Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Για την αγωνιστική θα σας γράψω κάτι αύριο, όταν θα έχω μια συνολική εικόνα της και θα μπορώ καλύτερα να εστιάσω σε κάτι που έχω ξεχωρίσει. Σήμερα προτιμώ να σας πω τη γνώμη μου για κάτι που συζητιέται πολύ, δηλαδή γιατί ο Ολυμπιακός έχει αργήσει φέτος να ολοκληρώσει τις μεταγραφές του. Ότι υπάρχει απουσία λύσεων φάνηκε και χθες στο ματς με τον Παναιτωλικό: ο Ολυμπιακός τελείωσε το ματς με τον Ραφίνια και τον Μπρούνο στα δεξιά, ο Καμαρά έπαιξε πάλι 90 λεπτά, ο Χολέμπας δεν πήρε ανάσες.
Πέρυσι γρήγορα, φέτος αργά
Το παράδοξο στην εφετινή μεταγραφική πολιτική του Ολυμπιακού είναι ότι μοιάζει να κάνει τα αντίθετα από πέρυσι. Πέρυσι έκλεισε νωρίς τον Βαλμπουενά και τον Σεμέδο, τα βρήκε σε χρόνο ρεκόρ με τον Σουντανί, αγόρασε τον Σα και τον Ποντένσε με τη λήξη του πρωταθλήματος και προχώρησε γρήγορα στην αγορά κάποιων πιτσιρικάδων που είχε εντοπίσει το σκάουτινγκ και που ήταν απαραίτητοι και στην πρώτη ομάδα: ο Ρατζέλοβιτς κι ο Μπα ήταν στο στόχαστρο καιρό. Φέτος έφερε παίκτες που θα πήγαιναν κάπου δανεικοί, όπως ο Τσούμιτς, δεν τα βρήκε με τον Ομάρ, παρόλο που προσπάθησε και δεν έχει βρει βασικούς σε δυο θέσεις που ήξερε ότι θα τους χρειαστεί: αναφέρομαι στο αριστερό μπακ, που θα πρέπει να πάρει τη θέση του Τσιμίκα (που ήταν βέβαιο ότι θα πωληθεί γιατί μεγάλες προτάσεις υπήρχαν και τον Ιανουάριο για αυτόν) και στο εξτρέμ που αναζητά από το χειμώνα, όταν κι έφυγε ο Ποντένσε. Αλλά υπάρχει μια διαφορά ανάμεσα στο περσινό και το εφετινό καλοκαίρι: πέρυσι υπήρχε ενδιαφέρον για ελάχιστους ποδοσφαιριστές του από ομάδες του εξωτερικού, ενώ φέτος έγινε το ακριβώς αντίθετο! Οι πωλήσεις δημιουργούν ανάγκες και οι ανάγκες αλλάζουν συχνά το πλάνο. Και η μεταγραφική περίοδος έγινε ξαφνικά μεγάλη: σήμερα ο Χεσούς ουσιαστικά ξανάνοιξε την συζήτηση για το Σεμέδο, πράγμα που σημαίνει πως ίσως ο Ολυμπιακός χρειαστεί και στόπερ. Στις 27 Σεπτεμβρίου.
Η δυσκολία της αξιολόγησης των αναγκών φάνηκε στην περίπτωση του Γκιγιέρμε. Πίστευαν πως θα τον κρατήσουν, αλλά ο ίδιος είχε άλλα σχέδια. Όλα αυτά πέρυσι δεν υπήρχαν.
Οι ευλογίες και οι υποδείξεις
Στον Ολυμπιακό παραδοσιακά λόγo για μεταγραφές είχαν κάμποσοι. Λόγο μπορεί να είχαν παλιοί παίκτες που δουλεύουν ως σκάουτερ, διοικητικοί παράγοντες, αντζέντηδες με τους οποίους έχουν γίνει καλές δουλειές και φυσικά κι ο ίδιος ο Βαγγέλης Μαρινάκης, που ποδόσφαιρο γνωρίζει. Για να μην θεωρητικολογώ θα σας φέρω ένα παράδειγμα: τις περσινές μεταγραφές. Τον Βαλμπουενά πέρυσι τον έψησε και τον έφερε ο φίλος της ομάδας Ζοζέ Ανιγκό – υποθέτω με το αζημίωτο: ο ίδιος πρέπει να έκανε και το προξενιό με τον Ελ Αραμπί, αλλά πριν μιλήσετε για αλάνθαστο σκάουτερ σας θυμίζω ότι ήταν ο άνθρωπος που πρότεινε και τον Μπενζιά. Ο Ανιγκό είναι ένας από τους συμβούλους του Μοντεστό, που έφερε τον Μπα – όχι ο μόνος. Τον Ρατζέλοβιτς τον έφερε ο Κοβάσεβιτς. Τον Σεμέδο και τον Γκασπάρτ ο Μαρτίνς. Ο Σουντανί ήρθε από την Νότιγχαμ. Στο τέλος ο Μαρτίνς ευλόγησε τα αποκτήματα.
Οποιος παίκτης έρχεται χωρίς τις ευλογίες του Μαρτίνς δεν έχει μεγάλη τύχη ακόμα κι αν είναι Πορτογάλος. Ο Ζιλ Ντίας π.χ ήταν τεχνίτης, αλλά τεμπέλης: ο κόουτς τον άφησε στην άκρη. Ο Μορ δεν τον ενθουσίαζε και δεν αγωνίστηκε ποτέ. Τον Καφού τον οποίο γνώριζε του δίνει ευκαιρίες.
Ο,τι μπορεί για τον προπονητή
Το να αποκτάς παίκτες και να μην παίζουν δεν έχει πολύ νόημα και στον Ολυμπιακό νομίζω το κατάλαβαν. Όταν ανανέωσαν το συμβόλαιο με τον Μαρτίνς προφανώς του έδωσαν και τον πρώτο λόγο στα μεταγραφικά – κι αυτό φαίνεται. Ο Ολυμπιακός μπορεί να απόκτησε γρήγορα τον Χολέμπας, ως λύση ανάγκης, (ο προπονητής τον δέχτηκε πιστεύοντας πως ως γνώστης της ομάδας δεν θα έχει προβλήματα προσαρμογής, όπως ακριβώς ο Τοροσίδης και ο Αβραάμ Παπαδόπουλος), αλλά κατά τα άλλα φέτος κάνει ό,τι μπορεί για να ικανοποιήσει τον Πέδρο. Ο Μαρτίνς έφερε τον Ραφίνια, αφού μίλησε με τον Χεσούς που τον είχε υπό τις οδηγίες του πέρυσι, ήθελε τον Πέπε και τον Ματέους Ρέις, θα χαρεί να έχει κάποιον από τους Πορτογάλους της Νότιγχαμ, έπεισε το Μαρινάκη να αγοράσει τον Χασάν και είναι αλήθεια πως θέλει τον Γκάρι Ροντρίγκες γιατί τον γνωρίζει από το πέρασμά του από το πορτογαλικό πρωτάθλημα. Αλλά όταν βασίζεσαι στις υποδείξεις του προπονητή η δυνατότητα επιλογών μικραίνει πολύ. Δεν ψάχνεις παίκτες, προσπαθείς να πείσεις παίκτες: είναι διαφορετικό. Και πάντα υπάρχει η πιθανότητα, όταν οι άλλοι καταλάβουν ότι με τους παίκτες τους ασχολείσαι αποκλειστικά (γιατί θες να ικανοποιήσεις τον προπονητή σου), να αρχίσουν να παίζουν ωραία παιγνίδια ανεβάζοντας τις τιμές τους: το κάνει η Ρίο Αβε με τον Ματέους, αλλά και η Φενέρ με τον Γκάρι Ροντρίγκεζ.
Η ώρα του Μοντεστό
Όπως καταλαβαίνω εγώ την μεταγραφική πολιτική του Ολυμπιακού νομίζω φτάσαμε στο σημείο που θα ενεργοποιηθεί ο δεύτερος άνθρωπος κλειδί: ο Φρανσουά Μοντεστό. Το αποδεικνύει νομίζω η απόκτηση του Μοχάμεντ Ντρέγκερ, βασικού δεξιού μπακ της Εθνικής Τυνησίας. Είναι η δεύτερη εφετινή του Γάλλου: η πρώτη ήταν ο Ενβιλά. Ο Μαρτίνς δεν περίμενε τη φυγή του Γκιγιέρμε, ο Μοντεστό που την περίμενε πρότεινε τον Ενβιλά που αποκτήθηκε. Βλέποντας τις δυσκολίες στις άλλες θέσεις που αναζητούνται παίκτες προφανώς έκανε ερωτήσεις για τον Μπουφάλ και τον Τράουκο, που δεν αποκτήθηκαν. Και τώρα νομίζω θα πάρει περισσότερες πρωτοβουλίες: αφού εξαντληθεί κάθε πιθανότητα να αποκτηθούν οι παίκτες που ο προπονητής ζητά.
Ακούω πολλούς που λένε ότι δεν είναι δυνατόν να μην μπορείς να βρεις για μήνες ένα εξτρέμ ή ένα αριστερό μπακ. Αν μια ομάδα έψαχνε σε όλο τον κόσμο, όντως το πράγμα θα ήταν παράξενο. Αλλά ο Ολυμπιακός δεν εξετάζει προτάσεις ατζέντηδων που παρουσιάζουν την πραμάτεια τους: δεν συμβαίνει αυτό φέτος. Ο Ολυμπιακός ψάχνει συμφωνίες με παίκτες που προτείνει ο προπονητής του: έτσι ο αριθμός περιορίζεται πολύ. Και οι τιμές ανεβαίνουν.
Καλοί παίκτες να είναι…
Η άλλη ερώτηση που γίνεται είναι γιατί δεν δίνει ο Ολυμπιακός 8 και 10 εκατομμύρια να τελειώνει. Πρώτον 8 εκατ έχει δώσει κάμποσες φορές: σε κάποιες περιπτώσεις έμπλεξε (με τον Ριέρα και τον Εγκελς π.χ) και σε κάποιες άλλες του βγήκε σε καλό – θυμίζω ότι πέρυσι έδωσε 7.5 για τον Ποντένσε. Αλλά αν δώσεις αυτά τα χρήματα θα πρέπει να δώσεις και συμβόλαια 3 και βάλε εκατομμυρίων κι αυτό για μια ελληνική ομάδα είναι καταστροφικό: χαλάει τις ισορροπίες στα αποδυτήρια και δημιουργεί ανισότητες.
Θα πάρει εξτρέμ; Πιστεύω ναι. Αλλά έχει καεί πολλές φορές λόγω βιασύνης (Αφελάι, Ζιλ Ντίαζ, Καρσελά, Τζούρτζεβιτς, Ναουέλ κτλ) και πλέον προσέχει. Κι επειδή ο Μασούρας κι ο Ρατζέλοβιτς μόνο τυχαίοι δεν είναι, δεν βιάζεται. Αν με την Ομόνοια προκριθεί δεν θα μπορεί και κανείς να πει ότι έχει χάσει πολύ χρόνο: οι όμιλοι ξεκινούν στις 20 Οκτωβρίου, η προηγούμενη προετοιμασία ήταν μικρή, οι παίκτες που θα ρθουν, δεν βρίσκονται σε παραλίες – το ζητούμενο θα είναι η ένταξή τους κι όχι η φυσική τους κατάσταση. Κι ο Μαρτίνς ξέρει ότι φέτος δεν υπάρχουν περιθώρια για γυμνάσια: τον Γκιγιέρμε τον έκανε βασικό μετά από δυόμισι μήνες, τον Ενβιλά του χει δώσει ήδη δυο ματς. Όποιοι ρθουν θα μπουν υποχρεωτικά γρήγορα. Και πρέπει απλά να είναι καλοί παίκτες.
Το λέω μέρες τώρα γιατί ξέρω πως δουλεύει ο Ολυμπιακός. Πρώτα η Ομόνοια. Κι ανάλογα με το ποια θα είναι η ευρωπαϊκή διοργάνωση στην οποία η ομάδα θα αγωνιστεί, θα δούμε και τα υπόλοιπα.
Πηγή: Κάρπετ Show
