Από τα ματς που δεν μπορείς να αντιληφθείς πώς δεν κέρδισες είναι το αποψινό (14/10) για την Εθνική μας ομάδα κόντρα στο Κόσοβο, όπου του παραχώρησε «λευκή» ισοπαλία και έμεινε 2η πίσω από τη Σλοβενία στον όμιλο του Nations League.
Η «γαλανόλευκη» ξεκίνησε με τον Βλαχοδήμο στο τέρμα, τους Χατζηδιάκο, Σβάρνα, Τζαβέλλα, Γιαννούλη στην άμυνα από τα δεξιά προς τα αριστερά, τους Κουρμπέλη, Ζέκα στον άξονα, τους Λημνιό, Μάνταλο στις πτέρυγες και τον Μπακασέτα πίσω από τον προωθημένο Παυλίδη.
Ξεκινάμε την «ανάγνωση» του αγώνα με το αποτέλεσμα του πρώτου ημιχρόνου όπου δεν είχαμε σκορ (0-0). Ομως μην βιαστεί κάποιος να πει πως η Ελλάδα δεν ήταν καλή, αφού ισχύει το εκ διαμέτρου αντίθετο, αφού έκανε ένα πάρα πολύ όμορφο 45λεπτο. Γιατί δεν «μετουσιώθηκε» σε γκολ; Επειδή έτσι είναι το ποδόσφαιρο, δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος.
Με κινητήριο μοχλό τον Λημνιό έβγαλε πολλές φάσεις, αλλά η ατυχία σε συνάρτηση με την απόδοση του γκολκίπερ Μούριτς, ήταν η «απάντηση», σε μεγάλο βαθμό, γιατί η «γαλανόλευκη» έμεινε στο μηδέν.
ΣΟΥΠΕΡ ΛΗΜΝΙΟΣ, ΠΟΛΛΕΣ ΦΑΣΕΙΣ, ΧΑΜΕΝΟ ΠΕΝΑΛΤΙ
Τι είδαμε λοιπόν, κυρίως στο πρώτο ημίωρο; Μία ομάδα που πρέσαρε ψηλά και δεν επέτρεπε στην αντίπαλό της να αναπτυχθεί, παίκτες που «βρίσκονταν» και κυρίως με τον νεαρό ακραίο της Κολωνίας δημιουργούσε συνεχώς ρήγματα και «πάταγε» περιοχή. Ο 22χρονος «έφτιαξε» από τα δεξιά (εκεί έπαιζε) την ευκαιρία του Παυλίδη στο 33′ (η κοντινή του προβολή πέρασε ελάχιστα άουτ), από τα αριστερά εκείνη του Μάνταλου στο 16′ (κεφαλιά από θέση φορ πέρασε άουτ), ενώ στο 18′ ανατράπηκε από τον Σάλα μέσα στα αντίπαλα καρέ και καταλογίστηκε πέναλτι. Ομως ο Μπακασέτας παρότι άλλαξε «γωνία» σε σχέση με τον τρόπο που εκτέλεσε την εσχάτη των ποινών κόντρα στη Μολδαβία, δεν κατάφερε να «νικήσει» τον αντίπαλο πορτιέρε, που έπεσε στα αριστερά του και απέκρουσε. Δεν ήταν κακό το χτύπημα του αρχηγού, ουσιαστικά ο τερματοφύλακας της Χιρόνα «έβγαλε» το πέναλτι.
Την ίδια στιγμή όμως ο Λημνιός απειλούσε και… προσωπικά, αφού στο 21′ βρέθηκε σε θέση βολής μετά από μακρινή μεταβίβαση του Χατζιδιάκου στην πλάτη της άμυνας, σε μία κίνηση που έκανε πολλές φορές και ταλαιπωρούσε την άμυνα των Κοσοβάρων, όμως ο Μούριτς αντέδρασε εκ νέου σωστά, ενώ στις πολύ καλές στιγμές της Ελλάδας ως την ανάπαυλα, υπάρχει και ένα σουτ του Παυλίδη στο 27′.
Την ίδια στιγμή οι φιλοξενούμενοι το μόνο… επιθετικό παράσημο που είχαν το συγκεκριμένο διάστημα ήταν 1-2 φορές που επιχείρησαν να βγουν στο τρανζίσιον (ο Σβάρνας πιστώνεται ένα κομβικό stop στο 36′ σε ενέργεια του Καστρίτι) και οι διεθνείς μας κυριαρχούσαν.
ΑΝΑΠΑΥΛΑ ΜΕ 10-0 ΤΕΛΙΚΕΣ
Πολύ ωραία εμφάνιση λοιπόν από τους ποδοσφαιριστές του Φαν’τ Σχιπ, ίσως το καλύτερό τους 45λεπτο στο Nations League και πήγαν στα αποδυτήρια με συνολικά 10 τελικές εκ των οποίων οι 5 ήταν «καθαρές» φάσεις (η 1 από τα 11 βήματα), ένα ορθώς ακυρωμένο τέρμα του Παυλίδη που ήταν σε θέση οφ σάιντ, κατοχή μπάλας, σωστή ανάπτυξη και προσέξτε το… κερασάκι στην τούρτα, χωρίς (και) να έχουν επιτρέψει στην αντίπαλό τους να κάνει τελική! Το σύνολο ήταν 10-0 υπέρ τους (7-0 στο 27′, απόδειξη του πόσο δυνατά μπήκε)!
«ΜΠΛΑΚ ΑΟΥΤ» ΑΠΟ ΤΟ 46′ ΩΣ ΤΟ 55′
Σέντρα στο δεύτερο μισό και η «γαλανόλευκη» για έναν ανεξήγητο λόγο μπήκε μουδιασμένη. Σα να υπέστη ένα «μπλακ άουτ», που παραλίγο να της κοστίσει. Ναι μεν συνέχισε να έχει την κατοχή, αλλά δεν ήταν «πιεστική», απώλεσε την αυτοσυγκέντρώσή της και «επέτρεψε» στο Κόσοβο να πιστέψει πως μπορεί να πάρει κάτι από το ματς. Αυτό μάλιστα αποτυπώθηκε μόλις στο 46′, όταν ο Καστράτι βγήκε στην πλάτη της άμυνας, αλλά ο Βλαχοδήμος του έκρυψε το οπτικό πεδίο και απέκρουσε το πλασέ του με το πόδι. Λίγο αργότερα (52′) οι φιλοξενούμενοι «άγγιξαν» το γκολ, όταν σε φάση διαρκείας η μπάλα στρώθηκε στον Πασαράδα που σούταρε μέσα από την περιοχή, αλλά ο Χατζηδιάκος απομάκρυνε πριν η μπάλα περάσει τη γραμμή και με τον Βλαχοδήμο «εξουδετερωμένο».
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΑΜΥΝΑ
Η τελευταία φάση λειτούργησε σαν… αφύπνιση για τους διεθνείς μας, που έκτοτε «σφράγισαν» ξανά τα μετόπισθέν τους. Ομως δεν ήταν πιεστικοί όπως στο πρώτο ημίχρονο και δεν δημιουργούσαν ευκαιρίες. Ναι μεν ως επί το πλείστον ο αγώνας παίζονταν στο μισό του Κοσόβου, αλλά από την «γαλανόλευκη» έλειπε η φρεσκάδα απέναντι σε μία οργανωμένη άμυνα.
Στο 58′ μετά από ωραία ενέργεια του Μάνταλου απείλησε με τον Λημνίο, είχε ορισμένες καλές στιγμές με τους Φούντα, Φορτούμνη, αλλά «μεγάλη» φάση δεν έβγαλε. Είναι χαρακτηριστικό πως από τις 10-0 τελικές του πρώτου μισού, στο δεύτερο το αντίστοιχο νούμερο ήταν 8-3 και οι Κοσοβάροι μέτρησαν την πιο «καθαρή» φάση, εκείνη του 52′.
MVP: Οι Λημνιός, Μούριτς. Ο 22χρονος Ελληνας ακραίος ήταν ο κορυφαίος του γηπέδου στο πρώτο ημίχρονο που η Εθνική μας ήταν «καταιγιστική» και μεταξύ άλλων δημιούργησε 2 φάσεις και «κέρδισε» ένα πέναλτι. Στο ίδιο διάστημα ο γκολκίπερ του Κοσόβου έκανε καθοριστικές επεμβάσεις, με αποκορύφωμα το πέναλτι που απέκρουσε και κράτησε την ομάδα του «μέσα» στο ματς.
Στο ύψος του: Οι Κουρμπέλης, Χατζηδιάκος. Ο πρώτος για τη συνολική του εικόνα μέσα στο γήπεδο, καθώς «κυριάρχησε» στον άξονα. Ο δεύτερος για την επέμβασή του στη φάση του 52′.
Αδύναμος κρίκος: Ο Κολόλι. Ο 28χρονος ακραίος της Ζυρίχης πέρασε… απαρατήρητος σε όλο το ματς.
Η «γκάφα»: Ηταν η όλη αναποτελεσματικότητα της Ελλάδος. Οχι μόνο μία χαμένη φάση (π.χ. το πέναλτι που ήταν όντως μία κομβική στιγμή), αλλά η συνολική εικόνα. Ξέχωρα από τις «καθαρές» ευκαιρίες, πολλές φορές η «γαλανόλευκη» πάτησε περιοχή, αλλά δεν έκανε τελική. Ενόψει των δύο «τελικών» με Μολδαβία, Σλοβενία καλείται να βελτιωθεί άμεσα.
Το «στραγάλι»: Ο Ρόι Ρεϊνσχρέιμπερ σωστά καταλόγισε το πέναλτι υπέρ του Λημνιού στο 18′, ενώ ο βοηθός του Γιακόμποφ ορθώς ακύρωσε ως οφ σάιντ το γκολ του Παυλίδη στο 29′. Στο δεύτερο μισό ο πρώτος βοηθός Ντοτάν υπέδειξε στο 75′ λανθασμένα οφ σάιντ τον Πέλκα που βρίσκονταν σε καλή θέση.
Το «ταμείο»: Ο ορισμός της «αυτοκτονίας» για την Εθνική, που θύμισε κάτι από Ντόκτορ Τζέκιλ και Μίστερ Χάιντ. Ηταν ένα ματς που βάση της εικόνας θα μπορούσε να ήταν 2-0 ή 3-0 υπέρ της στην ανάπαυλα, αλλά τελικά δεν κέρδισε ενώ στο 52′ θα μπορούσε να μείνει και πίσω στο σκορ. Γενικότερα στο δεύτερο μισό δεν ήταν καλή. Αλλά είναι αυτό το «γιατί». Ναι, «γύρισε» στο ματς μετά από ένα 10λεπτο (46′-55′) που πήγε να «χάσει» τα πάντα, ανάκτησε την ηρεμία της κάτι που είναι θετικό, αλλά δεν έκανε το κάτι παραπάνω.
