Έρευνα: Football Leaks

Πολλά ονόματα, φανταχτερά ονόματα, από εκείνα που ενδιαφέρουν σφόδρα το κοινό επειδή είναι τα πρώτα στη μαρκίζα του ποδοσφαιρικού θεάματος. Μια ενδελεχής έρευνα από μια ομάδα δημοσιογράφων που απλώνεται από τα Βαλκάνια μέχρι το Ηνωμένο Βασίλειο, που καλύπτει σχεδόν όλη την Ευρώπη και τα πιο σοβαρά Μέσα του έντυπου και ηλεκτρονικού Τύπου: Der Spiegel (Γερμανία), El Mundo (Ισπανία) , Falter (Αυστρία), Le Soir (Βέλγιο), Mediapart (Γαλλία), Newsweek (Σερβία), Espresso (Ιταλία), Politiken (Δανία), RCIJ/TheBlackSea.eu (Ρουμανία), The Sunday Times (Ηνωμένο Βασίλειο), Expresso (Πορτογαλία), NRC (Ολλανδία) και οι New York Times. Football Leaks!

Αυτή είναι σε γενικές γραμμές η ιστορία που έχει ταράξει αφανώς τα νερά της επιχείρησης ποδόσφαιρο, μέσες άκρες είναι το ίδιο «δίκτυο», με την ίδια τεχνοτροπία και σχεδόν τα ίδια πρόσωπα που δημοσίευσαν τον περασμένο Μάρτιο το κανάλι διόδου των όπλων που χρησιμοποιήθηκαν στην τρομοκρατική επίθεση στη Γαλλία, από την Ανατολική Ευρώπη μέχρι το Παρίσι. Τώρα όμως έβαλαν στο στόχαστρο το ποδόσφαιρο, τα δισεκατομμύρια που διακινούνται και τη θεμελιώδη σημασία που διαδραματίζει στις παγκόσμιες πλέον αγορές.

ΜΟΣΚΟΒΙΣΙ: “ΟΛΟΙ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ”

Έτσι ιδρύθηκε και συστάθηκε η EIC (European Investigative Collaborations), με αποκλειστικό στόχο τις «διαρροές» και τα έγγραφα που αποδεικνύουν αφιλτράριστα τους μηχανισμούς – νόμιμους και παράνομους – μέσω των οποίων το πιο δημοφιλές σπορ στον κόσμο, έχει μετατραπεί σε μια από τις πιο άπληστες και σκοτεινές βιομηχανίες, με τους ποδοσφαιριστές να αντιμετωπίζονται περίπου σαν χρηματοπιστωτικοί τίτλοι. Εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ κρυμμένα σε φορολογικούς παραδείσους, από το Jersey στη Madeira, από τον Panama στις Βρετανικές Παρθένες Νήσους, τα νησιά Cayman, τα νησιά Cook, τη Μάλτα και ασφαλώς τη «δική μας» Κύπρο.

Μεγάλο μέρος των χρημάτων που ξοδεύουμε για ένα εισιτήριο, για τη συνδρομή στην τηλεόραση, για μια φανέλα, ένα αναμνηστικό, για κάθε προϊόν που σχετίζεται με την ομάδα ή τον αγαπημένο μας ποδοσφαιριστή, καταλήγει εκεί, δημιουργώντας έναν κυκεώνα φοροδιαφυγής που έφθασε να απασχολήσει ακόμη και την Κομισιόν, με τον ευρωπαίο Επίτροπο Pierre Moscovici να αναγνωρίζει το πρόβλημα, να αναφέρει ότι υπάρχει «κενό δικαίου», να ομολογεί πριν την Εξεταστική για τα Panama Papers, ότι υφίσταται σαφής ανάγκη για μια κοινή δράση προκειμένου να διευκολυνθεί η εφαρμογή ενός δίκαιου φορολογικού πλαισίου στην ΕΕ και τον κόσμο ολόκληρο.

«Δεν κατηγορώ κανέναν, αλλά το σύνολο της επιχείρησης ποδόσφαιρο και όλων όσοι σχετίζονται με αυτό, εργάζονται για τη φοροδιαφυγή. Υπάρχουν πράκτορες, σύμβουλοι, δικηγόροι, ένα κυψελωτό σύστημα ανθρώπων και επαγγελματιών που – για να είμαι φειδωλός – χρήζουν διερεύνησης» ήταν η δήλωσή του. Ο Moscovici δεν ήθελε να πει ανοικτά αυτό που ψιθυρίζουμε όλοι μεταξύ μας: ότι το ποδόσφαιρο είναι μιας πρώτης τάξεως βιτρίνα, μια ατέλειωτη δεξαμενή νομιμοποίησης χρημάτων από «παράπλευρες» δραστηριότητες, συνδέεται με επιχειρηματικούς ομίλους, μαφία και κυβερνήσεις.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ξεκίνησε δημόσια διαβούλευση για το θέμα του ποδοσφαίρου, με σκοπό μέσα στο επόμενο έτος να προκύψει μια νομοθετική πρωτοβουλία για την αντιμετώπιση των προβλημάτων στη βιομηχανία και παραπλεύρως στο μεσοδιάστημα να «συνετιστούν» οι «σύμβουλοι» και οι «ενδιάμεσοι» χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί. Και ασφαλώς οι σύλλογοι, ατζέντηδες και οι ποδοσφαιριστές. Οι τελευταίοι δεν έμειναν ακριβώς με τα χέρια δεμένα όταν έγιναν οι πρώτες διαρροές. Εξώδικα, έγγραφες διαμαρτυρίες στη FIFA και μια λυσσαλέα αναζήτηση για την «πηγή» των διαρροών. Διότι αυτή τη φορά δεν ήταν «κύκλοι», non paper και απροσεξίες, όπως γίνεται στις δικές μας ΠΑΕ. Εδώ τα έγγραφα είναι επίσημα, με σφραγίδες και πρωτόκολλα, με στοιχεία και υπογραφές.

Ο ΠΟΡΤΟΓΑΛΟΣ “JOHN” Ο ΒΑΣΙΚΟΣ HACKER

Οι περίπου εξήντα εμπλεκόμενοι δημοσιογράφοι, αμέσως φρόντισαν να διαβεβαιώσουν ότι η πηγή είναι ανώνυμη και για την οικονομία του ρεπορτάζ, ονομάστηκε “John”. Όπως οι Σάξωνες έχουν το γνωστό Simon για όλες τις δηκτικές αναφορές και παροιμίες τους, το ποδόσφαιρο απέκτησε τo John του.

Ο “John” είναι Πορτογάλος, μιλάει πέντε γλώσσες και ήδη μαθαίνει άλλες δυο, είναι νυμφευμένος και δεν είναι ένας συνηθισμένος hacker. Είναι καλλιεργημένος, έχει άποψη και μπορεί να μιλήσει με ευκολία για την κρίση στην Ελλάδα, για την ΕΚΤ και το impact της εκλογής Trump στην Ευρωζώνη. Συναντήθηκε πριν λίγο καιρό με ρεπόρτερ του Spiegel και προτού μιλήσει για ποδόσφαιρο, εξέφρασε τους προβληματισμούς του για το προσφυγικό, για την ευρωστροφή στην ακροδεξιά, για την αποξένωση. Ο Γερμανός δημοσιογράφος μετά τα φιλοσοφήματα, επιμένει στα Football Leaks: «που διάβολο βρήκες τόσο υλικό;» είναι η αυθόρμητη ερώτηση. Ο John οδηγεί τον ερευνητή σε ένα διαμέρισμα βγαλμένο κατ’ ευθείαν από το Matrix, με ψηφιακά συστήματα ασφαλείας και ένα δωμάτιο καλυμμένο με λευκό δέρμα (!) και μόνο δύο αντικείμενα: έναν καναπέ και ένα lap top. Εκείνη τη στιγμή, μοιάζει βγαλμένος από ταινία, για την ακρίβεια θυμίζει τον Elliot από το Mr Robot, με τη διαφορά ότι γουστάρει το ποδόσφαιρο και ισχυρίζεται ότι έχει στην κατοχή του στοιχεία που αποδεικνύουν φοροδιαφυγή δισεκατομμυρίων ευρώ. Στ’ αλήθεια και όχι στην τηλεόραση.

Η ΑΡΧΗ ΜΕ ΤΗ ΜΕΤΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΜΠΕΪΛ

Πολλοί αμφισβήτησαν και τις πηγές και τον ίδιο τον “John”. Προϊόντος του χρόνου όμως, τα έγγραφα που διέρρευσε ο John, εξανάγκασαν τη FIFA να διεξαγάγει ενδελεχείς έρευνες, να επιβάλει ποινές αποκλεισμού τριετίας σε ομάδες που χρηματοδοτούντο από «επενδυτικά ταμεία αφανών ιδιοκτητών» (περίπτωση Τβέντε στην Ολλανδία) και να ακουμπήσει μέχρι πρότινος ανήκουστα deal, όπως τη μετακίνηση του Gareth Bale από την Tottenham στη Real.

Όλοι εντυπωσιάστηκαν και έμειναν στα 91,7 εκατ. ευρώ της μεταγραφής, ο “John” έψαξε ανάμεσα στα χιλιάδες έγγραφα, ακολούθησε τα λεφτά και ξετρύπωσε ότι το κόστος της μεταγραφής τελικά ανήλθε σε 100,7 εκατ. ευρώ και ανακοινώθηκαν λιγότερα για να μην χάσει την πρωτοκαθεδρία «του ακριβότερου» το #1 brand της Real, ο Cristiano Ronaldo. Ο John έδωσε στη δημοσιότητα πρώτο το screenshot και κατόπιν ολόκληρη τη σύμβαση, όπου στην παράγραφο 15 αναφέρεται ρητώς ότι τα αντισυμβαλλόμενα μέρη (Real και Tottenham δηλαδή) δεσμεύονται να δημοσιοποιήσουν ποσόν μικρότερο του πραγματικού, να πουν ψέματα.

Αυτό όμως ήταν το λιγότερο! Κάποιες παραγράφους πιο πάνω, στα λεγόμενα promissory notes, κρύβεται η αρχή του νήματος στον λαβύρινθο των 100,7 εκατομμυρίων: στην παράγραφο 3 διαβάζουμε ότι η καταβολή θα γίνει σε τέσσερις δόσεις με γραμμάτια. Κανένα πρόβλημα ως εδώ. Το πρόβλημα γεννάται όταν ο John «ακολουθεί» τις δόσεις των 40 εκατομμυρίων και ανακαλύπτει ότι αποκτήθηκαν από ισπανικές τράπεζες και δη την Bankia. Η Bankia είχε σωθεί προ ενός μόλις έτους από τον ESM (τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας που γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά, αφού ενεπλάκη και με τη σωτηρία δικών μας τραπεζών) μέσω δανείου ύψους 18 δισεκατ. ευρώ. Με άλλα λόγια, η Bankia είχε αναλάβει το οικονομικό ρίσκο της παράλογης αγοράς του Bale, χάρη (και) στα χρήματα των ευρωπαίων φορολογουμένων. Στην Ελλάδα δεν έγινε ποτέ μεγάλο θέμα, στην Ευρώπη όμως, αυτή η υπόθεση απασχόλησε το ευρωκοινοβούλιο και πήρε τρομερές διαστάσεις, κατατέθηκε ερώτηση, πήρε το δρόμο της εξεταστικής επιτροπής και με ένα παιχνίδι λέξεων εξελίχθηκε σε Bail in – Bale out. Αναμένουμε το πόρισμα.

ΤΟ “ΤΑΞΙΔΙ” ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ: VIRGIN ISLANDS KAI ΕΞΩΤΙΚΟΙ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΙ

Αρχής γενομένης από την υπόθεση Bale, ξεκίνησε να απλώνεται ένα τεράστιο pattern που εμπλέκει εκατοντάδες ανθρώπους, ένα σχηματοποιημένο μυστικό σύστημα για να «ταξιδεύουν» τα χρήματα, πρώτα για παράδειγμα σε μια ολλανδική εταιρεία που με τη σειρά της τα στέλνει σε μια τρίτη εταιρεία κατοχυρωμένη σε κάποιον φορολογικό παράδεισο, ο οποίος συνήθως είναι στον Παναμά ή στα Virgin Islands. Είναι μια πολύπλοκη χρηματοπιστωτική αρχιτεκτονική, στην οποία το μοναδικό σαφές κομμάτι είναι ο τελικός στόχος: η εξαργύρωση των χρυσών συμβάσεων μέσω off shore. Ασφαλώς αφορολόγητα.

Η λίστα με τα ονόματα είναι τρομακτική, τις περιπτώσεις Mourinho – Capello και Ronaldo – Higuain, θα τις εξετάσουμε διεξοδικότερα, εδώ  εμμένουμε στα υπόλοιπα ονόματα. Angel Di Maria, Radamel Falcao, James Rodriguez, Javier Pastore, Ever Banega, Juan Pablo Carrizo, Mezut Ozil, Ricky Alvarez, Leandro Paredes, Erik Lamela, Maxi Moralez, Martin Caceres, Gonzalo Bergessio. Οι περισσότεροι με ατζέντη τον Αργεντινό Marcelo Simonian (κρατήστε το όνομα) της 12Sports, εταιρείας που εμπλέκει μια σειρά από managers όπως ο Jorge Cyterszpiler, ο θρυλικός ατζέντης του Diego Armando Maradona από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 και πρώην συνεργάτης του πρώην Προέδρου της Αργεντινής Carlos Menem. Στη λίστα και ο Jorge Prat-Gay, ο αδελφός του Υπουργού Οικονομίας, Alfonso Prat-Gay, ο Arribas, o Mendes, o Raiola, όλα τα «πρώτα ονόματα».

Το «ταξίδι» των χρημάτων όπως προκύπτει από τα football leaks, εμπλέκει στο δίκτυο την Alhec, χρηματοοικονομικό όμιλο που ελέγχεται από τον Carlos Rivera και τον Kresimir Juan Bielic που από το 2013 διώκονται για ξέπλυμα χρημάτων στην Αργεντινή, με περισσότερες από 400 υποθέσεις μεταγραφών ποδοσφαιριστών (και σε ελληνικές ομάδες) με τη δίκη να διακόπτεται και να επαναλαμβάνεται εξ αιτίας ενός «λάθους στο πρωτόκολλο». Από τις off shore κι έπειτα είναι σχεδόν αδύνατον να βρεθεί ο επόμενος σταθμός των χρημάτων, μέσα από κάποια εσωτερικά emails απλώς προκύπτει ότι μια από τις δεκάδες, η Paros Consulting Ltd των Παρθένων Νήσων, αναφέρεται ως «η εταιρεία μου» από τον ίδιο τον Carlos Rivera.

Αλλά και πάλι, είναι σαν να κυνηγά κάποιος ψύλλους στ’ άχυρα, αφού δεν είναι πρόθυμος να βοηθήσει κανένας. Στην περίπτωση του Lamela ας πούμε, οι εμπλεκόμενες ομάδες, Tottenham και Roma με επίσημα δελτία Τύπου «σιδερωμένα» από δεκάδες νομικούς συμβούλους, καθιστούν σαφές στο δικαστήριο ότι ουδεμία σχέση έχουν ή πρέπει να έχουν με τις περαιτέρω μεταφορές των χρημάτων και δεν γνωρίζουν καμία off shore ούτε είναι εταιρική πρακτική τους. Μιλάμε δηλαδή για λεφτά που κανείς δεν ξέρει πώς, γιατί και σε ποιον.

ΟΥΤΕ 1% ΦΟΡΟ Ο ΚΡΙΣΤΙΑΝΟ – “MESSI & FRIENDS TOUR”

Ο Cristiano Ronaldo προκύπτει ότι μόνο την πενταετία 2009/14 έχει μεταφέρει μέσω δύο εταιρειών στην Ιρλανδία (της Mim και της Polaris του Jorge Mendes, τον οποίον συναντούμε πολλάκις στις αναφορές) πάνω από 70 εκατομμύρια ευρώ στην Tollin Associates των Παρθένων Νήσων. Μόνο που στο τέλος του ’14 εμφανίζεται ένα ακόμη καταθετήριο 74 εκατομμυρίων αυτή τη φορά, το οποίο όπως αναφέρει ο δικηγόρος του Ronaldo, είναι το αντίτιμο της πώλησης των δικαιωμάτων εκμετάλλευσης της εικόνας του για την περίοδο 2015-20 σε έναν επιχειρηματία από τη Σιγκαπούρη, τον Peter Lim.

Πόσους φόρους πλήρωσε για αυτά τα χρήματα ο Ronaldo; Ούτε το 1%. Η υπόθεση σαφώς και διερευνάται και πολλοί ισχυρίζονται πως θα έχει την ίδια κατάληξη με την υπόθεση φοροδιαφυγής του Lionel Messi, μια υπόθεση που γνωρίζουμε πια όλοι πολύ καλά και έπληξε την εικόνα του star της Μπάρσα. Υπάρχει όμως και μια άλλη υπόθεση, εκείνη του Messi & Friends Tour, το 2012/13, την οποία θυμούνται ελάχιστοι.

Είναι μια τουρνέ που δεν είχε ξανακούσει άνθρωπος στην Ευρώπη και χωρίς τα Football Leaks δεν θα γνωρίζαμε την ύπαρξή της. Επρόκειτο για μια σειρά φιλικών αγώνων για «φιλανθρωπικούς σκοπούς» με μπροστάρη το Lionel Messi και πολλούς ακόμη stars που παίζουν ποδόσφαιρο στις μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες. Neymar, Lavezzi, Dani Alves, Abidal, Malouda και πολλοί ακόμη τον Ιούλιο του ’13 ξεκινούν για τη μίνι τουρνέ σε Lima, Los Angeles και Chicago. Τους «φίλους Messi» κλήθηκε να προπονήσει ο μεγάλος Fabio Capello, τότε προπονητής της εθνικής Ρωσίας, έναντι μιας μικρής «αρπαχτής» 75 χιλιάδων ευρώ και κάποιων extras όπως η διαμονή σε 5άστερα ξενοδοχεία με jacuzzi κλπ. Η πρόταση που φτάνει στα γραφεία της ρωσικής ομοσπονδίας για το «ενοίκιο» του Capello – πάντα για καλό σκοπό – είναι από την Players Image του Montevideo με «γυρισμένη» επιταγή από την Doyen Marketing που έχει έδρα τη Μάλτα.

Σε άλλο έγγραφο, προκύπτει και δεύτερη επιταγή από την Doyen, αυτή τη φορά στην JAJ Communications, μια βρετανική εταιρεία που εκπροσωπούσε τον ίδιο το Don Fabio και πληρώθηκε τη νόμιμη προμήθεια. Οι αγώνες πλην εκείνου της Lima δεν έγιναν ποτέ. Το ματς του Los Angeles (όπου είχαν πωληθεί ακόμη και VIP εισιτήρια έναντι 2μισι χιλιάδων δολαρίων) ακυρώθηκε μόλις 24 ώρες πριν τη διεξαγωγή του, ο Messi έπαιξε μόνο 68 λεπτά στο Chicago. Ο Neymar δεν εμφανίστηκε καν, όπως και οι περισσότεροι stars, με τους διοργανωτές να κλείνουν τελευταία στιγμή Αμερικανούς ημιεπαγγελματίες. Το φιάσκο δεν ενόχλησε κανέναν, πλην των γονιών με τα παιδάκια που ήθελαν να δουν από κοντά τον Messi, τον Neymar και τους υπόλοιπους. Εκείνο που μετράει είναι πως ο συνολικός τζίρος από το Messi & Friends Tour ανήλθε στα 13 εκατομμύρια δολάρια.

Τα νούμερα ξετυλίγοντας το κουβάρι δεν προξενούν καν εντύπωση. Στα έγγραφα και στα συμφωνητικά, προκύπτουν απίθανα πράγματα, παράλογες ρήτρες, απίστευτες «συμφωνίες»:

Ο Lavezzi επί παραδείγματι, συμφώνησε να πάει στην Hebei China Fortune έναντι 57 δολαρίων το λεπτό (έλαβε 56,7 εκατομμύρια για 23 μήνες – τα χρήματα κατατέθηκαν σε μια θυγατρική του Unicredit Group στο Λουξεμβούργο) με bonus δυο επιπλωμένες βίλες, δυο πολυτελή αυτοκίνητα με οδηγό και προσωπικό chef.

Ο Lloris έχει bonus σε περίπτωση ήττας της ομάδας (!) και κάθε φορά που χάνει η Tottenham λαμβάνει 3μισι χιλιάδες στερλίνες, ο Courtois τον καιρό που έπαιξε δανεικός στην Atletico από την Chelsea είχε ρήτρα 6 εκατομμύρια (3 για κάθε παιχνίδι) την οποία δεν πλήρωσε ποτέ στους Blues διότι την ακύρωσε η ίδια η UEFA.

Ο manager του Tiago Silva έλαβε 3μισι εκατομμύρια προμήθεια για τη μεταγραφή του πελάτη του από τη Milan στην PSG με την τελευταία να αναλαμβάνει την υποχρέωση να πληρώσει και την εφορία στην Ιταλία και το συμβόλαιο του παίκτη με τη Nike.

Ο Balotelli είχε ρήτρα στο συμβόλαιο που υπεγραψε ο Mino Raiola με τη Liverpool που προέβλεπε πως θα λάβει 1 εκατομμύριο εάν δεν αποβληθεί σε τρία παιχνίδια και εάν δεν φτύσει (!) συμπαίκτη ή αντίπαλο.

Ο Matija Nastasic υποχρεούται να φορά αποκλειστικά παπούτσια Adidas εκτός αν αποδείκνυε ιατρικά (!) ότι βλάπτεται η υγεία του.

Ο Βέλγος Thomas Vermaelen bonus 100 χιλιάδων ευρώ εάν μάθαινε καταλανικά (τον καιρό που έπαιζε στη Roma!).

Ο Rafael Van der Vaart όταν μετακόμισε στη Betis υπέγραψε ότι δεν θα φορέσει ποτέ κόκκινα παπούτσια διότι είναι τα χρώματα της αιώνιας αντιπάλου Σεβίλλης.

Ο Roberto Firmino υπέγραψε ρήτρα ύψους 98 εκατομμυρίων με τη Liverpool «εκτός αν η ομάδα που προτίθεται να εξαγοράσει τον ποδοσφαιριστή είναι η Arsenal, στην οποία δεν μπορεί να πάει ποτέ (!).

Για κάθε 5 γκολ του Sergio Aguero με τη City, η Αtletico λαμβάνει 250 χιλιάδες ευρώ.

Ο Agger συμφωνεί με τη Brondby και δέχεται να αποχωρήσει από τη Liverpool μόνο εάν σε κάθε εντός έδρας αγώνα των Δανών εμφανίζεται διαφήμιση της “Kloagger”, μιας εταιρείας αποχετεύσεων (!) που είχε ανοίξει με τον αδερφό του κι έναν φίλο του στο Hvidovre.

Ο Neymar έχει ειδική ρήτρα που του «επιτρέπει» να υπογράφει κάθε χρόνο 600 χαρτάκια της Panini με τη φωτογραφία του, έναντι 50 χιλιάδων δολαρίων (την ίδια συμφωνία που έχει κάνει και ο Ronaldo) δηλαδή 83,3 δολάρια για κάθε χαρτάκι.

ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ… FOOTBALL LEAK

«Ελληνικού» ενδιαφέροντος ρήτρες ή συμβάσεις δεν συναντά κανείς, άλλωστε το ελληνικό ποδόσφαιρο ουδέποτε άνηκε στην elite. Η μοναδική ενδιαφέρουσα περίπτωση με χρώμα ελληνικό, είναι η μεταγραφή του Κώστα Μανωλά από τον Ολυμπιακό στη Roma. Από τη σύμβαση της 25ης Αυγούστου 2014, προκύπτει ότι ο Ολυμπιακός έλαβε 6,5 εκατ. ευρώ μέχρι τέλος Ιουλίου του 2015, παραχωρώντας το 50% των δικαιωμάτων του ποδοσφαιριστή και ακολούθως – εάν ο ποδοσφαιριστής δεν μεταπωληθεί – 3,5 εκατ. ευρώ τον περασμένο Σεπτέμβριο, 1,5 εκατομμύριο μέχρι 15 Ιανουαρίου του 2017 και ακόμη 1,5 εκατομμύριο μέχρι 15 Ιουνίου του 2017. Συνεπώς ο Ολυμπιακός το επόμενο 6μηνο έχει λαμβάνειν 3 εκατομμύρια στρογγυλά από τη Roma, η οποία αποκτά το 100% των δικαιωμάτων του ποδοσφαιριστή.

Ενδιαφέρον έχει και η συμφωνία για πληρωμή μισού εκατομμυρίου κάθε φορά που ο ποδοσφαιριστής συμπληρώνει 20 συμμετοχές σε οποιαδήποτε διοργάνωση με τη φανέλα της Roma και οι τόκοι υπερημερίας στο 7% για κάθε μέρα καθυστέρησης καταβολής των δόσεων. Συνυπολογίζοντας ότι ο ποδοσφαιριστής μέχρι το καλοκαίρι θα συμπληρώσει τα απαιτούμενα παιχνίδια, ο Ολυμπιακός για τη μεταγραφή του Κώστα Μανωλά, θα εισπράξει συνολικά 14,5 εκατομμύρια ευρώ.

Το ποσό φαντάζει πραγματικά αστείο (και καταδεικνύει και την ανυπαρξία του προϊόντος στην Ελλάδα) όταν ας πούμε αντιπαραβάλλεται με περιπτώσεις όπως του Gonzalo Higuain. Αργεντινός θα πείτε, επιθετικός, με πολύ μεγάλες ομάδες στο παλμαρέ του. Η ιστορία του Higuain είναι εν γένει διδακτική για αυτό που είναι σήμερα το ποδόσφαιρο σε σχέση με το επιχειρείν και το marketing. Υπάρχει ένας παράλληλος κόσμος, πολύ μακριά από εκείνον που γνωρίζουμε ή παρακολουθούμε σε τηλεοράσεις, εφημερίδες και internet.

Η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΙΓΚΟΥΑΪΝ

Ο παράλληλος κόσμος του Pipita ξεκινά από μια βέβαιη ημερομηνία, την 22η Σεπτεμβρίου του 2014 που αναγράφεται στο τιμολόγιο των 190 χιλιάδων ευρώ της Convergence Capital Partners από το Amsterdam, στην Paros Consulting ltd στις βρετανικές Παρθένες Νήσους. Η Paros εισπράττει τα χρήματα μέσω ενός άσχετου τραπεζικού λογαριασμού στη Vaduz, πρωτεύουσα του Liechtenstein με αιτιολογία «υπηρεσίες που αφορούν τη Real και τον Gonzalo Higuain».

Τι σχέση είχαν αυτές οι εταιρείες με τον Higuain και ποιος κρύβεται πίσω από αυτές; Είναι τόσα πολλά τα κανάλια που είναι αδύνατον να βρεθεί άκρη. Η εντύπωση που αποκομίζεται είναι πως αμφότερες «ακουμπούν» σε αργεντίνικες πολυεθνικές, αλλά εμπλέκουν ότι βάζει ο νους του καθενός.

Στο διαχειριστικό έλεγχο της ΠΑΕ ΑΕΚ φερ ειπείν προ ετών, η δόση για τη μεταγραφή του Ismael Blanco είχε καταβληθεί σε λογαριασμό εταιρείας του Buenos Aires που αποδείχτηκε πως ήταν καθαριστήριο ρούχων (!) και παραστατικά δεν βρέθηκαν ποτέ. Τα χρήματα ήταν ελάχιστα μπροστά στον απίστευτο τζίρο που έκανε ο Pipita κατά τη διαδρομή River – Real – Napoli – Juventus. Ο ποδοσφαιριστής βάσει συμβολαίου αμείβεται με 7,5 εκατ. ευρώ το χρόνο, μέρος των οποίων καταλήγει στην Higuazaca Investments της Μαδρίτης που ιδρύθηκε στο τέλος του 2015 και έκτοτε παρουσιάζει αξιοσημείωτη παρουσία στο χώρο των επενδύσεων στην ευρισκόμενη σε οικονομική κρίση Ισπανία. Στην εταιρεία είναι μέτοχοι και ο Jorge και ο Nicolas Higuain, πατέρας και αδελφός του Gonzalo, οι οποίοι ας πούμε καταθέτουν χρήματα στην Premier & Co του Λονδίνου η οποία με τη σειρά της «γυρίζει» τα χρήματα στην ελβετική Bank Leumi και ουδείς γνωρίζει για ποιον λόγο.

Τελικά η Premier αποδεικνύεται ότι ελέγχεται από δύο funds της Ουρουγουάης (!) κατά το παρελθόν έχει εξυπηρετήσει απρόσωπες εταιρείες από την Αργεντινή που συνδέονται τελικά με τον Simonian, τον άνθρωπο που το 2007 είχε πουλήσει τα δικαιώματα του Pipita στην ολλανδική Supat, εταιρεία που ενήργησε ως μεσάζων στη μεταγραφή του ποδοσφαιριστή στην ελβετική Λουκέρνη της Β’ Εθνικής, ομάδα στην οποία παρότι κόστισε 6 εκατομμύρια, ο Higuain δεν έπαιξε ούτε δευτερόλεπτο, αφού πουλήθηκε αμέσως με 18 εκατομμύρια στη Real, μέσω της HAZ, εταιρείας που κλείνει τα deals των αστεριών της River. Μπερδευτήκατε;

Το ίδιο και η δικαιοσύνη που επιλήφθηκε της υπόθεσης στην Αργεντινή, όπου αποδείχτηκε ότι η HAZ πήρε το 50% των χρημάτων και κατόπιν έδεσε χειροπόδαρα τη River η οποία αντιμετώπιζε τεράστια οικονομικά προβλήματα. Ιδιοκτήτες της HAZ αποδείχτηκε ότι είναι ο γνωστός μας Pini Zahavi, ο Fernando Hidalgo και μια τρομερή φιγούρα, ο Gustavo Arribas. Ο Arribas σήμερα που γράφονται αυτές οι γραμμές, είναι Αρχηγός των Μυστικών Υπηρεσιών της Αργεντινής (Agencia Federal de Inteligencia) και προσωπικός φίλος του Mauricio Macrì, πρώην Προέδρου της Boca Juniors και εδώ και έναν χρόνο Προέδρου της Δημοκρατίας της Αργεντινής.

Ο Arribas δήλωνε συμβολαιογράφος και έχει φέρει εις πέρας αμέτρητες συμφωνίες μεταξύ ευρωπαϊκών club και ομάδων της Αργεντινής, της Βραζιλίας και της Λατινικής Αμερικής γενικότερα. Έχει κλείσει τον Diego Garay στη Strasbourg, μεταγραφή που ακύρωσε η ίδια η FIFA λόγω «παράνομων δραστηριοτήτων», προσπάθησε να πουλήσει τον Jonathan Calleri στην Inter με 14 εκατομμύρια, 20 μέρες αφού τον είχε πουλήσει στη Deportivo Maldonado της Ουρουγουάης, μεταγραφή που επίσης σταμάτησε η Ομοσπονδία. Δεν σταματήθηκε το ίδιο «κόλπο» στη μεταγραφή του Alex Sandro στην Porto έναντι 9,6 εκατομμυρίων και αφού βέβαια δεν είχε παίξει λεπτό, ούτε στην απίστευτη μεταγραφή του Carlos Τevez στην Corinthians, Tevez για τον οποίο πολύ πρόσφατα διαβάσαμε πως πρόκειται να μετακομίσει στην Κίνα με συμβόλαιο 40 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο.Και ασφαλώς, ο Arribas που εικονίζεται στη φωτογραφία είναι ο χρυσός μεσάζων που πούλησε τον Higuain από τη River στη Λουκέρνη (την οποία ο Pipita δεν έχει δει ούτε από φωτογραφία) και αμέσως στη Real με τα τριπλάσια χρήματα.

ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΓΓΡΑΦΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕΝΤΕΣ

Ο Arribas έχει κάνει απίθανες συμφωνίες, σε καμία περίπτωση όμως δεν «ακουμπάει» τον Πορτογάλο Jorge Mendes, τον άνθρωπο που επί σειρά ετών ήλεγχε (και ελέγχει) το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο και είναι υπεύθυνος για τα πιο «χρυσά» deal μαζί με τον pizzaiolo από τη Νάπολη, Mino Raiola. Ο 50χρονος Mendes, ενδεικτικά, έχει πελάτες τους José Mourinho, Cristiano Ronaldo, Radamel Falcao, James Rodríguez, Ángel Di María και Diego Costa. Αναλογιστείτε μόνο πόσα χρήματα κόστισαν οι προαναφερόμενοι την τελευταία πενταετία.

Ας μην προσθέσουμε τα νούμερα διότι προκύπτει ίλιγγος. Ο Mendes είναι ιδιοκτήτης της Start Holdings, η οποία ελέγχει την πολυεθνική Gestifute (Gestão de Carreiras de Profissionais Desportivos, S.A. το πλήρες όνομά της) με κέρδη 72,7 εκατ. δολάρια το χρόνο και 91 first class πελάτες, οι οποίοι συνολικά ως αξίες συμβολαίων, ξεπερνούν τα 730 εκατομμύρια δολάρια. Τα έγγραφα που αφορούν έμμεσα ή άμεσα την Gestifute στις διαρροές, είναι χιλιάδες. Απαιτούν χρόνια διερεύνησης και πάλι είναι άγνωστο εάν θα παραχθεί αποτέλεσμα. Πολύ απλά γιατί όπως όλοι οι εμπλεκόμενοι στα football leaks, προστατεύονται από ορδές ακριβοπληρωμένων δικηγόρων, οι οποίοι εργάζονται στις πιο σημαντικές νομικές εταιρείες του πλανήτη.

Τα Football Leaks είναι αδύνατον να «καθαρίσουν» το ποδόσφαιρο, διότι πλέον πρόκειται για μια βαριά βιομηχανία. Καταδεικνύουν απλώς τον κεντρικό ρόλο που διαδραματίζουν επιχειρήσεις-κολοσσοί σε αυτή την ατέρμονη παραγωγή πλούτου και στην επικείμενη φοροδιαφυγή. Δεν υπάρχει ανοσία «στην οργή της δικαιοσύνης» όπως είπε ο “John” στον Spiegel. Απλώς είναι αδύνατο να αντιμετωπιστεί μια κατάσταση που αφορά και θρέφει δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους στον πλανήτη. Κυριολεκτικά τους τρέφει διότι εκατομμύρια άνθρωποι ζουν από το ποδόσφαιρο.

Η ΕΕ έκανε το πρώτο δειλό βήμα, δεν είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος ότι θα έχουμε κάποιο αποτέλεσμα σύντομα, ούτε ότι θα επιστρέψουν τα δισεκατομμύρια ευρώ στις τσέπες των φορολογούμενων. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η προσπάθεια δεν είναι άξια αναφοράς ή πρέπει να αποσιωπηθεί, πως αυτοί οι – σκάρτα – εξήντα άνθρωποι, αυτοί οι δημοσιογράφοι που ένωσαν τις δυνάμεις τους, δεν είναι αξιέπαινοι για τη δουλειά και τον κίνδυνο που επέλεξαν να διατρέξουν δημοσιοποιώντας τα στοιχεία.

Μπορεί το κοινό (ειδικά στην Ελλάδα) να θεωρεί «γάγγραινα» τους δημοσιογράφους και όντως η πλειονότητά τους να αποτελεί μέρος του προβλήματος, πλην όμως ας απαλλάξουμε μια φορά τον κατηγορούμενο λόγω αμφιβολιών και πρότερου έντιμου βίου. Δεν είναι όλοι ίδιοι. Όπως και στο κοινό δεν είναι όλοι ίδιοι.

Πηγή: Sport24