συνέχισε από εκεί που το ‘χε αφήσει και τη σεζόν 2018-19, αφότου η Ρεμς τον αγόρασε για 3.830.000 ευρώ. Στην 15η αγωνιστική η Ρεμς δεν είχε δεχθεί γκολ σε 9 ματς και στην ολοκλήρωση του προγράμματος ο πρωταγωνιστής μας αναδείχθηκε ‘παίκτης της χρονιάς’ -του οργανισμού του. Η παρέα του είχε την καλύτερη άμυνα της κατηγορίας και δεύτερη καλύτερη στη Γαλλία, μετά εκείνης της Παρί Σεν Ζερμέν.
Έκρινε πως ό,τι είχε να κάνει με τη Ρεμς το ‘χε κάνει και προχώρησε στο επόμενο ‘κεφάλαιο’ της καριέρας του. Ήταν η Ρεν, που είχαν προκριθεί στο UEFA Europa League, ως νικητές του Coupe de France. Είχε πουλήσει και τον Τόμας Κούμπεκ στην Άουγκσμπουργκ και ήθελε έναν τερματοφύλακα. Διάλεξε τον Μεντί, ο οποίος έκανε ντεμπούτο στην τρίτη αγωνιστική -εξαιτίας ενός κατάγματος σε δάχτυλο. Δες τι έκανε σε αυτήν την πρώτη εμφάνιση.
Μεταξύ όλων των άλλων, ‘σταμάτησε’ και πέναλτι. Ήταν το πρώτο ‘καθαρό’ φύλλο αγώνα. Ακολούθησαν άλλα 12, σε 33 ματς έως τη διακοπή λόγω κορονοϊού. Θα έλεγες πως ήταν από τους βασικούς λόγους που η ομάδα του προκρίθηκε στο UEFA Champions League, για πρώτη φορά στην ιστορία της. Και για αυτό η Τσέλσι έδωσε 24.060.000 ευρώ για να τον κάνει δικό της.
“Όταν είσαι κοντά στα δυο μέτρα και έχεις τέτοιο παιχνίδι στο έδαφος, τις τοποθετήσεις που ‘χει ο Έδουαρδ και την ικανότητα για να παίρνει τις σωστές πρωτοβουλίες, αν δεν σε εντοπίσουν οι scouts σημαίνει πως κάνουν λάθος δουλειά”, ενημέρωσε το αγγλικό κοινό ο scout των γκολκίπερ που έχουν οι ‘Μπλε’, Christophe Lollichon, άμεσος συνεργάτης του Πετρ Τσεχ (συμβούλου επί της τεχνικής και της απόδοσης του οργανισμού). Μάντεψε ποιος είπε στους διοικούντες να κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να υπογράψουν τον Μεντί; Ναι, ο Τσεχ.
“Ο Εντουάρ έχει όλα όσα χρειάζονται για να τα καταφέρει. Έχει ωριμάσει μέσα από δυσκολίες και έγινε γίνει προορατικός τερματοφύλακας, από αυτούς που ‘χουν επιρροή και δεν υποφέρουν κατά τη διάρκεια των ματς. Η Ρεν έκανε πολύ καλή δουλειά μαζί του. Ίσως η Μαρσέιγ να μην κατάφερε να εντοπίσει το ταλέντο του. Ίσως και να μην ήταν κατάλληλο το timing. Σε κάθε περίπτωση, είναι εκπληκτικός τερματοφύλακας“
Δεν σου έχω πει όμως, κουβέντα για την εθνική.
Μπορούσε να παίξει με τη Γουινέα Μπισάου και τη Σενεγάλη. Την απόφαση την πήρε όταν ο -άρρωστος- πατέρας του, του είπε πως ήθελε να με δει να παίζω με το σήμα της πατρίδας του, πριν πεθάνει. “Μου είπε να επιλέξω αυτό που θέλω εγώ και πως ό,τι και αν διάλεγα, εκείνος θα ήταν ευτυχισμένος. Ήθελα όμως, να τον κάνω να νιώσει υπερήφανος”. Μετά μια συμμετοχή με τη Γουινέα Μπισάου, ο πατέρας του πέθανε. “Τότε αποφάσισα να φορέσω τη φανέλα που ήθελα εγώ“. Ήταν της Σενεγάλης.
Πηγή: Contra
